І ён ёсьць як дрэва, якое пасаджана ля цур’ёў вады, што плод свой дае ўпару, і лісьцё ягонае ня вяне, і ўсё, што ён робіць, удаецца яму.
Шануйце чысьціню, каб Ён (Ягова) ня загневаўся, і каб вы ня загінулі ў дарозе, бо няўзабаве ўзгарыцца гнеў Ягоны! Багаславёныя ўсе, што спадзяюцца на Яго.
Псальм Давідавы, як ён уцякаў ад Абсалёма, сына свайго:
Голасам сваім гукаю я да Яговы, і Ён чуе мяне са сьвятой гары Свае. (Зэля).
Лямант Давіда, што ён пяяў Ягове з прычыны слоў Куша, Бэніяміцяніна.
Калі ня наварача́юцца, Ён вострыць Свой меч. Ён нацягвае Свой лук і трымае напагатове.
І прыгатаваў яму́ прылады сьмерці. Стрэлы Ягоныя Ён робіць агністымі.
Ён (бязбожнік) зацяжарыў ліхім і носіць у чэраве зло і народзіць ілжу.
Ён капаў і выкапаў яму, але сам уваліўся ў яму, якую ён выкапаў.
Ліха, якое ён надумаў, упадзе яму на галаву, і гвалтоўнасьць ягоная ўпадзе яму на патыліцу.
Але Ягова прабывае на векі; Ён прыгатаваў Пасад Свой дзеля суду.
І Ён будзе судзіць гэты сьвет паводля справядлівасьці, і будзе судзіць народы паводля праўды.
Бо Той, Хто спаганяе за кроў, успомніў пра іх: Ён ня забыўся пра плач прыгнечаных.
Бязбожнік кажа ў сваёй ганарлівасьці: «Ён ня будзе спаганяць». Няма Бога!» — вось і ўсе ягоныя думкі.
Што ён робіць, усё ручыць яму; Твае суды высока і далёка ад яго; на ўсіх сваіх супраціўнікаў ён грэбліва дзьмухае.
Ён гаворыць у сэрцы сваім: я ніколі ня пахіснуся, з роду ў род ня будзе мне ліха.
Сядзіць ён у засадзе на пазадворках, у сховішчы забівае нявіннага; вочы ягоныя сочаць за ўбогім,
ён падпільноўвае ў засадзе, быццам леў у гушчары сваім; падпільноўвае, каб улавіць убогага; хапае гаротніка і цягне яго ў сваю сетку;
ён ту́ліцца да зямлі, прыгінаецца і ў ягоныя моцныя кіпцюры пападаюцца няшчасныя.
Ён кажа ў сэрцы сваім: «Бог забыўся, засланіў Аблічча Сваё, ня ўбачыць ніколі!»
Ён пралівае дажджом пасткі на бязбожнікаў; агонь і серка і вецер палючы — вось іхняя доля із іхняй чары;
Бо Ягова справядлівы. Ён любіць праўду. Праведнікі ўбачаць Ягонае Аблічча.
Але я спадзяюся на Тваю міласэрнасьць. Сэрца маё радуецца праз Твой ратунак. Буду пець Ягове, бо Ён даў мне даброты.
Усьцяж я маю Ягову перад вачыма маімі; таму што Ён праваруч мяне, каб я ніколі ня пахіснуўся.
Ён, як леў, які прагне здабычы, і, як малады леў, які сядзіць у засадзе.
Кіраўніку хору: ад раба Яговы Давіда, які высказаў словы песьні гэтай да Яговы ў дзень, калі Ягова вызваліў яго із рукі ўсіх ягоных ворагаў і із рукі Саўлавае, і ён сказаў:
У бядзе маёй пагукаў я Ягову і залямантаваў я да Бога майго. Са Сваёй Сьвятыні пачуў Ён голас мой, і енк мой дайшоў да Вушэй Ягоных.
Затрэслася і захісталася зямля, і затрэсьліся падва́ліны гор; і зру́шыліся яны, таму што Ён угневаўся.
І нахіліў Ён нябёсы і сыйшоў, і змрок быў пад Ступнямі Ягонымі.
І Ён сядзіць на Хэрубіме і ляціць, і Ён ляціць уніз на крылах ветру.
Цемру зрабіў Ён Сваім сховішчам, а палаткай вакол Сябе зрабіў цемру вады і густыя нябесныя воблакі.
І Ён пусьціў Свае стрэлы і рассыпаў іх, і шмат маланак, і прывёў іх у замяшальніцтва.
Ён працягнуў з вышыні Руку́ Сваю і ўзяў мяне, і дастаў мяне з многіх водаў,
Ён вызваляе мяне ад майго моцнага ворага ды ад тых, што мяне нянавідзяць, бо яны былі дужэйшыя за мяне.
Ён вывеў мяне на прасторнае мейсца, Ён уратаваў мяне, бо Ён упадабаў мяне.
Ягова адплаціў мне за маю справядлівасьць; Ён адплаціў мне за чысьціню рук маіх;
Бог! — Бяззаганны шлях Ягоны. Слова Яговы — (агнём) выпрабавана. Ён ёсьць шчыт для ўсіх, хто шукае ў Яго сховішча;
Ён ногі мае робіць падобнымі да ног лані і ставіць мяне на вышыні мае.
Ён вучыць рукі мае змаганьню і мускулы мае нацягваць лук медны.
Яны галосяць, але няма ім збавіцеля; яны да Яговы, але Ён ім ня адказаў.
Па ўсенькай зямлі выходзіць іхны знак, і да канца сусьвету іхны голас. Там Ён паставіў палатку дзеля сонца.
Закон Яговы дасканалы, ён мацуе душу́. Сьведчаньне Яговы вернае і яно навучае простых.
Наказы Яговы правільныя, яны радуюць сэрца. Загад Яговы сьветлы, ён прасьвятляе вочы.
Страх Яговы — чысты, ён трывае навечна. Суды Яговы ёсьць праўда, ўсе яны справядлівыя.
Хай пашле Ён Табе дапамогу са Сьвятыні, і зь Сыёну хай Ён абароніць Цябе.
Хай дасьць Табе паводля Сэрца Твайго, і ўсе задумы Твае хай Ён выканае.
Цяпер ведаю я, што Ягова ратуе Свайго Памазанца. І Ён адкажа Яму са Сваіх Сьвятых Нябёсаў выратавальнай магутнасьцю Правіцы Сваёй.
Ягова, радуецца кароль сілаю Тваёю, і праз ратунак Твой ён вельмі цешыцца.
Жыцьця прасіў ён у Цябе. Ты яго яму даў: доўгія дні на векі і векі вечныя.
таму што кароль спадзяецца на Ягову, і праз спадзяваньне на Найвышэйшага ён ня захістаецца.
Ён спадзяваўся на Ягову! Дык няхай выратуе Яго, няхай вызваліць Яго, калі Ён даспадобы Яму!
бо Ён ня пагардзіў і ня збрыдзіўся жа́льбаю ўбогага, і ня адвярнуў Аблічча Свайго ад яго. І калі ён гукаў да Яго, выслухаў яго.
бо Яговы ёсьць Валадараньне, і Ён валадарыць над народамі.
Яны прыйдуць і абвесьцяць Ягоную справядлівасьць народу, які народзіцца, што Ён (гэта) зрабіў.
На пасьвішчах зялёных Ён пасьвіць мяне, і да водаў ціхіх Ён водзіць мяне.
Ён мацуе душу́ маю. Ён кіруе мяне на сьцежкі праўды дзеля Імя Ягонага.
бо Ён заснаваў яе на морах, і на патоках умацаваў яе.
Ён атрымае багаславеньне ад Яговы і справядлівасьць ад Бога выратаваньня свайго.
Хто ёсьць Ён, Гэты Кароль славы? Ягова войскаў — Ён ёсьць Кароль славы. Зэля.
Добры і справядлівы ёсьць Ягова. Таму Ён паказвае грэшнікам дарогу.
Пакорлівых Ён водзіць у праўдзе і вучыць пакорлівых шляху Свайму.
Дзеля Імя Твайго, Ягова, даруй грэх мой, бо ён вялікі.
Хто ёсьць чалавек, які баіцца Яговы? Яму пакажа Ён шлях, які трэба яму абраць.
Вочы мае заўсёды да Яговы, бо Ён выцягне ногі мае зь сеткі.
Бо Ён схавае мяне ў Скініі Сваёй у дзень ліхí, Ён схавае мяне ў сховішчы Скініі Сваёй. Ён узьнясе мяне на скалу́.
Бо яны ня зважаюць на ўчынкі Яговы і на творы Рук Ягоных. Ён іх разбурыць і ня адбудуе.
Хай будзе праслаўлены Ягова, бо Ён пачуў голас маленьня майго!
Ягова ёсьць мая сіла і мой шчыт. На Яго спадзяецца маё сэрца, і (Ён) мне дапамог. Таму ўрачыста радуецца маё сэрца. І я ўсхваляю Яго маёю песьняй.
Ягова ёсьць іхная сіла (народу Ягонага); і выратавальная абарона Ягонага памазанца ёсьць (Ён).
і Ён прымушае іх скакаць, як цяля, і Ліван і Сірыён, як маладога дзікага буйвала.
Што за карысьць у крыві маёй, у тым, што я зыйду ў магілу? Ці стане хваліць Цябе пыл? Ці стане ён абвяшчаць Тваю Праўду?
(Хай будзе) багаславёны Ягова, бо Ён зьявіў мне цудоўную міласэрнасьць ва ўмацаваным месту!
Любіце Ягову, усе сьвятыя Ягоныя! Верных бароніць Ягова, а тым, што ў пыхлівасьці ходзяць, адплачвае Ён з наддаткам.
Шмат боляў бязбожніку. Але хто спадзяецца на Ягову, таго Ён ахінае міласэрнасьцю.
Ён любіць справядлівасьць і праўду, зямля ёсьць поўная міласэрнасьці Яговы.
Ён зьбірае воды мора, як да́мбай, кладзе іх на схоў у глыбíні (зямлі).
бо Ён сказаў — і сталася, Ён загадаў — і зьявілася.
Шчасьлівы народ, Богам якога ёсьць Ягова, народ, які Ён выбраў Сабе ў спадчыну.
Ягова глядзіць зь Нябёсаў. Ён бачыць усіх сыноў чалавечых.
Зь мейсца Свайго існаваньня Ён глядзіць на ўсіх жыхароў зямлі.
Ён стварыў сэрца ўсіх іх, Ён зважае на ўсе іхныя ўчынкі.
Душа́ наша чакае на Ягову, Ён — дапамога наша і шчыт наш,
Псальм Давідавы: калі ён перад Абімэлехам удаваў зь сябе вар’ята, і гэты выгнаў яго ад сябе, і ён пайшоў.
Я шукаў Ягову, і Ён пачуў мяне, і ад усіх маіх страхаў Ён уратаваў мяне.
Вось убогі: ён гука́ў, і Ягова пачуў і выратаваў яго із усіх ягоных бедаў.
Ангел Яговы акаляе тых, што баяцца Яго (Ягову), і Ён (Ягова) вызваляе іх.
Справядлівыя гукаюць да Яговы, і Ён чуе іх і вызваляе іх з усіх іхных бедаў.
Ягова блізкі да тых, у каго зламанае сэрца, і Ён выратуе тых, у каго дух разьбіты.
Ён пільнуе ўсе ягоныя косткі, каб ніводная зь іх ня была паламаная.
Хай на яго прыйдзе загуба, пра якую ён ня ведае, і хай ягоная сетка, якую ён украдкам паклаў, хай зловіць яго самога; і хай ён уваліцца на пагібель (у выкапаную яму).
таму гэта і падлыгвае яму ў вачах ягоных, быццам ён шукае ў сабе бяззаконьня свайго, каб яго ўзьнянавідзіць.
Словы вуснаў ягоных — нясправядлівасьць і хітрасьць; ён перастаў быць мудрым, каб рабіць дабро.
Нясправядлівасьць задумляе ён на ложку сваім. Ён становіцца на благую дарогу, лíхам ня брыдзіцца ён.
Суцяшайся Яговам, і Ён дасьць табе, чаго жадае сэрца тваё.
Даручы Ягове твой шлях і даверся Яму, і Ён зьдзее,
і Ён вывядзе справядлівасьць тваю, як сьвятло, і суд твой, як полудзень.
Але Госпад пасьміхаецца зь яго, бо Ён бачыць, што дзень ягоны набліжаецца.
Яговам робяцца моцнымі крокі чалавека, і ў дарозе сваёй ён мае спрыяньне.
Калі ён упадзе — ня заб’ецца, бо Ягова падтрымае ягоную руку́.
цэлы дзень ён міласэрны і пазычае, і семя ягонае багаслаўлёнае.
Чакай на Ягову і пільнуйся шляху Ягонага, і Ён узвысіць цябе, каб ты спадкаваў зямлю. І ты будзеш бачыць, як будуць зьнішчаны бязбожнікі.
Выратаваньне справядлівых ад Яговы, Ён — абарона ім у час бяды.
І Ягова дапаможа ім і вызваліць; Ён вызваліць іх ад бязбожнікаў, і Ён выратуе іх, бо яны ўзялі ў Ім прытулак.
Вось! як пядзі Ты даў мне мае дні, і век мой, як нішто прад Табою. Сапраўды, адна марнасьць ёсьць усякі чалавек, як бы ён цьвёрда ня стаяў. Зэля.
Сапраўды, чалавек ходзіць, як прывід. Сапраўды, марнасьць ёсьць усё, пра што яны клапоцяцца. Ён зьбірае і ня ведае, каму дастанецца гэта.
Моцна чакаў Я на Ягову, і Ён нахіліўся да Мяне і пачуў Мой крык аб дапамозе.
І Ён выцягнуў Мяне зь ямы пагібельнай, з тва́ні балотнай, і паставіў ступнí Мае на скале, зрабіў цьвёрдымі Мае крокі.
І ў ву́сны Мае ўклаў Ён песьню новую, хвалу Богу нашаму. Убачаць гэта многія і збаяцца і будуць спадзявацца на Ягову.
Ягова зьберажэ яго і захавае яго ў жыцьці. І будзе ён шчасьлівы на зямлі. І Ты ня аддасі яго на волю ворагаў ягоных.
Ягова падтрымае яго на ложку не́мачы ягонай. Ты пераменіш ўсю пасьцель ягоную, калі ён будзе хворы.
Ворагі мае кажуць пра мяне благое: «Калі ён памрэ і зьгіне імя ягонае?»
І калі хто прыходзіць наведаць мяне, ён кажа няпраўду. Сэрца ягонае напоўнена злосьцяй; і як выйдзе вонкі, дык ла́е мяне.
дык ці ня спагнаў бы за гэта Бог? Бо Ён ведае таямніцы сэрца.
Кароль прагне прыгажосьці тваёй, бо Ён ёсьць Госпад твой, ты пакланіся Яму.
Узбурыліся народы. Захісталіся каралеўствы. Ён падае́ Свой Голас: зямля плавіцца.
Прыйдзіце, пабачце дзеі Яговы, якія спусташэньні Ён учыніў на зямлі;
Ён спыняе войны да краю зямлі, зламае лук і стру́шчыць дзіду, калясьніцы спаліць агнём.
Ён скара́е пад нас народы і плямёны пад нашыя ногі.
Ён выбраў нам спадчыну нашую, гонар Якубаў, якога Ён любіць. Зэля.
Сабра́ліся князі народу, народ Бога Абрагамавага, бо шчыты зямлі — Бога, Ён узвышаны надзвычайна.
бо Гэты Бог ёсьць наш Бог на векі вякоў. Ён будзе нас ве́сьці і пасьля сьмерці.
Чалавек ніколі ня меў такой маёмасьці, каб выкупіць брата свайго; ён ня мог даць Богу выкуп,
бо занадта вялікая цана выкупу іхнай душы, таму ён вымушаны адмовіцца ад гэтага навекі,
каб ён застаўся жыць вечна і ня ўбачыў магілы;
бо ён бачыць: паміраюць мудрыя; гінуць разам не́вукі і бязглуздыя, і пакідаюць маёмасьць сваю іншым.
Але чалавек ня застанецца ў пашане. Ён прыпадабляецца жывёліне, якая гіне.
Сапраўды, Бог адкупіць душу́ маю ад улады шэолю, і Ён прыме мяне. Зэля.
бо калі памрэ ён, то нічога з сабой ня забярэ. Слава ягоная за ім ня пойдзе.
Хоць пры жыцьці сваім ён душу́ сваю багаслаўляў, — а другія славяць цябе, калі ты сабе робіш добрае,
Псальм Аса́па. Магутны Бог, Ягова, гаворыць, Ён кліча зямлю ад усходу сонца да ягонага захаду.
Бог наш прыйдзе, і Ён ня будзе маўчаць. Перад Ім агонь пажыральны, а вакол Яго моцная бура.
Ён гукае згары нябёсы і зямлю, каб судзіць народ Свой:
як прарок Натан прыйшоў да яго, пасьля таго, як ён увайшоў да Батсэбы.
Ліха выдумляе язык твой; як вострая брытва ён у цябе, (ты) здрадніку.
За гэта Бог скрышыць цябе і адкіне цябе навекі. За гэта Ён скрышыць цябе і вырве з дому твайго і выкараніць зь зямлі жывых. Зэля.
