Біблія » Сімфонія » для пераклада Клышкi

ЯК — у перакладзе Клышкi

У перакладзе Клышкi слова «як» сустракаецца 939 разоў у 847 вершах.
Гэта слова выкарыстоўваецца яшчэ ў 8 перакладах: Бокуна, Чарняўскага, Сёмухі, Станкевіча, Дзекуць-Малея, праваслаўным, каталіцкім, Сабілы і Малахава.

ЯК

Фільтр: усе у Новым Запавеце у Старым Запавеце
І Іосіф, устаўшы ад сну, зрабіў, як загадаў яму Анёл Гасподні, і ён прыняў сваю жонку.

і, паслаўшы іх у Віфлеем, сказаў: Пайдзіце, дакладна разведайце пра Дзіця, а як знойдзеце, паведаміце мне, каб і я прыйшоў пакланіцца Яму.

І, ахрысціўшыся, Ісус выйшаў адразу з вады, і вось, расчыніліся [Яму] Нябёсы і ўбачыў, як Дух Божы зыходзіць, нібы голуб, [і] спускаецца на Яго.

А Я кажу вам, што кожны, хто адпускае жонку сваю, апроч як з прычыны распусты, даводзіць яе да чужаложства; і хто ажэніцца з адпушчанаю, чужаложыць.

Дык будзьце вы дасканалыя, як дасканалы ваш Бацька Нябесны.

Асцерагайцеся [ж] выстаўляць сваю праведнасць10 перад людзьмі, каб яны бачылі вас: а як не, няма вам узнагароды ад вашага Бацькі, што ў нябёсах.

Дык, калі даеш міласціну, не трубі перад сабою, як робяць крывадушнікі ў сінагогах і на вуліцах, каб праслаўлялі іх людзі. Сапраўды кажу вам: яны спаўна атрымліваюць сваю узнагароду.

І калі моліцеся, не будзьце як крывадушнікі, таму што яны любяць маліцца, стоячы ў сінагогах і на рагах вуліц, каб паказаць сябе людзям; сапраўды кажу вам, [што] яны спаўна атрымліваюць сваю ўзнагароду.

А молячыся, не кажыце пустога, як язычнікі; бо яны думаюць, што ў сваім шматслоўі будуць пачутыя;

няхай прыйдзе Царства Тваё, няхай здзейсніцца воля Твая як у небе, так і на зямлі.

і даруй нам нашы правіны, як і мы даравалі11 нашым вінаваўцам;

А калі посціце, не рабіце, як крывадушнікі панурыя; бо яны напускаюць на сябе пануры погляд, каб паказаць людзям, што посцяць. Сапраўды кажу вам, [што] яны ўжо атрымліваюць сваю ўзнагароду.

І пра адзенне што турбуецеся? Паглядзіце на палявыя лілеі, як яны растуць: не працуюць, ні прадуць;

кажу ж вам, што нават Саламон ва ўсёй сваёй славе не адзяваўся так, як кожная з іх.

Або як ты скажаш свайму брату: «Дай я выму парушынку з твайго вока»; а вось у тваім воку — бервяно?

Крывадушнік, вымі спярша бервяно са свайго вока, а тады ўбачыш, як выняць парушынку з вока твайго брата.

бо Ён вучыў іх, як Той, Хто мае ўладу, а не як іх кніжнікі [і фарысеі].

І Ісус сказаў сотніку: Ідзі, як паверыў ты, няхай так і будзе табе. — І паправіўся яго слуга ў тую ж гадзіну.

бо яна казала сама сабе: Як толькі дакрануся да Яго вопраткі — уратуюся.

Вось, Я пасылаю вас, як авечак між ваўкоў; дык будзьце мудрыя, як змеі, і нявінныя, як галубы.

Калі ж будуць выдаваць вас, не турбуйцеся, як ці што казаць: бо вам будзе дадзена ў тую гадзіну, што казаць;

А калі вас будуць гнаць у гэтым горадзе, уцякайце ў другі; бо праўду кажу вам: не паспееце ні ў якім разе абысці Ізраілевых гарадоў, як прыйдзе Сын Чалавечы.

Даволі для вучня, каб ён зрабіўся, як яго настаўнік, і слуга — як яго гаспадар. Калі гаспадара дома назвалі Веельзевулам, то тым больш — яго дамашніх!

як ён увайшоў у Божы дом і яны елі34 хлябы прапановы, якіх не дазвалялася есці ні яму, ні тым, што былі з ім, а толькі адным святарам?

Тады Ён кажа таму чалавеку: Выцягні сваю руку. — І той выцягнуў, і зрабілася яна здаровая, як другая.

Фарысеі ж, выйшаўшы, сабралі раду супроць Яго, як бы Яго загубіць.

Фарысеі ж, пачуўшы, сказалі: Гэты чалавек выганяе дэманаў не інакш, як Веельзевулам, начальнікам дэманаў.

І калі сатана сатану выганяе, то ён падзяліўся сам супроць сябе; як жа ўстоіць яго царства?

Або як можа хто ўвайсці ў дом дужага і зрабаваць яго дабро, калі перш не звяжа дужага? І тады абрабуе яго дом?

Выпладкі гадзючыя, як вы можаце казаць добрае, будучы ліхімі? Бо ад перапоўненасці сэрца гавораць вусны.

Бо як быў Іона ў чэраве кіта тры дні і тры ночы, так будзе Сын Чалавечы ў сэрцы зямлі тры дні і тры ночы.

Дык як куколь збіраюць і паляць агнём, так будзе пры сканчэнні [гэтага] веку;

Тады праведнікі заззяюць, як сонца ў Царстве іх Бацькі. Хто мае вушы, [каб чуць], няхай чуе!

Тады ў адказ Ісус сказаў ёй: О жанчына, вялікая твая вера! Няхай будзе табе, як ты хочаш. — І з тае гадзіны выздаравела яе дачка.

Як вы не разумееце, што не пра хлябы49 Я казаў вам? Сцеражыцеся ж фарысейскай і садукейскай закваскі.

Сапраўды кажу вам: Ёсць некаторыя з тых, што стаяць тут, якія ні ў якім разе не зазнаюць смерці, пакуль не ўбачаць Сына Чалавечага, як Ён прыходзіць у Яго ў царстве.

І перамяніўся перад імі, і заззяла Яго аблічча, як сонца, а Яго вопратка зрабілася белаю, як святло.

Ён кажа: Так, плаціць. — І калі ён увайшоў у дом, Ісус апярэдзіў яго, кажучы: Як табе здаецца, Сімане? Зямныя цары з каго бяруць мыта ці падатак? Ці са сваіх сыноў, ці з чужых?

і сказаў: Сапраўды кажу вам: калі не зменіцеся і не зробіцеся, як дзеці, ні ў якім разе не ўвойдзеце ў Царства Нябёсаў.

Дык хто прынізіць сябе і будзе, як гэтае дзіця, той большы ў Царстве Нябёсаў.

Як вам здаецца? Калі нейкі чалавек меў сто авечак і адна з іх заблудзілася, ці не пакіне ён дзевяноста дзевяць у гарах і не пойдзе шукаць тую, што заблудзілася?

Калі ж не паслухае іх, скажы царкве; калі ж і царквы не паслухае, няхай будзе табе ён, як язычнік і зборшчык падаткаў.

А той слуга, выйшаўшы, знайшоў аднаго са слуг, як сам, які быў вінаваты яму сто дынараў, і, схапіўшы яго, пачаў душыць, кажучы: Аддай [мне], што вінаваты.

хіба і ты не павінен быў злітавацца над сваімі таварышамі, як і я злітаваўся над табою?

Ён сказаў [ім] у адказ: Ці не чыталі вы, што Творца стварыў як мужчыну і жанчыну?

шануй бацьку і маці; і: любі свайго блізкага, як самога сябе».

Вазьмі сваё ды ідзі. Я ж хачу гэтаму апошняму даць, як і табе.

як і Сын Чалавечы прыйшоў не для таго, каб Яму служылі, а каб паслужыць і аддаць Сваё жыццё ў выкуп за многіх.

І вучні, пайшоўшы і зрабіўшы так, як загадаў ім Ісус,

І вучні, убачыўшы, здзівіліся, кажучы: Як гэта адразу засохла фігавае дрэва?

А як вам здаецца? У [аднаго] чалавека было два сыны; і, падышоўшы да першага, ён сказаў: Сыне! Ідзі сёння, працуй у [маім] вінаградніку.

і кажа яму: Дружа, як ты ўвайшоў сюды, не меўшы вясельнага ўбрання? — Той жа маўчаў.

Тады фарысеі, пайшоўшы, зрабілі раду, як бы прылавіць Яго на слове.

Дык скажы нам, як здаецца Табе, ці дазваляецца даваць падатак кесару, ці не?

бо ва ўваскрэсенні ні жэняцца і не выходзяць замуж, а яны — як Анёлы [Божыя] ў небе.

Другая ж падобная да яе: «Палюбі свайго блізкага, як самога сябе».

Ён кажа ім: Дык як Давід у Духу называе Яго Госпадам, кажучы:

Дык калі Давід называе Яго Госпадам, як жа Ён яго сын?

Змеі, гадзючыя выпадкі! Як вы ўцечаце ад асуджэння ў геену?

Іерусаліме, Іерусаліме, які забіваеш прарокаў і камянуеш пасланых да цябе, — колькі разоў Я хацеў сабраць тваіх дзяцей, як птушка збірае пад крылы сваіх птушанят, ды вы не захацелі!

бо як маланка бліскае на ўсходзе і свеціць аж на захадзе, такое будзе прышэсце Сына Чалавечага;

Сапраўды кажу вам: не міне гэтае пакаленне, як усё гэта адбудзецца.

Бо як у Ноевы дні, такое будзе прышэсце Сына Чалавечага.

Бо як у [тыя] дні перад патопам елі і пілі, жаніліся і выходзілі замуж да таго дня, як увайшоў Ной у каўчэг,

Бо гэтак жа як адзін чалавек, адыходзячы ў чужую краіну, паклікаў сваіх слуг і перадаў ім сваю маёмасць,

і будуць сабраны перад Ім усе народы; і Ён аддзеліць іх адзін ад аднаго, як пастух аддзяляе авечак ад казлоў;

І вучні зрабілі, як загадаў ім Ісус, і прыгатавалі пасху.

Сын Чалавечы адыходзіць, як напісана пра Яго, ды бяда таму чалавеку, праз якога Сын Чалавечы выдаецца; добра было б таму чалавеку, калі б ён не нарадзіўся.

Але пасля таго, як буду Я ўваскрэшаны, Я апярэджу вас у Галілеі.

І, прайшоўшы трошкі далей, упаў Сваім тварам, молячыся і кажучы: Татухна Мой, калі можна, няхай абміне Мяне гэтая чаша; але не як Я хачу, а як Ты.

Дык як жа спраўдзяцца Пісанні, што так павінна адбыцца?

У тую гадзіну Ісус сказаў натоўпам: Як на разбойніка вы выйшлі з мячамі і каламі, каб ўзяць Мяне? Штодня Я сядзеў у храме [з вамі], навучаючы, і вы не схапілі Мяне.

Як вам здаецца? — Яны ж сказалі ў адказ: Ён заслугоўвае смерці.

і далі іх за ганчарова поле, як загадаў мне Госпад».

Пілат сказаў ім: Маеце варту; ідзіце, ахоўвайце, як ведаеце.

Выгляд жа яго быў, як маланка, а шаты яго белыя, нібы снег.

І ад страху перад ім задрыжалі вартаўнікі, і сталі як мёртвыя.

Яго няма тут; Ён уваскрэшаны, як сказаў. Хадзіце паглядзіце месца, дзе ляжаў [Госпад].

І яны, узяўшы грошы, зрабілі, як іх навучылі. І разышлася гэтая пагалоска між іудзеяў аж да сённяшняга [дня].

Як напісана ў прарока Ісаіі1: «Вось, Я пасылаю Майго пасланца перад Тваім абліччам, які падрыхтуе Тваю дарогу [перад Табою];

І адразу, выходзячы з вады, убачыў, як раскрываюцца нябёсы і Дух, як голуб, зыходзіць на Яго;

А пасля таго, як Іаан быў зняволены, прыйшоў Ісус у Галілею, абвяшчаючы Дабравесце2 Божае

І здзіўляліся Яго навуцы: бо Ён вучыў іх як Той, Хто мае ўладу, а не як кніжнікі.

як ён увайшоў у Божы дом пры Афіяфары-першасвятары і з’еў хлябы прапановы, якіх не дазваляецца есці нікому, акрамя святароў, і даў таксама тым, што былі з ім?

І, паклікаўшы іх, казаў ім у прыпавесцях: Як можа сатана сатану выганяць?

І кажа ім: Не разумееце гэтай прыпавесці, а як зразумееце ўсе прыпавесці?

І Ён казаў: Так і Царства Божае: як чалавек, што кіне насенне ў зямлю,

і спіць, і ўстае ўночы і ўдзень, а насенне прарастае і выцягваецца, як — ён не ведае.

Яно як гарчычнае зерне, што, калі пасеяна ў зямлю, найдрабнейшае з усяго насення на зямлі,

І яны, пакінуўшы натоўп, бяруць Яго з сабою, як быў у лодцы; і іншыя лодкі былі з Ім.

І спытаўся ў яго: Як тваё імя? — І той кажа Яму: Легіён мне імя, бо шмат нас.

І відавочцы расказалі ім, як было з апантаным дэманамі, і пра свіней.

Ды Ён не дазволіў яму, а кажа яму: Ідзі ў свой дом, да сваіх, і раскажы ім, як шмат зрабіў для цябе Госпад і як злітаваўся над табою.

І той пайшоў і пачаў абвяшчаць у Дзесяцігораддзі, як шмат зрабіў для яго Ісус, і ўсе здзіўляліся.

І казаў ім Ісус: Няма прарока без пашаны, акрамя як у сваёй бацькаўшчыне, і ў сваіх родных, і ў сваім доме.

Другія ж казалі: Ён Ілія. — А іншыя казалі: Ён прарок, як12 адзін з прарокаў.

І Ён, выйшаўшы, убачыў вялікі натоўп і злітаваўся над імі, бо яны былі як авечкі, у якіх няма пастуха, і пачаў іх шмат навучаць.

І, убачыўшы, як яны надрываюцца, вяслуючы, бо вецер быў супроць іх, каля чацвёртай варты ўночы прыходзіць Ён да іх, ідучы па моры; і хацеў абмінуць іх.

Яны ж, убачыўшы, як Ён ідзе па моры, падумалі, што гэта прывід, і ўскрыкнулі:

Ён жа сказаў ім: Добра прарочыў Ісаія пра вас, крывадушных, як напісана: «Гэты народ вуснамі шануе Мяне, сэрца ж іх далёка адстаіць ад Мяне;

І, той, пачуўшы бачыць, сказаў: Бачу людзей, што як дрэвы… заўважаю, што ходзяць.

і Яго адзенне зрабілася бліскучае, незвычайна белае, [як снег], як бялільшчык на зямлі не можа так выбеліць.

Ён жа сказаў ім: Ілія, сапраўды, прыходзіць спярша і ўзнаўляе ўсё; а як напісана пра Сына Чалавечага, што шмат Яму належыць выцерпець і быць зняважаным?

Але кажу вам, што і Ілія прыйшоў і зрабілі яму ўсё, што хацелі, як напісана пра яго.

І Ён запытаўся ў яго бацькі: Як даўно гэта здарылася з ім? — І той сказаў: З дзяцінства;

І дух, ускрыкнуўшы і моцна скурчыўшы таго, выйшаў; а той зрабіўся як мёртвы, так што многія казалі, што ён памёр.

І Ён сказаў ім: Гэты род не можа выйсці інакш, як ад малітвы [і посту].

І, падняўшыся адтуль, Ён прыходзіць у межы Іудзеі і ў22 Заіарданне, і зноў зыходзяцца да Яго натоўпы, і Ён, як звычайна, зноў вучыў іх.

Сапраўды кажу вам: Хто не прыме Царства Божае як дзіця, той ні ў якім разе не ўвойдзе ў яго.

