Але калі ён задумаў гэта, вось, Анёл Гасподні з’явіўся яму ў сне, кажучы: Іосіфе, сыне Давідаў, не бойся прыняць Марыю, тваю жонку; бо зароджанае ў Ёй — ад Святога Духа.
І было сказана: «Хто адпусціць жонку сваю, няхай дасць ёй разводны ліст».
таму ён з клятваю паабяцаў ёй даць, чаго б яна ні папрасіла.
Ён жа не адказаў ёй ні слова. І Яго вучні, падышоўшы, прасілі Яго, кажучы: Адпусці яе, бо ідзе і крычыць за намі.
Тады ў адказ Ісус сказаў ёй: О жанчына, вялікая твая вера! Няхай будзе табе, як ты хочаш. — І з тае гадзіны выздаравела яе дачка.
Але, каб не спакусіць іх, пайдзі да мора, закінь вуду і першую рыбу, якая выцягнецца, вазьмі, і, адкрыўшы рот ёй, знойдзеш стацір59; узяўшы, дай яго ім за Мяне і сябе.
Ён жа сказаў ёй: Чаго ты хочаш? — Яна кажа Яму: Скажы, каб гэтыя мае два сыны селі адзін праваруч Цябе, а другі леваруч Цябе — у Тваім Царстве.
Ён жа сказаў ёй: Дачка, твая вера ўратавала цябе; ідзі ў міры і будзь здаровая ад сваёй хваробы.
І, узяўшы дзяўчынку за руку, Ён кажа ёй: Таліфа кум, што ў перакладзе значыць: «Дзяўчынка, табе кажу, уставай!»
І адразу дзяўчынка ўстала і хадзіла: бо было ёй дванаццаць гадоў. І яны [адразу] ўразіліся ўражаннем вялікім.
І Ён сурова загадаў ім, каб ніхто не ўведаў пра гэта, і сказаў, каб ёй далі есці.
І [моцна] пакляўся ёй: Чаго ў мяне ні папросіш, дам табе, аж да палавіны майго царства.
І вельмі засмуціўся цар, ды дзеля клятвы і застольнікаў не захацеў адмовіць ёй;
І Ён казаў ёй: Пусці спярша наесціся дзецям, бо нядобра забраць хлеб у дзяцей і кінуць шчанятам.
І Ён сказаў ёй: За гэтае слова — ідзі, выйшаў дэман з твае дачкі.
Бо гэтае міро можна было б прадаць больш за трыста дынарыяў і раздаць убогім. — І сурова выгаворвалі ёй.
Ісус жа сказаў: Пакіньце яе; што вы робіце ёй прыкрасць. Добры ўчынак яна Мне зрабіла.
Быў у дні Ірада, іудзейскага цара, адзін святар імем Захарыя з Авіявай чарады, а жонка ў яго была з дачок Ааронавых. І імя ёй — Елісавета.
І сказаў Ёй Анёл: Не бойся, Марыям, бо знайшла Ты ласку ў Бога.
І ў адказ Анёл сказаў Ёй: Святы Дух зыдзе на Цябе, і сіла Усявышняга ахіне цябе; таму і Святое, што народзіцца, будзе названа Сынам Божым.
і шчаслівая Тая, якая паверыла, што спраўдзіцца сказанае ёй ад Госпада!
І сказалі ёй: Нікога няма ў тваёй радні, хто называўся б гэтым імем.
І сталася: калі яны былі там, споўніліся дні, каб радзіць ёй,
як увайшоў ён у дом Божы і, узяўшы хлябы прапановы, ей і даў тым, што былі з ім, а іх не дазваляецца есці нікому, акрамя адных святароў?
І, убачыўшы яе, Госпад злітаваўся над ёю і сказаў ёй: Не плач.
А таму кажу табе: Дараваны ёй шматлікія грахі, бо шмат яна палюбіла. А каму мала даруецца, той мала любіць.
А ёй сказаў: Дараваны твае грахі.