Ён зробіць так, каб лíха вярнулася назад на маіх не́прыяцеляў. І Праўдай Тваёю зьнішчы іх!
бо Ён вызваліў мяне з усіх бедаў, і на ворагаў маіх глядзела маё вока.
Увечары, ураніцы і апоўдні я буду жалобна маліцца і стагнаць, і Ён чуе голас мой.
Ён у міры выкупляе душу́ маю ад нападку супраць мяне, бо іх многа супраць мяне.
Бог выслухае (мяне), а ім адплаціць, Ён Той, што сядзіць на Пасадзе з прадвечных часоў — Зэля — ім, у якіх няма перамены, ды якія ня баяцца Бога.
Ён падняў рукі свае супраць тых, што былі зь ім у міры; ён парушыў угоду сваю.
Пакінь на Ягову клопат твой, і Ён цябе падтрымае, Ён ніколі ня дапусьціць, каб праведнік пахіснуўся.
Зьлітуйся нада мною Ты, Божа, бо чалавек хоча мяне праглынуць. Цэлы дзень ён ваюе і ўціскае мяне.
Кіраўніку хору. Паводля мелёдыі: «Ня загубі». Апісаньне Давідава, як ён уцякаў ад Саўла ў пячору.
Ён пашле зь нябёсаў, і Ён уратуе мяне. Ён асароміць таго, хто шукае мяне праглынуць. — Зэля. Пашле Бог Сваю літасьць і Сваю праўду.
Хай яны зьнікнуць, як воды цякучыя! Калі ён нацягвае (свой лук, каб) страляць, хай стрэлы ягоныя будуць, як паламаныя.
Хай ён счэзьне, як сьлімак, што расплываецца, хай яны ня ўбачаць сонца, як выкідак жанчыны.
Перш чым гаршкі вашыя адчуюць жар, яшчэ сырыя, хай Ён яго расьцярушыць.
Справядлівы будзе радавацца, калі ўбачыць адпомсту. Ён будзе мыць ногі свае ў крыві бязбожніка.
Бог, Міласэрнасьць Ягоная, гэта — міласэрнасьць да мяне, якой Ён сустрэне мяне. Бог дасьць мне ўбачыць засаду, якую ўчынілі супраць мяне.
Калі ён ваяваў зь Сірыяй Мэзапатамскай ды зь Сірыяй Зобанскай, і Ёаб, варочаючыся, пабіў дванаццаць тысячаў эдамітаў у Саляной даліне.
З Богам мы выявім магутнасьць, і Ён растопча нашых прыгнятальнікаў.
Хай жыве ён вечна прад Абліччам Бога. Накажы міласэрнасьці і праўдзе ахоўваць яго!
Сапраўды, Ён ёсьць Скала мая і маё выратаваньне, мой няпрыступны прытулак. Я ня пахіснуся больш.
Сапраўды, Ён ёсьць Скала мая і маё выратаваньне, мой няпрыступны прытулак. Я ня пахіснуся.
Псальм Давідавы. Калі ён быў у пустэльні юдэйскай.
Шчасьлівы той, каго Ты выбіраеш і набліжаеш, ён будзе жыць у дварах Тваіх. Мы насыцімся дабром Дому Твайго, сьвятасьцю Сьвятыні Тваёй.
Прыйдзіце і паглядзіце на Ўчынкі Бога! Варты багавейнасьці (да страху) ёсьць Ён у Сваёй Дзеі да сыноў чалавечых.
Ён ператварыў мора ў су́шу. Яны перайшлі раку пехатою. Там мы радаваліся ў Ім.
Ён валадарыць у магутнасьці Сваёй вечна. Вочы Ягоныя глядзяць на народы. Бунтаўнікі хай ня ўзвышаюцца самі ў сабе. Зэля.
Прыйдзіце і паслухайце, усе, хто баіцца Бога, і я распавяду, што Ён учыніў для душы маёй.
Хай Бог будзе да нас літасьцівы і багаславіць нас. Хай Ён асьвятлíць нас сьвятлом Аблічча Свайго; Зэля,
Самотных Бог вяртае жыць у доме. (Ён) выводзіць вязьняў да дабрабыту. А бунтаўнікі жывуць у сухой зямлі.
Няхай будзе багаславёны мой Госпад! З дня на дзень Ён прыносіць для нас бярэма, Бог, Які ёсьць наш паратунак. Зэля.
Утаймуй зьвера ў чароце, чароды ду́жых ра́зам зь дзецьмі народаў, якія пахваляюцца зьліткамі срэбра. Ён расьцярушыць народы, якія прагнуць войнаў.
Які едзе сюды на нябёсах, нябёсах спрадвечных! Вось! Ён пада́е Свой Голас, Голас сілы.
Ты, Божа, варты багавейнасьці (да страху), ад Сьвятыні Тваёй. Бог Ізраэля, Ён дае сілу і моц народу (Свайму). Няхай будзе багаславёны Бог!
бо Ягова слухае ўбогіх, і вязьнямі Сваімі Ён ня грэбуе.
Хай Ён судзіць убогіх народу. Хай Ён ратуе сыноў убогага і размяжджуліць уціскальніка.
Хай сыйдзе Ён, як дождж на скошаны (луг), як лівуны, якія прамачываюць зямлю.
Хай валадарыць Ён ад мора да мора і ад ракі і да канцоў зямлі.
бо Ён вызваліць убогага, які (да Яго) моліцца, і прыгне́чанага, і (таго), які ня мае, хто б яму дапамог.
Ён будзе прытулкам убогаму і таму, хто ў галечы, і ду́шы тых, хто ў галечы, Ён выратуе.
Ён вызваліць душу́ іхную ад прыгнёту і гвалту, і кроў іхная ёсьць каштоўная ў Вачах Ягоных.
(Хай) Ён будзе жыць, і (хай) дадуць Яму ад золата Шэвы. Хай будуць маліцца дзеля (у Імя) Ягонае ўсьцяж, хай будуць Яго ўвесь дзень багаслаўляць (славіць).
Хай будзе багаславёны Ягова, Бог, Які Бог Ізраэля, Які чыніць Цуды, Ён Адзіны!
Ён вядомы, як той, хто падымае сякеру на гушчар лесу;
бо Бог ёсьць Судзьдзя. Аднаго Ён паніжае, а другога Ён павышае;
бо ў Руцэ Яговы ёсьць келіх, поўны зьмяшанага віна, якое пеніцца, і Ён зь яго налівае. І муць ягоную будуць прыхлёбваючы піць усе бязбожнікі зямлі.
Там пераламаў Ён стрэлы лука, шчыт і меч і вайну. — Зэля.
Ён утаймуе дух князёў, Ён страшны для каралёў зямлі.
Голас мой да Бога, і я гукаю! Голас мой да Бога, і Ён схіляе вуха да мяне.
Няўжо мой Госпад адкіне навекі? І няўжо Ён напе́рад больш ня будзе спагада́ць?
Няўжо ж Бог забыўся быць міласэрным? Няўжо Ён у гневе зачыніў спачуваньні Свае? Зэля.
мы ня схава́ем ад сыноў іхных, абвяшчаючы будучаму пакаленьню славу Яговы і магутнасьць Ягоную, і Ягоныя Цуды, якія Ён учыніў.
Бо Ён устанавіў сьведчаньне ў Якубе і паклаў Ён Закон у Ізраэлю, які Ён наказаў ба́цькам нашым, каб яны пераказвалі іхным сыном,
І забылі Дзеі Ягоныя і Цуды Ягоныя, якія Ён паказаў ім.
Перад абліччам ба́цькаў іхных Ён тварыў Цуды ў зямлі Ягіпту, на полі Цоан.
Ён разьдзяліў мора і правёў іх празь яго, і воды паставіў, як сьцены,
Ён расшчапляў скалы ў пустэльні і паіў іх шчодра, як зь вялікіх глыбіняў;
і із скалы Ён вывеў патокі, і пацяклі воды, як рэкі.
Вось! Ён уда́рыў па скале, і пацяклі воды, і заструменіліся рэкі. Ці можа Ён даць яшчэ і хлеб народу Свайму і нарыхтаваць мяса?»
Таму, як Ягова гэта пачуў, Ён разгневаўся, і ўзгарэўся агонь супраць Якуба, і таксама гнеў узьняўся супраць Ізраэля,
Алё Ён загадаў аблокам угары і расчыніў дзьверы нябёсаў
Чалавек еў хлеб Ангелаў. Яду паслаў Ён ім удосыць.
Ён падняў усходні вецер у небе, і сілай Сваёй Ён узьняў вецер паўднёвы.
І быццам пыл Ён пусьціў на іх дажджом мяса і, як пясок марскі, птушак крылатых
І яны елі і ве́льмі насыціліся, і што яны жадалі, Ён ім даў.
як узьняўся гнеў Бога супраць іх; і Ён забіў іхных моцных мужчын, і выбраных Ізраэля Ён нізрынуў.
Дык пакінуў Ён іхныя дні зьнікаць у ма́рнасьці і гады іхныя ў страху.
Калі Ён іх забіваў, тады яны распытвалі пра Яго і наварочваліся і шукалі Ўсемагутнага рупліва;
Але Ён быў міласэрным, дараваў іхныя бяззаконьні і ня зьнішчыў іх. Але шматкроць адварачаў гнеў Свой і ня будзіў усёй Сваёй ярасьці;
бо Ён па́мятаў, што яны — цела, подзьмух, які адыходзе і ня вяртаецца.
Яны ня па́мятавалі Рукі Ягонай, ні дня, калі Ён вызваліў іх ад прыгнятальніка,
калі Ён чыніў Знакі Свае ў Ягіпце і Цуды Ягоныя на полі Цоан:
і Ён аддаў ву́сені ўраджай іхны і (плады) працы іхнай — саранчы.
Іхныя вінаградныя лозы Ён пабіў гра́дам, а сікаморы іхныя — гра́дам буйным.
Ён паслаў на іх полымя гневу Свайго, і абурэньне і лютасьць, і бяду — пасольства ліхіх ангелаў.
Ён даў дарогу гневу Свайму, ня ахоўваў іхныя душы ад сьмерці, і жыцьцё іхнае аддаў маравой язве.
І выгубіў Ён усё першароднае ў Ягіпце, першакоў сілы ў палатках Хама.
А народ Свой Ён вывеў, як авечкі, і кіраваў імі ў пустэльні, як чарадой.
І вёў Ён іх бясьпечна, і яны ня баяліся. А ворагаў іхных пакрыла мора.
І Ён прывёў іх у межы (зямлі) прысьвечанай, да той гары, якую прыдбала Ягоная Пра́віца.
І Ён прагнаў перад імі пага́наў і надзяліў іх ме́йсцамі нашчаднымі мерным шнуром, і пасяліў калены Ізраэля ў іхныя палаткі.
Бог пачуў (гэта) і загневаўся і Ён моцна адапхнуў Ізраэля.
І Ён пакінуў жытло ў Сіломе, палатку, якую Ён зьмясьціў сярод людзей.
І Ён аддаў у палон сілу Сваю і славу Сваю ў руку́ ворага;
і аддаў Ён народ Свой ме́чу, і разгневаўся Ён на спадчыну Сваю.
і ударыў Ён ворагаў Сваіх ззаду (уцякаючых). І аддаў іх ганьбе навечна.
І Ён адкінуў палатку Язэпа, Ён ня выбраў калена Яхрэмавага,
але Ён выбраў калена Юды, гару Сыён, якую Ён любіць.
Ён збудаваў Сваю высокую Сьвятыню, як Нябесную, як зямлю, якую Ён заснаваў на векі.
Ён выбраў Давіда, Свайго слугу, і ўзяў яго ад кашараў авечых;
ад (дойных кормячых) авечак Ён узяў яго пасьвіць Якуба, Ягоны народ, Ізраэля, спадчыну Сваю.
І ён пасьвіў іх у шчырасьці сэрца свайго, і ён кіраваў імі ў мудрасьці рук сваіх.
Дзеля чаго казаць паганам: «дзе Бог іхны?» Хай Ён стане вядомым сярод паганаў; сярод паганаў перад вачыма нашымі (цераз) помсту за пралітую кроў Ягоных слугаў.
Ён агнём апа́лены, абсе́чаны. Хай яны загінуць ад дакору Аблічча Твайго.
Ён пастанавіў гэта, як сьведчаньне ў Язэпе, як ён выходзіў зь зямлі Ягіпту. Мову, якую я ня ведаў, я пачуў:
Ён карміў бы яго найлепшай пшаніцай. І насычаў бы яго мёдам са скалы.
Псальм Асапавы. Бог стаіць у сходзе Бога. Ён чыніць суд сярод багоў.
бо Ягова, Бог, ёсьць сонца і шчыт; Ягова дае Багадаць і славу. Ён ня адмаўляе дабра тым, якія ходзяць у бяззаганнасьці.
Паслухаю, што скажа Ўсемагутны Ягова. Так, Ён абвесьціць мір народу Свайму, сьвятым Сваім. Хай яны ізноў ня вернуцца да няразумнасьці!
Справядлівасьць пойдзе перад Ім, і Ён паставіць (нас) на дарогу Ягоных крокаў.
А пра Сыён будуць казаць: «той і той нарадзіўся ў ім.» І Найвышэйшы, Ён узмацніць яго.
Ён будзе клікаць Мяне: «Ты мой Бацька, мой Бог і Скала выратаваньня майго.»
Як месяц ён будзе стаяць вечна, і сьведка ў небе — верны. Зэля.
Рабуюць яго ўсе, якія праходзяць дарогай. Ён стаўся пасьмешышчам для суседзяў сваіх.
бо тысяча гадоў у Тваіх вачах, як дзень учарашні, калі ён прайшоў, і, як варта начная.
Сапраўды, Ён выратуе цябе ад сеці лаўца, ад губіцельнага мору.
Крылом Сваім Ён засьціць цябе, і пад крыльлем Ягоным ты знойдзеш прытулак. Шчыт і аслона ёсьць Праўда Ягоная.
бо Ён Ангелам Сваім дасьць загад пра Цябе сьцерагчы Цябе на ўсіх шляхах Тваіх.
За тое, што ён у любві прыляпіўся да Мяне, Я выратую яго, Я ўзьніму яго на нядасягальную вышыню, бо ён ведае Імя Маё.
Ён будзе гука́ць Мяне, і Я адкажу яму. Я буду зь ім у час ліха. Я вызвалю яго і ўслаўлю яго.
Праведны будзе квітнець, як пальма. Ён будзе расьці, як кедр на Ліване.
Ягова валадарыць, як кароль. Ён апрануўся ў веліч. Ягова апрануўся; Ён падперазаўся сілай. Сапраўды, сусьвет умацаваны. Ён ня пахісьнецца.
Ці Той, Хто настаўляе паганаў, хíба Ён ня стане выкрываць, Той, Хто вучыць чалавека разуменьню?
І Ён паверне на іх іхнае бяззаконьне, і зьнішчыць іх у злосьці іхнай. Зьнішчыць іх Ягова, Бог наш.
Ягонае мора, і Ён стварыў яго, і сушу стварылі Рукі Ягоныя.
бо Ён ёсьць Бог наш, і мы народ пасты Ягонай і авечкі Ягонай Рукі. Сёньня, калі вы Ягоны Голас чуеце,
Кажыце сярод паганаў: «Ягова валадарыць, як Кароль!» Сапраўды, сусьвет цьвёрда ўгрунтаваны, ён ня пахісьнецца. Ён (Ягова) будзе судзіць народы па Праўдзе.
перад Абліччам Яговы, бо Ён ідзе судзіць зямлю. Ён будзе судзіць сьвет у Справядлівасьці і народы паводля Сваёй Праўды.
Вы, хто любіць Ягову, нянавідзьце зло! Ён крые душы сьвятых Сваіх. З рукі бязбожнікаў Ён вызваліць іх.
Псальм. Сьпявайце Ягове песьню новую, бо Ён учыніў Цуды. Правіца Ягоная і Сьвятое Плячо Ягонае прынесьлі Яму перамогу.
Ягова аб’явіў Выратаваньне Ягонае. Перад вачыма паганаў Ён адкрыў Справядлівасьць Сваю.
Ён успомніў пра Міласэрнасьць Сваю і Вернасьць Сваю дому Ізраэляваму. Усе канцы зямлі ўбачылі Выратаваньне Бога нашага.
перад Абліччам Яговы, бо Ён ідзе судзіць зямлю: Ён будзе судзіць сусьвет па Справядлівасьці і народы па Праўдзе.
Ягова валадарыць, як Кароль. Трымцяць народы. Ён усьсядае над Хэрубімамі. Трымціць зямля.
Ягова на Сыёне — Вялікі, і Ён ёсьць узвышаны над усімі народамі.
Хай яны вызнаюць усхваленьне Імю Твайму: вартаму ўзьвялічэньня і багавейнасьці да страху, Ён ёсьць Сьвяты.
Сіла караля ў тым, што ён любіць рассудзіць (справядліва). Ты ўгрунтаваў Справядлівасьць. Ты ў Якубе зьдзейсьніў Суд і Справядлівасьць.
Вывышайце Ягову, Бога нашага, упадзіце ніцма перад падножжам Ног Ягоных! Сьвяты ёсьць Ён!
Масей і Агарон сярод сьвятароў Ягоных, і Самуэль сярод тых, якія прыклікаюць Імя Ягонае: яны гукалі да Яговы, і Ён адказаў ім.