І, паглядзеўшы навокал, Ісус кажа Сваім вучням: Як цяжка будзе тым, што маюць багацце, увайсці ў Царства Божае!

Вучні жахнуліся ад Яго слоў. Ісус жа зноў кажа ім у адказ: Дзеці, як цяжка ўвайсці ў Царства Божае [тым, што ўскладаюць надзею не багацце].

бо і Сын Чалавечы не дзеля таго прыйшоў, каб Яму паслужылі, а каб паслужыць і аддаць Сваё жыццё як выкуп за многіх.

і кажа ім: Ідзіце ў сяло, што перад вамі, і адразу, як увойдзеце ў яго, знойдзеце прывязанае асляня, на якое яшчэ ніхто з людзей не садзіўся; адвяжыце яго і [пры] вядзіце.

Яны ж сказалі ім так, як сказаў Ісус, і тыя адпусцілі іх.

І пачулі гэта першасвятары і кніжнікі і шукалі, як бы Яго загубіць: бо яны баяліся Яго, бо ўвесь натоўп захапляўся Яго навукаю.

І, калі стаіце на малітве, даруйце, як што маеце супроць каго, каб і ваш Бацька, Які ў нябёсах, вам дараваў правіны.

Бо калі ўваскрэснуць з мёртвых, не жэняцца і не выходзяць замуж, а будуць, як Анёлы ў нябёсах.

Пра мёртвых жа, што яны ўваскрэснуць, хіба не чыталі вы ў Маісеевай кнізе, як Бог пры кусце прамовіў яму, кажучы: «Я Бог Аўраамаў, і Бог Ісаакаў, і Бог Іякаваў»?

І, падышоўшы, адзін з кніжнікаў, які чуў, як яны спрачаюцца, і бачачы, што добра Ён адказаў ім, спытаўся ў Яго: Якая запаведзь першая з усіх?

Другая гэта31: «Любі твайго блізкага, як самога сябе». Няма іншай запаведзі большай за гэтыя.

і любіць Яго ўсім сэрцам, і ўсім разуменнем, і ўсёю сілаю, і любіць блізкага, як самога сябе, гэта больш за ўсе ўсёспаленні і ахвяры.

І, азваўшыся, Ісус казаў, навучаючы ў святыні: Як гэта кажуць кніжнікі, што Хрыстос — Давідаў сын?

Сам Давід называе Яго Госпадам: дык як жа Ён яго сын? — І вялікі натоўп з асалодаю слухаў Яго.

І, сеўшы насупроць скарбніцы, Ён глядзеў, як натоўп кладзе грошы ў скарбніцу. І многія багацеі шмат клалі.

Сапраўды кажу вам, што ні ў якім разе не праміне гэтае пакаленне, як усё гэта спраўдзіцца.

Гэта як чалавек, што выехаў з краю і пакінуў свой дом і даў сваім слугам уладу [і] кожнаму — сваю працу, а брамніку загадаў, каб быў чуйны.

А за два дні надыходзіла Пасха і Свята Праснакоў. І першасвятары і кніжнікі шукалі, як бы Яго схапіць хітрасцю і забіць;

Яны ж, пачуўшы, усцешыліся і абяцалі даць яму серабра. І ён шукаў, як бы ў зручны час выдаць Яго.

І пайшлі вучні і прыйшлі ў горад і знайшлі ўсё, як Ён казаў ім, і падрыхтавалі пасху.

Бо Сын Чалавечы адыходзіць, як напісана пра Яго, ды бяда таму чалавеку, праз якога Сын Чалавечы выдаецца; лепш было б таму чалавеку, калі б ён не нарадзіўся.

Але пасля таго, як Я буду ўваскрэшаны, Я апярэджу вас у Галілеі.

І, азваўшыся, Ісус сказаў ім: Як на разбойніка выйшлі вы з мячамі і каламі, каб узяць Мяне?

Мы чулі, як Ён казаў: «Я зруйную гэты рукатворны храм і за тры дні збудую іншы, нерукатворны».

Вы пачулі богазнявагу. Як вам здаецца? — І ўсе асудзілі Яго, што варты смерці.

І спытаўся ў Яго Пілат: «Ці Ты Цар Іудзейскі?» — Ён жа кажа яму ў адказ: Так, як ты кажаш.

І Пілат зноў спытаўся ў Яго, кажучы: Ты нічога не адказваеш? Глядзі, як у шмат чым Цябе абвінавачваюць.

Але ідзіце, скажыце Яго вучням і Пятру, што Ён ідзе паперадзе вас у Галілею; там Яго ўбачыце, як Ён казаў вам.

Як ўжо многія прыклалі руку скласці аповесць пра падзеі, што адбыліся ў нас,

як перадалі нам тыя, што ад пачатку былі відавочцамі і служкамі Слова,

А Марыям сказала Анёлу: Як будзе гэта, калі мужа не знаю?

як сказаў Ён нашым бацькам, — Аўрааму і яго патомкам.

І пыталіся знакамі ў яго бацькі, як ён хацеў бы, каб назвалі яго.

як сказаў ад веку вуснамі Сваіх святых прарокаў, —

І вярнуліся пастухі, славячы і хвалячы Бога за ўсё, што яны пачулі і ўбачылі, як ім было сказана.

Як напісана ў Законе Гасподнем: «Кожная мужчынская істота, што раскрывае матчына ўлонне будзе пасвечана Госпаду»,

І, калі Яму было дванаццаць гадоў, яны ўзышлі туды5, як зазвычай на свята,

як напісана ў кнізе слоў прарока Ісаіі: «Голас прапаведніка ў пустэльні: «Падрыхтуйце дарогу Госпаду, простымі зрабіце Яму сцежкі;

і зышоў Святы Дух у цялесным выглядзе, як голуб на Яго, і голас з неба пачуўся: Ты Мой Сын Улюбёны, у Табе знайшоў Я задавальненне.

А Сам Ісус, пачынаючы Сваё служэнне, меў гадоў каля трыццаці, быў, як думалі, Сын Іосіфаў, Іліеў,

І Ён загадаў яму нікому не казаць: Але пайдзі, пакажыся святару і прынясі ахвяру за сваё ачышчэнне, як наказаў Майсей, у сведчанне ім.

І не знайшоўшы, як унесці яго з-за натоўпу, яны падняліся на дах, праз чарапіцу апусцілі яго з пасцеллю на сярэдзіну перад Ісусам.

як увайшоў ён у дом Божы і, узяўшы хлябы прапановы, ей і даў тым, што былі з ім, а іх не дазваляецца есці нікому, акрамя адных святароў?

Шчаслівыя вы, калі вас зненавідзяць людзі і калі адлучаць вас і будуць ганьбіць, і адкінуць ваша імя як ліхое з-за Сына Чалавечага;

І як хочаце, каб рабілі вам людзі, так і вы ім рабіце.

[Дык] будзьце міласэрныя, як [і] ваш Бацька міласэрны.

Вучань не вышэйшы за [свайго] настаўніка; але кожны, удасканаліўшыся, будзе, як яго настаўнік.

Як ты можаш казаць свайму брату: «Браце, дай я выму парушынку, што ў тваім воку», калі сам бервяна ў сваім воку не бачыш? Крывадушнік, вымі спярша бервяно са свайго вока, тады ясна ўбачыш, як выняць парушынку, што ў воку твайго брата.

Але, як яны не мелі чым заплаціць, ён дараваў абодвум. Дык хто з іх, [скажы,] будзе больш любіць яго?

Пацалунку ты Мне не даў; яна ж з таго часу, як Я ўвайшоў, не пераставала цалаваць Мае ногі.

Дык глядзіце, як вы слухаеце; бо хто мае, таму дасца; а хто не мае, у таго забярэцца і тое, што, яму здаецца, ён мае.

І Ісус спытаўся ў яго: Як тваё імя? — Ён да сказаў: Легіён, — таму што шмат дэманаў увайшло ў яго.

Відавочцы ж расказалі ім, як быў уратаваны апантаны дэманамі.

Вяртайся ў свой дом і расказвай, як шмат зрабіў табе Бог. — І той пайшоў, абвяшчаючы па ўсім горадзе, як шмат зрабіў яму Ісус.

Жанчына ж, убачыўшы, што не ўтаілася, падышла дрыжучы і, упаўшы перад Ім, аб’явіла [Яму] перад усім народам, з якое прычыны дакранулася да Яго, і як адразу вылечылася.

Ён жа сказаў ім: Вы дайце ім есці. — Яны ж сказалі: Няма ў нас больш як пяць хлябоў ды дзве рыбы, хіба што мы пойдзем і купім яды для ўсяго гэтага народу.

Кажу ж вам па праўдзе: Некаторыя з тых, што стаяць тут, не спазнаюць смерці, як ужо ўбачаць Царства Божае.

Убачыўшы ж гэта, [Яго] вучні Іякаў і Іаан сказалі: Госпадзе, хочаш, мы скажам, каб агонь зышоў з неба і знішчыў іх, [як і Ілія зрабіў].

Ідзіце! Вось пасылаю вас, як ягнят паміж ваўкоў.

Ён жа сказаў ім: Бачыў Я Сатану, што, як маланка, спадаў з неба.

Ён жа сказаў яму: У Законе што напісана? Як чытаеш?

Той жа ў адказ сказаў: «Любі Госпада, твайго Бога, усім тваім сэрцам, і ўсёю тваёю душою, і усёю сілай, і ўсім тваім розумам; і твайго блізкага, як самога сябе».

І сталася: калі Ён у адным месцы маліўся і перастаў, хтосьці з Яго вучняў сказаў Яму: Госпадзе, навучы нас маліцца, як і Іаан навучыў сваіх вучняў.

І Ён сказаў ім: Калі моліцеся, кажыце: Татухна [наш, які ў нябёсах], няхай асвяціцца імя Тваё; няхай прыйдзе Царства Тваё; [няхай здзейсніцца воля Твая як у небе, так і на зямлі];

Калі ж і сатана сам супроць сябе падзяліўся, як устоіць яго царства? А вы кажаце, што Я Веельзевулам выганяю дэманаў.

Бо як Іона быў знакам для ніневіцян, так будзе і Сын Чалавечы для гэтага пакалення.

Але дайце тое, што ў сярэдзіне сэрца, як міласціну, і вось, усё ў вас [будзе] чыстае.

Бяда вам, [кніжнікі і фарысеі, крывадушнікі], што вы — як магілы непазначаныя, і людзі ходзяць зверху, ды не ведаюць.

А калі прывядуць вас у сінагогі, і да начальства, і да ўлад, не турбуйцеся, як або чым апраўдацца ці што сказаць;

Паглядзіце на лілеі, як яны растуць: не працуюць і ні прадуць; але кажу вам, нават Саламон ува ўсёй сваёй славе не адзяваўся так, як кожная з іх.

а вы будзьце падобнымі да людзей, што чакаюць свайго гаспадара, калі ён вернецца з вяселля, каб, як прыйдзе і пастукае, адразу адчыніць яму.

Агонь Я прыйшоў кінуць на зямлю, і як Я хачу, каб ён ужо запалаў!

Хрышчэннем жа Я павінен быць ахрышчаны, і як Я пакутую пакуль гэта нездзейсніцца.

Крывадушнікі, твар зямлі і неба распазнаць вы ўмееце, як жа часу гэтага не ўмееце распазнаць?

І ён сказаў вінаградару: Вось тры гады, як я прыходжу шукаць плоду на гэтым фігавым дрэве і не знаходжу; [дык] ссячы яго, навоўта яно і зямлю марнуе?

Іерусалім, Іерусалім, што забівае прарокаў і каменуе пасланых да яго! Колькі разоў Я хацеў сабраць тваіх дзяцей, як птушка сваіх птушанят пад крылле, ды вы не захацелі!

І казаў Ён запрошаным прыпавесць, бо заўважыў, як яны выбіралі сабе першыя месцы, і сказаў ім:

І слуга сказаў: Гаспадару, зроблена, як ты загадаў, і яшчэ ёсць месца.

І як мінула трохі дзён, малодшы сын, сабраўшы ўсё, падаўся ў далёкую краіну і там спусціў сваю маёмасць, жывучы распусна.

я ўжо не варты называцца тваім сынам; прымі мяне як аднаго з тваіх наймітаў».

А як фарысеі спыталіся, калі прыйдзе Царства Божае, Ён у адказ ім сказаў: Царства Божае не прыходзіць наглядным чынам.

Бо як маланка, бліскаючы, свеціць ад аднаго краю неба да другога, так будзе Сын Чалавечы [у Свой дзень].

І як было ў Ноевы дні, так будзе і ў дні Сына Чалавечага:

Таксама, як адбылося ў Лотавы дні: елі, пілі, куплялі, прадавалі, саджалі, будавалі;

Фарысей, стаўшы, маліўся сам сабе так: Божа, дзякую Табе, што я не як астатнія людзі: рабаўнікі, няправеднікі, чужаложцы ці нават як гэты зборшчык падаткаў;

Праўду кажу вам, хто не прыме Царства Божага, як дзіця, той не ўвайдзе ў яго.

Убачыўшы, што той моцна зажурыўся, Ісус сказаў: Як цяжка тым, што маюць багацце, уваходзіць у Царства Божае!

І пасланыя пайшлі і знайшлі, як Ён сказаў ім.

І Ён кожны дзень навучаў у святыні. А першасвятары, і кніжнікі шукалі, як бы Яго загубіць, таксама і першыя людзі народу,

А Ён сказаў ім: Як жа кажуць, што Хрыстос — сын Давідаў?

Значыць, Давід называе Яго Госпадам, дык як Ён яго сын?

Дык пакладзіце ў сваіх сэрцах — не абдумываць, як абараняцца,

Праўду кажу вам: не міне гэтае пакаленне, як ўсё гэта збудзецца.

як пастка, бо ён прыйдзе на ўсіх, што жывуць на абліччы ўсёй зямлі.

І першасвятары і кніжнікі шукалі, як бы забіць Яго, бо яны баяліся народу.

і ён, пайшоўшы, дамовіўся з першасвятарамі і начальнікамі, як ён ім выдасць Яго.

І, пайшоўшы, яны знайшлі, як Ён казаў ім, і падрыхтавалі пасху.

бо Сын Чалавечы ідзе, як вызначана, але бяла таму чалавеку, праз якога Ён выдаецца.

А вы не так: але хто большы між вас, няхай будзе як малодшы, а начальнік — як слуга.

Бо хто большы: ці той, хто ўзлягае за сталом, ці той, хто слугуе? Ці не той, хто ўзлягае? А Я сярод вас — як той, хто слугуе.

і Я дару вам, як падарыў Мне Мой Бацька, Царства,

[І сказаў Госпад:] Сімане, Сімане, вось сатана дамагаўся таго, каб прасеяць вас, як пшаніцу;

Ён жа сказаў: Кажу табе, Пётр, не прапяе певень, як ты тройчы адрачэшся, што ведаеш Мяне.

І, выйшаўшы, Ён пайшоў, як звычайна, на Аліўную гару, а ўслед за ім пайшлі і [Яго] вучні.

А Сам адышоў ад іх, як дакінуць каменем, і, укленчыўшы, маліўся,

І, будучы ў смяротнай трывозе, старанней маліўся; і зрабіўся Яго пот, як кроплі крыві, што спадаюць на зямлю54.

І сказаў Ісус першасвятарам, і начальнікам аховы святыні, і старэйшынам, што сабраліся супроць Яго: Як на разбойніка выйшлі вы з мячамі і каламі?

І, Госпад, павярнуўшыся, паглядзеў на Пятра, і Пётр успомніў Гасподняе слова, як Ён казаў яму: «Перш чым сёння прапяе певень, ты тройчы адрачэшся ад Мяне».

І, пайшоўшы ўслед, жанчыны, што прыйшлі з Ім з Галілеі, бачылі магільню і як было пакладзена Яго цела,

Яго тут няма, але Ён уваскрэшаны. Успомніце, як Ён казаў вам, калі яшчэ быў Галілеі,

і як выдалі Яго першасвятары і нашы начальнікі на смяротны прысуд і ўкрыжавалі Яго.

