Яны ж, выслухаўшы цара, пайшлі, і вось, зорка, якую яны бачылі на ўсходзе, ішла перад імі, пакуль, прыйшоўшы, не стала над месцам, дзе было Дзіця.
Іншую прыпавесць сказаў Ён ім: Царства Нябёсаў падобнае да закваскі, якую жанчына, узяўшы, замясіла ў тры меры мукі, пакуль не ўкісла ўсё.
Ён жа сказаў у адказ: Кожная расліна, якую не пасадзіў Мой Бацька Нябесны, будзе выкаранена.
Ісус жа сказаў у адказ: Не ведаеце, чаго просіце. Ці можаце піць чашу, якую Я рыхтуюся піць [або хрысціцца хрышчэннем, якім Я хрышчуся?] — Яны кажуць Яму: Можам.
Дык, калі ўбачыце брыдоту спусташэння, пра якую сказана праз Данііла-прарока, — што паўстане на святым месцы, — хто чытае, няхай разумее, —
Таму і вы будзьце гатовыя, бо ў гадзіну, у якую вы не спадзеяцеся, прыходзіць Сын Чалавечы.
і паклаў яго ў сваёй новай магільні, якую высек у скале; і, прываліўшы вялікі камень да ўваходу ў магільню, пайшоў.
Ісус жа сказаў ім: Не ведаеце, чаго просіце. Ці можаце піць чашу, якую Я п’ю, ці хрысціцца хрышчэннем, якім Я хрышчуся?
Яны ж сказалі Яму: Можам. — Ісус жа сказаў ім: Чашу, якую Я п’ю, будзеце піць, і хрышчэннем, якім Я хрышчуся, будзеце ахрышчаны,
і не дазваляў, каб хто праносіў праз святыню якую рэч.
Калі ж убачыце брыдоту спусташэння, [пра якую сказана Даніілам прарокам і] якая стаіць там, дзе не павінна быць, — хто чытае, няхай разумее, — тады тыя, хто ў Іудзеі, няхай уцякаюць у горы,
Першасвятар жа, разарваўшы свае шаты, кажа: Якую яшчэ патрэбу мы маем у сведках?
І вось, Елісавета, Твая сваяка, — і яна зачала сына ў сваёй старасці, і гэта шосты месяц у яе, якую называюць бясплоднай,
Таму што жах агарнуў яго ўсіх, што былі з ім, ад улову рыбы, якую яны злавілі,
Калі ж дужэйшы за яго, напаўшы, пераможа яго, то забірае ўсю яго зброю, на якую той спадзяваўся, і раздае здабытае ў яго.
Вы ж знайце гэта, што калі б гаспадар дома ведаў, у якую гадзіну прыйдзе злодзей, то [не спаў бы і] не дапусціў бы падкапаць свой дом.
[Дык] і вы будзьце гатовы, бо ў гадзіну, у якую не думаеце, прыйдзе Сын Чалавечы.
А гэтую — Аўраамаву дачку, якую звязаў сатана вось ужо васямнаццаць гадоў, ці не трэба было вызваліць ад гэтых путаў у суботні дзень?
Яно падобнае да закваскі, якую ўзяла жансына і паклала ў тры саты33 мукі, пакуль усё не ўкісла.
І, знайшоўшы, склікае сябровак і суседак, кажучы: «Парадуйцеся са мною, бо я знайшла драхму, якую згубіла».
І астатні прыйшоў, кажучы: Гаспадару, вось твая міна, якую я, адклаўшы, хаваў у хустцы;
Дык Ён прыходзіць у самарыйскі горад, што завецца Сіхар, побліз зямлі, якую даў Іякаў Іосіфу, свайму сыну;
хто ж пап’е вады, якой Я дам яму, не запрагне навекі, а вада, якую дам яму, зробіцца ў ім крыніцаю вады, што цячэ ў вечнае жыццё.
Цяпер жа вы шукаеце, каб Мяне забіць: Чалавека, што сказаў вам праўду, якую пачуў Я ад Бога; гэтага Аўраам не рабіў.
Я праславіў Цябе на зямлі, скончыўшы работу, якую Ты даў Мне зрабіць.
І цяпер праслаў Мяне Ты, Татухна, у Цябе Самога славаю, якую Я меў у Цябе раней, чым быў свет.
І славу, якую Ты даў Мне, Я ім даў, каб яны былі адно, як Мы адно;
Татухна, хачу, каб тыя, каго даў Ты мне, са Мною былі, дзе Я, каб яны бачылі Маю славу, якую Ты даў Мне, бо палюбіў Мяне яшчэ да заснавання свету.