У слупе воблачным Ён прамаўляў да іх. Яны захоўвалі Сьведчаньні Ягоныя і Статут, які Ён даў ім.
Ведайце, што Ён, Ягова, ёсьць Бог. Ён стварыў нас, а ня (мы самі), і мы Ягоныя, народ Ягоны, і авечкі пасты Ягонай.
Я ня пастаўлю перад вачамі маімі рэч нікчэмную. Я нянавіджу ўчынак адступнікаў: ён ня прыліпне да мяне.
Малітва прыгнечанага, калі ён зьнямагае і вылівае сваю жа́льбу перад Яговам.
Ён прыхінецца да малітвы галечы, і ня пакіне бяз увагі малітву іхную.
бо Ён глянуў з вышыні Свайго Сьвяцілішча. Ягова глядзіць зь нябёсаў на зямлю,
«Ён змардаваў у дарозе сілу маю, скараціў дні мае.
Ён паказаў шляхі Свае Масею, сынам Ізраэля — Дзеі Свае.
Ён ня вечна будзе асуджаць і ня вечна абурацца.
Ён паступаў з намі ня паводля грахоў нашых і адплачваў нам ня паводля правіннасьцяў нашых;
Як далёка усход ад захаду, так Ён аддалíў ад нас праступкі нашыя.
бо Ён ведае склад наш, памятае, што мы — (толькі) пыл.
Чалавек, як трава — дні ягоныя. Як кветка поля, так квітнее ён;
Ён угрунтаваў зямлю на цьвёрдых асновах ейных. Яна ня пахісьнецца ў векі вечныя.
Хай насычаюцца дрэвы Яговы, кедры Лівану, якія Ён насадзіў,
Ён стварыў месяц для вызначэньня пэўных часоў. Сонца ведае свой захад.
Там плывуць караблі. (Там) левіятан, якога Ты стварыў, каб ён у ім гуляў.
Ён глядзіць на зямлю, і яна дрыжыць. Ён дакранаецца да гор, і яны дымяцца.
Успамінайце Ягоныя Цудадзеі, якія Ён учыніў, Знакі Ягоныя і Прысуды Вуснаў Ягоных,
Ён, Ягова, ёсьць Бог наш. Па ўсёй зямлі Суды Ягоныя.
Ён памята́е вечна Свой Запавет, Слова, якое Ён запавядаў тысячам пакаленьняў,
(Запавет,) які Ён зрабіў з Абрагамам, і Прысягу Сваю Ісагаку.
І Ён паставіў тое для Якуба, як Закон, і для Ізраэля, як Запавет вечны,
Ён ня дазваляў ніводнаму чалавеку крыўдзіць іх, Ён дзе́ля іх дакараў каралёў:
І Ён наклікаў голад на (тую) зямлю. Ён скрышыў усякую хлебную апору.
Ён паслаў перад імі чалавека: Язэп быў прада́ны, як раб.
Ён паставіў яго гаспадаром над домам сваім і дзяржаўцам над усім сваім валадарствам,
І Ён зрабіў народ Свой надзвычайна плодным, і зрабіў яго мацнейшым за ўціскальнікаў ягоных.
Ён павярнуў іхнае сэрца нянавідзіць Ягоны народ, і чыніць злую хітрасьць супраць слугаў Ягоных.
Ён паслаў Масея, слугу Свайго, (і) Агарона, якога Ён абраў.
Ён паслаў цемру і зрабіў цемень, і яны (Масей і Агарон) былі ня супраціўнымі Слову Ягонаму.
Ён ператварыў іхныя воды ў кроў і замарыў іхную рыбу.
Ён сказаў, і зьявілася мноства ўсякіх (кусючых) кузурак і камароў ва ўсіх іхных межах.
Замест дажджу Ён даў ім град, (і) агонь палымяны ў зямлі іхнай,
і Ён пабіў іхныя вінаград і хвігавыя дрэвы і паламаў дрэвы ў межах іхных.
Ён сказаў, і прыйшла саранча і безьліч вусеняў,
І Ён пабіў усіх першародных у іхнай зямлі, пачаткі ўсёй сілы іхнай.
І Ён вывеў іх са срэбрам і золатам, і ня было сярод іхных плямёнаў ніводнага хворага.
Ён прасьцёр перад імі воблака, як покрыў, і агонь, сьвяціць ноччу.
Ён (народ) прасіў, і Ён (Ягова) прывёў (ім) перапёлак. І хлебам зь нябёсаў Ён накарміў іх.
Ён адчыніў скалу, і пацяклі воды; яны пацяклі ракой у сухія мясьціны; —
бо Ён памятаў Сваё Сьвятое Слова (да) Абрагама, слугі Свайго.
І Ён вывеў народ Свой у радасьці, з урачыстай радасьцяй Сваіх выбранцаў.
І Ён даў ім землі паганаў, і яны заўладалі тым, што народы прыдбалі працай,
Хваліце Ягову! Дзякуйце Ягове, бо Ён ёсьць добры, бо Міласэрнасьць Ягоная трывае вечна.
Але Ён выратаваў іх дзеля Імені Свайго, каб абвясьціць Магутнасьць Сваю.
Пагразіў Ён Чырвонаму мору, і яно высахла. І правёў іх праз глыбіні, як праз пустэльню.
І Ён выратаваў іх з рукі нянавісьніка і вызваліў іх з рукі ворага.
І Ён даў ім паводля просьбы іхнай, але паслаў на іхныя душы пошасьць.
І сказаў Ён, што вынішчыць іх. Калі б ня Масей, выбранец Ягоны, які стаў перад Ім у праломе, каб адхіліць Ярасьць Ягоную ад зьнішчэньня.
Тады падняў Ён Руку Сваю супраць іх і (пакляўся), што, (сьмяротна) адрыне іх у пустэльні
бо яны ўпарціліся духу ягонаму, так што ён сказаў няабдумана вуснамі сваімі.
І Ён аддаў іх у руку паганаў, і запанавалі над імі іхныя нянавісьнікі;
Шмат разоў Ён вызваляў іх, але яны былі няўрымсьлівымі са сваімі ра́дамі. І яны былі прыніжаны па прычыне бяззаконьня іхнага.
Але Ён зважаў на іхны прыгнёт, калі Ён чуў іхны моцны лямант.
І Ён успамінаў Запавет Свой зь імі, І Ён шкадаваў іх паводля збытку Міласэрнасьці Сваёй.
І Ён абуджаў спагаду да іх ва ўсіх, хто браў іх у палон.
Дзякуйце Ягове, бо (Ён ёсьць) Добры, бо Міласэрнасьць Ягоная трывае на ве́кі.
Хай так скажуць збаўленыя Яговы, якіх Ён збавіў з рукі ворага,
і якіх Ён сабраў зь земляў, ад усходу і ад захаду, ад поўначы і ад мора.
дык яны загукалі да Яговы ў тузе сваёй, (і) Ён вызваліў іх зь бедаў іхных,
бо Ён насычае душу спрагнёную і напаўняе дабром душу галодную.
так што Ён упакорыў іхнае сэрца бядою, яны спаткнуліся, і ня было ім памочніка;
яны крычэлі да Яговы ў тузе сваёй, (і) Ён выратаваў іх зь бедаў іхных;
Ён вывеў іх зь цемры і ценю сьмерці і парваў кайданы іхныя:
бо Ён паламаў брамы медныя і скрышыў засаўкі жалезныя.
яны крычэлі да Яговы ў тузе сваёй, (і) Ён выратаваў іх зь бедаў іхных;
Ён пасылаў Сваё Слова і лячыў іх, і Ён вырваў іх з магілаў іхных:
як Ён сказаў, дык узьняў штормавы вецер, які высака ўзьняў ягоныя (мора) хвалі;
і яны загукалі да Яговы ў бядзе сваёй, (і) Ён вывеў іх зь іхных бедаў;
Ён ператварыў буру ў цішыню, так што іхныя (прыгнятальнікаў) хвалі ўлягліся;
і яны ўзрадаваліся, што хвалі суцішыліся, і Ён прывёў іх да жаданае прыстані:
Ён ператварае рэкі ў пустэльню і крыніцы водаў у смагнучую зямлю,
Ён пераварачае пустэльню ў возера, а сухую зямлю — ў крыніцу вады,
і Ён пасяляе там галадаючых, і яны засноўваюць места для жытла.
і Ён багаслаўляе іх, і яны вельмі множацца, і статак жывёлы іхнай ня памяншаецца.
Ён вылівае зьнявагу на (іхных) князёў і пакідае іх блукаць у пустэльні па бяздарожжу;
Ён падыймае ўбогага зь бяды і памнажае плямёны (іхныя), як авечкі.
З Богам мы выявім магутнасьць, і Ён растопча нашых прыгнятальнікаў.
Калі ён будзе судзімы, хай ён выйдзе вінаватым, і малітва ягоная хай стане (яму) у грэх.
Хай крэдытар забярэ ў яго ўсё, што ён мае, хай чужынцы разрабуюць плён працы ягонай.
Хай яны (грахоўнасьці іхныя) будуць заўсёды перад Яговай, хай Ён адсячэ ад зямлі памяць пра іх (нашчадкаў),
за тое, што ён ня думаў чыніць міласэрнасьць, але перасьледаваў чалавека, які быў бедны, убогі і са зламаным сэрцам, каб умярцьвіць яго.
І ён узьлюбіў пракляцьце, дык хай яно прыйдзе на яго. І як ён ня любіў багаславеньне, так хай яно будзе далёка ад яго.
І ён апрануўся пракляцьцем, быццам ягонай адзежай, дык хай яно (пракляцьце) пранікне ў нутро ягонае, як вада, і ў косткі ягоныя, як алей.
Хай яно будзе яму, як адзеньне, у якое ён апранаецца, і як пояс, якім ён заўсёды падпярэзваецца.
бо Ён стаіць праваруч таго, хто ў бядзе, каб ратаваць яго ад тых, якія судзяць ягоную душу́.
Ягова прысягнуў, і Ён ня раскаецца: «Ты Сьвятар навекі па ўзору Мэлхісэдэкаваму».
Мой Госпад ёсьць праваруч Цябе. Ён трушчыць каралёў у дзень Ягонага гневу.
Ён будзе судзіць сярод паганаў. Ён напоўніць трупамі. Ён раструшчыць галаву над зямлёй вялікай.
Ён у дарозе нап’ецца з патоку. Затым Ён падніме галаву.
Цуды Свае Ён зрабіў нязабыўнымі. Ягова ёсьць міласэрны і спагадлівы.
Ён даў ежу тым, хто баіцца Яго. Ён будзе помніць вечна Свой Запавет.
Сілу Дзеяў Сваіх Ён паказаў народу Свайму, каб даць ім спадак паганаў.
Ён паслаў збаўленьне народу Свайму, Ён наказаў навечна Запавет Свой. Сьвятое і багавейнае да страху ёсьць Імя Ягонае.
У цемры ўзыходзіць сьвятло справядлівым. (Ён ёсьць) міласэрны і спагадлівы, і справядлівы.
Добры чалавек ёсьць міласэрны і пазычае, ён вядзе справы свае разважліва,
дык у вечнасьці ён ня пахісьнецца. У вечнай памяці будзе справядлівы.
Ён ня будзе баяцца ліхой чуткі. Цьвёрдае сэрца ягонае. Яно давярае Ягове.
Умацаванае сэрца ягонае. Ён ня будзе баяцца, пакуль ён будзе бачыць ворагаў сваіх.
Ён рассыпаў, Ён раздаў тым, хто ў галечы. Справядлівасьць Ягоная трывае вечна. Рог Ягоны будзе ўзьнесены ў славе.
Бязбожнік гэта ўбачыць і раззлуецца, ён будзе скрыгатаць зубамі сваімі і зьнікне. Жаданьне бязбожнікаў загіне.
Але Бог наш — у нябёсах. Усё, што Ён жадае, Ён робіць.
Ізраэлю, ты спадзявайся на Ягову! Ён ёсьць іхная дапамога і іхны шчыт.
Дом Агарона, Ты спадзявайся на Ягову! Ён ёсьць іхная дапамога і іхны шчыт.
Вы, што баіцеся Яговы, спадзявайцеся на Ягову! Ён ёсьць іхная дапамога і іхны шчыт.
Ягова помніць нас. Ён будзе багаслаўляць, багаслаўляць дом Ізраэля, багаслаўляць дом Агарона.
Ён будзе багаслаўляць тых, што баяцца Ягову, малых разам зь вялікімі.
Нябёсы ёсьць нябёсы Яговы, а зямлю Ён аддаў сынам чалавечым.
бо Ён нахіліў Вуха Сваё да мяне. Дык буду прыклікаць Яго ўва ўсе мае дні.
Ягова ёсьць Ахоўнік прастадушных. Я быў зьнямагаючым, але Ён выратаваў мяне.
Дзякуйце Ягове, бо (Ён ёсьць) добры, бо Міласэрнасьць Ягоная трывае на ве́кі.
Ягова ёсьць сіла мая і песьня мая. І Ён стаўся мне выратава́ньнем.
Моцна пакараў мяне Ягова, але сьмерці Ён мяне ня аддаў.
Камень, Які адкінулі будаўнічыя, Ён стаўся Галавою вугла.
Ягова ёсьць Бог, і Ён даў нам Сьвятло. Вяжыце сьвяточную ахвяру вяроўкамі да рагоў ахвярніка.
Хваліце вы Ягову, бо (Ён ёсьць) добры. Бо Міласэрнасьць Ягоная (трывае) вечна.
Чым юнак захавае чыстай сьцежку сваю? Тым, што ён беражэ (сябе) паводля Слова Твайго.
Як люблю я Закон Твой! Ён ёсьць мой роздум увесь дзень.
Песьня ўзыходжаньня. У бядзе маёй я гукаў да Яговы, і Ён адказаў мне.
Ён ня дасьць, каб пакаўзнулася ступня твая. Ня дрэмле Той, Хто вартуе цябе.
Вось, як вочы слугаў на руку́ іхных паноў, як вочы служанкі на руку́ гаспадыні ейнай, так вочы нашыя (накіраваны) на Ягову, Бога нашага, пакуль Ён зьлітуецца з нас.
Ідзе плачучы, ён нясе насеньне для сяўбы. (Але) вяртаецца з урачыстай радасьцю, ён нясе снапы свае.
Дарэмна для вас, што вы рана ўстаеце, позна праседжваеце, і ясьце хлеб натужнай працы. Тады, як любаснаму Свайму дае Ён сон.
Але Ягова справядлівы. Ён расьсек вяроўкі бязбожнікаў.
І Ён збавіць Ізраэль ад усіх бяззаконьняў ягоных.
як ён прысягаў (Табе) Ягова, даваў абяцаньне Магутнаму Якубаваму:
Прысягнуў Ягова Давіду ў праўдзе; Ён ня адвернецца ад яе: «Ад плоду чэрава твайго Я пасаджу на пасад твой.
Усё, што Ягове даспадобы, Ён робіць, на нябёсах і на зямлі, у морах і ва ўсіх глыбінях.
Ён ўзьнімае аблокі ад краю зямлі, Ён робіць маланкі і дажджы, Ён выводзіць вецер са скарбніцаў Сваіх.
Ён перабіў першародных Ягіпту, ад чалавека да жывёлы,
Ён перабіў многіх паганаў і вынішчыў каралёў моцных,
бо Ягова будзе судзіць народ Свой, і над служкамі Сваімі Ён будзе мець міласэрнасьць.
Дзякуйце Ягове, бо (Ён) ёсьць добры, бо Ягоная Міласэрнасьць (трывае) у вяках вякоў.
Таму, Які робіць вялікія Цуды, Ён адзін, бо Ягоная Міласэрнасьць (трывае) у вяках вякоў.
і Ён выратаваў нас ад ворагаў нашых, бо Міласэрнасьць Ягоная (трывае) у вяках вякоў,
бо Ягова ёсьць ве́лічны, і Ён бачыць паніжанага, і пыхлівага Ён пазнае здаля.
О Ягова, ня дай бязбожніку чаго ён хоча. Ня дай удачы задуме ягонай. Хай яны ня ўзьнімаюцца». Зэля.
Хай упадзе на іх гарачае вугольле. Хай Ён укіне іх у агонь, у бездань, каб яны ня паўсталі.
Хай б’е мяне справядлівы: гэта (ж ёсьць) міласэрнасьць. І хай ён мяне дакарае: (гэта ёсьць) алей (для) галавы (маёй). А галава мая хай ня ўхіляецца (ад гэтага), сапраўды, але прыхіляецца (да дакору)! І малітва мая хай будзе супраць іхных злачынстваў.
Навука Давідава. Малітва, калі ён быў у пячоры.
Ён ставіцца прыймальна да тых, хто баіцца Яго, Ён чуе іхны стогн пра дапамогу, і Ён ратуе іх.
Ягова асланяе ўсіх, хто любіць Яго, а ўсіх бязбожнікаў Ён вынішчыць.
Выходзіць ягоны дух. Ён вяртаецца ў зямлю сваю. У той жа дзень зьнікаюць ягоныя задумы.
Ягова ахоўвае прыхадняў. Ён падтрымлівае сірату і ўдаву. Але шлях бязбожнікаў Ён скрыўляе.