А мы спадзяваліся, што Ён Той, Які павінен вызваліць Ізраіля. А да ўсяго гэтага ідзе63 трэці дзень з таго часу, як гэта адбылося.

І пайшлі некаторыя з нашых да магільні і знайшлі ўсё так, як і жанчыны сказалі, але Яго не бачылі.

А яны расказвалі, што было ў дарозе, і як пазналі Яго ў пераламленні хлеба.

Паглядзіце на Мае рукі і Мае ногі: гэта Я Сам; памацайце Мяне і паглядзіце, бо дух не мае цела і касцей, Я ж, як бачыце, маю.

І Слова зрабілася целам і пасялілася ў нас. І мы ўбачылі Яго славу, славу як Адзінароднага ад Бацькі, — поўнае ласкі і праўды.

Ён сказаў: Я вокліч прапаведніка ў пустэльні: «Выпрастайце дарогу Гасподнюю», як сказаў Ісаія-прарок.

І Іаан засведчыў, кажучы: Я ўбачыў Духа, што сходзіў, як голуб, з неба, і Ён застаўся на Ім.

І два вучні пачулі, як ён гэта сказаў і пайшлі ўслед за Ісусам.

Ён прыйшоў да Яго8 ўночы і сказаў Яму: Равві, мы ведаем, што Ты прыйшоў ад Бога як Настаўнік, бо ніхто не можа рабіць такіх знакаў, якія Ты робіш, калі Бог не будзе з ім.

Нікадзім кажа Яму: Як можа нарадзіцца чалавек, будучы старым? Хіба можа ён другі раз увайсці ва ўлонне свае маці і нарадзіцца?

У адказ Нікадзім сказаў Яму: Як гэта можа быць?

Калі Я пра зямное сказаў, і вы не верыце, як паверыце вы, калі Я скажу вам пра нябеснае?

І, як Маісей узняў змяю ў пустэльні, так павінен быць узняты Сын Чалавечы,

Дык жанчына, самаранка, кажа Яму: Як Ты, будучы іудзеем, просіш піць у мяне, самаранкі? Бо іудзеі не водзяцца з самаранамі.

Бо як Бацька ўваскрашае мёртвых і ажыўляе, так і Сын, каго хоча, ажыўляе.

каб усе шанавалі Сына, як шануюць Бацьку. Хто не шануе Сына, не шануе Бацьку, Які паслаў Яго.

Бо як Бацька мае жыццё ў Самім Сабе, так і Сыну Ён даў мець жыццё ў Самім Сабе.

Я нічога не магу рабіць Сам ад Сябе; як Я чую, — так і суджу, і Мой суд справядлівы, бо не шукаю Маёй волі, а волі Таго, Хто14 паслаў Мяне.

Як вы можаце ўвераваць, калі славу адзін ад аднаго прымаеце, а славы, што ад Бога Адзінага, не шукаеце?

Калі ж яго пісанням не верыце, як паверыце Маім словам?

А як надышоў вечар, Яго вучні спусціліся да мора

Нашы бацькі елі манну ў пустэльні, як напісана: «Хлеб з неба даў ім есці».

і казалі яны: Ці не Ісус гэта, Іосіфаў сын, бацьку і Маці Якога мы ведаем? Як [жа] Ён цяпер кажа: «Я зышоў з неба»?

Тады іудзеі спрачаліся між сабою, кажучы: Як Ён можа даць нам есці Сваё Цела?

Як паслаў Мяне жывы Бацька, і Я жыву Бацькам, так і хто Мяне есць, будзе жыць Мною.

Гэта — хлеб, што з неба зышоў. Не так, як елі бацькі [вашы манну] і памерлі; хто гэты хлеб есць, будзе жыць вечна.

А што, калі ўбачыце Сына Чалавечага, як узыходзіць туды, дзе Ён быў раней?

Калі ж Яго браты пайшлі на свята, тады і Ён пайшоў: не адкрыта, а [як бы] ўпотай.

І здзіўляліся іудзеі, кажучы: Як Ён ведае Пісанні, не вучыўшыся?

Тады яны шукалі, як схапіць Яго, але ніхто не наклаў на Яго рукі, бо яшчэ не надышла Яго гадзіна.

Хто веруе ў Мяне, як кажа Пісанне, у таго з нутра пацякуць рэкі жывой вады.

Служкі адказалі: Ніколі так не гаварыў чалавек, [як Гэты чалавек].

Тады Ісус сказаў [ім]: Калі вы ўзвысіце Сына Чалавечага, тады даведаецеся, што гэта Я, і што Сам ад Сябе Я нічога не раблю, а як навучыў Мяне [Мой] Бацька, гэта кажу.

Яны адказалі Яму: Мы патомства Аўраамава і нікому ніколі не былі рабамі. Як Ты кажаш: «Вы зробіцеся вольнымі?»

Тады спыталіся ў яго: Як [жа] адкрыліся твае вочы?

Дык зноў спыталіся ў яго і фарысеі, як ён стаў бачыць. Ён жа сказаў ім: Ён паклаў мне сумесь на вочы, і я памыўся — і бачу.

Тады некаторыя з фарысеяў казалі: Не ад Бога Гэты Чалавек, бо не захоўвае суботы. — [А] іншыя казалі: Як можа грэшны чалавек рабіць такія знакі? — І быў разлад у іх.

і спыталіся ў іх, кажучы: Гэта ваш сын, пра якога вы кажаце, што ён нарадзіўся сляпым? Як жа ён цяпер бачыць?

а як ён цяпер бачыць, не ведаем, або хто адкрыў яму вочы, мы не ведаем; спытайцеся ў яго, ён дарослы, сам пра сябе скажа.

Тады яны сказалі яму: Што Ён зрабіў табе? Як адкрыў табе вочы?

Ісус сказаў ім: Калі б вы былі сляпыя, не мелі б граху; а як цяпер вы кажаце: «Мы бачым», то ваш грэх застаецца на вас.

найміт [жа] — не пастыр, той, каму авечкі не свае, бачыць, як прыходзіць воўк, і пакідае авечак і ўцякае, і воўк хапае іх і разганяе [авечак],

як ведае Мяне Бацька, так і Я ведаю Бацьку, і Маё жыццё аддаю за авечак.

але вы не верыце, бо вы не з Маіх авечак, [як Я казаў вам].

то як пра Таго, Каго Бацька асвяціў і паслаў у свет, вы кажаце: «Ты блюзнерыш», бо Я сказаў: «Я — Сын Божы»?

Тады іудзеі, што былі з ёю ў доме і суцяшалі яе, убачыўшы, як Марыям хутка ўстала і выйшла, пайшлі ўслед за ёю, падумаўшы, што яна ідзе да магільні, каб плакаць там.

Тады Ісус, калі ўбачыў, як плача яна і плачуць іудзеі, што з ёю прыйшлі, узрушыўся духам Сам і расхваляваўся,

Тады іудзеі казалі: Глядзі, як Ён любіў яго!

Людзі шукалі тады Ісуса і казалі адзін аднаму, стоячы ў святыні: Як вам здаецца? Ці не прыйдзе Ён на свята?

Ісус жа, знайшоўшы асляня, сеў на яго, як напісана:

Тады натоўп адказаў Яму: Мы чулі з закона, што Хрыстос застаецца навекі, і як Ты кажаш, што Сын Чалавечы павінен быць узнесены? Хто Гэты Сын Чалавечы?

І ведаю, што Яго запаведзь — вечнае жыццё. А што Я кажу, кажу так, як казаў Мне Бацька.

Бо Я даў вам прыклад, каб, як Я зрабіў вам, і вы рабілі.

Дзеткі, яшчэ нядоўга Я з вамі; будзеце шукаць Мяне, і, як Я сказаў іудзеям: «Куды Я іду, вы не можаце прыйсці», так і вам кажу цяпер.

Новую запаведзь даю вам, каб вы любілі адзін аднаго; як Я вас палюбіў, каб і вы любілі адзін аднаго.

Ісус адказвае: Сваё жыццё за Мяне пакладзеш? Сапраўды, сапраўды кажу табе: певень не прапяе, як ты тройчы ад Мяне адрачэшся.

Фама кажа Яму: Госпадзе, мы не ведаем, куды Ты ідзеш; як можам мы ведаць дарогу?

Ісус кажа яму: Я — дарога, і праўда, і жыццё; ніхто не прыходзіць да Бацькі, як праз Мяне.

Ісус кажа Яму: Гэтулькі часу Я з вамі, і ты не ведаеш Мяне, Філіпе? Хто мяне ўбачыў, убачыў Бацьку; як ты кажаш: «Пакажы нам Бацьку?»

Мір пакідаю вам, Мой мір даю вам: не так, як свет дае, Я даю вам. Няхай не трывожыцца ваша сэрца і не баіцца.

але каб свет уведаў, што Я люблю Бацьку і, як Бацька запаведаў Мне, так раблю. Уставайце, хадзем адсюль.

Застаньцеся ўва Мне, і Я ў вас. Як галіна не можа радзіць плода сама з сябе, калі не застаецца на лазе, так не можаце і вы, калі ўва Мне не застаняцеся.

Калі хто не застанецца ўва Мне, — ён будзе выкінуты вон, як галіна, і засохне; і іх збіраюць і кідаюць у агонь, і яны згараюць.

Як палюбіў Мяне Бацька, так і Я вас палюбіў: заставайцеся ў Маёй любові.

Калі вы будзеце выконваць Мае запаведзі, вы застаняцеся ў Маёй любові, як Я запаведзі Майго Бацькі збярог і застаюся ў Яго любові.

Гэта — Мая запаведзь, каб вы любілі адзін аднаго, як Я палюбіў вас.

як Ты даў Яму ўладу над усякім целам, каб усяму, што Ты даў Яму, Ён даў вечнае жыццё.

І Я ўжо не ў свеце, а яны ў свеце, і Я да Цябе іду. Татухна Святы, зберажы іх у Тваім імені, якое42 Ты даў Мне, каб яны былі адно, як [і] Мы.

Я даў ім Тваё Слова, і свет зненавідзеў іх, бо яны не ад свету, як Я не ад свету.

Яны не ад свету, як Я не ад свету.

Як Ты паслаў Мяне ў свет, і Я паслаў іх у свет;

каб усе яны былі адно, як Ты, Татухна, ува Мне, і Я ў Табе, каб і яны ў Нас былі [адно], каб увераваў свет, што Ты Мяне паслаў.

І славу, якую Ты даў Мне, Я ім даў, каб яны былі адно, як Мы адно;

Я ў іх, і Ты ўва Мне, каб яны былі ў дасканаласці адно, каб пазнаў свет, што Ты Мяне паслаў і палюбіў іх, як Мяне палюбіў.

І як толькі Ён сказаў ім: «Гэта Я», яны адступілі назад і ўпалі на зямлю.

З гэтага часу Пілат шукаў, як вызваліць Яго. Іудзеі ж крычалі, кажучы: Калі ты Гэтага Чалавека вызваліш, ты не друг кесару; кожны, хто робіць сябе царом, выступае супроць кесара.

Тады яны ўзялі Ісусава цела і абвязалі Яго пялёнамі з духмянасцямі, як і ёсць звычай хаваць у іудзеяў.

Тады [Ісус] зноў сказаў ім: Мір вам; як паслаў Мяне Бацька, так і Я пасылаю вас.

І калі яны пільна ўглядаліся ў неба, як Ён узыходзіў, і вось, сталі пры іх у белых шатах два чалавекі,

якія і сказалі: Мужы галілейскія, што вы стаіце, углядаючыся ў неба? Гэты Ісус, узнесены ад вас у неба, прыйдзе гэтак жа, як вы бачылі Яго, калі Ён узыходзіў у неба.

І раптам з неба пачуўся шум, як ад парывістага моцнага подзьмуху, і ён напоўніў увесь дом, дзе яны сядзелі;

і яны ўсе напоўніліся Святым Духам і пачалі гаварыць на іншых мовах, як Дух даваў прамаўляць ім.

І як мы іх чуем кожны на сваёй уласнай гаворцы, у якой мы нарадзіліся?

і іудзеі, і празеліты6, крыцяне і аравіцяне — мы чуем, як яны гавораць на нашых мовах аб велічы Бога.

Бо гэтыя людзі не п’яныя, як вы думаеце, бо цяпер трэцяя гадзіна дня7,

Мужы ізраільскія, выслухайце гэтыя словы: Ісуса Назарэя, чалавека, Богам засведчанага для вас сіламі, цудамі і знакамі, якія Бог зрабіў праз Яго сярод вас, як вы [і] самі ведаеце,

І цяпер, браты, ведаю, што вы зрабілі гэта з няведання, як і вашы начальнікі;

Бог жа, як загадзя абвясціў праз вусны ўсіх [Сваіх] прарокаў, што будзе пакутаваць Яго Хрыстос, так і спраўдзіў.

Маісей жа сказаў [бацькам]: «Прарока ўзніме вам Госпад, ваш Бог, з вашых братоў, як мяне; Яго слухайцеся ва ўсім, што Ён скажа вам.

Яго ўзвысіў Бог Сваёю правай рукою як Правадыра і Збаўца, каб даць Ізраілю пакаянне і дараванне грахоў.

а калі ад Бога, то вы не зможаце разбурыць іх: як бы вам не стацца і богапраціўцамі. — Яны паслухаліся яго

Тады яны падбухторылі людзей, якія казалі: Мы чулі, як ён казаў зневажальныя словы на Маісея і Бога;

бо мы чулі, як ён казаў, што гэты Ісус Назарэй зруйнуе гэтае месца і зменіць звычаі, якія перадаў нам Маісей.

І ўсе, хто сядзеў у сінедрыёне, пільна ўгледзеўшыся ў яго, убачылі ягонае аблічча, як аблічча Анёла.

Тады, выйшаўшы з халдзейскай зямлі, ён пасяліўся ў Харане. І адтуль, пасля таго як памёр яго бацька, Бог перасяліў яго ў гэтую зямлю, у якой вы цяпер жывяце,

І як набліжаўся час абяцання, якое Бог [з клятваю] даў Аўрааму, народ рос і памнажаўся ў Егіпце,

Ці не хочаш ты забіць мяне гэтак жа, як учора забіў егіпцяніна?»

Гэта той Маісей, які сказаў Ізраілевым сынам: «Прарока паставіць вам Бог24 з вашых братоў, як мяне, [Яго слухайце]».

Але Бог адвярнуўся і аддаў іх служыць нябеснаму войску, як і напісана ў кнізе прарокаў: «Ці заколатае і ахвяры вы прыносілі Мне сорак гадоў у пустэльні, доме Ізраілеў?

Скінія сведчання была ў нашых бацькоў у пустэльні, як распарадзіўся Той, Хто казаў Маісею, каб зрабіў яе паводле ўзору, які ён убачыў;

Але Усявышні жыве не ў рукатворным26, як кажа прарок:

Жорсткашыйныя і неабрэзаныя сэрцамі27 і вушамі, вы заўсёды працівіцеся Святому Духу, як вашы бацькі, так і вы.

І ён сказаў: Як жа я магу разумець, калі хто-небудзь не растлумачыць мне? — І ён папрасіў Філіпа падняцца і сесці з ім.

А месца з Пісання, якое ён чытаў, было такое: «Як авечку на зарэз, вялі Яго і як ягня безгалосае перад тым, хто стрыжэ яго, так Ён не раскрывае Сваіх вуснаў.

і ён убачыў [у з’явенні], як чалавек імем Ананія ўвайшоў да яго, і ўсклаў на яго рукі, каб ён стаў бачыць.

Варнава ж, узяўшы яго, прывёў да Апосталаў і расказаў ім, як Саўл убачыў на дарозе Госпада і што Ён казаў яму, і як у Дамаску ён адважна выступіў у імя Ісуса.

і ён бачыць, што неба адчыненае і ўніз сходзіць нейкая пасудзіна, як бы вялікае палотнішча, [прывязанае] за чатыры канцы і спускаецца на зямлю.

