Тады пачаў Іісус дакара́ць гарады, у якіх найбольш праявíліся сілы Яго, за тое, што яны не пака́яліся.
Як ён увайшоў у дом Божы і еў хлябы́ выстаўле́ння, якіх нельга было́ есці ні яму, ні тым, што былí з ім, а толькі адным святара́м?
як ён увайшоў у дом Божы пры Авіяфа́ры-першасвятары́ і з’еў ахвя́рныя хлябы́, якіх не дазволена было́ есці нікому, акрамя святароў, і даў таксама тым, што былí з ім.
І калі б Гасподзь не скарацíў тых дзён, то не ўратава́лася б нія́кая плоць; але дзе́ля абра́ных, якіх вы́браў Ён, скараціў тыя дні.
як увайшоў ён у дом Божы і ўзяў хлябы́ выстаўле́ння, якіх не дазво́лена было́ есці нікому, а толькі адным святарам, і еў, і даў тым, што з ім былí.
А калі настаў дзень, паклíкаў вучняў Сваіх і вы́браў з іх двана́ццаць, якіх і назваў Апосталамі:
Блажэ́нныя рабы́ тыя, якіх, прыйшо́ўшы, гаспадар заста́не нядрэ́мнымі; праўду кажу вам: падперажэ́цца ён і паса́дзіць іх за стол, і, падышо́ўшы, будзе прыслу́жваць ім.
І ў гэты самы час прыйшлі некато́рыя і паве́дамілі Яму пра Галіле́ян, кроў якіх Пілат змяша́ў з ахвя́рамі іх.
Або тыя васемнаццаць, на якіх упа́ла ве́жа Сілаа́мская і пабіла іх, думаеце, што яны былí вінава́тыя больш за ўсіх людзей, якія жывуць у Іерусаліме?
калі б Я сярод іх не зрабіў спраў, якіх ніхто іншы не рабіў, то граху́ не ме́лі б яны; цяпер жа і бачылі, і ўзненавíдзелі Мяне і Айца Майго;
Я адкрыў імя́ Тваё лю́дзям, якіх Ты даў Мне ад свету; яны былí Твае, і Ты даў іх Мне, і яны захава́лі слова Тваё;
Пайшоў Сíман Пётр і вы́цягнуў на зямлю мярэ́жу, поўную вялікіх рыб, якіх было́ сто пяцьдзесят тры, і пры такой колькасці не парва́лася мярэжа.
ад пача́тку да таго́ дня, калі Ён ўзнёсся, да́ўшы праз Духа Свято́га настаўле́нні Апо́сталам, якіх Ён абра́ў,
І нехта, прыйшоўшы, паве́даміў ім, кажучы: вось, мужы́, якіх вы пасадзíлі ў цямнíцу, стая́ць у хра́ме і ву́чаць народ.
таму, браты́, вы́берыце са свайго асяро́ддзя сем мужоў паважа́ных, напо́ўненых Ду́хам Святы́м і му́драсцю, якіх паста́вім на гэ́тую спра́ву,
якіх паста́вілі перад Апосталамі, і тыя, памаліўшыся, ускла́лі на іх ру́кі.
не ўсяму народу, а све́дкам, якіх раней абраў Бог, нам, якія з Ім елі і пілí пасля ўваскрасе́ння Яго з мёртвых;
каб шукалі Госпада іншыя людзі і ўсе народы, для якіх абве́шчана імя́ Маё, — кажа Гасподзь, Які робіць усё гэта».
і прапаве́дуюць звы́чаі, якіх нам, Ры́млянам, нельга ні прыма́ць, ні выко́нваць.
І вось цяпер я ведаю, што ўжо не ўба́чыце аблíчча майго ўсе вы, сярод якіх хадзіў я, прапаве́дуючы Царства Божае.
Калі ён з’явіўся, Іудзеі, якія прыйшлі з Іерусаліма, сталі наво́кал і выка́звалі шмат ця́жкіх абвінава́чанняў су́праць Паўла, якіх не здо́лелі даказа́ць;
збаўля́ючы цябе ад народа Іудзейскага і ад язычнікаў, да якіх Я пасыла́ю цябе
а аста́тнім ратава́цца — каму на дошках, каму яшчэ на якіх абло́мках карабля́. І так ста́лася, што ўсе цэ́лымі вы́браліся на зямлю́.
Але мы чака́ем, паво́дле Яго абяца́ння, новага неба і новае зямлí, на якіх пра́веднасць жыве́.
як ён гаворыць пра гэта і ва ўсіх пасла́ннях, у якіх ёсць нешта ця́жкае для разуме́ння, што недасве́дчаныя і неўмацава́ныя, перакру́чваюць, як і іншыя Піса́нні, на сваю ўла́сную пагібель.
Ста́рац — абра́най спада́рыні і дзе́цям яе, якіх я люблю́ ў íсціне, і не толькі я, але і ўсе, хто спазна́ў íсціну,
раз’ю́шаныя марскíя хва́лі, якія пе́няцца брыдо́тамі сваімі; зо́ркі блука́ючыя, для якіх змрок це́мры наве́к наканава́ны.
сярод якіх і вы, паклíканыя Іісу́сам Хрысто́м, —
над намі, якіх Ён паклíкаў не толькі з Іудзеяў, але і з язы́чнікаў?
Бо хто такі Павел? хто такі Апалос? Яны толькі служыцелі, праз якіх вы ўверавалі, і кожны, як яму даў Гасподзь.