Тады Ісус сказаў Пятру: укладзі меч у похву. Чашу, якую даў Мне Бацька, — няўжо Я не вып’ю яе?
І яны прадавалі ўладанні і маёмасць і дзялілі іх на ўсіх так, хто якую меў патрэбу;
і сказаў яму: «Выйдзі з тваёй зямлі і [з] тваёй радні і пайдзі ў зямлю, якую Я табе пакажу».
і іх перанеслі ў Сіхем і паклалі ў магільні, якую Аўраам купіў, заплаціўшы серабром, у сыноў Гэмора ў Сіхеме21.
і адтуль адплылі ў Антыёхію, адкуль яны былі аддадзены з ласкі Божай на працу, якую яны і выканалі.
а Павел лічыў, што не трэба браць гэтага чалавека, які адступіў ад іх у Памфіліі і не пайшоў з імі на работу, [на якую яны былі пасланы].
І небяспека не толькі ў тым, што наша рамяство будзе зняслаўлена, але і што святыню вялікай багіні Артэміды будуць мець за нішто, а таксама будзе зруйнавана веліч тае, якую ўшаноўвае ўся Азія і населеная зямля.
[Дык] рупцеся аб сабе і аб усім статку, у якім Святы Дух паставіў вас епіскапамі61, каб пасвіць Царкву [Госпада і] Бога, якую Ён здабыў [Сабе] ўласнаю крывёю.
Але я прызнаюся табе ў тым, што згодна з Дарогай, якую яны называюць ерассю, так я служу Богу нашых бацькоў, веруючы ўсяму, што напісана ў законе і ў прароках,
альбо няхай самі гэтыя людзі скажуць, якую няправеднасць знайшлі [ўва мне], калі я стаяў перад сінедрыёнам,
Але няхай просіць з вераю, ані не сумняваючыся, бо той, хто сумняваецца, падобны да марской хвалі, якую гоніць і кідае вецер.
Вось, плата работнікаў, якія зжалі вашы палеткі і якую вы ўтрымалі, крычыць, і лямант жнеяроў увайшоў у вушы Госпада Саваофа.
даследуючы, калі ці на якую пару паказваў Дух Хрыста, Які быў у іх, і Які загадзя сведчыў пра Хрыстовы пакуты і пра славу пасля іх.
Калі хто гаворыць, гавары, як словы Божыя; калі хто служыць, служы сілаю, якую дае Бог, каб ва ўсім праслаўляўся Бог праз Ісуса Хрыста, Якому слава і ўладарства навекі вякоў, амін.
І вось гэтая вестка, якую мы чулі ад Яго і абвяшчаем вам: Бог ёсць святло, і няма ў Ім ніякай цемры.
Улюбёныя, не новую запаведзь пішу вам, але старую запаведзь, якую вы мелі ад пачатку; старая запаведзь — гэта слова, якое вы чулі [ад пачатку].
Паглядзіце, якую любоў даў нам Бацька, каб мы былі названыя дзецьмі Божымі; і мы ёсць дзеці Божыя. Таму свет не ведае нас, бо не ўведаў Яго.
Бо вось гэтая вестка, якую вы чулі ад пачатку: каб мы любілі адзін аднаго,
І мы пазналі любоў, якую Бог мае да нас, і паверылі ў яе. Бог ёсць любоў і хто жыве ў любові, той у Богу жыве, і Бог у ім жыве.
І гэта ёсць адвага, якую мы маем перад Ім: што калі мы чаго просім згодна волі Яго, ён чуе нас.
І цяпер прашу цябе, гаспадарыня — не як новую запаведзь пішучы табе, а тую, якую мы мелі ад пачатку, — каб мы любілі адзін аднаго.
Але цяпер, незалежна ад закона, з’явілася праведнасць Божая, пра якую сведчаць закон і прарокі;
І ён атрымаў знак абразання — як пячатку праведнасці той веры, якую меў у неабразанні, каб яму быць бацькам усіх тых у неабразанні, хто веруе, каб і ім была залічана праведнасць,
і бацькам абразання для тых, хто не толькі мелі абразанне, але і ішлі па слядах веры бацькі нашага Аўраама, якую ён меў у неабразанні.