Ісуса, што з Назарэта, — як Бог памазаў Яго Святым Духам і сілаю; Ён хадзіў, робячы дабро і вылечваючы ўсіх, каго паняволіў д’ябал, бо з Ім быў Бог.

бо яны чулі, як тыя гавораць на розных мовах і ўзвялічваюць Бога. Тады адказаў Пётр:

Хіба можа хто-небудзь забараніць, каб не былі ахрышчаны вадою гэтыя людзі, якія атрымалі Святога Духа, як і мы?

Быў я ў горадзе Іопіі і маліўся, і ў экстазе бачыў з’явенне: уніз сходзіць нейкая пасудзіна, як бы вялікае палотнішча, якое за чатыры канцы спускаецца з неба; і яно падышло да мяне.

І ён расказаў нам, як ён убачыў у сваім доме Анёла, які стаў і сказаў [яму]: «Пашлі [людзей] у Іопію і пакліч Сімана, званага Пятром,

І калі я пачаў прамаўляць, на іх зышоў Святы Дух, як і на нас у пачатку.

І я ўспомніў слова Гасподняе, як Ён казаў: «Іаан хрысціў вадою, а вы будзеце ахрышчаны ў Святым Духу».

І калі Бог даў ім роўны дар, як і нам, што ўверавалі ў Госпада Ісуса Хрыста, то хто [ж] я, каб мог працівіцца Богу?

А ён, даўшы ім знак рукою, каб маўчалі, расказаў ім, як Госпад вывеў яго з турмы, і сказаў: Перадайце пра гэта Іякаву і братам. — І, выйшаўшы, ён падаўся ў іншае месца.

пасля таго, як Іаан прапаведаваў перад Яго прыходам хрышчэнне пакаяння ўсяму ізраільскаму народу.

што Бог гэта выканаў для нас, [іх] дзяцей, уваскрэсіўшы Ісуса, як і напісана ў другім псалме: «Ты Мой Сын; Ты сёння ад Мяне нарадзіўся».

А Павел і Варнава, выступаючы адважна, сказалі: Неабходна было, каб вам першым было сказана слова Божае. А як вы аспрэчваеце яго і не лічыце сябе вартымі вечнага жыцця, то вось, мы звяртаемся да язычнікаў.

Гэты чалавек пачуў, як гаварыў Павел, які, угледзеўшыся ў яго і ўбачыўшы, што ён мае веру, каб быць выратаваным39,

І пасля таго як яны дабравесцілі таму гораду і прыдбалі даволі шмат вучняў, яны вярнуліся ў Лістру і ў Іконій і ў Антыёхію,

І прыбыўшы і сабраўшы царкву, яны абвясцілі пра тое, што Бог зрабіў з імі і як Ён адчыніў язычнікам дзверы веры.

І, калі прыйшлі ў Іерусалім, яны былі прыняты царквою, Апосталамі і прасвітарамі і абвясцілі ўсё, што Бог зрабіў з імі [і як адчыніў язычнікам дзверы веры].

І Сэрцазнаўца Бог засведчыў ім, даўшы [ім] Святога Духа так, як і нам;

Але мы верым, што ласкаю Госпада Ісуса мы будзем уратаваны такім жа чынам, як і яны.

Пасля ж таго, як яны змоўклі, у адказ Іякаў сказаў: Мужы браты, паслухайце мяне.

Сімяон42 расказаў, як Бог спачатку прыгледзеў узяць з язычнікаў народ для Свайго імя.

І з гэтым згодныя словы прарокаў, як напісана:

Так як мы пачулі, што некаторыя [выйшаўшы] ад нас, устрывожылі вас сваімі словамі і захісталі вашы душы [кажучы, што трэба абразацца і трымацца закона], чаго мы ім не даручалі,

нам паказалася патрэбным, пасля таго як мы прыйшлі да аднадушнасці, выбраць людзей і паслаць іх да вас з нашымі ўлюбёнымі Варнавам і Паўлам,

Але праз некалькі дзён Павел сказаў Варнаву: Вяртаймася, адведаем [нашых] братоў у кожным горадзе, у якіх мы абвясцілі слова Гасподняе, — як яны маюцца?

І ў суботні дзень мы выйшлі за браму [горада] да ракі, дзе, як мы думалі, было месца малітвы; і, сеўшы, мы размаўлялі з жанчынамі, што зышліся туды.

І Павел, як звычайна, увайшоў да іх і тры суботы гутарыў з імі на падставе Пісанняў,

І некаторыя з іх пераканаліся і прымкнулі да Паўла і Сілы, гэтак жа як вялікае мноства набожных элінаў і нямала знатных жанчын.

І тыя, хто праводзіў Паўла, давялі [яго] да Афінаў, і, атрымаўшы загад для Сілы і Цімафея, каб тыя, як мага хутчэй прыйшлі да яго, пайшлі.

А ўсе афіняне і прышэльцы-чужаземцы нічым іншым не бавілі час, як тым, каб расказваць ці слухаць што-небудзь новае.

Бо ў Ім мы жывём, і рухаемся, і існуём, як і некаторыя з паэтаў у вас казалі: «Бо мы і род Яго».

І калі гэта здзейснілася, Павел задумаў у духу, прайшоўшы Македонію і Ахаію, падацца ў Іерусалім, сказаўшы: Пасля таго, як пабываю там, трэба мне ўбачыць і Рым.

А пасля таго як хваляванне спынілася, Павел, паслаўшы па58 вучняў і суцешыўшы іх, развітаўся і выйшаў, каб падацца ў Македонію.

і правёў там тры месяцы. А калі іудзеі ўчынілі супроць яго змову, падчас як ён збіраўся адплыць у Сірыю, вырашыў вярнуцца праз Македонію.

І адзін юнак, імем Яўціх, седзячы на акне, западаў у глыбокі сон у той час, як Павел гутарыў усё далей; змораны сном, ён упаў уніз з трэцяга паверха і яго паднялі мёртвым.

І калі яны прыйшлі да яго, ён сказаў ім: Вы ведаеце з першага дня, калі я ўступіў у Азію, як я ўвесь час быў з вамі,

як я не ўтойваў нічога з таго, што карысна; пра што абвяшчаў і вучыў вас прылюдна і па дамах,

цвёрда сведчачы як іудзеям, так і элінам пра пакаянне перад Богам і пра веру ў Госпада нашага Ісуса [Хрыста].

Бо яны перад тым бачылі з ім у горадзе Трафіма, эфесяніна, якога, як яны думалі, Павел увёў у святыню.

Я іудзей, нарадзіўся ў Тарсе Кілікійскім, але выгадаваны ў гэтым горадзе, навучаны каля ног Гамалііла паводле суровасці бацькоўскага закона, руплівец Бога, як усе вы сёння.

як і першасвятар сведчыць пра мяне і ўсе старэйшыны, ад якіх я і атрымаў лісты да братоў і пайшоў у Дамаск, каб і тых, што знаходзяцца там, прывесці звязанымі ў Іерусалім, каб яны былі пакараны.

А як я нічога не бачыў ад славы таго святла, мяне павялі за руку тыя, хто быў са мною, і я прыйшоў у Дамаск.

Калі ж дайшло да вялікага ўзбурэння, тысячаначальнік, спалохаўшыся, як бы яны не разарвалі Паўла, загадаў атраду воінаў спусціцца і выхапіць яго між іх, і весці ў крэпасць.

А наступнай ночы Госпад, стаўшы каля яго, сказаў: Будзь мужны, [Паўле]! Бо як ты цвёрда сведчыў пра Мяне ў Іерусаліме, так табе трэба сведчыць і ў Рыме.

Воіны ж, як ім было загадана, узяўшы Паўла, прывялі яго ўночы ў Антыпатрыду.

бо ты можаш даведацца, што мінула не больш чым дванаццаць дзён, як я прыйшоў, каб пакланіцца, у Іерусалім.

хіба як у адным гэтым выразе, які я выкрыкнуў, стоячы між імі: «За ўваскрэсенне мёртвых вы мяне судзіце сёння».

А Павел сказаў: Я стаю перад кесаравым судом, дзе мяне і павінны судзіць. Іудзеяў я нічым не пакрыўдзіў, як і ты вельмі добра ведаеш.

А як мінула некалькі дзён цар Агрыпа і Верніка64 прыбылі ў Кесарыю, [маючы намер] прывітаць Фэста.

Але я выявіў, што ён не зрабіў нічога, вартага смерці, а як ён сам заапеляваў да імператара, я вырашыў паслаць [яго].

Нічога пэўнага напісаць пра яго ўладару я не маю, таму прывёў яго да вас і асабліва да цябе, цару Агрыпа, каб пасля таго, як будзе праведзены допыт, мне было што напісаць.

знаючы ўжо мяне здаўна, калі яны захочуць сведчыць, то паводле найсуровейшага кірунку нашага веравызнання я жыў як фарысей.

А Павел [сказаў]: Я маліўся б Богу, каб хутка ці няхутка не толькі ты, але і ўсе, хто слухае мяне сёння, зрабіліся такімі ж, як я, акрамя гэтых ланцугоў.

А як прыстань была непрыдатная для зімоўкі, то большасць раіла адплываць адтуль — ці не змогуць яны як-небудзь дабрацца да Фініка і перазімаваць у крыцкай гавані, адкрытай на паўднёвы і паўночны захад.

Таму падбадзёрцеся, мужы, бо я веру Богу, што будзе так, якраз такім чынам, як мне сказана.

А калі надышла чатырнаццатая ноч, як нас насіла ў Адрыятычным моры, каля апоўначы маракі пачалі здагадвацца, што набліжаюцца да некай зямлі.

І, баючыся, як бы не наскочыць нам куды-небудзь на камяністыя мясціны, яны, кінуўшы з кармы чатыры якары, маліліся, каб настаў дзень.

І перад тым, як збіралася днець, Павел заклікаў усіх прыняць ежу, кажучы: Сёння чатырнаццаты дзень, як вы ў чаканні, застаецеся галоднымі, нічога не прымаючы.

а багаты — у сваім прыніжэнні, бо, як палявая кветка, ён адыдзе.

Калі вы ўсё ж выконваеце царскі закон паводле Пісання: «Любі свайго блізкага, як самога сябе», вы добра робіце;

калі ж аглядваецеся на асобы, грэх чыніце, выкрываецеся законам як злачынцы.

Так кажыце і так рабіце як тыя, што маюць быць суджаныя паводле закона свабоды.

Бо як цела без духу мёртвае, так і вера без учынкаў мёртвая.

Вось, і караблі, як ні вялікія яны і гнаныя моцнымі вятрамі, кіруюцца зусім маленькім стырном, куды хоча памкненне стырнавога,

І язык — агонь; як свет няправеднасці язык4 змяшчаецца між нашымі органамі, што апаганьвае ўсё цела і запальвае кола жыцця, і сам запальваецца ад геены.

Дык хто ведае, як рабіць дабро і не робіць, таму грэх.

ваша золата і серабро праржавела, і іх іржа будзе сведчаннем супроць вас і з’есць ваша цела, як агонь. Вы сабралі скарб у апошнія дні.

За прыклад таго, як трываць ліха і мець доўгацярпенне, браты [мае], вазьміце прарокаў, якія прамаўлялі ад імя Госпада.

Як паслухмяныя дзеці не падстройвайцеся пад ранейшыя пажадлівасці, калі вы былі ў няведанні,

І калі вы называеце Бацькам Таго, Хто без аглядкі на асобы судзіць кожнага паводле ўчынкаў, то ў страху праводзьце той час, у які вы жывяце як прышэльцы,

а каштоўнаю Крывёю Хрыста, як беззаганнага і незаплямленага Ягняці,

Бо кожнае цела — як трава, і ўся слава яго2як кветка травы; засохла трава, і кветка апала,

як нованароджаныя немаўляткі прагніце неразведзенага слоўнага малака, каб на ім вы ўзгадаваліся для выратавання,

вы і самі, як жывыя камяні, будуйце з сябе духоўны дом, святое святарства, каб прыносіць духоўныя ахвяры, прыемныя Богу, праз Ісуса Хрыста.

Улюбёныя, прашу вас як вандроўнікаў і прышэльцаў устрымлівацца ад пажадлівасцяў цела, што змагаюцца супроць душы;

няхай вашы паводзіны між язычнікаў будуць ўзорнымі, каб яны за тое, што абгаворваюць вас, як злачынцаў, бачачы [вашы] добрыя ўчынкі, уславілі Бога ў дзень Яго наведання.

[Дык] падпарадкуйцеся кожнаму чалавечаму ўладкаванню дзеля Госпада: ці цару, як вярхоўнай уладзе,

ці намеснікам, як ад яго пасыланым дзеля пакарання злачынцаў і дзеля пахвалы дабрачынцаў;

як свабодныя, а не як тыя, што маюць свабоду на прыкрыццё ліхога, але як рабы Божыя.

Бо якая вам слава, калі вы церпіце, як вас б’юць за правіны? Але калі вы церпіце, творачы дабро і пакутуючы, то гэта ласка ў Бога.

Бо вы былі як авечкі заблуканыя, але вярнуліся цяпер да Пастыра і Апекуна вашых душ.

як Сара слухалася Аўраама, называючы яго гаспадаром; вы яе дзеці, калі робіце дабро і не баіцеся ніякага запалохвання.

Таксама вы, мужчыны, жывіце разумна ў супольным жыцці з жонкамі, як са слабейшым жаночым полам, аддаючы ім пашану як спадкаемніцам Божай ласкі жыцця, каб не было перашкоды вашым малітвам.

але з лагоднасцю і страхам, маючы добрае сумленне, каб у тым, за што вас абгаворваюць, [як злачынцаў], былі засаромлены тыя, што ганьбяць вашы добрыя паводзіны ў Хрысце.

Дык як Хрыстос пакутаваў [за нас] у целе, то і вы ўзбройцеся тою ж думкаю, бо той, хто пакутаваў целам, перастае грашыць,

Бо дзеля таго і мёртвым было дабравешчана, каб яны, падпаўшы пад суд, як людзі ў целе, але жылі духам па-Божаму.

кожны, як атрымаў дар, служыце ім адзін аднаму, як добрыя домакіраўнікі разнастайнай ласкі Божай.

Калі хто гаворыць, гавары, як словы Божыя; калі хто служыць, служы сілаю, якую дае Бог, каб ва ўсім праслаўляўся Бог праз Ісуса Хрыста, Якому слава і ўладарства навекі вякоў, амін.

але як вы далучаецеся да пакутаў Хрыстовых, радуйцеся, каб і ў з’яўленні Яго славы вы з захапленнем узрадаваліся.

Бо няхай ніхто з вас не пакутуе як забойца, альбо злодзей, альбо ліхадзей, альбо як той, хто квапіцца на чужое;

а калі як хрысціянін, то няхай не саромеецца, а няхай услаўляе Бога за гэтае імя8.

Праз Сілуана, вернага брата, як я лічу, я напісаў вам сцісла, заклікаючы і сведчачы, што гэта сапраўдная ласка Божая, у якой стойце.

ведаючы, што хутка пакіну мой шацёр, як і наш Госпад Ісус Хрыстос аб’явіў мне,

І мы маем мацнейшае прарочае слова, і вы добра робіце, трымаючыся яго як светача, што ззяе ў цёмным месцы, пакуль не пачне днець і не ўзыдзе заранка ў вашых сэрцах,

Але паяўляліся і лжэпрарокі ў народзе, як і між вас будуць ілжэнастаўнікі, якія ўвядуць згубныя ерасі, і, адракаючыся ад Уладара, што выкупіў іх, навядуць на сябе саміх хуткую пагібель.

то ведае Госпад, як збаўляць набожных ад спакусы, а няправедных захоўваць на дзень суда для пакарання,

тады як Анёлы, большыя за іх магутнасцю і сілаю, не выносяць на іх перад Госпадам зневажальнага суду.

прымуць кару як заплату за няправеднасць; яны асалодаю лічаць распусту сярод дня; самі — плямы і заганы, яны раскашуюцца ў сваіх падманах, банкетуючы разам з вамі;

і скажуць: «Дзе абяцанне Яго прышэсця? Бо з тых часоў, як спачылі бацькі, усё застаецца так ад пачатку стварэння».