І не будзьце ідалапаклоннікамі, як некаторыя з іх, пра якіх напісана: «народ сеў есці і піць, і падняўся, каб забаўляцца».
Усё гэта адбывалася з імі як правобразы; а напíсана было́ для настаўлення нам, якіх застала сканчэнне вякоў.
затым явіўся больш як пяцістам братам адначасова, многія з якіх жывыя дагэтуль, а некаторыя спачы́лі;
для няверуючых, у якіх бог веку гэтага асляпіў розум, каб для іх не заззяла святло дабравесця славы Хрыста, Які з’яўляецца вобразам Бога нябачнага.
і даведаўшыся пра благадаць, дадзеную мне, Іакаў, і Кіфа, і Іаан, якіх шанавалі як стаўпоў, падалí мне і Варнаву руку́ адзінства, каб нам ісці да язычнікаў, а ім да абрэзаных,
О, неразумныя Галаты! хто вас так зачараваў, каб не скара́ліся ісціне, вас, перад вачыма якіх апíсаны быў Іісус Хрыстос, нíбы сярод вас распя́ты́
цяпер жа, спазна́ўшы Бога, а лепш сказаць, спазна́ныя Богам, навошта вы вярта́ецеся зноў да сла́бых і нікчэмных стыхій, у якіх хочаце зноў, як раней, стаць рабамí
Дзеткі мае́, якіх я зноў у пакутах нараджа́ю, пакуль вобраз Хрыста не вы́явіцца ў вас!
у якіх вы не́калі жылі паводле звы́чаю свету гэтага, па волі князя, які ўлада́рыць у паветры, — духа, які дзейнічае цяпер у сынах праціўле́ння,
сярод якіх і мы ўсе не́калі жылí ў пажа́днасцях плоці нашай, выко́нваючы жаданні плоці і помыслаў, і былí па прыродзе дзе́цьмі гневу, як і астатнія,
Таму па́мятайце, што вы, не́калі язычнікі па плоці, якіх называлі неабрэ́занымі так званыя абрэ́заныя на плоці рукатворна,
каб мы больш не былі дзе́цьмі, якіх хістае і носіць усякі вецер вучэння праз падман людскі, праз хітрасць, уводзячы ў аблуду,
Вартае даверу і заслугоўваепоўнага прызна́ння слова, што Хрыстос Іісус прыйшоў у свет спасці грэшнікаў, з якіх першы — я.
сярод іх Імяней і Аляксандр, якіх я аддаў сатане, каб яны адвучы́ліся блюзне́рыць.
той узганары́ўся, нічога не ведае, а хваравіта захо́плены спрэчкамі і сваркамі, ад якіх узніка́юць за́йздрасць, зва́ды, блюзне́рства, ліхія падазрэ́нні,
Гэта нагадвай, перад Госпадам заклінаючы не ўступаць у сваркі, ад якіх няма ніякай карысці, а толькі згу́ба слухача́м.
калі хто беззаганны, адной жонкі муж, дзяцей ма́е веруючых, якіх нельга абвінаваціць у распусце або непакорлівасці.
якіх трэба прымусіць замаўчаць: яны разбура́юць цэлыя сем’і, навучаючы дзеля гане́бнай кары́слівасці таму, чаму не належыць вучы́ць.
І яшчэ: «Я буду спадзявацца на Яго». І яшчэ: «вось Я і дзеці, якіх даў Мне Бог».
а цвёрдая ежа — для дасканалых, у якіх пачуцці вопытам прыву́чаны адрозніваць дабро і зло.
каб у дзвюх нязме́нных рэчах, у якіх не можа Бог салгаць, цвёрдае суцяшэнне мелі мы, пабегшы, каб ухапіцца за надзею, якая перад намі
Вучэннямі рознымі і чужароднымі не захапляйцеся; бо добра благадаццю ўмацоўваць сэрцы, а не стравамі, ад якіх не атрымалі карысці тыя, што рабілі так.
Паколькі целы жывёл, кроў якіх дзеля ачышчэння граху ўносіцца першасвяшчэннікам у свяцілішча, спальваюцца па-за ста́нам,
Звер, якога ты ба́чыў, быў, і няма́ яго; і ма́е вы́йсці ён з бе́здані і по́йдзе ў пагíбель; і тыя жыхары́ зямлí, імёны якіх не ўпíсаны ў кнíгу жыцця́ ад пача́тку све́ту, здзíвяцца, гле́дзячы на зве́ра, што ён быў, і няма́ яго, і ён з’я́віцца.
Тут патрэ́бны ро́зум, які ма́е му́драсць. Сем гало́ў — гэта сем гор, на якіх сядзíць жанчы́на,
і гэта сем царо́ў, з якіх пяць загíнулі, адзін ёсць, а другі яшчэ́ не прыйшо́ў, і калі пры́йдзе, то нядо́ўга ён ма́е застава́цца.
І пладо́ў, якіх жада́е душа́ твая, не ста́ла ў цябе, і ўсяго тлу́стага і раско́шнага не ста́ла ў цябе, і ты ўжо не зно́йдзеш гэтага.
І прыйшо́ў да мяне́ адзін з сямí А́нгелаў, у якіх было сем чаш, напо́ўненых сямю́ апо́шнімі бе́дствамі, і сказа́ў мне: хадзí, я пакажу́ табе жанчы́ну, няве́сту А́гнца.