Ён жа сказаў ёй: [Мацуйся], дачка, твая вера ўратавала цябе; ідзі з мірам.
А ўсе плакалі па ёй і білі сябе ў грудзі. Ён жа сказаў: Не плачце, бо яна не памерла, а спіць.
І вярнуўся дух яе, і яна зараз жа ўстала, і Ён распарадзіўся, каб далі ёй есці.
Марфа ж завіхалася ў многіх паслугах; і, падышоўшы, сказала: Госпадзе, ці ж не абыходзіць Табе, што мая сястра адну мяне пакінула прыслугоўваць? Дык скажы ёй, каб яна мне дапамагла.
Але Госпад23 сказаў ёй у адказ: Марфа, Марфа, турбуешся ты і непакоішся пра многае,
І Ісус, убачыўшы яе, паклікаў і сказаў ёй: Жанчына, ты вызваленая ад твае немачы.
[І] Ісус кажа Ёй: Што Мне і Табе, Жанчына? Яшчэ мая гадзіна не прыйшла.
Прыходзіць жанчына з Самарыі зачэрпнуць вады. Ісус кажа ёй: Дай Мне піць.
У адказ Ісус сказаў ёй: Калі б ты ведала дар Божы і Хто кажа табе: «Дай Мне піць», ты б прасіла ў Яго, і Ён даў бы табе жывую ваду.
У адказ Ісус сказаў ёй: Кожны, хто п’е гэтую ваду, зноў захоча піць;
Ён кажа ёй: Ідзі, пакліч свайго мужа і прыходзь сюды.
У адказ жанчына сказала Яму: Няма ў мяне мужа. — Кажа ёй Ісус: Добра ты сказала: «Няма ў мяне мужа»,
Ісус кажа ёй: Вер Мне, жанчына, што надыходзіць гадзіна, калі ні на гэтай гары і ні ў Іерусаліме будзеце пакланяцца Бацьку.
Ісус кажа ёй: Гэта Я, што гавару з табою.
І тут прыйшлі Яго вучні і дзівіліся, што Ён размаўляе з жанчынаю; ніхто, аднак, не спытаўся: «Чаго ты хочаш?» ці «Чаму з ёй размаўляеш?»
І Ісус, выпрастаўшыся [і не ўбачыўшы нікога, акрамя жанчыны], сказаў ёй: Жанчына, дзе яны, [твае абвінаваўцы]? Ніхто цябе не засудзіў?
Ісус кажа ёй: Уваскрэсне твой брат.
Ісус сказаў ёй: Я — уваскрэсенне і жыццё; хто веруе ў Мяне, калі і памрэ, ажыве,
Тады Ісус, зноў узрушаны ў Сабе, прыходзіць да магільні; была ж гэта пячора, і камень ляжаў на ёй.
Ісус кажа ёй: Хіба Я не казаў табе, калі ўверуеш, убачыш славу Божую?
І яны кажуць ёй: Жанчына, чаго ты плачаш? — Яна кажа ім: Забралі майго Госпада і не ведаю, дзе Яго паклалі .
Кажа ёй Ісус: Жанчына, чаго ты плачаш? Каго шукаеш? — Яна, думаючы, што гэта садоўнік, кажа Яму: Гаспадару, калі ты вынес Яго, скажы мне, дзе Ты паклаў Яго, і я Яго вазьму.
Ісус кажа ёй: Марыям!50 — Яна, павярнуўшыся, кажа яму па-яўрэйску: Раввуні (што азначае «Настаўнік»)!
Ісус кажа ёй: Не дакранайся да Мяне, бо Я яшчэ не ўзышоў да [Майго] Бацькі; а ідзі да Маіх братоў і скажы ім: Я ўзыходжу да Бацькі Майго і Бацькі вашага і да Бога Майго і Бога вашага.
Марыям51 Магдаліна прыходзіць і аб’яўляе вучням: Я Госпада бачыла, — і што Ён гэта сказаў ёй.