Але няхай адно гэта не застаецца схаваным ад вас, улюбёныя, што адзін дзень у Госпада, як тысяча гадоў, і тысяча гадоў, як адзін дзень.

Не марудзіць Госпад з абяцаннем, як некаторыя лічаць гэта прамаруджаннем, але доўга церпіць вас3, не хочучы, каб хто-небудзь загінуў, а каб усе прыйшлі да пакаяння.

і доўгацярплівасць нашага Госпада лічыце збавеннем, як і наш улюбёны брат Павел паводле дадзенай яму мудрасці напісаў вам,

як і ва ўсіх сваіх лістах, кажучы ў іх пра гэта; у іх ёсць сёе-тое цяжкае для разумення, што невукі і няцвёрдыя перакручваюць, як і астатнія Пісанні, на сваю ўласную пагібель.

калі ж ходзім у святле, падобна, як Ён ёсць у святле, то маем узаемнасць адзін з адным і Кроў Ісуса [Хрыста], Яго Сына, ачышчае нас ад усялякага граху.

Хто кажа, што застаецца ў Ім, той павінен і сам жыць, як Ён жыў.

Дзеці, апошняя гадзіна і, як вы чулі, што антыхрыст ідзе, і цяпер з’явілася шмат антыхрыстаў; адсюль і ведаем, што настала апошняя гадзіна.

Што да вас, то памазанне, якое вы атрымалі ад Яго, застаецца ў вас, і вы не маеце патрэбы, каб нехта вучыў вас усяму, а як Яго памазанне вучыць вас усяму — і яно праўдзівае і не ёсць хлусня — і як яно навучыла вас, заставайцеся у Ім.

Улюбёныя, мы цяпер дзеці Божыя і яшчэ не адкрыта, якія будзем. Ведаем, што калі Ён адкрыецца, мы будзем падобныя да Яго, бо ўбачым Яго, як Ён ёсць.

І кожны, хто мае гэтую надзею на Яго, ачышчае сябе так, як Ён чысты.

Дзеткі, няхай ніхто не ўводзіць вас у зман; хто творыць праведнасць, той праведны, як і Ён праведны.

Гэтым выяўляюцца дзеці Божыя і дзеці д’ябла: кожны, хто не творыць праведнасці, — не ад Бога, як і той, хто не любіць свайго брата.

не так, як Каін, які быў ад ліхога і забіў свайго брата. І чаму ён забіў яго? Бо ўчынкі яго былі ліхія, а яго брата — праведныя.

А хто мае дабрабыт у гэтым свеце і бачыць свайго брата ў нястачы і закрые ад яго сваё сэрца, як можа застацца ў ім любоў Божая?

А запаведзь Яго гэтая, каб мы верылі ў імя Яго Сына Ісуса Хрыста і любілі адзін аднаго, як Ён і даў нам запаведзь.

Любоў у тым, што не мы палюбілі Бога, але што Ён палюбіў нас і паслаў Свайго Сына як змілаванне за нашы грахі.

Дзеля таго любоў удасканалілася ў нас, каб мы мелі адвагу ў дзень суду, бо як Ён ёсць, так і мы ёсць у гэтым свеце.

І хто перамагае свет, як не той, хто верыць, што Ісус ёсць Сын Божы?

Я вельмі ўзрадаваўся, што між тваіх дзяцей знайшоў тых, якія ходзяць у праўдзе, як мы атрымалі запаведзь ад Бацькі.

І цяпер прашу цябе, гаспадарыня — не як новую запаведзь пішучы табе, а тую, якую мы мелі ад пачатку, — каб мы любілі адзін аднаго.

І гэта ёсць любоў: каб мы жылі паводле Яго запаведзяў; гэта ёсць запаведзь, як вы чулі ад пачатку, каб вы паводле яе жылі.

Улюбёны, малюся, каб ты ва ўсім меў вялікі поспех і быў здаровы, як мае вялікі поспех твая душа.

Бо я вельмі ўзрадаваўся, калі прыходзілі браты і сведчылі аб тваёй праўдзе, як ты і жывеш у праўдзе.

Для мяне няма большай радасці, як чуць, што мае дзеці жывуць у праўдзе.

якія засведчылі пра тваю любоў перад царквою; і ты добра зробіш, калі правядзеш іх, як належыць, дзеля Бога;

як Садом і Гамора і навакольныя гарады, якія гэткім чынам аддаліся распусце і пайшлі за іншым целам, пастаўлены як прыклад, падпаўшы пад пакаранне вечнага агню.

А гэтыя ўсё тое, чаго не ведаюць, зневажаюць; а ўсё, што з прыроды ведаюць, як неразумныя жывёліны, тым губяць сябе.

Бяда ім, бо яны пайшлі Каінавай дарогаю, паддаліся падману, як Валаам за ўзнагароду, і ў бунце, як Карэй, загінулі.

Бо сведка мне Бог, Якому служу сваім духам у дабравешчанні Яго Сына, як я безупынна ўспамінаю вас,

Бо ў ім адкрываецца з веры ў веру праведнасць Божая, як напісана: «А праведны будзе жыць вераю».

таму што, спазнаўшы Бога, яны Яго як Бога не праславілі і не падзякавалі Яму, а сталі марнымі ў сваіх разважаннях, і запамарочылася іх нецямлівае сэрца.

І як яны не ўважалі за патрэбнае мець Бога ў пазнанні, Бог перадаў іх перакручанаму розуму — чыніць непрыстойнае;

Бо «імя Божае з-за вас блюзнерыцца між язычнікаў», як напісана.

Зусім не2. Бог жа праўдзівы, а кожны чалавек ілгун, як напісана: «Праведны ў Тваіх словах і пераможаш у Тваім судзе».

Зусім не. Бо як Бог будзе судзіць свет?

А калі маёю маною праўда Божая ўзвышаецца для Яго славы, за што яшчэ я асуджаюся як грэшнік?

І хіба не зневажаюць нас, і як некаторыя сцвярджаюць, што мы кажам: «Давайце рабіць зло, каб выйшла дабро». Суд над такімі справядлівы.

як напісана: «Няма ніводнага праведнага,

як і Давід называе шчаслівым чалавека, якому Бог залічвае праведнасць незалежна ад учынкаў.

Дык як была залічана? Пасля абразання альбо да абразання? Не пасля абразання, а да абразання.

І ён атрымаў знак абразання — як пячатку праведнасці той веры, якую меў у неабразанні, каб яму быць бацькам усіх тых у неабразанні, хто веруе, каб і ім была залічана праведнасць,

як напісана: «Я прызначыў цябе бацькам многіх народаў», бацькам перад Богам, Якому ён паверыў, Які ажыўляе мёртвых і называе няіснае як існае.

І, не аслабеўшы ў веры, ён не паглядзеў на сваё цела як на ўжо амярцвелае, бо яму было амаль сто гадоў, і на амярцвелае ўлонне Сары;

Таму як праз аднаго чалавека ўвайшоў у свет грэх, а праз грэх — смерць і гэтак смерць перайшла на ўсіх людзей з-за таго, што ўсе саграшылі,

Але не так, як злачынства, — дар ласкі; бо калі злачынствам аднаго многія памерлі, то тым больш ласка Божая і дар у ласцы аднаго Чалавека Ісуса Хрыста шчодра з’явіўся для многіх.

І не як праз аднаго грэшніка — дар, бо суд за адно злачынства — на асуджэнне, а дар ласкі — ад многіх злачынстваў апраўданне.

Дык як праз адно злачынства — асуджэнне ўсім людзям, так і праз адну праведнасць — апраўданне жыцця ўсім людзям.

Бо як праз непаслушэнства аднаго чалавека зрабіліся многія грэшнымі, так і праз паслушэнства Аднаго праведнымі стануць многія.

каб як грэх уладарыў у смерці, так і ласка заўладарыла праз праведнасць для вечнага жыцця праз Ісуса Хрыста, нашага Госпада.

Зусім не. Мы, якія памерлі для граху, як жа яшчэ будзем жыць у ім?

Дык мы былі з Ім пахаваныя праз хрышчэнне ў смерць, каб як быў уваскрэшаны Хрыстос з мёртвых славаю Бацькі, так і мыпачалі хадзіць ў навізне жыцця.

і не аддавайцеграху вашы органы ў зброю няправеднасці, а аддавайце сябе Богу, як ажыўленыя з мёртвых і вашы органы — у зброю праведнасці Богу.

Па-чалавечы кажу з-за слабасці вашага цела. Бо як вы аддалі вашы органы ў рабы нячыстасці і беззаконню на беззаконне, так цяпер аддайце вашы органы ў рабыправеднасці наасвячэнне.

Дык што скажам? Закон — грэх? Зусім не. Але я ўведаў грэх не інакш, як праз закон. Бо я і пажададлівасці не заўважыў бы, калі б закон не казаў : Не пажадай.

Дык дабро зрабілася мне смерцю? Зусім не. Але ёю зрабіўся грэх, каб ён быў выяўлены як грэх, праз дабро творачы мне смерць, каб грэх праз запаведзь выявіўся празмерна грэшным.

А гэтак жа і Дух дапамагае ў нашай слабасці: бо мы не ведаем, аб чым нам маліцца, як належыць, але Сам Дух заступаецца [за нас] стогнамі невымоўнымі.

Сапраўды, Той, Хто Свайго Сына не пашкадаваў, а аддаў Яго за ўсіх нас, як разам з Ім не даруе нам і ўсяго?

Як напісана: «За Цябе нас умярцвяюць цэлы дзень, нас палічылі за авечак, ахвяраваных на зарэз».

як напісана: «Іякава Я палюбіў, а Ісава ўзненавідзеў».

Як і ў Асіі Ён кажа: «Я назаву не Мой народ Маім народам, і не ўлюбёную — улюбёнаю;

А Ісаія ўсклікае пра Ізраіль: «Калі будзе колькасць сыноў Ізраілевых як марскі пясок, выратаваны будзе толькі астатак;

І як Ісаія казаў раней: «Калі б Госпад Саваоф не пакінуўнам патомства, мы зрабіліся б як Садом і былі б падобныя да Гаморы».

Чаму? Таму, што ён імкнуўся не з веры, а як бы з учынкаў. [Бо] яны спатыкнуліся аб камень спатыкнення,

як напісана: «Вось, Я кладу на Сіёне камень спатыкнення і скалу спакусы, і [кожны], хто веруе ў Яго, не будзе пасаромлены».

Як жа ім паклікаць Таго, у Каго не ўверавалі? І як увераваць у Таго, пра Каго не чулі? І як пачуць без таго, хто Яго абвяшчае?

І як абвясціць Яго, калі не будуць пасланыя дзеля гэтага? Як напісана: «Якія прыгожыя ногі дабравеснікаў [міру, дабравеснікаў] добрага!»

Не адкінуў Бог Свайго народа, які Ён наперад ведаў. Ці вы не ведаеце, што кажа Пісанне пра Ілію, як ён скардзіцца Богу на Ізраіля?

як напісана: «Даў ім Бог дух атупення, вочы, каб не бачыць, і вушы, каб не чуць, аж да сённяшняга дня».

Вам жа кажу, язычнікам; дык як апостал язычнікаў я праслаўляю маё служэнне —

Бо калі адхіленне іх — прымірэнне свету, то які набытак іх, як не жыццё з мёртвых?

І так увесь Ізраіль будзе выратаваны, як напісана: «Прыйдзе з Сіёна Збаўца [і] адверне бязбожнасць ад Іякава.

Бо як вы былі некалі непакорлівыя Богу, цяпер жа вы памілаваныя праз іхнюю непакорлівасць,

О глыбіня багацця, мудрасці і ведання Божага! Як неспасціжныя Яго суды і недаследныя Яго шляхі!

Дык прашу вас, браты, міласэрнасцю Божаю аддаць вашы целы ў ахвяру жывую, святую, прыемную Богу, як вашу разумную службу.

Бо я кажу дадзенаю мне ласкаю кожнаму з вас: не думаць пра сябе вышэй, чым належыць думаць, а думаць сціпла, як кожнаму Бог вызначыў меру веры.

Бо як у адным целе мы маем шмат органаў, але не ўсе органы маюць адно і тое ж прызначэнне,

Бо запаведзі «Не чужалож, не забівай, не крадзі, [не сведчы фальшыва], не пажадай чужога» і іншыя, усе змяшчаюцца ў гэтым наказе: «Любі свайго блізкага, як самога сябе».

Як удзень, будзем хадзіць прыстойна, не ў гулянках і п’янстве, не ў юрлівасці і распусце, не ў сварцы і зайздрасці.

Дык не будзем больш асуджаць адзін аднаго, а лепш разважце пра тое, як не ставіць брату спатыкнення ці спакусы.

Бо і Хрыстос не Сабе дагаджаў, а, як напісана: «Знявагі тых, хто Цябе зневажае, упалі на Мяне».

Таму прымайце адзін аднаго, як і Хрыстос прыняў вас у славу Божую.

і, што язычнікі павінны праславіць Бога за Яго міласэрнасць, як напісана: «Таму я буду ўсхваляць Цябе, Госпадзе, між язычнікаў і апяваць Тваё імя».

а як напісана: «Тыя, які не было абвешчана пра Яго, убачаць; і тыя, якія не чулі, зразумеюць».

калі пайду ў Іспанію, бо спадзяюся, што, праходзячы, убачу вас, і вы праведзяце мяне туды, як спярша я трохі нацешуся вамі.

каб вы прынялі яе ў Госпадзе, як годна святым, і дапамагалі ёй, у чым бы яна ні мела ў вас патрэбы, бо і яна была апякункаю многіх і мяне самога.

каб, як напісана: «Той, хто хваліцца, няхай хваліцца Госпадам».

але, як напісана: «Тое, чаго вока не бачыла, і вуха не чула, і што на сэрца чалавеку не прыходзіла, тое падрыхтаваў Бог тым, хто любіць Яго.»

І я, браты, не мог гаварыць з вамі, як з духоўнымі, але як з цялеснымі, як з немаўлятамі ў Хрысце.

Дык што ёсць Апалос? І што ёсць Павел?3 Служкі, праз якіх вы ўверавалі, як і даў Госпад кожнаму з іх.

Дадзенай мне Богам ласкай, я, як мудры дойлід, паклаў падмурак, а іншы надбудоўвае на ім. Але кожны няхай глядзіць, як надбудоўвае.

калі чыя праца згарыць, то ён будзе мець шкоду, сам жа будзе выратаваны, але так, як праз агонь.

Няхай так лічыць нас чалавек, як служак Хрыстовых і домакіраўнікоў таямніц Божых.

Але мне найменш абыходзіць, як пра мяне судзіце вы ці чалавечы дзень. Я і сам сябе не суджу.

Бо хто цябе вылучае? І што ты маеш, чаго б не атрымаў? А калі атрымаў, чаму хвалішся, як быццам не атрымаў.

Бо, думаю, Бог паставіў нас, апошніх Апосталаў, як асуджаных на смерць, таму што мы зрабіліся відовішчам для свету — і для Анёлаў, і для людзей.

зневажаюць нас — мы суцяшаем. Мы зрабіліся як смецце для свету, адкідамі для ўсіх — дагэтуль.

Не каб пасарамаціць вас, пішу гэта, а каб наставіць на розум як маіх улюбёных дзяцей.

Дык малю вас: будзьце маімі пераймальнікамі, [як і я Хрыста].

Таму я паслаў да вас Цімафея, які ёсць мой сын улюбёны і верны ў Госпадзе, які вам напомніць мае дарогі ў Хрысце [Ісусе], як я ўсюды ў кожнай царкве вучу.

А як я не прыходжу да вас, некаторыя заганарыліся.

Бо я, адсутны целам, але прысутны духам, ужо вырашыў, як бы знаходзячыся ў вас, аб тым, хто так гэта зрабіў, —

Як адважваецца хто з вас, маючы справу супроць другога, судзіцца перад няправеднымі, а не перад святымі?

Але гэта я кажу як дазвол, не як загад.