Ягова будуе Ярузалім. Ён зьбірае выгна́нцаў Ізраэля.
Ён лечыць зламаных сэрцам, перавязвае іхныя раны.
Ён зьлічвае лік зорак. Ён называе іх усіх пайменна.
Ягова падтрымлівае пакорных, а бязбожных Ён прыгінае да зямлі.
Ён мае ўпадабаньне ня ў сіле каня, і ня ногі мужчыны Яму даспадобы.
бо Ён мацуе за́саўкі брамаў тваіх, сыноў тваіх багаслаўляе ў асяродку тваім,
Ён ўсталёўвае мір у межах тваіх, тукам пшаніцы насычае цябе,
Ён пасылае Слова Сваё на зямлю, вельмі хутка бяжыць Ягонае Слова,
Ён сьнег дае, быццам воўну, сыпле іней, як попел,
Ён пасылае Слова Сваё і растапляе іх. Ён дзьме ветрам Сваім: цякуць воды.
Ён абвяшчае Слова Сваё Якубу, Статуты Ягоныя і Суды Ягоныя Ізраэлю.
Ніякаму народу Ён гэтак ня зрабіў. І Судоў Ягоных яны ня ведаюць. Хваліце вы Ягову!
Няхай яны хваляць Імя Яговы, бо Ён загадаў, і яны былі створаны,
і Ён паставіў іх назаўсёды і навечна. Ён даў Статут, і ніводзін яго ня пераступіць.
І Ён узвышае рог народу Свайго, хвалу дзеля Ягоных сьвятых, дзеля сыноў Ізраэля, народу блізкага Яму. Хваліце вы Ягову!
бо Ягова падаба́е народ Свой. Ён аздабляе пакорных паратункам.
Але калі ён падумаў гэтае, вось Ангел Госпадаў зьявіўся яму ўва сьне (і) сказаў: Язэпе, сыне Давідаў! ня бойся прыняць Марылю, жонку тваю, бо зачатае ў ёй ёсьць ад Духа Сьвятога;
і народзіць Сына, і дасі Яму Імя: Ісус, бо Ён уратуе людзей Сваіх ад грахоў іхных.
і ня знаў яе, ажно нарадзіла Сына свайго Першароднага, і ён даў Яму Імя: Ісус.
Ён устаў уначы, узяў Дзіця і матку Ягоную, і адыйшоў у Ягіпет.
І ён, устаўшы, узяў Дзіцятка і матку Ягоную, і прыйшоў у зямлю Ізраэля.
І, прыйшоўшы, асеў у месту, званым Назарэт, каб споўнілася сказанае праз Прарокаў, што Ён Назарэям назавецца.
Бо ён ёсьць той, пра якога сказаў Прарок Гісая: голас крычачага ў пустэльні: падрыхтуйце дарогу Госпаду, простымі рабіце сьцежкі Яму. (Гісая 40:3).
Я хрышчу вас у вадзе ў (знак вашага) пакаяньня; але Той, Хто ідзе за мною дужэйшы за мяне; я ня варты панесьці абутак Ягоны. Ён будзе хрысьціць вас у Духу Сьвятым і ў вагні.
Гархва Ягоная ў Руцэ Ягонай, і Ён ачысьціць гумно Сваё і зьбярэ пшаніцу Сваю ў сьвіран, а салому спаліць агнём нязгасальным.
Але Ісус сказаў яму ў адказ: дапусьці цяпер, бо так належыць нам выканаць усякую Божую Волю. Тады (ён) дапускае Яго.
Ён жа, адказаўшы, сказаў: напісана: ня хлебам адным жыць будзе чалавек, але ўсякім словам, выходзячым з Вуснаў Бога.
І адтуль прайшоўшы дале́й, убачыў (Ён) іншых двух братоў, Якуба Завядзеявага і Яана, брата ягонага, у чаўне з Завядзеям, бацькам іхным, праўлючых сеткі свае, і паклікаў іх.
І прайшла пра Яго чутка па ўсёй Сірыі, і прывялі да Яго ўсіх нямоглых, ахопленых рознымі хваробамі і пакутамі, і апанаваных дэманамі, і люнатыкаў, і спаралізаваных, і (Ён) аздаравіў іх.
І, убачыўшы натоўпы людзей, (Ён) узыйшоў на гару; і, калі Ён сеў, падыйшлі да Яго вучні Ягоныя.
ні зямлёю, бо яна падножжа Ног Ягоных, ні Ярузалімам, бо ён места вялікага Караля,
каб вам быць сынамі Ба́цькі вашага, што ў Нябёсах, бо Ён загадвае сонцу Свайму ўзыходзіць над благімі і добрымі, і пасылае дождж на праведных і няправедных.
каб была міласьціна твая ў тайне; і Ба́цька твой, Які бачыць тайны, Ён аддасьць табе яўна.
І пайшоў дождж, і разліліся рэкі, і падзьмулі вятры, і рынуліся на той дом; і ён ня ўпаў, бо быў пастаўлены на камені.
і пайшоў дождж, і разліліся рэкі, і падзьмулі вятры, і налеглі на дом той, і ён заваліўся, і было падзеньне ягонае вялікае.
бо Ён вучыў іх, як Той, Хто мае ўладу, а ня як кніжнікі.
Калі ж Ён зыйшоў з гары, сьледам за Ім пайшлі вялікія натоўпы (народу).
І, працягнуўшы Руку́, Ісус дакрануўся да яго, кажучы: хачу, будзь ачышчаны. І (ён) адразу быў ачышчаны ад сваёй праказы.
Бо і я чалавек падуладны, (але) маючы пад сабою жаўнераў, кажу аднаму: пайдзі, і (ён) ідзе; і — другому: прыйдзі, і (той) прыходзіць; і — слузе майму: зрабі гэта, і — робіць.
Калі ж надыйшоў вечар, да Яго прывялі многіх апанаваных дэманамі, і (Ён) выгнаў духаў Словам і ўсіх хворых аздаравіў,
каб збылося сказанае праз Прарока Гісаю, які кажа: Ён узяў (на Сябе) нашыя немачы і хваробы (нашыя) панёс.
І, калі Ён увайшоў у човен, пайшлі за Ім і вучні Ягоныя.
І вось, на моры паднялася вялікая бура, так што човен захліствалі хвалі; а Ён спаў.
І калі Ён прыплыў на другі бераг, у зямлю Гергесінскую, сустрэлі Яго двое, апанаваныя дэманамі, выйшаўшыя з магіл, страшэнна лютыя, так што ніхто ня адважваўся праходзіць тою дарогаю.
І вось, усё места выйшла напярэймы Ісусу; і, убачыўшы Яго, упрошвалі, каб (Ён) адыйшоў ад межаў іхных.
І, увайшоўшы ў човен, Ён пераплыў і прыйшоў у Сваё места.
І вось нікаторыя з кніжнікаў сказалі самі ў сабе: Ён блюзьніць.
І, устаўшы, ён пайшоў у дом свой.
І калі Ісус праходзіў адтуль, убачыў чалавека, які сядзеў на мытні, называнага Мацьвеям, і кажа яму: «ідзі за Мною». І, устаўшы, ён пайшоў усьлед за Ім.
І сталася, як Ён узьляжаў у доме, і вось многія мытнікі і грэшнікі, прыйшоўшы, узьляглі зь Ісусам і вучнямі Ягонымі.
Калі гэта Ён гаварыў ім, вось начальнік, падыйшоўшы, пакланіўся Яму, кажучы: дачка мая толькі што памерла; але, прыйшоўшы, ускладзі Руку Тваю на яе, і ажыве.
Калі ж людзей выслалі, увайшоўшы, (Ён) узяў яе за руку, і дзяўчынка ўстала.
І калі (Ён) прыйшоў у дом, прыступіліся да Яго сьляпыя. І кажа ім Ісус: ці верыце, што Я магу гэта зрабіць? Кажуць Яму: так, Госпадзе!
Тады (Ён) дакрануўся да вачэй іхных, кажучы: па веры вашай хай станецца вам.
А хварысэі казалі: сілаю князя дэманаў выганяе (Ён) дэманаў.
Убачыўшы ж людзей, (Ён) зьлітаваўся над імі, бо яны былі зьнясіленыя і пакінутыя, як авечкі бяз пастуха.
І, паклікаўшы дванаццаць вучняў Сваіх, (Ён) даў ім уладу над нячыстымі духамі, каб выганяць іх і аздараўляць ад усякай хваробы і ўсякай немачы.
ён сказаў Яму: ці Ты Той, што павінен прыйсьці, ці чакаць нам другога?
Бо ён ёсьць той, пра якога напісана: вось Я пасылаю Ангела Майго перад Абліччам Тваім, які прыгатовіць шлях Твой перад Табою.
І калі хочаце прыняць, ён ёсьць Ільля, якому належыць прыйсьці.
Але каму ўпадоблю род гэты? Ён падобны да хлопчыкаў, якія сядзяць на вуліцы і зьвяртаючыся да сяброў сваіх
Бо прыйшоў Яан, які ня есьць, ня п’е, і кажуць: (ён) мае дэмана.
Тады пачаў Ён дакараць месты, у якіх найбольш была выяўлена моц Ягоная за тое, што яны ня пакаяліся:
І ты, Капэрнавум, што аж да неба быў узвышаны, ажно да пекла будзеш зрынуты, бо калі б у Садоме былі праяўленыя сілы, праяўленыя ў табе, то ён застаўся б нават па сёньняшні дзень.
Ён жа сказаў ім: хíба вы ня чыталі, што зрабіў Давід, калі згаладаўся сам і тыя, што былí зь ім.
Як ён увайшоў у дом Бога і з’еў хлябы ахвярныя, якіх не́льга было́ е́сьці ні яму, ні тым, што былí зь ім, а то́лькі адным сьвятара́м?
бо Госпад ёсьць і (Гаспадар) суботы, Ён ёсьць Сын Чалавечы.
І, адыйшоўшы адтуль, прыйшоў Ён у сынагогу іхную;
Ён жа сказаў ім: ці ёсьць сярод вас такі чалавек, каторы маючы адну авечку, і калі яна ў суботу ўваліцца ў яму, ня возьме яе і ня выцягне?
Тады (Ён) кажа гэнаму чалавеку: выцягні руку́ тваю! І той выцягнуў. І сталася яна здаровая, як другая.
Ісус жа, даве́даўшыся, пайшоў адтуль, і пайшлі ўсьлед за Ім мноства народу, і Ён аздаравіў іх усіх.
А хварысэі пачуўшы (гэтае) сказалі: Ён выганяе дэманаў няйначай як Бэльзэбулам, князям дэманаў.
І калі шатан шатана выганяе, ён сам супраць сябе разьдзелены. Як жа ўстоіць валадарства ягонае?
Ён жа, адказаўшы, сказаў ім: род спагу́дны і чужаложны шукае знаку, і знак ня будзе дадзены яму, апрача знаку Ёны прарока.
Калі Ён яшчэ гаварыў да людзей, вось матка і браты Ягоныя сталі вонках, хочучы гаварыць зь Ім.
Ён жа, адказаўшы, сказаў гаварыўшаму Яму: хто ёсьць матка Мая і хто ёсьць браты Мае?
І зыйшлося да Яго мноства народу, так што Ён увайшоў у човен каб сесьці, а ўвесь народ стаяў на беразе.
І калі ён сеяў, іншае (семя) упала ля дарогі; і наляцелі птушкі і падзяўблі гэнае.
Ён жа, адказаўшы, сказаў ім: таму што вам дадзена ведаць таямніцы Валадарства Нябёсаў, а ім ня дадзена.
Другую прыповесьць прапанаваў Ён ім, кажучы: Валадарства Нябёсаў падобна чалавеку, які сее добрае семя на полі сваім.
Ён жа сказаў ім: варожы чалавек гэта зрабіў. А рабы сказалі яму: хочаш, тады (мы) пойдзем, выпалем яго?
Але ён запярэчыў: не, каб, выбіра́ючы куко́ль, вы ня павырыва́лі ра́зам зь ім (і) пшаніцы.
Іншую прыповесьць прапанаваў (Ён) ім, кажучы: Валадарства Нябёсаў падобна зярняці гарчыцы, якое, узяўшы, чалавек пасеяў на полі сваім,
Іншую прыповесьць сказаў (Ён) ім: падобна Валадарства Нябёсаў да рашчыны, якую ўзяўшы, жанчына замясіла ў трох мерах мукі, дакуль ня скісла ўсё.
Ён жа, адказаўшы, сказаў ім: сейбіт добрага насеньня ёсьць Сын Чалавечы.
Ён жа сказаў ім: таму ўсякі кніжнік, навучаны дзеля Валадарства Нябёсаў, падобны чалавеку гаспадару дому, які выносіць са скарбніцы сваёй новае і старое.
І сталася, калі скончыў Ісус прыповесьці гэтыя, (Ён) пайшоў адтуль.
Ці ня цесьляў Ён Сын? Ці ня Ягоная маці завецца Марыля, і браты Ягоныя Якуб, і Ёся, і Сымон, і Юда?
І сказаў слугам сваім: Гэты ёсьць Яан Хрысьціцель; Ён уваскрэшаны зь мёртвых, і таму сілы дзейнічаюць у Ім.
Пагэтаму ён пад прысягаю паабяцаў ёй даць, чаго б (яна) ні зажадала.
Ён жа сказаў: прынясеце іх Мне сюды.
І адразу прымусіў Ісус вучняў Сваіх увайсьці ў човен і адплысьці раней за Яго на той бок, пакуль (Ён) адпусьціць людзей.
І адпусьціўшы людзей, Ён узыйшоў на гару памаліцца насамоце; і ўвечары заставаўся там Адзін.
Ён жа сказаў: прыйдзі. І, выйшаўшы з чаўна, Пётра пайшоў па вадзе, направіўшыся да Ісуса.
Ён жа адказаўшы сказаў ім: чаму і вы парушаеце прыказаньне Бога дзеля звычаю вашага?
Ён жа адказаўшы сказаў: усякая расьліна, якую ня пасадзіў Ба́цька Мой Нябесны, будзе выкаранена.
Але Ён ня адказаў ёй ні слова. І вучні Ягоныя, прыступіўшыся, упрашвалі Яго: адпусьці яе, бо яна крычыць за намі.
Ён жа, адказаўшы, сказаў: Я пасланы толькі да загíнулых авечак дому Ізраэля.
Ён жа адказаўшы, сказаў: ня добра ўзяць хлеб ад дзяцей і кінуць сабакам.
І прыступіліся да Яго мноства людзей, якія мелі з сабою кульгавых, сьляпых, нямых, калек і многа іншых і паклалі іх да Ног Ісусавых; і (Ён) аздаравіў іх;
І адпусьціўшы народ Ён увайшоў у човен і прыбыў у межы Магдалы.
Але Ён адказаўшы сказаў ім: вечарам вы кажаце: будзе пагода, бо неба чырванее,
Тады яны зразумелі, што Ён сказаў ім сьцерагціся ня кісьлí хлебнай, але навукі хварысэяў і саддукеяў.
(Ён) кажа ім: а вы за каго Мяне маеце?
Тады (Ён) загадаў вучням Сваім, каб нікому ня расказалі б, што Ён ёсьць Ісус Хрыстос.
З таго часу Ісус пачаў адкрываць вучням Сваім, што Ён мусіць пайсьці ў Ярузалім і шмат перацярпець ад старэйшынаў і архірэяў і кніжнікаў і мае быць забітым, і на трэйці дзень быць уваскрэшаным.
Ён жа, адвярнуўшыся, сказаў Пятру: адыйдзі ад Мяне, шатан! ты Мне спакуса, бо думаеш ня пра тое, што Божае, а што чалавечае.
Бо якая карысьць чалавеку, калі ён здабудзе ўвесь сьвет, а душа ягоная будзе пашкоджана? Ды які выкуп дасьць чалавек за душу́ сваю?
Калі ён яшчэ гаварыў, вось, воблака сьветлае асланіла іх; і вось Голас із воблака гаворыць: Гэты ёсьць Сын Мой улюблены, Якога Я моцна ўпадабаў; Яго слухайце!
Тады вучні зразумелі, што (Ён) сказаў ім пра Яана Хрысьціцеля.
Госпадзе! зьлітуйся над маім сынам, бо ён памесяўнік і цяжка пакутуе, бо часта падае ў вагонь і часта ў ваду.
Ён кажа: так. І калі (ён) увайшоў у дом, дык Ісус абпярэдзіў яго, кажучы: як табе здаецца Сымоне? Валадары зямныя з каго бяруць даніны ці падатак — з сыноў сваіх ці зь іншых?
А хто спакусіць аднаго з малых гэтых веручых у Мяне, лепш (было бы) яму, каб яму павесілі на шыю млынавы жо́ран і каб ён быў утоплены на глыбіні мора.
Як вам здаецца? Калі б у нікаторага чалавека было сто авечак і заблудзілася адна зь іх, то ці ня пакінуў бы ён у гарах дзявяноста дзевяць і ці ня пайшоў бы шукаць заблудзіўшуюся?
І калі б сталася знайсьці яе, праўду кажу вам: ён радуецца за яе больш, чым за дзявяноста дзевяць ня заблудзіўшыхся.
Калі ж ня паслухаецца іх, скажы царкве, калі ж і царквы ня паслухаецца, няхай будзе ён табе, як пага́нін і мытнік.