Вера, якую ты маеш, май для сябе перад Богам. Шчаслівы той, хто не асуджае сябе ў тым, што лічыць добрым;
А Таму, Хто можа ўмацаваць вас згодна з маім дабравесцем і пропаведдзю Ісуса Хрыста, згодна з адкрыццём таямніцы, пра якую ад вечных часоў замоўчвалася,
а прапаведуем мудрасць Божую ў таямніцы схаваную, якую прадвызначыў Бог раней вякоў для нашай славы,
Чаша дабраславення, якую мы добраслаўляем, ці не ёсць далучэнне да Крыві Хрыстовай? Хлеб, які ламаем, ці не ёсць далучэнне да Цела Хрыстовага?
Бо я атрымаў ад Госпада тое, што і перадаў вам, што Госпад Ісус у тую ноч, у якую выдавалі Яго, узяў хлеб
Але цяпер, браты, калі я прыйду да вас, гаворачы іншымі мовамі, якую прынясу вам карысць, калі не буду гаварыць да вас ці адкрыццём, ці веданнем, ці прароцтвам, ці навукаю?
Я кожны дзень паміраю: спашлюся ў доказ, браты, на вашу пахвалу, якую я маю ў Хрысце Ісусе, нашым Госпадзе.
Бо з вялікага гора і тугі сэрца я напісаў вам праз многія слёзы не дзеля таго, каб засмуціць вас, але каб вы ўведалі бязмежную любоў, якую я маю да вас.
І якая згода між Хрыстом і Веліярам? Ці якую долю мае верны з няверным?
Бо вось, якраз гэта — тое, што вы былі засмучаны паводле Бога, глядзіце, якую выклікала ў вас рупнасць, а якое апраўданне, а якое абурэнне, а які страх, і якое жаданне, а якую гарачнасць, а якую адплату! Ва ўсім вы паказалі сябе чыстымі ў гэтай справе.
Бо нават калі я і трошкі болей пахвалюся нашаю ўладай, якую даў Госпад дзеля вашага збудавання, а не дзеля вашага разбурэння, я не буду пасаромлены.
Дзеля таго я пішу гэта, у адсутнасці, каб у прысутнасці не давялося мне ўжыць суровасць паводле ўлады, якую Госпад мне даў на стварэнне, а не на руйнаванне.
а толькі чулі яны: «Той, хто некалі нас гнаў, цяпер дабравесціць веру, якую некалі вынішчаў»,
якую Ён шчодра падараваў нам ва ўсялякай мудрасці і разуменні,
якую Ён выявіў у Хрысце, уваскрэсіўшы Яго з мёртвых і пасадзіўшы праваруч Сябе на нябёсах
пачуўшы пра вашую веру ў Хрыста Ісуса і пра любоў, якую вы маеце да ўсіх святых
Бо якую падзяку мы можам узнесці Богу за вас за ўсю радасць, якою мы радуемся, з-за вас перад нашым Богам.
хто забараняе жаніцца, вучыць устрымлівацца ад рознай яды, якую стварыў Бог, каб яе з удзячнасцю спажывалі тыя, хто верыць і спазнаў ісціну.
чуючы пра тваю любоў і веру, якую ты маеш да Госпада Ісуса і да ўсіх святых,
Бо не Анёлам Ён падпарадкаваў будучую населеную зямлю, пра якую мы кажам.
Бо не несправядлівы Бог, каб забыць вашу работу і любоў, якую вы паказалі ў Яго імя, паслужыўшы святым і яшчэ служачы.
бо закон нічога не ўдасканаліў і ўводзіцца лепшая надзея, праз якую мы набліжаемся да Бога.
Ён Слуга свяцілішча іскініі сапраўднай, якую паставіў Госпад, а не чалавек.
а ў другую — толькі першасвятар адзін раз у год, прытым не без крыві, якую ён прыносіць за сябе і за грахі няведання народа.
Аўраам, пакліканы вераю, паслухаўся выйсці ў краіну, якую ён меўся прыняць у спадчыну, і выйшаў, не ведаючы, куды ідзе.
Бо вы падышлі не да гары, якую можна памацаць і якая гарыць агнём, ні да цемры, і змроку, і буры,
Дык памятай, як ты атрымаў і пачуў, і захоўвай, і пакайся. Калі ж ты не будзеш чуйны, то Я прыйду, як злодзей, і ты ні ў якім разе не ўведаеш, у якую гадзіну Я прыйду на цябе.
І зямля дапамагла жанчыне, і раскрыла зямля свае вусны і праглынула раку, якую дракон выкінуў са сваёй пашчы.
І жанчына, якую ты ўбачыў, — гэта вялікі горад, які мае царства над зямнымі царамі.