А я хачу, каб усе людзі былі як і я сам; але кожны мае ўласны дар ад Бога: адзін так, другі — інакш.

Але я кажу нежанатым і ўдовам: добра ім, калі застануцца як і я.

Толькі кожны няхай жыве так, як Госпад10 яму прызначыў і да чаго паклікаў Бог11. І так я загадваю ва ўсіх цэрквах.

Што да дзявоцтва, то я не маю загаду ад Госпада, але падаю сваю думку як той, хто атрымаў ад Госпада ласку быць верным.

Дык я за лепшае лічу пры цяперашняй патрэбе — што добра чалавеку быць, як ён ёсць.

Але вось што я кажу, браты: час скарочаны, надалей няхай і тыя, штомаюць жонак, будуць, як бы не маюць,

і тыя, што плачуць, як быццам не плачуць, і тыя, што радуюцца, як бы не радуюцца, і тыя, што купляюць, як бы не набываюць.

І тыя, што карыстаюцца [гэтым] светам, як бы не карыстаюцца, бо праходзіць вобраз гэтага свету.

А я хачу, каб вы былі без турботаў. Нежанаты рупіцца пра Гасподняе, як бы дагадзіць Госпаду;

а хто жанаты — рупіцца пра мірское, як дагадзіць жонцы;

і ён раздвойваецца. І незамужняя жанчына і дзяўчына рупяцца пра Гасподняе, каб быць святою і целам, і духам; а тая, што выйшла замуж, рупіцца пра мірское, як бы дагадзіць мужу.

Калі ж хто лічыць непрыстойным для сваёй дачкі-дзяўчыны, каб яна, будучы у сталым узросце, заставалася так, той няхай робіць, як хоча: не саграшыць; няхай такія выходзяць замуж.

Калі каму здаецца, што ён нешта ведае, то ён яшчэ не ўведаў так, як трэба яму ведаць.

Бо нават калі ёсць так званыя багі, ці на небе, ці на зямлі, як і ёсць шмат багоў і шмат паноў,

Але не ва ўсіх гэтае веданне: некаторыя да гэтага часу па звычцы да ідала ядуць ежу як ідальскую ахвяру, і іх сумленне, будучы слабым, апаганьваецца.

Але глядзіце ж, як бы гэтае ваша права не стала спакусай для слабых.

Ці мы не маем права вадзіць з сабою сястру-жонку, як і астатнія Апосталы, і браты Гасподнія, і Кіфа?

і я стаў для іудзеяў як іудзей, каб прыдбаць іудзеяў; для тых, хто пад законам, як падзаконны — хоць сам я не пад законам, — каб прыдбаць тых, хто пад законам;

для тых, хто без закону, быў як бы без закону, хоць я не без закону перад Богам, а пад законам Хрыстовым, — каб прыдбаць тых, хто без закону;

Таму я бягу так — не як бы без яснай мэты; я б’юся, не як паветра б’ючы;

А гэтыя падзеі сталі прыкладам для нас, каб мы не былі пажадлівыя на ліхое, як захацелі яны.

І не рабіцеся ідалапаклоннікамі, як некаторыя з іх; як напісана: «Народ сеў есці і піць, і ўсталі гуляць».

І не будзем рабіць распусты, як некаторыя з іх аддаліся распусце, і ў адзін дзень загінула дваццаць тры тысячы.

І не будзем выпрабоўваць Госпада, як некаторыя з іх выпрабоўвалі і загінулі ад змеяў.

І не наракайце, як некаторыя з іх наракалі і загінулі ад знішчальніка.

А ўсё гэта адбывалася з імі як прыклад, і напісана гэта было для навучання нас, на якіх сышліся канцы вякоў.

Вас напаткала выпрабаванне не іншае, як чалавечае; і верны Бог, Які не дапусціць, каб вы былі выпрабаваны звыш таго, што вы можаце, а створыць разам з выпрабаваннем і выйсце, каб вы маглі вытрымаць.

Кажу як разумным: разважце самі, што кажу.

як і я ўсім ва ўсім дагаджаю, шукаючы не сваёй карысці, а карысці многіх, каб яны былі ўратаваны.

Будзьце маімі пераймальнікамі, як і я — Хрыста.

Але хвалю вас, [браты], за тое, што ўсё маё памятаеце і захоўваеце так паданні, як я вам перадаў.

А кожная жанчына, якая моліцца ці прарочыць з ненакрытай галавой, сароміць сваю галаву; бо гэта тое самае, як калі б яна была паголеная.

бо як жанчына з мужчыны, так і мужчына праз жанчыну; а ўсё — ад Бога.

Бо кожны раз, як вы ясце гэты хлеб і п’яце чашу, — вы абвяшчаеце смерць Госпада, пакуль Ён не прыйдзе.

Калі хто галодны, няхай есць дома, каб не збірацца вам на асуджэнне. Астатняе ж уладжу, як прыйду.

Вы ведаеце, што, калі вы былі язычнікамі, вы хадзілі да безгалосых ідалаў, так, як бы вялі вас.

Таму аб’яўляю вам, што ніхто, гаворачы ў Духу Божым, не скажа: «Анафема Ісусу»; і ніхто не можа сказаць: «Ісус — Госпад!» — акрамя як у Святым Духу.

Але ўсё гэта робіць адзін і той самы Дух, раздаючы кожнаму асобна, як Ён хоча.

Бо як цела адно і мае многа членаў, але ўсе члены [аднаго] цела, хоць іх шмат, — гэта адно цела, так і Хрыстос.

Але цяпер Бог размясціў члены — кожны з іх — у целе, як Ён захацеў.

Калі я быў дзіцем, я гаварыў як дзіця, думаў як дзіця, разважаў як дзіця; калі я стаў мужчынам, я пакінуў дзіцячае.

Бо цяпер мы глядзім на адлюстраванне няпэўна, тады ж — тварам у твар; цяпер я ведаю часткова, тады ж пазнаю поўнасцю, як і сам я пазнаны.

Нават бяздушныя прадметы, якія выдаюць гукі, ці то флейта, ці то арфа, калі не дадуць адрознення ў танах, як распазнаць тое, што іграецца на флейце ці на арфе?

Гэтак і вы, калі не выдадзіце языком выразнага слова, як зразумець тое, што гаворыцца? Бо вы будзеце гаварыць на вецер.

Таму што, калі ты будзеш добраслаўляць у духу, то як жа той, хто займае месца недасведчанага ў мовах, скажа «амін» на тваё дзякаванне? Бо ён не разумее, што ты кажаш:

бо Бог ёсць Бог не бязладдзя, а міру. Як ва ўсіх цэрквах у святых,

[вашы] жонкі ў царквах няхай маўчаць, бо ім не дазваляецца гаварыць, а няхай падпарадкоўваюцца, як і закон кажа.

Але калі прапаведуецца Хрыстос — што Ён уваскрэшаны з мёртвых, — як жа кажуць некаторыя між вас, што няма ўваскрэсення мёртвых?

Бо як праз чалавека прыйшла смерць, то праз чалавека і ўваскрэсенне мёртвых.

Бо як у Адаме ўсе паміраюць, так і ў Хрысце ўсе ажывуць.

Як апошні вораг будзе знішчана смерць.

Але хто-небудзь скажа: «Як уваскрашаюцца мёртвыя? І ў якім целе яны прыходзяць?»

і тое, што ты сееш, ты сееш не як цела, якім яно стане потым, а як звычайнае зерне, быць можа, пшанічнае ці якое іншае.

і як мы насілі вобраз глінянага, так будзем насіць і вобраз Нябеснага.

А што да збору для святых, то як я пастанавіў цэрквам Галатыі, так і вы зрабіце.

А калі прыйдзе Цімафей, глядзіце, каб ён быў у вас у бяспецы, бо ён робіць работу Гасподнюю, як і я.

Бо як памнажаюцца ў нас пакуты Хрыстовы, так праз Хрыста памнажаецца і наша суцяшэнне.

І наша надзея на вас цвёрдая, бо мы ведаем, што вы супольнікі як пакут, так і суцяшэння.

Бо мы пішам вам не што іншае, як тое, што вы чытаеце або нават ведаеце; і спадзяюся, што будзеце ведаць да канца,

як і часткова вы ведаеце нас, што мы ваша пахвала, як і вы — наша, у дзень [нашага] Госпада Ісуса.

Бо калі я засмучваю вас, хто мяне ўзрадуе, як не той, каго засмуціў я?

Бо мы не гандлюем словам Божым, як многія, а гаворым па шчырасці, як ад Бога, перад Богам, у Хрысце.

Няўжо нам зноў знаёміцца з вамі? Няўжо мы маем патрэбу, як некаторыя, у рэкаендацыйных лістах да вас ці ад вас?

Не таму, што мы здольныя нешта думаць, як бы ад сябе, але наша здольнасць ад Бога,

як жа служэнне Духа не будзе болей у славе?

і не як Маісей, які клаў пакрывала на свой твар, каб сыны Ізраілевы не ўглядаліся на канец таго, што мінае.

Мы ж усе з адкрытым тварам, аглядаючы і адлюстрўваючы, як люстэрка, славу Гасподнюю, пераўтвараемся ў той самы вобраз ад славы ў славу так, як ад Гасподняга Духа.

Бо мы не сябе абвяшчаем, а Хрыста Ісуса як Госпада, а сябе як вашых слуг3 дзеля Ісуса.

І, маючы той самы дух веры, як напісана: «Я ўвераваў, таму гаварыў», — і мы веруем, таму і гаворым,

Дык, мы — пасланцы ад Хрыста, і як бы Сам Бог просіць вас праз нас; просім ад імя Хрыста: памірыцеся з Богам.

але ва ўсім мы рэкамендуем сябе, як Божых служак: у вялікай вытрываласці ў горы, у нястачы, ва ўціску,

у пашане і знявазе, у знеслаўленні і ў добрай славе; як ашуканцы, але мы праўдзівыя;

як невядомыя, хоць усім вядомыя; як пры смерці, вось мы жывём; нас караюць, а мы не паміраем;

як засмучаныя, а мы заўсёды радуемся; як убогія, а многіх узбагачаем; як тыя, што нічога не маюць, але ўсім валодаем.

Адплаціце тым жа — кажу як дзецям: расшырцеся і вы.

І якая супольнасць у храма Божага з ідаламі? Бо мы5 храм жывога Бога, як і сказаў Бог: «Пасялюся ў іх і буду хадзіць між іх, і буду іх Богам, і яны будуць Маім народам».

Бо калі я чым пахваліўся яму пра вас, — я не быў пасаромлены, але, як мы ўсё вам казалі ў праўдзе, так і наша пахвала перад Цітам аказалася праўдаю.

І яго сэрца яшчэ болей горнецца да вас, калі ён успамінае аб паслухмянасці ўсіх вас, як вы прынялі яго са страхам і трымценнем.

і прытым не так, як мы спадзяваліся, а яны аддалі саміх сябе спачатку Госпаду а потым нам, паводле волі Божай;

так што мы прасілі Ціта, каб ён, як раней пачаў, так і завяршыў у вас і гэтую дабрачыннасць.

Але як вы ва ўсім багатыя — у веры, і ў слове, і ў ведах, і ва ўсялякай руплівасці і ў нашай да вас7 любові, — так няхай будзе багацце і ў гэтай дабрачыннасці.

Кажу гэта не як загад, але выпрабоўваючы руплівасцю іншых сапраўднасць і вашай любові.

як напісана: «Хто сабраў многа, не меў лішняга, а хто мала — не меў нястачы».

і не толькі — але які таксама быў выбраны цэрквамі як наш спадарожнік у гэтай ласцы, якой мы служым у славу Самога Госпада і ў доказ нашай гатоўнасці, —

Але я паслаў братоў, каб наша пахвала аб вас не аказалася пустою ў гэтым сэнсе, каб, як я казаў, вы былі падрыхтаванымі,

Дык я палічыў патрэбным папрасіць братоў, каб яны выйшлі да вас раней і загадзя падрыхтавалі ваша раней абяцанае дабраславенне, каб яно, такім чынам, было гатовае як дабраславенне, а не як вымаганне.

Кожны, як вырашыў у сэрцы, няхай дае не з жалю або з прымусу; бо таго, хто радасна дае, любіць Бог.

як напісана: «Ён раскідаў; ён даў убогім; яго праведнасць застаецца навек».

прашу, каб мне, як буду між вамі, не давялося ўжыць тую цвёрдую адвагу, з якою я думаю выступіць супроць некаторых, што лічаць, быццам мы жывём паводле цела.

Глядзіце на тое, што перад вачыма. Калі хто ўпэўнены ў сабе, што ён Хрыстоў, няхай яшчэ раз сам па сабе разважыць, што як ён Хрыстоў, так і мы [Хрыстовы].

Бо мы не напружваем сябе, як быццам не дасягнулі вас, бо мы дайшлі і да вас у Дабравесці Хрыстовым.

Але баюся, як бы, як змей падмануў Еву сваёю хітрасцю, не былі папсаваны вашы думкі, адышоўшы ад прастаты і чысціні, якая ў Хрысце.

Але што раблю, тое і буду рабіць, каб адсекчы зачэпку тым, хто шукае падставы, каб ў тым, чым яны хваляцца, яны аказаліся такімі ж, як і мы,

Тое, што кажу, не паводле Госпада кажу, а як бы ў неразумнасці, у гэтай настойлівасці пахвалы.

На сорам кажу, як быццам мы былі слабыя. Але ў чым хто-небудзь іншы ні адважваўся — у неразумнасці кажу, — адважваюся ў тым і я.

Яны служкі Хрыстовы? Кажу як бы не ў сабе: я болей: куды болей у працы, куды болей у турмах, бязмерна пад ударамі, часта пры смерці.

Ды вы і самі бачылі доказы майго служэння як Апостала ва ўсякай вытрываласці, у знаках, у цудах і сілах.

Бо баюся я, як бы, прыйшоўшы, я не знайшоў вас не такімі, якімі хачу, і вы не знайшлі мяне не такім, якім хочаце; як бы не было разладу, зайздрасці, гневу, сварак, нагавораў, нашэптванняў, пыхлівасці, беспарадкаў,

Як мы раней казалі, і цяпер я зноў кажу: калі хто вам дабравесціць насуперак таму, што вы прынялі, — няхай будзе анафема.

Але наадварот, убачыўшы, што мне даручана дабравесце неабрэзаным, як Пятру — абрэзаным,

і зразумеўшы дадзеную мне ласку, Іякаў, Кіфа і Іаан, якіх ушаноўвалі як стаўпоў, падалі мне і Варнаву правую руку еднасці, каб мы ішлі да язычнікаў, а яны — да абрэзаных;

Бо да таго, як прыйшлі некаторыя ад Іякава, ён еў разам з язычнікамі; але, калі яны прыйшлі, ён пачаў адступаць і аддзяляцца, баючыся тых, хто з абрэзаных.

Але, калі я ўбачыў, што яны не проста ходзяць паводле праўды Дабравесця, я сказаў Кіфу перад усімі: Калі ты, будучы іудзеем, жывеш па-язычніцку, а не па-іудзейску, як жа ты язычнікаў прымушаеш жыць па-іудзейску?

О неразумныя галаты, хто вас зачараваў, [каб не слухаліся праўды], вас, у якіх перад вачыма Ісус Хрыстос быў накрэслены як бы [між вас] укрыжаваны?

Як і Аўраам паверыў Богу, і гэта залічана было яму ў праведнасць.

Але абяцанні былі Аўрааму выказаны і яго патомку. Ён не кажа: «І патомкам», як пра многіх, а як аб адным: «І твайму патомку», Які ёсць Хрыстос.

Цяпер жа, пазнаўшы Бога, ці хутчэй, пазнаныя Богам, як жа вы зноў вяртаецеся да слабых і бедных стыхій, якім зноў нанова хочаце аддацца ў рабства?

Будзьце як я; бо і я, як вы; браты, малю вас; вы мяне нічым не пакрыўдзілі;

і тым, што было ў маім целе выпрабаваннем для вас, вы не пагарджалі і не адкінулі з грэбаваннем, а як Анёла Божага прынялі мяне, як Хрыста Ісуса.