ды не даў яму спадчыны ў ёй ні на след нагі, але абяцаў даць яе ў валоданне яму і яго патомству пасля яго, хоць у яго яшчэ не было дзіцяці.
А таму што Лідда была паблізу Іопіі, вучні, пачуўшы, што Пётр знаходзіцца ў ёй, паслалі да яго двух чалавек, просячы: Не марудзь прыйсці да нас.
І ён, падаўшы ёй руку, падняў яе; і, паклікаўшы святых і ўдоваў, ён паставіў перад імі яе жывою.
А яны сказалі ёй: Ці ў сваім ты розуме? — Але яна настойвала, што гэта так. Яны ж казалі: Гэта яго Анёл.
Тады воіны адсеклі вяроўкі ў лодкі і далі ёй упасці.
І нібы злодзей [уначы], прыйдзе ж дзень Гасподні, у які нябёсы з шумам адыдуць, часціцы ж, распаленыя, разбурацца, а зямля і ўсё на ёй будуць спалены.
не ад учынкаў, а ад Таго, Хто паклікаў, было сказана ёй: «Большы будзе служыць меншаму»,
каб вы прынялі яе ў Госпадзе, як годна святым, і дапамагалі ёй, у чым бы яна ні мела ў вас патрэбы, бо і яна была апякункаю многіх і мяне самога.
а калі жанчына мае доўгія валасы, то для яе гэта слава, таму што доўгія валасы дадзены ёй замест пакрывала?
дзеля якой я пасол у кайданах, каб у ёй я казаў адважна, як належыць мне казаць.
Будзьце настойлівыя ў малітве, і нядрэмныя ў ёй з падзякаю,
І Я даў ёй час, каб яна пакаялася, але яна не хоча пакаяцца ў сваёй распусце.
Пераможца Я зраблю калонаю ў храме Майго Бога, і ён ніколі ўжо не выйдзе адтуль і напішу на ёй імя Майго Бога і імя горада Майго Бога, Новага Іерусаліма, які сходзіць з неба ад Майго Бога, і Маё новае імя.
І пяты Анёл затрубіў, і я ўбачыў зорку, якая ўпала з неба на зямлю, і быў дадзены ёй ключ ад вусця бездані.
І з дыму выйшла саранча на зямлю, і была дадзена ёй улада, як маюць уладу зямныя скарпіёны.
І было сказана ёй, каб не шкодзіла зямной траве, і ніякай зеляніне, і ніякаму дрэву, а толькі [адным] людзям, якія не маюць Божай пячаткі на [сваіх] ілбах.
І было дадзена ёй, каб яна не забівала іх, а толькі мучыла пяць месяцаў: і іх мука — як мука ад скарпіёна, калі ён уджаліць чалавека.
і пакляўся Тым, Хто жыве векі вечныя, Хто стварыў неба і тое, што ў ім, і зямлю і тое, што на ёй, і мора і тое, што ў ім, што часу больш не будзе;
І ён выконвае ўсю ўладу першага звера перад ім. І ён прымушае, каб зямля і тыя, хто жыве на ёй, пакланяліся першаму зверу, чыя смяротная рана была загоена.
Аддайце ёй, як і яна аддавала [вам], і падвойце [ёй] удвая паводле яе ўчынкаў. У чашы, у якой яна змешвала віно, змяшайце ёй удвая.
Колькі яна праслаўляла сябе і раскашавала, гэтулькі дайце ёй мукаў і гора. Бо ў сваім сэрцы яна кажа: Сяджу царыцаю, і я не ўдава, і гора ніколі не ўбачу.
І будуць плакаць і галасіць па ёй зямныя цары, якія распуснічалі і раскашавалі з ёю, калі ўбачаць дым ад яе пажару,
І зямныя купцы плачуць і бядуюць па ёй, бо іх грузу ніхто больш не купляе:
І ў ёй была знойдзена кроў прарокаў, і святых, і ўсіх забітых на зямлі.
і дадзена было ёй апрануцца ў вісон светлы, чысты; бо вісон — гэта праведныя ўчынкі святых.