Калі ж ён пачаў рахавацца, быў прыведзены да яго адзін даўжнік, які (вінен быў) дзесяць тысяч талантаў.
А як ён ня меў чым заплаціць, ягоны гаспадар загадаў: прадаць яго, і жонку ягоную, і дзяцей, і ўсё, што (ён) меў, і заплаціць.
Ён жа ня хацеў (пацярпець), але пайшоўшы ўкінуў яго ў вязьніцу, пакуль ня аддасьць доўгу.
І ўсьлед за Ім пайшлі многа людзей, і Ён аздаравіў іх там.
Ён жа, адказаўшы, сказаў ім: ці ня прачыталі вы, што Творца ад (самага) пачатку сатварыў іх мужчынаю і жанчынаю?
Ён жа сказаў ім: ня ўсе разумеюць слова гэтае, але каму дадзена.
Тады прыведзены былі да Яго дзеці, каб (Ён) усклаў на іх Ру́кі і памаліўся, вучні ж забаранілі ім.
Ён жа сказаў яму: чаму (ты) называеш Мяне добрым? Ніхто ня добры, акрамя толькі Бога. Калі ж хочаш увайсьці ў жыцьцё, выпаўняй прыказаньні.
Выйшаўшы ж каля трэйцяй гадзіны, ён убачыў другіх, якія стаялі на рынку бяз працы,
Нарэшце, выйшаўшы каля адзінаццатае гадзіны ён знайшоў другіх, якія стаялі бяз працы і кажа ім: чаму вы стаіцё тут цэлы дзень бяз працы?
Яны кажуць яму: ніхто нас ня наняў. (Ён) кажа ім: ідзіце і вы ў вінаграднік (мой) і атрымаеце па справядлівасьці.
А ён адказаўшы сказаў аднаму зь іх: дружа! я ня крыўджу цябе; ці ж ня за дынар ты ўмовіўся са мною?
Ён жа сказаў ёй: чаго ты хочаш? Яна кажа Яму: скажы, каб гэтыя два сыны мае селі ў Цябе адзін з правага боку, а другі з левага ў Валадарстве Тваім.
прывялі асьліцу і асьляня і паклалі на іх адзежы свае, і Ён сеў паверх іх.
І калі Ён увайшоў у Ярузалім, усё места прыйшло ў рух, кажучы: хто Ён?
І прыступіліся да Яго ў Сьвятыні сьляпыя і кульгавыя, і (Ён) аздаравіў іх.
Архірэі ж і кніжнікі ўбачыўшы цуды, якія (Ён) учыніў, і дзяцей, якія крычалі ў Сьвятыні і гаварылі: «Госанна Сыну Давіда!» — абурыліся
І калі Ён прыйшоў у Сьвятыню і навучаў прыступіліся да Яго архірэі і старэйшыны народу, кажучы: якою ўладай Ты гэтае робіш, і Хто даў Табе гэтую ўладу?
І адказаўшы Ісусу сказалі: ня ведаем. Сказаў і Ён ім: і Я ня скажу вам якою ўладаю гэтае раблю.
А ён адказаўшы сказаў: ня хачу. А пасьля раскаяўшыся пайшоў.
Калі ж надыйшоў час пладоў, (ён) паслаў сваіх рабоў да вінаградараў узяць плады свае.
Ізноў паслаў ён іншых рабоў, больш чым ране́й; і зь імі зрабілі тое самае.
Кажа ім Ісус: хіба (ж вы) ніколі ня чыталі ў Пісаньнях?: «Камень, Які адкінулі будаўнічыя, Ён стаўся Галавою вугла. Ад Госпада сталася гэта, і (гэта) ёсьць дзіўна ў вачах нашых».
І той, хто ўпадзе на камень гэты будзе разьбіты; а на каго ён упадзе, таго раздушыць.
І, пачуўшы прыповесьці Ягоныя, архірэі і хварысэі зразумелі, што гаворыць (Ён) пра іх.
І (ён) паслаў рабоў сваіх паклікаць запрошаных на вясельле, але (яны) ня захацелі прыйсьці.
(І) ён зноў паслаў другіх рабоў, кажучы: скажыце запрошаным: вось (я) прыгатаваў абед мой, быкі мае і (усё) што ўкормлена зарэзаны, і ўсё гатова. Прыходзьце на вясельле.
Тады кажа ён рабам сваім: вясельны стол гатовы, але запрошаныя ня былі вартыя.
А хварысэі пачуўшы, што Ён вымусіў саддукеяў змоўкнуць, былі сабраныя разам супраць Яго.
кажучы: што вы думаеце пра Хрыста? Чый Ён Сын? Кажуць Яму: Давіда.
Дык калі Давід называе Яго Госпадам, як жа Ён Сын ягоны?
Гора вам, павадыры сьляпыя, што кажаце: калі хто прысягнуў бы Сьвятыняю, гэта нічога, а хто прысягнуў бы золатам Сьвятыні, (то ён) вінаваты.
І калі хто прысягнуўся бы ахвярнікам, дык нічога, а хто прысягнуўся бы ахвярай, якая на ім, (то ён) вінаваты.
Калі ж Ён сядзеў на гары Аліваў, прыступіліся да Яго вучні насамоце, кажучы: скажы нам, калі гэта станецца? І які знак Твайго прышэсьця і сканчэньня веку?
Дык, калі скажуць вам: «вось Ён у пустэльні», — ня выходзьце; «вось (Ён) у сховах», — ня верце;
І пашле (Ён) Ангелаў Сваіх з моцным гукам трубы, і зьбяруць выбраных Ягоных ад чатырох вятроў, ад краёў небаў да краёў іхных.
Ён жа адказаўшы сказаў: праўду кажу вам: ня ведаю вас.
І аднаму даў (ён) пяць талянтаў, другому ж — два, а іншаму — адзін, кожнаму паводля ягонай сілы, і зараз жа пакінуў дом.
Гэтак сама і той, што атрымаў два (талянты): набыў і ён другія два (талянты).
І (Ён) паставіць авечак праваруч Сябе, а казлоў зь левага (боку).
І з таго часу ён шукаў зручнай наго́ды каб выдаць Яго.
Ён жа сказаў: пайдзеце ў места да такога і такога і скажыце яму: Настаўнік кажа: час Мой блізкі; у цябе зро́блю Пасху з вучнямі Маімі.
Калі ж настаў вечар Ён узьлёг з дванаццацьма вучнямі.
І калі (яны) елі Ён сказаў: праўду кажу вам што адзін з вас прадасьць Мяне.
Ён жа адказаўшы сказаў: той, хто памачыў са Мною руку ў місе, гэты прадасьць Мяне.
Бо Сын Чалавечы ідзе так, як напісана аб Ім: але гора таму чалавеку, праз якога Сын Чалавечы прадаецца; лепей было б гэнаму чалавеку, калі б ён ня быў народжаным.
І, калі Ён яшчэ гаварыў, вось прыйшоў Юда, адзін з дванаццацёх, і зь ім вялізны натоўп зь мечамі і каламі, ад архірэяў і старэйшынаў народу.
А хто прадаваў Яго, даў ім знак, сказаўшы: каго (я) пацалую, Той ёсьць Ён, хапайце Яго.
Ці думаеш, што (Я) ня магу зараз жа ўпрасіць Ба́цьку Майго, і (Ён) дасьць Мне больш чым дванаццаць легіёнаў Ангелаў?
і сказалі: Ён казаў: магу зруйнаваць Сьвятыню Бога і за тры дні збудаваць яе.
Тады архірэй разьдзер адзежы свае, кажучы: (Ён) блюзьніць: на што нам яшчэ сьведкі? Вось цяпер (вы) пачулі блюзьнерства Ягонае.
Але ён адрокся перад усімі, кажучы: ня ведаю, што (ты) гаворыш.
А калі ён выходзіў за браму, убачыла яго другая і кажа быўшым там: і гэты быў зь Ісусам Назарэем;
і (ён) ізноў адрокся з прысягаю: ня ведаю Таго Чалавека.
Тады ён пачаў клясьціся і прысягаць: ня ведаю Гэтага Чалавека. І тут жа запяяў певень.
Тады Юда, які прадаў Яго, убачыўшы, што Ён засуджаны пашкадаваў (аб сваім учынку і) аддаў назад трыццаць срэбнікаў архірэям і старэйшынам,
І кінуўшы срэбнікі ў Сьвятыні (ён) выйшаў і, пайшоўшы, павесіўся.
І калі абвінавачавалі Яго архірэі і старэйшыны, (Ён) нічога ня адказаў.
Калі ж ён сядзеў на судовым мейсцы, паслала да яго жонка ягоная, кажучы: нічога ня рабі Праведніку Таму, бо (я) сягоньня ў сьне шмат пацярпела за Яго.
Але правіцель сказаў: якое ж злачынства ўчыніў Ён? Яны ж яшчэ мацней крычалі, кажучы: павінен быць раскрыжаваны.
Тады (ён) звольніў ім Бараўву, а Ісуса зьбічаваўшы аддаў каб (Ён) быў раскрыжаваны.
другіх ратаваў, а Самога Сябе ўратаваць ня можа. Калі Ён Кароль Ізраэля хай цяпер жа сыйдзе з крыжа, і (мы) паверым Яму.
Спадзяваўся на Бога; хай цяпер выбавіць Яго, калі Ён заўгодны Яму. Бо сказаў: Я ёсьць Сын Бога.
І нікаторыя, што там стаялі пачуўшы казалі: Ён кліча Ільлю.
Сотнік жа і тыя, што зь ім вартавалі Ісуса, убачыўшы трасеньне зямлі і што сталася, спалохаліся моцна, кажучы: сапраўды, Ён быў Сын Бога.
Ён, прыйшоўшы да Пілата, выпрасіў Цела Ісуса. Тады Пілат загадаў аддаць Цела.
і паклаў Яго ў сваёй новай магіле, якую (ён) высек у скале; і прываліўшы вялікі ка́мень да дзьвярэй магілы, адыйшоў.
Яго тут няма, бо (Ён) уваскрэшаны як сказаў; падыдзіце, паглядзіце мейсца, дзе ляжаў Госпад
ды пайшоўшы хутчэй скажыце вучням Ягоным: (Ён) уваскрэшаны зь мёртвых і вось перад вамі прыйдзе ў Галілею; там Яго ўбачыце. Вось (я) сказаў вам.
Быў жа Яан апрануты (у адзежу) зь вярблюдавага воласу і скураны пояс на паясьніцы ягонай, і еў (ён) саранчу і дзікі мёд.
Я ахрысьціў вас у вадзе, а Ён ахрысьціць вас у Духу Сьвятым.
І зараз жа выйшаўшы з вады (ён) убачыў расхінаямыя Нябёсы і Духа, быццам галуба, Які зыходзіў на Яго;
І быў (Ён) там у пустэльні сорак дзён, спакуша́ны ад шатана, і быў са зьвярамі, і Ангелы служылі Яму.
Праходзячы ж ля мора Галілеі убачыў Ён Сымона і Андрэя, брата ягонага, якія закідвалі сетку ў мора; бо (яны) былі рыбаловы.
І прайшоўшы адтуль (яшчэ) трохі (Ён) убачыў Якуба Завядзеявага і Яана, брата яго́нага, а яны правілі ў чаўне сеткі,
І былі зьдзіўлены Ягонай навукай, бо (Ён) вучыў іх як Той, Хто ўладу мае, а ня як кніжнікі.
І, падыйшоўшы, (Ён) падняў яе, узяўшы за руку́ ейную; і зараз жа гарачка пакінула яе, і (яна) служыла ім.
І (Ён) аздаравіў многіх хворых, рознага роду немачных, і выгнаў многа дэманаў і ня дазваляў гаварыць дэманам, што ведаюць Яго.
І (Ён) навучаў у сынагогах іхных па ўсёй Галілеі і выганяў дэманаў.
І калі Ён сказаў, праказа зараз жа сыйшла зь яго, і (ён) стаў ачышчаным.
А ён выйшаўшы пачаў многа абвяшчаць і шырыць вестку, так што Ён больш ня мог адкрыта ўвайсьці ў места, але быў вонках у мясцох пустэльных; і прыходзілі да Яго адусюль.
І зноў праз некалькі дзён прыйшоў (Ён) у Капэрнавум. І разыйшлася чутка што Ён у доме.
І адразу былі сабраны многія, так што больш ня заставалася мейсца нават каля дзьвераў; і (Ён) гаварыў ім Слова.
і ня маючы магчымасьці падыйсьці да Яго цераз народ разабралі дах (дома), дзе (Ён) быў і, пракапаўшыся апускаюць пасьцель на якой ляжаў спаралізаваны.
І (ён) адразу ўстаў, і, узяўшы пасьцелю, выйшаў перад усімі, так што ўсе пачалі давацца дзіву і славіць Бога, кажучы: ніколі такога (мы яшчэ) ня бачылі.
І выйшаў (Ён) ізноў да мора; і ўвесь народ ішоў да Яго, і (Ён) вучыў іх.
А кніжнікі і хварысэі ўбачыўшы Яго, як есьць з мытнікамі і грэшнікамі, сказалі вучням Ягоным: чаму Ён есьць і п’е з мытнікамі і грэшнікамі?
А Ён казаў ім: няўжо (вы) ніколі ня чыталі, што зрабіў Давід калі меў патрэбу і згаладаўся сам і тыя, што былí зь ім?
Як увайшоў (ён) у Дом Бога у (час) архірэя Абіятару і з’еў хлябы ахвярныя, якіх ня можна было есьці нікому, акрамя сьвятароў і даў і тым што былí зь ім?
І ўвайшоў (Ён) ізноў у сынагогу; і быў там чалавек са ссохлаю рукою.
і ізь Ярузаліму, і із Ідумэі, і ад Ярдану, і ваколіц Тыру і Сідону, натоўп вялізны, пачуўшы, што Ён рабіў, прыйшоў да Яго.
І сказаў (Ён) вучням Сваім, каб па прычыне шматлюдзтва, прыгатавалі Яму човен, каб ня ціснуліся да Яго;
бо многіх (Ён) аздаравіў так што ўсе хворыя ціснуліся да Яго каб дакрануцца да Яго.
Але (Ён) строга загадаваў ім, каб ня выяўлялі Яго.
І ўзыходзіць на гару і кліча каго Ён хацеў; і прыйшлі да Яго.
І, пачуўшы, родныя Ягоныя пайшлі ўзяць Яго (сілай), бо казалі, што (Ён) згубіў розум.
І кніжнікі, прыйшоўшыя зь Ярузаліму, казалі: «(Ён) мае Вэльзевула», і што (Ён) выганяе дэманаў з дапамогай князя дэманаў.
але хто прамовіць блюзьнерства на Духа Сьвятога, той ня мае дараваньня ніколі, але ён падлягае вечнаму засуджэньню,
А (Ён) адказаў ім, кажучы: хто ёсьць матка Мая альбо браты Мае?
Бо хто б ні выканаў волю Бога, ён ёсьць брат Мой і сястра Мая і матка.
І ізноў пача́ў навучаць ля мора; і быў сабра́ны вакол Яго натоўп шматлюдны, так што Ён увайшоўшы ў човен быў на моры, а ўвесь народ быў на зямлі каля мора.
Калі ж (Ён) застаўся адзін (бяз народу), тыя, каторыя былі каля Яго разам з дванаццацьцю, запыталі Яго пра прыповесьць.
і сьпіць, і ўстае ўначы і ўдзень, і як насеньне ўзыходзіць і расьце, ён ня ведае.
І ўзьнімаецца вялікая бура; і хвалі білі ў човен, так што ён ужо пачаў напаўняцца (вадою).
А Ён спаў на карме, на падушцы. І будзяць Яго і кажуць Яму: Настаўнік! няўжо Цябе ня рупіць што мы гінем?
І споўніліся страхам вялікім і гаварылі паміж сабою: хто ж Ён, што і вецер і мора слухаюцца Яго?
І, калі выйшаў Ён з чаўна, адразу сустрэў Яго чалавек з могілкаў апанаваны нячыстым духам,
бо яго часта скоўвалі кайданамі і ланцугамі, але ён ланцугі разрываў а кайданы ламаў, і ніхто ня меў сілы ўтаймаваць яго.
І заўсёды ўно́чы і ўдзень, у горах і магільных скляпах ён крычаў і біў сябе каменьмі.
І ўбачыўшы Ісуса здалёк, (ён) прыбег і пакланіўся Яму,
І калі Ён увайшоў у човен былы апанаваны дэманамі прасіў Яго каб быць зь Ім.
І (ён) пайшоў і пачаў абвяшчаць у Дзесяціместу як многа зрабіў яму Ісус; і ўсе дзівіліся.
А калі Ісус ізноў пераправіўся ў чаўне на другі бераг, было сабрана да Яго мноства людзей. А Ён быў каля мора.
І (Ён) пайшоў зь ім. І за Ім сьледам ішло шмат народу і туліліся да Яго.
Але Ён аглядаўся наўкола, каб убачыць тую, што зрабіла гэта.
А Ён сказаў ёй: дачка! вера твая ўратавала цябе; ідзі ў міры і будзь здаровая ад хваробы тваёй.
Калі Ён яшчэ гаварыў, прыходзяць ад начальніка сынагогі кажучы: дачка твая памерла; чаго яшчэ турбуеш Настаўніка?