Вы ж, браты, — дзеці абяцання, як Ісаак.

Але як тады народжаны паводле цела гнаў таго, хто ад Духу, так і цяпер.

Бо ўвесь закон у адным сказе ўкладваецца, — у гэтым: «Любі свайго блізкага, як самога сябе».

зайздрасць7, п’янства, гулянкі і да таго падобнае, аб чым я кажу вам загадзя, як і казаў раней, што тыя, хто робяць такое, Царства Божага ў спадчыну не атрымаюць.

як і выбраў ён нас у Ім да заснавання свету, каб быць нам святымі і беззаганнымі перад Ім у любові,

між якіх і мы ўсе некалі жылі ў пажадлівасцях нашага цела, выконваючы жаданні цела і думак, і былі з прыроды дзецьмі гневу, як і астатнія, —

што праз адкрыццё мне была паведамлена таямніца, як я раней напісаў коратка,

якая ў іншых пакаленнях не была абвешчана сынам чалавечым, як цяпер яна адкрыта Яго святым Апосталам і прарокам у Духу,

адно Цела і адзін Дух, як вы і былі закліканы ў адной надзеі вашага паклікання;

А «ўзышоў» — што значыць, як не тое, што Ён і зышоў [спярша] у прадонныя часткі зямлі?

Дык гэта кажу і сведчу ў Госпадзе: каб вы ўжо не хадзілі, як і язычнікі ходзяць у марнасці свайго розуму,

[І] будзьце адзінда аднаго добрымі, міласэрнымі, даруючы адзін аднаму, як і Бог у Хрысце дараваў вам.

Дык будзьце пераймальнікамі Бога, як улюбёныя дзеці,

і жывіце ў любові, як і Хрыстос палюбіў нас і аддаў Сябе за нас як прынашэнне і ахвяру Богу ў духмяны пах.

А распуста і ўсялякая нячысціня ці сквапнасць няхай і не ўспамінаюцца між вас, як належыць святым,

бо некалі вы былі цемраю, а цяпер — святло ў Госпадзе; як дзеці Святла — жывіце,

Дык глядзіце ўважліва, як вы жывяце, — не як нямудрыя, а як мудрыя,

жонкі — сваім мужам, як Госпаду,

бо муж ёсць галава жонкі, як і Хрыстос — галава Царквы, Ён Збаўца цела.

Але, як Царква падпарадкоўваецца Хрысту, так і жонкі няхай падпарадкоўваюцца мужам ва ўсім.

Мужы, любіце [сваіх] жонак, як і Хрыстос палюбіў Царкву і аддаў Сябе за яе,

Так і мужы павінны любіць сваіх жонак, як свае целы. Той, хто любіць сваю жонку, любіць самога сябе.

Бо ніхто ніколі не меў нянавісці да свайго цела, а кожны корміць і грэе яго, як і Хрыстос Царкву,

Аднак і вы — кожны з вас няхай любіць так сваю жонку, як самога сябе, а жонка няхай баіцца мужа.

Рабы, слухайцеся сваіх зямных гаспадароў са страхам і трымценнем у прастаце свайго сэрца, як Хрыста,

не з паказною паслужлівасцю, як тыя, хто дагаджае людзям, а як рабы Хрыстовы, выконваючы волю Божую ад душы,

служачы з дабразычлівасцю, як Госпаду, а не людзям,

дзеля якой я пасол у кайданах, каб у ёй я казаў адважна, як належыць мне казаць.

як і справядліва мне гэта думаць пра ўсіх вас, таму што я маю вас у сэрцы і ў маіх кайданах, і ў абароне, і ў сцверджанні Дабравесця, усе вы саўдзельнікі ласкі са мною.

Бо сведка мне Бог, як я тужу па ўсіх вас у сардэчнай любові Хрыста Ісуса.

паводле майго чакання і надзеі, што я ні ў чым не буду пасаромлены, а з усёю адвагай, як заўсёды, так і цяпер будзе ўзвялічаны Хрыстос у маім целе, ці то праз жыццё, ці праз смерць.

але апустошыў Самога Сябе, узяўшы вобраз раба, зрабіўшыся падобным да людзей; і звыгляду стаўшы як чалавек;

Так што, улюбёныя мае, як вы заўсёды былі паслухмяныя, не толькі ў маёй прысутнасці, але тым болей цяпер, у маю адсутнасць, — завяршайце сваё выратаванне са страхам і трымценнем;

каб быць вам бездакорнымі і бясхітраснымі, беззаганнымі дзецьмі Божымі сярод сапсаванага і распуснага пакалення, у якім вы ззяеце як зоркі ў сусвеце,

Але нават калі я ўзліваюся, як узліванне на ахвяру і служэнне вашай веры, я радуюся — і радуюся разам з усімі вамі;

А яго выпрабаванасць вы ведаеце, таму што як сын пры бацьку, ён служыў са мною ў Дабравешчанні.

Дык яго я спадзяюся паслаць зараз жа, як толькі пабачу, што будзе са мною;

Бо многія, пра якіх я часта казаў вам, а цяпер і, плачучы, кажу, жывуць як ворагі крыжа Хрыстовага;

якое дайшло да вас; як і ва ўсім свеце, яно жыве, прыносячы плод і ўзрастаючы, як і ў вас з таго дня, як вы пачулі і пазналі ласку Божую ў праўдзе,

як навучыліся ад Эпафраса, нашага ўлюбёнага супрацоўніка, які ёсць верны слуга Хрыста для вас;

Таму і мы з таго дня, як пачулі пра гэта, не перастаём маліцца за вас і прасіць, каб вы напоўніліся пазнаннем Яго волі ва ўсёй мудрасці і духоўным разуменні,

і каб праз Яго прымірыць з Сабою ўсё, усталяваўшы мір Крывёю Яго крыжа — праз Яго — як тое, што на зямлі, так і тое, што ў нябёсах.

Дык як вы прынялі Хрыста, Ісуса Госпада, так і жывіце ў Ім,

укараніўшыся і ўзводзячы сваё жыццё ў Ім і ўмацоўваючыся ў веры, як вы былі навучаны, перапоўненыя ўдзячнасцю.

Калі вы памерлі з Хрыстом для2 стыхіяў свету, чаму вы, як бы жывучы ў свеце, падпарадкоўваеце сябе пастановам:

У чым і вы калісьці хадзілі, як жылі ў гэтым3;

Дык апраніцеся, як выбранцы Божыя — святыя і ўлюбёныя — у міласэрнасць, дабрыню, пакорамудрасць, лагоднасць, доўгацярплівасць,

падтрымліваючы адзін аднаго і выбачаючы адзін аднаму, калі хто на каго мае скаргу; як і Госпад4 дараваў вам, так і вы даруйце.

Жонкі, падпарадкуйцеся [сваім] мужам, як належыць у Госпадзе.

Рабы, слухайцеся ва ўсім цялесных гаспадароў, нез паказной паслужлівасцю, як тыя, хто дагаджаюць людзям, а ў шчырасці сэрца, баючыся Госпада.

Што ні рабілі б вы, рабіце ад душы, як для Госпада, а не для людзей,

каб я адкрыў яе, як трэба мне абвяшчаць.

Ваша слова няхай заўсёды будзе з ласкаю, прыпраўленае соллю, каб вы ведалі, як трэба вам адказваць кожнаму.

бо наша дабравесце прыйшло да вас не толькі ў слове, але і ў сіле, і ў Святым Духу, і ў вялікім засведчанні, як вы і ведаеце, якія мы былі між вас, дзеля вас.

Бо яны самі абвяшчаюць пра нас, які ўваход мы мелі да вас, і як вы павярнуліся да Бога ад ідалаў, каб служыць жывому і праўдзіваму Богу

а раней мы перацярпеўшы пакуты і здзекі ў Філіпах, як вы і ведаеце, адважыліся ў нашым Богу прапаведаць вам Дабравесце Божае ў вялікім змаганні.

а як мы выпрабаваны Богам, каб нам было даручана Дабравесце, так мы і кажам, не людзям дагаджаючы, а Богу, які выпрабоўвае нашы сэрцы.

Бо ніколі не было ў нас перад вамі слоў ліслівасці, як вы ведаеце, і ні ўтоенай хцівасці — Бог сведка.

хоць маглі б мець вагу як Апосталы Хрыстовы. Але мы зрабіліся мяккімі1 між вас, якіх будзе саграваць карміліца, як сваіх дзяцей,

Вы сведкі і Бог, як мы свята, справядліва і беззаганна вялі сябе з вамі, тымі, хто верыць,

таксама, як вы ведаеце, якія мы былі з кожным з вас, як бацька са сваімі дзецьмі, навучаючы, і падбадзёрваючы, і сведчачы,

А таму і мы несупынна дзякуем Богу, што, атрымаўшы слова Божае, пачутае ад нас, вы прынялі яго не як слова чалавечае, а як яно сапраўды ёсць, як слова Божае, якое і дзейнічае ў вас — тых, хто верыць.

Бо нават, калі мы былі ў вас, мы загадзя казалі вам, што нам прыйдзецца зазнаць уціск, як і сталася, і вы ведаеце.

Таму калі я ўжо не мог цярпець, я паслаў даведацца пра ваш веру: як бы не спакусіў вас спакуснік і наша праца не аказалася марнаю.

Але цяпер да нас прыйшоў ад вас Цімафей і прынёс нам добрую вестку пра вашу веру і любоў, і што вы заўсёды маеце добры ўспамін пра нас, прагнучы ўбачыць нас, таксама як і мы вас.

А вам няхай дасць Госпад узрасці і ўшчодрыцца ў любові адзін да аднаго і да ўсіх, гэтак жа як і мы маем да вас,

І на астатку, браты, просім вас і молім у Госпадзе Ісусе, каб вы, як і перанялі ад нас тое, як вам трэба жыць і дагаджаць Богу, — як вы і сапраўды жывяце, — каб вы ўшчодрыліся яшчэ больш.

а не ў запале пажадлівасці, як язычнікі, што не ведаюць Бога;

каб ніхто не пераступаў межаў і не ашукваў у гэтай справе свайго брата, бо Госпад — спагоніць за ўсё гэта, як мы і раней казалі вам і засведчылі.

і рупліва імкнуцца, каб жыць ціха, і рабіць сваё, і працаваць сваімі ўласнымі рукамі, як мы і загадвалі вам,

Але мы не хочам2, каб вы, браты, былі ў няведанні пра памерлых3, каб вы не журыліся, як і астатнія, што не маюць надзеі.

бо вы самі вельмі добра ведаеце, што як злодзей уначы — так прыходзіць дзень Гасподні.

Калі будуць казаць: «Мір і бяспека», тады прыйдзе на іх раптоўнае знішчэнне, гэтак жа як родавыя мукі — на цяжарную, яны не ўцякуць!

Але вы, браты, не ў цемры, каб дзень заспеў вас, як злодзей.

Дык не будзем спаць, як астатнія, а будзем чуйнымі і будзем цвярозымі.

Але як мы належым дню, то будзем цвярозыя, апранутыя ў панцыр веры і любові і ў шлем — надзею выратавання.

Таму навучайце адзін аднаго і будуйце адзін аднаго, як вы і робіце.

Мы заўсёды павінны дзякаваць Богу за вас, браты, як і належыць, бо надзвычайна ўзрастае ваша вера і павялічваецца любоў кожнага з вас адзін да аднаго.

На-астатку, маліцеся, браты, аб нас, каб слова Гасподняе пашыралася і праслаўлялася, як і ў вас.

бо вы самі ведаеце, як вам належыць наследаваць нам. Бо мы не марнавалі часу між вас

не таму, што мы не маем улады, а каб даць вам сябе як узор для пераймання.

ды не лічыце яго за ворага, а навучайце, як брата.

Як я папрасіў цябе, калі выпраўляўся ў Македонію, застацца ў Эфесе, каб ты загадаў некаторым не вучыць іншаму

Які аддаў Сябе Самога як выкуп за ўсіх — такое было сведчанне ў свій час.

а — як належыць жанчынам, якія вызнаюць, што шануюць Бога, — добрымі ўчынкамі.

(А алі хто ўласным домам кіраваць не ўмее, як ён будзе клапаціцца пра Божую царкву?);

А калі я запазнюся, каб ты ведаў, як трэба паводзіць сябе ў Божым доме, які ёсць Царква жывога Бога — слуп і падпора праўды.

Да таго, як я прыйду, займайся чытаннем, настаўленнем, вучэннем.

Старца не дакарай, а ўгаворвай, як бацьку, а маладых — як братоў,

старых жанчын — як мацярок, маладзейшых — як сясцёр, ва ўсёй чысціні.

На прэсвітара абвінавачвання не прымай, акрамя як пры двух або трох сведках.

А тыя, хто маюць гаспадароў вернікаў, няхай не пагарджаюць імі, таму што яны браты, а няхай ім болей служаць, таму што яны ёсць вернікі і ўмілаванымі як удзельнікі дабрадзейства. Гэтаму вучы і пераконвай у гэтым.

Я дзякую Богу, Якому служу, як продкі, у чыстым сумленні, у той час як няспынна ўспамінаю пра цябе ў маіх малітвах уночы і ўдзень,

Цярпі ліха разам са мною як добры воін Хрыста Ісуса.

у якім я цярплю ліха аж да кайданоў, як злачынец; але слова Божае не звязана кайданамі.

І слова іх, як гангрэна, будзе пашырацца; у іх ліку Гіменей і Філет,

будуць мець выгляд набожнасці, але яны адракліся ад сілы яе; і ад такіх трымайся як мага далей.

Як Іянній і Іямврый супрацьстаялі Маісею, так і гэтыя супроцьстаяць ісціне, людзі сапсаванага розуму, якія не вытрымалі выпрабавання ў веры.

Але яны не прасунуцца далей, бо іх глупства будзе відаць усім, як гэта здарылася з глупствам тых.

Дзеля гэтага я пакінуў цябе на Крыце, каб ты ўпарадкаваў, што засталося неўпарадкаванае, і паставіў у кожным горадзе старэйшын, як я табе загадаў:

Бо епіскап павінен быць беззаганны, як Божы домакіраўнік, не самазадаволены, не гняўлівы, не прагавіты да віна, не задзірлівы, не хцівы,

Які аддаў Сябе за нас, каб выкупіць нас ад усялякага беззаконня і ачысціць Сабе як народ асаблівы, як рупліўца добрых учынкаў.

з-за любові хутчэй прашу — такі, як я ёсць, Павел, стары чалавек, а цяпер і вязень Хрыста Ісуса;

але без тваёй згоды я нічога не захацеў рабіць, каб тваё дабрадзейства было не як бы з неабходнасці, а добраахвотным.

ужо не як раба, а болей, чым раба, як улюбёнага брата, асабліва мне, а тым больш табе, і цялесна, і ў Госпадзе.

Дык, калі ты лічыш мяне сваім супольнікам, то прымі яго, як мяне.

яны згінуць, а Ты застанешся, і ўсе яны, як вопратка, састарэюць.

І, нібыплашч, Ты скруціш іх, і як адзенне1, яны будуць пераменены; але Ты — той самы, і Твае гады не скончацца».

то як мы пазбегнем, занядбаўшы гэтакае вялікае выратаванне, якое, атрымаўшы пачатак у тым, што было прапаведана Госпадам, было ўмацавана ў нас тымі, хто пачуў Яго,

Таму, як дзеці далучаны да крыві і цела, то Ён і Сам такім жа чынам прычасціўся таго ж, каб смерцю пазбавіць сілы таго, хто мае ўладу смерці, гэта значыць д’ябла,

Бо як Сам перацярпеў, будучы выпрабаваны, так Ён можа дапамагчы тым, каго выпрабоўваюць.

Які адданы Таму, Хто паставіў Яго, як і Маісей ва ўсім Яго доме.

Бо, калі Маісей адданы ва ўсім Яго доме як слуга дзеля сведчання таго, што павінна быць сказаным,

а Хрыстос як Сын — над Яго домам. І дом Яго — мы, калі захаваем упэўненасць і пахвалу надзеі [трывала да канца].

Таму, як кажа Святы Дух: «Сёння, калі пачуеце Яго голас,

не дайце зрабіцца жорсткімі вашым сэрцам, як падчас бунту ў дзень спакусы ў пустэльні,

дакуль гаворыцца: Сёння, калі пачуеце Яго голас, не дайце зрабіцца жорсткімі вашым сэрцам, як падчас бунту.

А каму пакляўся Ён, што яны не ўвойдуць у спакой Яго, як не тым, хто быў непакорлівы?

А таму будзем баяцца, каб, у той час як застаецца абяцанне ўвайсці ў Яго спакой, каб не выявілася, што хтосьці з вас, спазніўся.

Бо і добрую вестку, мы атрымалі, гэтак жа як і тыя, але не пайшло ім на карысць пачутае слова, бо не паядналася з вераю тых, хто пачуў.

Бо ўваходзім у спакой мы, якія ўверавалі, як Ён сказаў: «Як Я пакляўся ў Маім гневе: «Не ўвойдуць яны ў Мой спакой!» — хоць Яго справы былі завершаны ад заснавання свету.

Так што, як некаторым застаецца ўвайсці ў яго, а тыя, якія раней была абвешчана добрая вестка, не ўвайшлі з-за непакорнасці, —

Ён зноў вызначае нейкі дзень, «сёння», кажучы праз Давіда пасля такога доўгага часу, як раней было сказана: «Сёння, калі пачуеце голас Яго, не рабіце жорсткімі вашы сэрцы».

Бо той, хто ўвайшоў у Яго спакой, і сам супачыў ад сваіх спраў, як Бог — ад Сваіх.

Бо мы маем не такога Першасвятара, які не можа спачуваць нашым слабасцям, а выпрабаванага ва ўсім, як мы, але без граху.

з-за якой ён і павінен як за народ, так і за сябе прыносіць ахвяры за грахі.

І ніхто сам сабою не бярэ гэты гонар, толькі пакліканы Богам, як і Аарон.

як і ў іншым месцы Ён кажа: «Ты — Святар навекі на ўзор Мельхіседэка».

Таму Бог, хочучы больш яскрава паказаць спадкаемцам абяцання нязменнасць Сваёй волі, ужыў як сродак клятву,

якая ў нас як якар душы, і надзейны, і трывалы, і ўваходзіць усярэдзіну свяцілішча за заслону,

якому Аўраам і аддзяліў дзесяціну ад усяго; ён, па-першае, як перакладаецца яго імя, «цар праведнасці», а пасля і цар Саліма, гэта значыць цар міру;

Які не мае патрэбы штодзень, як гэтыя першасвятары, спярша за ўласныя грахі прыносіць ахвяры, пасля за грахі народа: бо гэта Ён зрабіў раз і назаўсёды, ахвяраваўшы Самога Сябе.

якія служаць вобразу і ценю нябеснага, як было абвешчана Маісею, калі ён меўся дакончыць скінію; бо «Глядзі, — сказаў Ён, — зрабі ўсё паводле ўзору, паказанаму табе на гары».

Але Хрыстос, прыйшоўшы як Першасвятар здзейсненага5 дабра, праз большую і дасканалейшую скінію, нерукатворную, гэта значыць не гэтай пабудовы,

і не дзеля таго, каб Яму шматразова прыносіць у ахвяру Сябе, гэтак жа як першасвятар штогод уваходзіць у святое святых з чужою крывёю;

І як належыць людзям адзін раз памерці, а пасля гэтага — суд,

Тады Я сказаў: «Вось, Я прыйшоў (як у скрутку кнігі напісана пра Мяне) каб выканаць, Божа, Тваю волю».

І Святы Дух таксама сведчыць нам, бо пасля таго, як Ён сказаў:

які Ён адкрыў нам як новую і жывую дарогу праз заслону, гэта значыць праз Сваё цела,

не пакідаючы свайго сходу, як сталася звычкаю ў некаторых, а падбадзёрваючы адзін аднаго; і тым больш, чым больш вы бачыце, што набліжаецца той дзень.

Бо калі самохаць грашым пасля таго, як атрымалі пазнанне праўды, ужо не застаецца ахвяры за грахі,

Вераю ён пасяліўся у зямлі абяцанай, як у чужой, жывучы ў буданах з Ісаакам і Іякавам, суспадкаемцамі таго ж абяцання;

Таму і ад аднаго, і да таго ж змярцвелага, нарадзілася так шмат, як мноства зорак на небе і як незлічонага пяску на марскім беразе.

Вераю ўпалі муры Іерыхона пасля таго, як іх абыходзілі навокал сем дзён.

і забыліся пра тую навуку, якая гаворыцца вам, як сынам: «Сыне мой, не грэбуй караю Гасподняю і не знемагай, калі Ён выкрывае цябе;

Калі вы церпіце кару, то Бог абыходзіцца з вамі, як з сынамі. Бо ці ёсць такі сын, якога не карае бацька?

Бо яны каралі на некалькі дзён, як ім здавалася патрэбным, Ён жа — дзеля нашай карысці, каб нам прычасціцца Яго святасці.

каб не было між вамі якога распусніка ці бязбожніка, як Ісаў, які за адну страву аддаў свае правы першародства.

І гэта: «Яшчэ раз» паказвае на перамену расхістанага, як створанага, каб заставалася непахіснае.

Памятайце пра вязняў, як бы і вы былі ў кайданах разам з імі; пра тых, што зносяць мукі, бо і самі знаходзіцеся ў целе.

Будзьце паслухмяныя вашым настаўнікам і будзьце ім пакорныя, бо яны нядрэмна рупяцца дзеля вашых душ, як тыя, што будуць даваць справаздачу, — каб яны гэта рабілі з радасцю, а не цяжка ўздыхаючы, бо гэта было б некарысна для вас.

Я быў у духу ў Гасподні дзень і пачуў за сабою гучны голас як бы трубы,

Галава ж Яго і валасы белыя, як белая воўна, як снег, і вочы Яго, як полымя агню,

і ногі Яго падобныя да халкалівану5, быццам распаленага ў печы, і голас Яго, як шум многіх водаў;

і Ён меў у Сваёй правай руцэ сем зорак, і з Яго вуснаў выходзіў востры двусечны меч, і Яго аблічча, як сонца, што ззяе ў сіле сваёй.

І калі я ўбачыў Яго, я ўпаў да Яго ног, як мёртвы, і Ён паклаў на мяне Сваю правую руку, кажучы: Не бойся; Я — Першы і Апошні,

І Анёлу царквы ў Фіятыры напішы: Вось што кажа Сын Божы, у Якога вочы, як полымя агню, і Яго ногі падобныя да халкалівану:

Вам жа кажу [і] астатнім у Фіятыры, усім, хто не мае гэтага вучэння, [і] хто не спазнаў, як кажуць, сатанінскіх глыбіняў: не накладаю на вас іншага цяжару;

і ён будзе пасвіць іх жалезным жазлом: як начынне глінянае, яны будуць раструшчаны, —

як і Я атрымаў уладу ад Майго Бацькі — і дам яму ранішнюю зорку.

Дык памятай, як ты атрымаў і пачуў, і захоўвай, і пакайся. Калі ж ты не будзеш чуйны, то Я прыйду, як злодзей, і ты ні ў якім разе не ўведаеш, у якую гадзіну Я прыйду на цябе.

Але як ты цеплаваты, не гарачы і не халодны, то збіраюся выплюнуць цябе з Маіх вуснаў.

Пераможцу Я дам сесці са Мною на Маім троне, як і Я перамог і сеў з Маім Бацькам на Яго троне.

Пасля гэтага я ўбачыў: і вось, дзверы адчыненыя ў небе, і першы голас, які я чуў, як бы трубы, што гаварыў са мною, сказаў: Узыдзі сюды і пакажу табе, што павінна адбыцца пасля гэтага.

І перад тронам як бы мора шкляное, падобнае да крышталю. І пасярэдзіне трона і вакол трона чатыры жывыя істоты, поўныя вачэй спераду і ззаду.

І першая жывая істота падобная да льва, і другая жывая істота падобная да вала, і трэцяя жывая істота мела твар як у чалавека, і чацвёртая жывая істота падобная да арла ў палёце.

І я ўбачыў: пасярэдзіне трона і чатырох жывых істотаў і пасярэдзіне старэйшынаў стаіць Агнец, як бы заколаты, які мае сем рагоў і сем вачэй; гэта — [сем] Божых духаў, пасланых на ўсю зямлю.

І я ўбачыў, як Агнец зняў першую з сямі пячатак, і я пачуў адну з чатырох жывых істот, якая казала быццам голасам грому: Прыйдзі [і глядзі]!

І я пачуў як бы голас пасярэдзіне чатырох жывых істотаў, які казаў: Хінікс11 пшаніцы за дынарый12, і тры хініксы ячменю за дынарый; а алею і віну не рабі шкоды.

І дадзены былі кожнаму з іх белыя шаты, і было сказана ім, каб яны супакоіліся яшчэ на кароткі час, пакуль іх саўдзельнікі і іх браты, якія павінны быць забітыя, як і яны, дапоўняць іх лік.

І я ўбачыў, калі Ён зняў шостую пячатку: і адбыўся вялікі землятрус, і сонца зрабілася чорнае, як валасяніца, і ўвесь месяц зрабіўся, як кроў,

і зоркі нябесныя ўпалі на зямлю, як фігавае дрэва, трасучыся ад вялікага ветру, скідвае свае недаспелыя фігі;

І другі Анёл затрубіў: і як бы вялікая гара, распаленая агнём, была кінута ў мора, і трэць мора зрабілася крывёю,

І трэці Анёл затрубіў: і ўпала з неба вялікая зорка, якая гарэла, як паходня, і ўпала яна на трэць рэк і на крыніцы водаў.

І яна адамкнула вусце бездані; і падняўся дым з вусця, як дым з вялікай печы, і зацьмілася сонца і паветра ад дыму з вусця.

І з дыму выйшла саранча на зямлю, і была дадзена ёй улада, як маюць уладу зямныя скарпіёны.

І было дадзена ёй, каб яна не забівала іх, а толькі мучыла пяць месяцаў: і іх мука — як мука ад скарпіёна, калі ён уджаліць чалавека.

І выгляд у саранчы падобны да коней, падрыхтаваных да вайны, і на яе галовах як бы вянкі, падобныя да золата, і яе твары — як твары людзей,

і ў яе валасы, як валасы ў жанчын, і ў яе зубы былі, як у львоў;

і яна мела панцыры, як панцыры жалезныя, а шум крылаў яе, як грукат калясніц ад мноства коней, якія мчацца на бітву.

І гэтак я ўбачыў у з’явенні коней і вершнікаў на іх, што мелі панцыры агністыя, і гіяцынтавыя, і серныя, і галовы коней — як галовы львоў, і з іх ратоў выходзіць агонь, і дым, і сера.

і яна мела панцыры, як панцыры жалезныя, а шум крылаў яе, як грукат калясніц ад мноства коней, якія мчацца на бітву.

І я ўбачыў іншага магутнага Анёла, які сходзіў з неба і быў ахінуты воблакам; і на яго галаве вясёлка, і яго аблічча, як сонца, і яго ногі, як слупы агню;

і ўсклікнуў гучным голасам, як раве леў. І калі ён усклікнуў, сем грамоў прамовілі сваімі галасамі.

але ў дні голасу сёмага Анёла, калі ён павінен трубіць, тады спраўдзіцца таямніца Божая, як Ён дабравесціў Сваім слугам — прарокам.

І я пайшоў да Анёла і сказаў яму, каб ён даў мне маленькі скрутак. І ён кажа мне: Вазьмі і з’еш яго, і ён зробіцца горыччу ў тваім жываце, але ў тваіх вуснах ён будзе салодкі, як мёд.

І я ўзяў маленькі скрутак з рукі Анёла і з’еў яго, і быў ён у маіх вуснах салодкі, як мёд; і, калі я з’еў яго, у жываце ў мяне зрабілася горка.

І змей выкінуў са сваёй пашчы ўслед за жанчынаю ваду, як раку, каб яе знесла ракою.

І звер, якога я ўбачыў, быў падобны да леапарда, і яго ногі — як у мядзведзя, а яго пашча — як пашча льва. І дракон даў яму сваю сілу, і свой трон, і вялікую ўладу.

І [ўбачыў я, што] адна з яго галоў была як бы зраненая насмерць; але яго смяротная рана была загоеная. І ўся зямля здзівілася і пайшла за зверам;

І я ўбачыў іншага звера, які падымаўся з зямлі, і ён меў два рагі, падобныя да агнецавых, і казаў, як дракон.

І я пачуў голас з неба, як шум многіх водаў і як грукат моцнага грому; і голас, які я пачуў, быццам арфістаў, што іграюць на сваіх арфах.

Гэта тыя, што не апаганіліся з жанчынамі: бо яны цнатлівыя. Гэта тыя, хто ідзе ўслед за Агнецам, куды б Ён ні ішоў. Яны былі выкуплены ад людзей, як першынцы Богу і Агнецу,

І я ўбачыў як бы шкляное мора, змяшанае з агнём, і тых, хто перамог звера і яго вобраз, [і яго кляймо], і лік яго імя; яны стаялі на шкляным моры, трымаючы арфы Божыя.

І другі выліў сваю чашу ў мора: і яно зрабілася крывёю, як ў мерцвяка, і кожная жывая душа, што была ў моры, памерла.

І я ўбачыў: як выходзілі з зяпы дракона, і з пашчы звера, і з вуснаў ілжэпрарока — тры нячыстыя духі, як жабы;

Вось, прыходжу як злодзей. Шчаслівы той, хто чуйны і сцеражэ сваю вопратку, каб не хадзіць яму голым і каб не бачылі яго сораму.

І былі маланкі, і галасы, і грамы, і быў вялікі землятрус, якога не было з тае пары, як чалавек з’явіўся на зямлі, такі землятрус, такі вялікі!

А дзесяць рагоў, якія ты бачыў, гэта дзесяць цароў, якія яшчэ не атрымалі царства, але атрымаюць уладу як цары на адну гадзіну са зверам.

Аддайце ёй, як і яна аддавала [вам], і падвойце [ёй] удвая паводле яе ўчынкаў. У чашы, у якой яна змешвала віно, змяшайце ёй удвая.

І адзін магутны Анёл падняў камень, як вялікі жарон, і кінуў ў мора, кажучы: З гэткаю сілай будзе скінуты Вавілон, вялікая сталіца, і ўжо ніколі не будзе знойдзены.

Пасля гэтага я пачуў як бы гучны голас вялікай грамады ў небе, які казаў: Алілуя! Збавенне, і слава, [і гонар], і сіла Богу нашаму,

І я пачуў як бы голас вялікай грамады і як бы шум многіх водаў і як бы грукат моцных перуноў, якія казалі: Алілуя! Бо заваладарыў Госпад Бог [наш] Усемагутны.

Вочы ж Яго [як] полымя агню, і на Яго галаве шмат дыядэмаў, Ён мае напісанае імя, якога ніхто не ведае, акрамя Яго Самога.

і выйдзе, каб уводзіць у зман народы на чатырох краях зямлі, Гога і Магога, каб сабраць іх на вайну, лік іх — як марскі пясок.

І я [Іаан] убачыў святы горад, Новы Іерусалім, які сходзіў з неба ад Бога, падрыхтаваны, як маладая, прыбраная для свайго мужа.

і меў славу Божую; ззянне яго падобнае да найкаштоўнейшага каменя, як бы да каменя яспісу, чыстага, як крышталь.

І горад размешчаны чатырохкутнікам, і даўжыня яго такая ж, як [і] шырыня. І ён змераў горад шастом на дванаццаць тысяч стадый41: даўжыня, і шырыня, і вышыня яго роўныя.

І дванаццаць брамаў — дванаццаць перлаў: кожная брама была з аднаго перла. І вуліца горада — чыстае золата, як празрыстае шкло.

І паказаў мне [чыстую] раку вады жыцця, светлую, як крышталь, што выходзіла ад трона Бога і Агнеца.

Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце: Ctrl + Enter
ЯКАР →