І сьмяяліся зь Яго. Алё Ён, выслаўшы ўсіх, бярэ з Сабою бацьку дзіцяці і матку, і быўшых зь Ім, і ўваходзіць туды, дзе дзіця ляжала.
Ці ня цясьляр Ён, Сын Марылі, ды Брат Якуба і Ёсі, і Юды, і Сымона? І ці ня сёстры Ягоныя тут сярод нас?
А Гірад пачуўшы сказаў: ён ёсьць Яан, якому я адцяў галаву. Ён уваскрэшаны зь мёртвых.
Ён жа адказаўшы сказаў ім: вы дайце ім паесьці. І кажуць Яму: можа нам пайсьці купіць хлеба дынараў на дзьвесьце і даць ім паесьці?
Ён жа кажа ім: колькі маеце хлябоў? Ідзеце і паглядзе́це. І даведаўшыся, кажуць: пяць (хлябоў) і дзьве рыбіны.
І зараз жа прымусіў вучняў Сваіх увайсьці ў човен ды плысьцí напе́рад на той бераг да Бэтсаіды, пакуль Ён распусьціць народ.
І, як настаў вечар, човен быў пасярэдзіне мора, а Ён адзін на зямлі.
аббегшы ўсю тую ваколіцу, пачалí прыно́сіць на насілках хворых (туды) дзе як чуваць было́, што (Ён) там знаходзіцца.
І куды б (Ён) ня прыходзіў: ці то ў сёлы, ці то ў месты альбо вёскі, — на вуліцах клалі хворых і прасілі Яго, каб дакрануцца хаця бы да краю адзеньня Ягонага; і ўсе, хто дакраналіся да Яго, былі аздароўлены.
Ён жа, адказаўшы, сказаў ім: добра прарочыў пра вас крывадушнікаў Гісая, як напісана: народ гэты шануе Мяне вуснамі, сэрца ж іхнае знаходзіцца далёка ад Мяне;
І калі Ён увайшоў у дом ад народу, вучні Ягоныя пыта́ліся ў Яго пра прыповесьць.
І загадаў ім ніко́му ня расказваць. Але ко́лькі Ён ім ні забараняў, яны яшчэ больш разгалошвалі.
І са стогнам у Духу Ён гаворыць: для чаго род гэты патрабуе знаку? Праўду кажу вам, ня будзе даны знак роду гэтаму.
А (Ён) наказаваў ім кажучы: глядзеце сьцеражыцеся кісьлі хварысэяў і кісьлі Гірада.
Потым ізноў палажыў Ру́кі на вочы яму і зрабіў, каб ён бачыў. І (ён) быў аздароўлены і ўбачыў усіх ясна.
І пайшоў Ісус і вучні Ягоныя ў сёлы Кесары Піліпавай. І па дарозе (Ён) пытаўся вучняў Сваіх кажучы ім: за каго Мяне лічаць людзі?
Тады Ён кажа ім: а вы за Каго Мяне ўважаеце? І адказваючы Пётра кажа Яму: Ты ёсьць Хрыстос.
А Ён, абярнуўшыся і зірнуўшы на вучняў Сваіх строга забараніў Пятру кажучы: адыйдзі ад Мяне, шатан, бо клапоцішся ня пра тое, што Божае, але што чалавечае.
Бо якая карысьць чалавеку, калі (ён) здабудзе ўвесь сьвет, а душы сваёй пашкодзіць?
І калі яны зыходзілі з гары, (Ён) загадаў ім, каб нікому ня расказвалі пра тое, што ўбачылі, да таго часу калі Сын Чалавечы ўваскрэсьне зь мёртвых.
Ён жа адказаўшы сказаў ім: Ільля сапраўды прыйшоў раней, каб усё аднавіць; а пра Сына Чалавечага напісана, каб многа перацярпе́ў і быў панíжаны.
І дзе б (ён) ім ня авало́даў, кíдае яго (на зямлю), і (той) пускае пену і скрыгоча зубамі сваімі і пруцянее. І я сказаў вучням Тваім, каб выгналі яго, і ня здо́лелі.
Ён жа адказаўшы яму, кажа: о, род няверны! дакуль буду з вамі? дакуль буду цярпець вас? Прывядзіце яго да Мяне.
І спытаўся (Ісус) у ба́цькі ягонага: як даўно гэта зрабілася зь ім? Ён жа адказаў: зь дзяцінства.
І закрычаўшы і моцна страсянуўшы яго, выйшаў; і (хлопец) зрабіўся як бы мёртвы, так што многія казалі, што (ён) памёр.
І калі Ён увайшоў у дом, вучні Ягоныя пыталіся ў Яго насамоце: чаму мы ня змаглі выгнаць яго?
І выйшаўшы адтуль праходзілі праз Галілею, і (Ён) ня хацеў, каб хто даведаўся.
І адыйшоўшы адтуль, прыходзіць у межы Юдэі з боку Ярдану. І зноў зьбіраюцца каля Яго людзі; і па звычаю Свайму (Ён) ізноў вучыў іх.
Ён жа адказаўшы сказаў ім: што вам наказаў Масей?
І, адказаўшы, Ісус сказаў ім: дзеля жорсткасьці сэрца вашага (ён) напісаў вам гэты наказ.
І прыносілі да Яго дзяцей, каб (Ён) дакрануўся да іх; але вучні ня дапускалі тых, што прыно́сілі.
А калі выходзіў Ён у дарогу, падбег нехта, упаў перад Ім на калені і спытаўся ў Яго: Настаўніку добры! што мне рабіць, каб успадкава́ць жыцьцё вечнае?
Ён жа адказаўшы сказаў Яму: Настаўнік! усяго гэтага я пільнаваўся змалку дзён маіх.
Ён жа стаўшы засмучаным гэтым словам, адыйшоў замаркочаным; бо меў вялікую маёмасьць.
Калі (яны) былі ў дарозе ўзыходзячы ў Ярузалім, а Ісус ішоў паперадзе іх, а яны ідучы ўсьлед за (Ім) жаха́ліся і былі ў страху. І ўзяўшы дванаццаць (Ён) ізноў пачаў гаварыць ім тое, што мае зь Ім стацца:
Ён жа сказаў ім: чаго хочаце, каб Я зрабіў вам?
І многія зага́двалі яму, каб змоўк; але ён яшчэ мацней крычаў: Сыне Давідаў! зьлітуйся нада мною!
І ён ськінуўшы верхнюю вопратку сваю, устаўшы падыйшоў да Ісуса.
І калі наблізіліся да Ярузаліму, да Бітхвагі і Бітані, да гары Аліваў, (Ён) пасылае двух вучняў Сваіх,
І калі хто вам скажа: што гэта (вы) робіце? адказвайце: ён патрэбны Госпаду; дык адразу пашле яго сюды.
І прывялі асьляня да Ісуса, і ўсклалі на яго вопраткі свае; і (Ён) сеў на яго;
А на другі дзень, калі яны выйшлі з Бітані, (Ён) захацеў есьці.
А калі наступіў вечар, (Ён) выйшаў зь места.
І прыходзяць ізноў у Ярузалім. І калі Ён хадзіў у Сьвятыні, падыходзяць да Яго архірэі і кніжнікі і старэйшыны.
І (яны) разважалі паміж сабою кажучы: калі скажам: зь Неба, — (то Ён) скажа: чаму тады ня паверылі яму?
Тады (ён) ізноў паслаў да іх другога раба: і таго, зьбіўшы камянямі, разьбілі галаву і адаслалі зьняважыўшы.
Няўжо (вы) ня чыталі гэтага ў Пісаньні?: «Камень, Які адкінулі будаўнічыя, Ён стаўся Галавою вугла.
Даваць ці ня даваць? Ён жа, ведаючы іх крывадушнасьць, сказаў ім: што спакушаеце Мяне? Прынясіце Мне дынар, каб (Я) убачыў (яго).
і другі ўзяў яе і памёр, і ён ня пакінуў насеньня, гэтаксама і трэйці.
Ён ёсьць ня Бог мёртвых, але Бог жывых. Пагэтаму вы дужа памыляецеся.
І Ісус бачучы, што ён разумна адказаў, сказаў яму: нядалёка ты ад Валадарства Бога. І ніхто ўжо ня адважваўся задаваць Яму пытаньні.
Дык сам Давід называе Яго Госпадам. І як жа Ён Сын яму? І мноства народу слухала Яго з асалодаю.
І калі выходзіў Ён са Сьвятыні кажа Яму адзін з вучняў Ягоных: Настаўнік! паглядзі, якія камянí і якія будынкі!
І калі сядзеў Ён на гары Аліваў насупраць Сьвятыні, пыталіся ў Яго насамо́це Пётра і Якуб і Яан і Андрэй.
І калі б Госпад ня скараціў дзён гэных, то ня сталася б уратаваным ніводнае цела; але дзеля выбраных, якіх (Ён) выбраў, скараціў (Ён) гэныя дні.
І тады пашле (Ён) Ангелаў Сваіх, і зьбярэ выбраных Сваіх ад чатырох вятроў, ад краю зямлі да краю неба.
І быў Ён у Бітані, і ўзьляжаў Ён у доме Сымона пракажонага, — прыйшла жанчына з алябастравым збанком міра нардовага чыстага, дарагога і разьбіўшы алябастравы збанок, паліла Яму на Галаву.
А яны, пачуўшы, узрадаваліся і абяцалі яму даць срэбра. І (ён) шукаў, як бы ў зручную часіну прадаць Яго.
І куды (ён) увойдзе, скажыце гаспадару дому, што Настаўнік кажа: дзе сьвятліца, у якой Мне есьці Пасху з вучнямі Маімі?
І ён пакажа вам сьвятліцу вялікую засланую, гатовую; там прыгатуйце нам.
І калі настаў вечар, (Ён) прыходзіць з дванаццацьцю.
Ён жа, адказваючы, сказаў ім: адзін з дванаццацёх, што мачае са Мною ў місе.
Але ён яшчэ больш і больш настойліва казаў: калі б мне выпала (нават) памерці з Табою, ніколі ад Цябе ня адракуся. Гэтак сама казалі і ўсе.
І адразу, як Ён яшчэ гаварыў, прыходзіць Юда, адзін з дванаццацёх, і разам зь ім вялізны натоўп зь мечамі і каламі ад архірэяў і кніжнікаў, і старэйшынаў.
Але ён, пакінуўшы пакрывала, у споднім уцёк ад іх.
мы чулі, як Ён гаварыў: Я зруйную гэту Сьвятыню, збудаваную рукамі, а цераз тры дні ўзьвяду другую, нярукатворную.
Але (Ён) маўчаў і нічога ня адка́зваў. Ізноў архірэй пытаўся ў Яго і кажа Яму: ці Ты Хрыстос, Сын Багаслаўлёнага?
і, убачыўшы Пятра, што ён грэецца, прыгледзіўшыся да яго, кажа: і ты быў зь Ісусам Назаранінам.
Але ён адрокся, кажучы: ня ведаю і ня разумею, што ты кажаш. І выйшаў на пярэдні двор; і прапяяў певень.
Ён жа ізноў адрокся. І крыху пазьней тыя, што стаялі побач, ізноў казалі Пятру: сапраўды, ізь іх ты. Бо ты і галілеяц, і гутарка твая падобная.
А ён пачаў клясьціся і бажыцца: ня ведаю Чалавека Гэтага, пра Якога гаво́рыце.
І спытаўся ў Яго Пілат: Ты ёсьць Кароль жыдоў? Ён жа адказаўшы сказаў яму: ты кажаш.
А на сьвята (ён) звальняў ім аднаго вязьня, (за) каторага прасілі.
І закрычаўшы натоўп пачаў прасіць (Пілата) аб тым, што (ён) ім рабіў заўсёды.
Пілат жа казаў ім: якое ж ліха ўчыніў (Ён)? Але яны яшчэ мацней закрычалі: укрыжуй Яго!
І давалі Яму выпіць віно, зьмяша́нае са сьмірнаю. Але Ён ня ўзяў.
якія ішлі ўсьлед за Ім і служылі Яму, калі Ён быў у Галілеі; і многія іншыя, што разам зь Ім прыйшлі ў Ярузалім.
А Пілат зьдзівіўся, што (Ён) ужо памёр, і, паклікаўшы сотніка, спытаў яго, ці даўно памёр.
А Марыля Магдаліна і Марыля (матка) Ёсі глядзелі, дзе (Ён) пакладзены.
І зірнуўшы бачаць, што ка́мень адко́чаны, а быў ён надта вялікі.
А ён кажа ім: ня жахайцеся. Шукаеце ўкрыжаванага Ісуса Назараніна? (Ён) уваскрэшаны. Яго няма тут. Вось мейсца, дзе паклалі Яго.
Дык ідзеце, скажэце вучням Ягоным і Пятру: (Ён) ідзе ў Галілею раней за вас; там Яго ўбачыце, як (Ён) сказаў вам.
Уваскросшы ж рана раніцай у першы дзень тыдня, (Ён) зьявіўся сьпярша Марылі Магдаліне, зь якое выгнаў сем дэманаў.
а тыя пачуўшы, што (Ён) жывы і быў бачаны ёю, ня паве́рылі.
Нарэшце (Ён) зьявіўся ім адзінаццацём узьлягаючым, і дакараў іх у нявер’і і жорсткасьці сэрца, што ня паве́рылі тым, што ўбачылі Яго ўваскросшага.
Згодна звычаю сьвятароў атрымаў (ён) жэрабя кадзіць, увайшоўшы ў Сьвятыню Госпада;
бо (ён) будзе вялікі перад Госпадам; і ня будзе піць віна і сікеру, і Духам Сьвятым напоўніцца яшчэ ў чэраве маткі сваёй;
і ён будзе ісьці перад Ім у Духу і сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы ба́цькаў да дзяцей, і няпаслухмяных да мудрасьці праведных, каб падрыхтаваць Госпаду народ гатовы.
І чакаў народ Захара і дзівіўся, што ён марудзіць у Сьвятыні.
Выйшаўшы ж, ён ня мог гаварыць да іх, і (яны) пазналі, што (ён) бачыў у Сьвятыні зьяву; і ён даваў знакі ім і заставаўся нямым.
І сталася, як скончыліся дні служэньня ягонага, прыйшоў (ён) у дом свой.
так учыніў мне Госпад у дні, у якія Ён глянуў (на мяне, каб) зьняць зь мяне ганьбу між людзьмі.
Ён будзе вялікі і Сынам Найвышэйшага будзе названы, і дасьць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Ягонага,
што глянуў (Ён) на пакорлівасьць рабыні Ягонай, бо вось адгэтуль шчасьліваю называць будуць мяне ўсе роды,
(Ён) учыніў сілу Рукою Сваёю; расьсеяў напышаных думкай сэрца іхнага;
І пыталіся знакамі ў бацькі ягонага, як бы (ён) хацеў назваць яго.
І, папрасіўшы дошчачку, (ён) напісаў, загадваючы: Яан ёсьць імя ягонае. І зьдзівіліся ўсе.
У той жа час расчыніліся вусны ягоныя і язык ягоны, і (ён) стаў гаварыць, багаслаўляючы Бога.
Пайшоў таксама і Язэп з Галілеі зь места Назарэту ў Юдэю, у места Давідавае, званае Бэтляем, бо ён быў з дому і роду Давідавага,
І вось быў у Ярузаліме чалавек, імя якому Сымон. І чалавек гэты, праведны і пабожны, ён чакаў суцяшэньня Ізраэлявага, і Дух Сьвяты быў на ім.
І было яму прадвешчана ад Духа Сьвятога, (што ён) ня ўбачыць сьмерці, пакуль ня ўбачыць Хрыста Госпадавага.
І прыйшоў (ён) у Духу ў Сьвятыню. І калі бацькі прынесьлі Дзіця Ісуса, (каб) ім выканаць над Ім паводля прадпісанага Законам,
і ён узяў Яго на свае рукі і багаславіў Бога і сказаў:
І багаславіў іх Сымон і сказаў Марылі, маці Ягонай: вось, Ён ляжыць на ўпадак і паўстаньне многіх у Ізраэлю, і на знак, (якому) працівіцца будуць,
Мяркуючы ж, (што) Ён знаходзіцца з (другімі) спадарожнікамі, прайшлі дзённы шлях і пача́лі шукаць Яго паміж родзічамі і паміж знаёмымі.
І (Ён) сказаў ім: навошта (вы) шукалі Мяне? ці (вы) ня ведалі, што Мне трэба знаходзіцца ў тым, што належыць Ба́цьку Майму?
Але яны ня зразумелі слова, якое (Ён) сказаў ім.
І (Ён) пайшоў зь імі і прыйшоў у Назарэт і быў паслухмяны ім. І маці Ягоная захоўвала ўсе словы гэтыя ў сэрцы сваім.
І (ён) прайшоў па ўсёй ваколіцы Ярдану, абвяшчаючы хрышчэньне пакаяньня дзеля дараваньня грахоў,
І вось казаў (ён) людзям, якія прыходзілі хрысьціцца ад яго: спародзьзе яхідзінавае! хто нахіліў вас уцякаць ад надыходзячага гневу?
Адказаўшы ж (ён) ім гаворыць: хто мае дзьве адзежыны, той няхай дасьць таму, хто ня мае, і, хто мае ежу, няхай робіць гэтаксама.
Ён жа адказаў ім: нічога большага за загаданае вам ня спаганяйце.
Калі ж народ мучыўся думкай, і разважалі ўсе ў сэрцах сваіх пра Яана, ці ня Хрыстос ён,
адказаў Яан усім, кажучы: я сапраўды хрышчу вас вадою. Але ідзе Дужэйшы за мяне, у Якога я ня варты разьвязаць рамень абутку Ягонага; Ён будзе хрысьціць вас Духам Сьвятым і агнём;
і гархва Ягоная ў Руцэ Ягонай, і (Ён) ачысьціць гумно Сваё і зьбярэ пшаніцу ў сьвіран Свой, а мяккіну спаліць агнём няпагасным.
І вось, і многае другое, навучаючы, дабравесьціў (ён) народу.
(дзе Ён) сорак дзён быў спакуша́ны ад д’ябла і нічога ня зьеў у гэныя дні; а як яны скончыліся, урэшце захацеў есьці;
І Ён вучыў у сынагогах іхных, праслаўляемы ўсімі.
І пада́лі Яму скрутак Гісаі прарока; і, разгарнуўшы скрутак, (Ён) знайшоў мейсца, дзе было напісана:
«Дух Госпадаў на Мне, бо (Ён) памазаў Мяне дабравесьціць убогім, паслаў Мяне аздаравіць скрушаных у сэрцы, абвясьціць палонным вызваленьне, і сьляпым відушчасьць, адпусьціць спаку́таваных на волю,
І (Ён) пачаў гаварыць ім: сёньня споўнілася Пісаньне гэтае ў вушах вашых.
І ўсе засьведчылі Яму (гэтае) і дзівіліся прыемным словам, якія выходзілі з Вуснаў Ягоных, і гаварылі: ці ня Язэпаў Ён Сын?
(Ён) жа сказаў ім: (вы), ведама, ска́жаце Мне прыказку гэтую: лекару, вылячы самога сябе; зрабі і тут, у Тваёй бацькаўшчыне тое, што (мы) пачулі было ў Капэрнавуме.
Ён жа, прайшоўшы паміж імі, пайшоў.
І быў у сынагозе чалавек, маючы нячыстага духа дэманскага, і (ён) закрычаў моцным голасам,
І жах ахапіў усіх, і разважалі між сабою: што гэта за слова (такое), што ўладаю і сілаю (Ён) загадвае духам нячыстым, і (яны) выходзяць?
Выйшаўшы ж із сынагогі, (Ён) увайшоў у дом Сымона; цешча ж Сымонавая была ахоплена моцнай гарачкай; і папрасілі Яго за яе.
Пры захадзе сонца ўсе, хто мелі хворых на розныя хваробы, прывялі іх да Яго; і Ён, усклаўшы рукі на кожнага зь іх, аздаравіў іх.
Выганяў таксама і дэманаў з многіх, якія крычалі і казалі: Ты Хрыстос, Сын Божы. І, забараняючы, ня дазваляў ім гаварыць, што яны ведаюць, што Ён Хрыстос.
А як настаў дзень, (Ён) выйшаўшы (з дому) адправіўся ў пустэльнае мейсца; і людзі шукалі Яго, і прыйшлі да Яго, і затрымлівалі Яго, каб ня адыходзіў ад іх.
Але Ён сказаў ім: і астатнім местам належыць Мне абвяшчаць Добрую Вестку аб Гаспадарстве Божым, бо на тое (Я) пасланы.
І сталася: як народ ціснуўся да Яго, каб пачуць Слова Божае, а Ён стаяў ля возера Генісарэцкага,
і ўбачыў (Ён) два чаўны, што стаялі на возеры, а рыбаловы, выйшаўшы зь іх, прамывалі сеткі.
І ўвайшоўшы ў адзін човен, што быў Сымонаў, (Ён) папрасіў яго адплысьці крыху ад берагу і, сеўшы, вучыў народ з чаўна.
І, працягнуўшы Руку, (Ён) дакрануўся яго, сказаўшы: хачу, ачысьціся, і адразу праказа зыйшла зь яго.
І Ён загадаў яму нікому ня расказаваць, але: пайшоўшы, пакажы сябе сьвятару і прынясі (ахвяру) за ачышчэньне сваё, як загадаў Масей дзеля сьведчаньня ім.
Але Ён адыходзіў у пустэльныя (мейсцы) і маліўся.
І сталася: аднаго дня Ён навучаў, і сядзелі (там) хварысэі і законавучыцелі, якія прыйшлі з усіх вёсак Галілеі і Юдэі, і Ярузаліму; і сіла Госпадава была дзеля аздараўленьня іх.
І (Ён), убачыўшы веру іхную, сказаў яму: чалавеча, дарованы табе грахі твае.
Але каб (вы) ведалі, што Сын Чалавечы мае ўладу на зямлі дараваць грахі, — (Ён) сказаў спаралізаванаму: табе кажу: устань, вазьмі пасьцель тваю і ідзі ў дом твой.
І (ён), пакінуўшы ўсё, устаўшы пайшоў за Ім.
Ён жа сказаў ім: ці можаце (вы) прымусіць пасьціць сыноў харому вясельнага, калі зь імі Малады?
І адказаўшы ім сказаў Ісус: хіба (вы) гэтага ня чыталі, што зрабіў Давід, калі згаладаўся ён і быўшыя разам зь ім?
Як (ён) увайшоў у Дом Божы і ўзяў хлябы перадвыстаўленьня, і зьеў, і даў таксама тым, (што былі) разам зь ім (есьці) тое, што ня дазволена есьці, апрача адных сьвятароў?
Цікавалі ж за Ім кніжнікі і хварысэі, ці ня аздаровіць (Ён) у суботу, каб знайсьці абвінавачаньне (супраць) Яго.
Ён жа ўбачыў помыслы іхныя і сказаў чалавеку, які меў сухую руку: устань і выйдзі на сярэдзіну. Ён жа, устаўшы, выйшаў.
І, паглядзеўшы на ўсіх іх, сказаў таму чалавеку: выцягні руку́ тваю. І ён зрабіў так. І сталася рука ягоная здаровая, як другая.
Сталася ж у тыя дні: узыйшоў (Ён) на гару памаліцца і быў усю ноч на малітве да Бога.
І Ён, падняўшы Вочы Свае на вучняў Сваіх, гаварыў: шчасьлівыя ўбогія (духам), бо вашае ёсьць Гаспадарства Божае.
Але вы любеце ворагаў вашых, і рабеце дабро, і пазычайце, ня чакаючы нічога; і будзе ўзнагарода вашая вялікая, і будзеце сынамі Найвышэйшага, бо Ён добры і да няўдзячных і злых.
Кожны, хто прыходзіць да Мяне і слухае Словы Мае і таксама выконвае іх, пакажу вам, каму ён падобны.
Ён падобны да чалавека, будуючага дом, які выкапаў і паглыбіўся, і заклаў падмурак на камені; (калі) ж здарылася паводка (і) плынь наперла на гэны дом, і ня здолела скрануць яго, бо (ён) быў заснаваны на камені,
а хто пачуў і ня выпаўніў, той падобны да чалавека, які пабудаваў дом на зямлі бяз падмурку, на які наперла плынь, і (ён) адразу абваліўся, і было разбурэньне дома таго вялікае.
Калі ж скончыў (Ён) усе Словы Свае ў вушы народу, (Ён) увайшоў у Капэрнавум.
У аднаго ж сотніка раб, якім ён даражыў, быў хворы пры сьмерці.
Пачуўшы ж пра Ісуса, (ён) паслаў да Яго юдэйскіх старэйшынаў просячы Яго, каб прыйшоўшы аздаравіў раба ягонага.
Яны ж прыйшоўшы да Ісуса прасілі Яго вельмі, кажучы: ён варты, каб яму гэта было зроблена,
бо (ён) любіць народ наш і ён збудаваў нам сынагогу.
Дык Ісус пайшоў зь імі. І ўжо Ён знаходзіўся нідалёка ад дому. Сотнік паслаў да Яго сяброў, кажучы Яму: Госпадзе, ня турбуйся, бо я ня варты, каб (Ты) увайшоў пад дах мой;
Калі ж (Ён) падыйшоў да мястовае брамы, і вось (тут убачылі, што) выносілі памершага адзінага сына (ў) маткі ягонай, а яна была ўдава; і шматлікі натоўп мястовы (быў) зь ёю.
І, падыйшоўшы, дакрануўся да насілкаў; тыя ж, што несьлі, спыніліся, і (Ён) сказаў: хлопча! табе кажу, устань!
А ў гэты час (Ён) многіх аздаравіў ад хваробаў і немачаў, і злых духаў, і многім сьляпым падараваў зрок.
Нехта з хварысэяў прасіў Яго паесьці разам зь ім, і (Ён), увайшоўшы ў дом хварысэяў, узьлёг.
І вось жанчына з таго места, якая была грэшніцай, даведаўшыся, што (Ён) узьляжыць у доме хварысэя, прынесла алябастравую пасудзіну міра
Убачыўшы ж (гэтае) хварысэй, які запрасіў Яго, сказаў сам (у) сабе (у думцы), кажучы: калі б Ён быў Прарок, то ведаў бы, хто і якая гэта жанчына дакранаецца да Яго, бо яна грэшніца.
І, адказаўшы, Ісус сказаў яму: Сымоне! (Я) маю нешта сказаць табе. Ён жа гаворыць: скажы, Настаўнік.
але як яны ня мелі чым вярнуць доўг, (ён) дараваў абодвум. Скажы ж, каторы зь іх больш узьлюбіць яго?
Адказаўшы ж Сымон сказаў: думаю, той, катораму больш дараваў. Ён жа сказаў яму: справядліва (ты) рассудзіў.
І тыя, што ўзьляжалі зь (Ім), пачалі гаварыць самі (у) сабе: хто Ён, што і грахі даруе?
Ён жа сказаў жанчыне: вера твая ўратавала цябе; ідзі зь мірам.
І сталася пасьля: і Ён праходзіў па местах і вёсках, прапаведуючы і дабравесьцячы Гаспадарства Боскае, і дванаццаць зь Ім,
Калі ж сабралася мноства народу, і з (усіх) местаў жыхары зыходзіліся да Яго, (Ён) сказаў прыповесьцю:
выйшаў сейбіт сеяць насеньне сваё; і калі ён сеяў, адно ўпала пры дарозе, і было патаптана, і птушкі нябесныя падзяўблі яго;
Ён жа сказаў: вам дадзена пазнаць тайны Гаспадарства Боскага, а астатнім — у прыповесьцях, так што (яны) бачучы, ня бачаць, і чуючы ня разумеюць.
Назірайце ж (за тым), як (вы) слухаеце: бо хто мае, таму дадзена будзе, а хто ня мае, у таго адымецца і тое, што ён думае мець.
Ён жа, адказаўшы, сказаў ім: маці Мая і браты Мае — гэта тыя, што слухаюць Слова Боскае і выпаўняюць Яго.
І сталася ў адзін з тых дзён: Ён увайшоў у човен з вучнямі Сваімі і сказаў ім: пераплывём на той бок возера. І адплылі.
Калі ж яны плылі, (Ён) заснуў. На возеры падняўся бурны вецер, і залівала іх, і былі (яны) у небясьпецы.
І, падыйшоўшы, разбудзілі Яго, кажучы: Настаўнік! Настаўнік! (мы) гінем. Але Ён, устаўшы, забараніў ветру і хваляваньню вады; і супакоіліся, і сталася ціша.
Тады (Ён) сказаў ім: дзе вера вашая? спалохаўшыся ж, (яны) зьдзівіліся, гаворачы між сабою: Хто (ж) тады Ён ёсьць, што і вятрам загадвае і вадзе, і слухаюцца Яго?
(Калі) ж Ён выйшаў на бераг, спаткаў Яго нейкі мужчына зь места, які меў дэманаў з даўных часоў, і адзеньня ня апранаў, і ў доме ня жыў, але ў магілах.
Бо (Ісус) загадаў нячыстаму духу выйсьці з гэтага чалавека; бо (ён) доўгі час ухапляваў яго; і зьвязвалі яго ланцугамі і кандаламі; і старажылі (яго), але разрываючы вязі (ён) быў гнаны дэманам у пустэльні.
І спытаў яго Ісус, кажучы: як імя тваё? Ён жа сказаў: легіён, таму што шмат дэманаў увайшло ў яго.
І ўпрасіў Яго ўвесь народ Гадарынскага краю адыйсьці ад іх, бо страх вялікі абдымаў іх. Ён жа, увайшоўшы ў човен, вярнуўся.
вярніся ў дом твой і раскажы, што зрабіў табе Бог. І (ён) пайшоў, абвяшчаючы па ўсім месту, што зрабіў яму Ісус.
І вось прыйшоў мужчына па імені Яір, а быў ён начальнікам сынагогі; і, упаўшы да Ног Ісусавых, (ён) прасіў Яго ўвайсьці ў дом ягоны,
Ён жа сказаў ёй: бадзёрся, дачка! вера твая ўратавала цябе; ідзі зь мірам.
Яшчэ Ён гаворыць, як прыходзіць нехта (з дому) начальніка сынагогі, кажучы яму: дачка твая памерла. Ня турбуй Настаўніка.
Прыйшоўшы ж у дом (Ён) ня дазволіў увайсьці нікому, апрача Пятра, і Якуба, і Яана і бацькі ды маткі дзяўчыны.
Усе ж плакалі і галасілі па ёй. Але Ён сказаў: ня плачце; (яна) ня памерла, але сьпіць.
Ён жа, выслаўшы ўсіх вон і ўзяўшы яе за руку́, усклікнуў, кажучы: Дзяўчынка! устань!
І вярнуўся дух яе, і адразу паднялася; і (Ён) загадаў даць ёй есьці.
І былі моцна ўражаны бацькí яе. Ён жа загадаў ім нікому ня гаварыць пра тое, што сталася.
І, вярнуўшыся, Апосталы расказалі Яму ўсё, што зрабілі; і (Ён) узяўшы іх (з Сабою) пайшоў асобна ў пустэльнае мейсца (каля) места называнага Бэтсаідаю.
Але людзі, даведаўшыся, пайшлі за Ім; І (Ён), прыняўшы іх, гаварыў ім пра Гаспадарства Боскае і тых, хто меў патрэбу ў аздараўленьні, аздараўляў.
Але (Ён) сказаў ім: вы дайце ім есьці. Яны ж сказалі: няма ў нас больш, чым пяць хлябоў і дзьвух рыбаў, хíба нам пайсьці купіць ежы для ўсяго гэтага народу?
Бо (іх) было каля пяцёх тысячаў мужчын. Але (Ён) сказаў вучням Сваім: рассадзіце іх групамі па пяцьдзясят.
(Ён) жа, узяўшы пяць хлябоў і дзьве рыбы і паглядзеўшы ў неба, багаславіў іх і паламаў і даў вучням, каб раздаць народу.
І сталася, як маліўся насамоце, і вучні былі зь Ім, Ён спытаўся ў іх, кажучы: за Каго лічыць Мяне народ?
(Ён) жа спытаўся ў іх: а вы за Каго маеце Мяне? Адказаўшы ж, Пётра сказаў: за Хрыста Божага.
Але Ён, забараніўшы, загадаў ім нікому ня казаць пра гэта,
І сталася дзён праз восем пасьля слоў гэтых: узяўшы Пятра і Яана і Якуба ўзыйшоў (Ён) на гару памаліцца.
Калі ж ён гаварыў гэтае, сталася хмара і ахінула іх; і яны спалохаліся, як увайшлі ў хмару.
І вось мужчына з натоўпу крыкнуў, гаворачы: Настаўнік! малю Цябе, глянь на сына майго, бо ён у мяне адзіны;
і вось, дух хапае яго, і ён раптам крычыць, і курчыць яго зь пенай, мучае яго і ледзь адступае ад яго;
І ўсе дзівіліся велічы Бога. Калі ж усе дзівіліся ўсяму, што зрабіў Ісус, (Ён) сказаў вучням Сваім:
Загаварыўшы ж Яан сказаў: Настаўнік! (Мы) убачылі нейкага (чалавека) Іменем Тваім выганяючага дэманаў, і забаранілі яму, бо (ён) ня ходзіць з намі.
Наступіў жа час набліжэньня дзён забраньня Ягонага, і Ён умацаваў Аблічча Сваё ісьці ў Ярузалім.
Але Ён, зьвярнуўшыся (да іх), забараніў ім і сказаў: ня ведаеце якога вы духу;
Сказаў жа (Ён) ім: (Я) бачыў шата́на, які ўпаў зь неба, як маланка.
Ён жа сказаў яму: у Законе што напісана? Як чытаеш?
Ён жа, адказаўшы, сказаў: узьлюбі Госпада Бога твайго ад усяго сэрца твайго і ад усёй душы тваёй, і ўсёю моцаю тваёю, і ўсім розумам тваім, і бліжняга твайго, як самога сябе.
Ён жа, жадаючы сябе апраўдаць, сказаў Ісусу: а хто мой бліжні?
Ён жа сказаў: той, хто ўчыніў міласэрнасьць да яго. Тады сказаў яму Ісус: ідзі і ты рабі гэтак.
І сталася, як яны былі ў дарозе, і Ён зайшоў у адно сяло. Жанчына ж адна, па імені Марта, прыняла Яго ў дом свой.
І сталася: як Ён у адным мейсцы маліўся і калі перастаў, адзін з вучняў Ягоных сказаў Яму: Госпадзе! навучы нас маліцца, як і Яан навучыў вучняў сваіх.
(Ён) жа сказаў ім: калі моліцеся, гаварыце: Тата наш, Каторы (ёсьць) на Нябёсах! Няхай сьвяціцца Імя Тваё; няхай прыйдзе Валадарства Тваё; няхай будзе воля Твая, як у Небе, (так) і на зямлі;
а ён знутры, адказваючы, скажа: ня турбуй мяне; дзьверы ўжо замкнёныя, і дзеці мае пры мне ў пасьцелі; ня магу ўстаць (і) даць табе.
І было́: выганяе (Ён) дэмана, а ён быў нямы; і сталася: дэман выйшаў, нямы загаварыў, і людзі зьдзіваваліся.
Нікаторыя ж зь іх сказалі: (Ён) выганяе дэманаў з (дапамогай) Бэльзебула, князя дэманаў.
Але Ён, пазнаўшы думкі іхныя, сказаў ім: усякае каралеўства, якое раздзялілася само ў сабе, апусташаецца, і дом, які сам у сабе (разьдзяліўся), разбураецца.
калі ж дужэйшы за яго, напаўшы, пераможа яго, (то) забярэ ўсю зброю ягоную, на якую (ён) спадзяваўся, і адабраную ў яго (маёмасьць) падзеліць.
І сталася, калі Ён гэтае гаварыў, адна жанчына з натоўпу (узвысіўшы) голас, сказала Яму: шчасьлівае нутро, якое насіла Цябе і грудзі, якія ты ссаў.
Але Ён сказаў: тым больш шчасьлівыя тыя, што слухаюць Слова Бога і выконваюць Яго.
Людзям жа, зьбіраючымся ў грамаду, (Ён) пачаў гаварыць: род гэты нягодны, ён шукае знаку, і знак ня будзе яму дадзены, акрамя знаку Ёны прарока.
Калі ж (Ён гэтае) сказаў, прасіў Яго адзін хварысэй, каб (Яму) у яго паабедаць; і, увайшоўшы, (Ён) узьлёг.
Хварысэй жа, убачыўшы, зьдзівіўся, што Ён ня зрабіў перад абедам перш абмываньне рук.
Ён жа сказаў: і вам, законьнікам, гора, што накладаеце на людзей цяжары церазмерныя, а самі і адным пальцам вашым ня кранаеце гэтых цяжараў.
Калі ж Ён ім гаварыў гэтае, кніжнікі і хварысэі пача́лі варожа прыставаць да Яго з пытаньнямі пра многае,
Тым часам, калі сабраліся дзясяткі тысячаў народу, так што (сталі) ціснуць адзін аднаго, (Ён) пачаў гаварыць найперш вучням Сваім: сьцеражыце сябе ад рашчыны хварысэяў, якая ёсьць крывадушнасьць.
Сказаў жа Яму нехта з натоўпу: Настаўнік! скажы брату майму, каб (ён) падзяліўся са мной спадчынай.
Ён жа сказаў яму: Чалавеча! хто паставіў Мяне судзьдзёй ці пасярэднікам між вамі?
і (ён) разважаў сам у сабе, кажучы: што мне рабіць, бо ня маю, куды сабраць плады мае?
і вы — падобнымі да людзей, якія чакаюць гаспадара свайго, калі (ён) вернецца зь вясельля, каб як прыйдзе і пастукаецца, зараз (жа) адчынілі яму.
Шчасьлівыя тыя рабы, каторых, прыйшоўшы, гаспадар знойдзе нясьпячымі; праўду кажу вам: (ён) падперажэцца, і пасадзіць іх, і, падыйшоўшы, будзе служыць ім.
Агонь прыйшоў (Я) зьвесьці на зямлю, і як хачу, каб (ён) быў ужо запалены!
Бо калі (ты) ідзеш з супраціўнікам тваім да начальніка, па дарозе прыкладзі намаганьні (каб) пазбавіцца ад яго, каб (ён) ня прыцягнуў цябе да судзьдзі, а судзьдзя ня аддаў цябе экзэкутару, а экзэкутар ня кінуў цябе ў вязьніцу.
І сказаў (ён) вінаградару: вось, (я) трэйці год прыходжу шукаць плоду на гэтай смакоўніцы і ня знаходжу; сьсячы яе, на што (яна) і зямлю займае бяз карысьці?
Ён жа, адказаўшы, гаворыць яму: гаспадар! пакінь яе і на гэты год, пакуль я абкапаю яе і абкладу гноем,
І навучаў (Ён) у адной з сынагогаў па суботах.
І калі гаварыў Ён гэтае, усе праціўнікі Ягоныя засароміліся; і ўвесь народ радаваўся з усіх слаўных учынкаў Ягоных.
(Ён) жа сказаў: да чаго падобна Каралеўства Бога, і да чаго прыпадобню яго?
І нехта сказаў Яму: Госпадзе! няўжо ратуюцца нямногія? Ён жа сказаў ім:
Калі гаспадар дому ўстане і зачыніць дзьверы, тады (вы), стоячы вонках, станеце стукаць у дзьверы і казаць: Госпадзе! Госпадзе! адчыні нам. Але, адказаўшы, (ён) скажа вам: ня ведаю вас, адкуль вы.
Але (Ён) скажа: кажу вам: ня ведаю вас, адкуль вы; адыдзеце ад Мяне ўсе, што чыняць беззаконьне.
Казаў жа (Ён) запрошаным прыповесьць, убачыўшы як (яны) выбіралі першыя мейсцы, гаворачы ім:
Казаў жа (Ён) і запрасіўшаму Яго: калі ты ладзіш абед ці вячэру ня кліч сяброў тваіх, ні братоў тваіх, ні сваякоў тваіх, ні суседзяў багатых, каб і яны цябе ня запрасілі (узаемна) каб ня сталася табе адплата.
Ён жа сказаў яму: нейкі чалавек зладзіў багатую вячэру і запрасіў многіх.
І вялікія грамады ішлі за Ім, і Ён, абярнуўшыся, сказаў ім:
Каб калі паложыць ён падмурак і ня здолее дакончыць, усе назіраючыя ня пачалí сьмяяцца зь яго,
Або які кароль ідучы на вайну супраць другога караля, сеўшы, перш, ня параіцца, ці здолее (ён) з дзесяцьцю тысячамі сустрэць ідучага на яго з дваццацьцю тысячамі?
Бо калі не, дык пакуль той яшчэ далёка, ён пашле да яго пасольства прасіць міру.
І наракалі хварысэі і кніжнікі, кажучы: Ён прыймае грэшнікаў і есьць разам зь імі.
Але (Ён) сказаў ім (вось) гэткую прыповесьць, кажучы:
І (Ён) сказаў: адзін чалавек меў двух сыноў.
Калі ж ён патраціў усё, настаў вялікі голад у гэнай старане, і ён пачаў цярпець галоту;
і ён жадаў напоўніць страўнік свой ражкамі, якія елі сьвіньні, але ніхто ня даваў яму.
І, апамятаўшыся, (ён) сказаў: колькі наймітаў у бацькі майго маюць хлеба ўдосталь, а я гіну з голаду;
І, устаўшы, пайшоў да бацькі свайго. І калі ён быў яшчэ далёка, убачыў яго ба́цька ягоны і зжаліўся; і, пабегшы, кінуўся яму на шыю і пацалаваў яго.
І (ён) узлаваўся, і ня хацеў увайсьці. Бацька ж ягоны, выйшаўшы, угаворваў яго.
Ён жа, адказаўшы, сказаў бацьку: вось (я) столькі гадоў служу табе і ніколі загадам тваім ня грэбаваў, а ты мне ніколі ня даў казляняці, каб мне з сябрамі маімі павесяліцца.
Ён жа сказаў яму: сынок! ты заўсёды са мною, і ўсё маё — тваё;
Ён жа сказаў: сто мер алею. І сказаў яму: вазьмі тваю распіску і, сеўшы, хутчэй напішы: пяцьдзясят.
Потым сказаў другому: а ты колькі вінен? Ён жа сказаў: сто мер пшаніцы. І кажа яму: вазьмі тваю распіску і напішы: восемдзясят.
Але Ён сказаў ім: вы паказваеце сябе праведнымі перад людзьмі, але Бог ведае сэрцы вашыя, бо што ў людзей высокае, тое агіда перад Богам.
І ён, загаласіўшы, сказаў: тата Абрагаме! зьлітуйся нада мною і пашлі Лазара, каб (ён) абмачыў канец пальца свайго ў вадзе і астудзіў язык мой, бо (я) мучуся ў полымі гэтым.
Сказаў жа Абрагам: дзіця! прыпомні, што ты (ужо) атрымаў добрае тваё ў жыцьці тваім, а Лазар гэтак жа благое; цяпер жа тут (ён) суцяшаецца, а ты пакутуеш;
(Ён) жа сказаў: дык прашу цябе, тата, каб (ты) паслаў яго ў дом бацькі майго.
Бо ў мяне пяць братоў: хай (ён) засьведчыць ім, каб і яны ня прыйшлі ў гэтае мейсца мучэньня.
Ён жа сказаў: не, тата Абрагаме, але калі хто з умершых прыйдзе да іх, пакаюцца.
Лепш было б яму, калі б млыновы жоран павесілі яму на шыю і ўкінулі ў мора, чым каб (ён) спакусіў аднаго з малых гэтых.
Ці мае (ён) падзяку слузе гэтаму, што ён выканаў зага́данае яму? Ня думаю.
І сталася, як Ён ішоў да Ярузаліму, Ён праходзіў паміж Самарай і Галілеяй.
І калі Ён уваходзіў у адно сяло, Яго сустрэлі дзесяць пракажоных мужчын, якія спыніліся воддаль;
І, убачыўшы, (іх Ён) сказаў ім: ідзіце, пакажыцеся сьвятарам. І сталася: калі яны ішлі, ачысьціліся.
і ўпаў ніцма да Ног Ягоных, дзякуючы Яму, і ён быў самарац.
А будучы запытаны хварысэямі, калі прыйдзе Гаспадарства Бога, Ён адказаў ім і сказаў: ня прыхо́дзе Гаспадарства Бога відавочна;
І, адказаўшы, пытаюцца ў Яго: «дзе, Госпадзе?» Ён жа сказаў ім: «дзе труп (умярцьвёная плоць), там будуць сабраны арлы».
але (ён) нейкі час ня хацеў. Пасьля ж гэтага (ён) сказаў сам сабе: хаця (я) і Бога ня баюся, і чалавека ня саромлюся,
Кажу вам, што (Ён) хутка дапаможа ім. Тым ня менш Сын Чалавечы, прыйшоўшы, ці знойдзе веру на зямлі?
Прыносілі ж да Яго і дзяцей, каб (Ён) дакрануўся да іх. Але вучні, убачыўшы (гэтае), забаранілі ім.
Ён жа сказаў: усё гэта (я) выканаў ад юнацтва майго.
Ён жа, пачуўшы гэта, моцна зажурыўся, бо (ён) быў вельмі багаты.
Ісус, убачыўшы яго, што ён вельмі зажурыўся, сказаў: як цяжка маючым багацьце ўвайсьці ў Гаспадарства Бога!
Ён жа сказаў: нямагчымае людзям, магчыма Богу.
Ён жа сказаў ім: Праўду кажу вам: няма нікога, хто пакінуў дом, ці бацькоў, ці братоў, (ці сёстраў), ці жонку, ці дзяцей дзеля Гаспадарства Бога,
Але яны нічога з гэтага ня зразуме́лі, і было слова гэтае закрыта для іх, і (яны) ня разуме́лі, што (Ён) гаворыць.
Тады (ён) закрычаў, кажучы: Ісус, Сын Давідаў, зьлітуйся нада мною!
А пярэднія крычалі на яго, каб (ён) змоўк. Ён жа яшчэ мацней крычаў: Сын Давідаў, зьлітуйся нада мною!
І, спыніўшыся, Ісус загадаў прывесьці яго да Сябе. І калі (той) падыйшоў да Яго, (Ён) яго спытаў,
кажучы: што ты хочаш, каб (Я) зрабіў (табе)? Ён жа сказаў: Госпадзе! каб мне празерыць.
І ён той жа час стаў бачыць і пайшоў за Ім, славячы Бога. І ўвесь народ, убачыўшы (гэтае), аддаў хвалу Богу.
І вось мужчына, называемы імем Закхей, а ён быў начальнікам мытнікаў і багацеям,
таксама імкнуўся ўбачыць Ісуса, Хто Ён, але ня мог з-за натоўпу, бо быў малы ростам;
І ўсе, убачыўшыя, наракалі, кажучы: да грэшнага чалавека зайшоў Ён.
А Ісус сказаў яму: сягоньня настала выратаваньне дому гэтаму, бо і ён — сын Абрагама.
А як яны слухалі гэтае, дадаўшы, сказаў прыповесьць, бо Ён быў блізка ад Ярузаліму, і яны думалі, што хутка павінна зьявіцца Гаспадарства Бога.
Дык (Ён) сказаў: нейкі чалавек знатнага роду пайшоў у далёкую краіну, каб атрымаць сабе гаспадарства і вярнуцца.
Але ягоныя грамадзяне нянавідзілі яго і паслалі ўсьлед за ім пасольства, кажучы: ня хочам яго, каб (ён) гаспадарыў над намі.
І сталася: пры вяртаньні сваім, атрымаўшы гаспадарства, сказаў ён паклікаць да сябе тых рабоў, якім (ён) даў срэбра, каб даведацца, хто што прыдбаў.
І (ён) сказаў яму: добра, добры раб! за тое, што (ты) у найменшым быў верны, будзь уладаром над дзесяцьцю местамі,
І сказалі яму: гаспадар! ён (жа) мае дзесяць мінаў!
Пайшоўшы ж, пасланыя знайшлі, як (Ён) сказаў ім.
І калі Ён ехаў, падсьцілалі вопраткі свае на дарозе.
А калі Ён ужо пад’яжджаў да спуску з гары Аліваў, усё мноства (Ягоных) вучняў пачало, радуючыся, моцным голасом славіць Бога за ўсе цуды, якія (яны) убачылі,
І вучыў (Ён) у Сьвятыні кожны дзень; архірэі ж і кніжнікі шукалі, як Яго загубіць, і старэйшыны народу;
І сталася ў адзін з тых дзён, калі Ён вучыў народ у Сьвятыні і абвяшчаў Эвангельле, падступіліся архірэі ды кніжнікі са старэйшынамі,
І, адказаўшы, Ён сказаў ім: запытаюся і Я ў вас адно слова, і скажыце Мне:
калі ж скажам: «ад людзей», (то) увесь народ паб’е нас каменьнем, бо ён перакананы, што Яан ёсьць прарок.
І пачаў (Ён) гаварыць да народу прыповесьць гэтую: адзін чалавек насадзіў вінаграднік і аддаў яго ў арэнду вінаградарам, і адлучыўся ў чужы край на доўгі час;
І (ён) ізноў паслаў другога раба; але яны і таго, зьбіўшы і зьняважыўшы, адаслалі ні з чым.
І (ён) ізноў паслаў трэйцяга; яны ж і гэтага, зраніўшы, прагналі.
Ён жа, паглядзеўшы на іх, сказаў: дык што ж значыць гэтае напісаньне?: «Ка́мень, Які адкінулі будаўнічыя, Ён стаўся Галавою вугла».
Кожны, хто ўпадзе на гэты Ка́мень, разаб’ецца; а на каго (Ён) упадзе, таго раздушыць.
І шукалі ў гэты час архірэі і кніжнікі накласьці на Яго ру́кі, але пабаяліся народу, бо зразумелі, што гэтую прыповесьць (Ён) сказаў пра іх.
Але (Ён), зразумеўшы іхную хітрасьць, сказаў ім: што вы Мяне спакушаеце?
Пакажыце Мне дынарыя: чый (ён) мае абраз і надпіс? І, адказаўшы, (яны) сказалі: кесара.
Ён жа сказаў ім: дык аддайце кесарава кесару, а Божае Богу.
кажучы: Настаўнік! Масей напісаў нам: калі ў каго памрэ брат, які меў жонку, і ён памрэ бязьдзетным, каб брат ягоны ўзяў гэтую жанчыну і аднавіў семя брату свайму.
Пагэтаму Давід называе Яго Госпадам, дык як (жа) Ён Сын ягоны?
І калі слухаў увесь народ, (Ён) сказаў вучням Сваім:
Глянуўшы ж (Ён) убачыў багатых, якія клалі дараваньні свае ў скарбніцу.
І калі нікаторыя гаварылі пра Сьвятыню, што (яна) аздоблена дарагімі каменьнямі і дарункамі, Ён сказаў:
Ён жа сказаў: час наблізіўся, сьцеражыцеся, (каб вы) ня былі ўведзены ў аблуду; бо многія прыйдуць пад Імем Маім, кажучы: Я ёсьць, дык ня ідзіце ўсьлед за імі.
бо ён як сіло надыйдзе на ўсіх, што жывуць на абліччы ўсёй зямлі.
Удзень Ён навучаў у Сьвятыні; а ночы, выходзячы, праводзіў на гары, называнай Аліваў.
і, пайшоўшы, (ён) дамовіўся з архірэямі і начальнікамі, як Яго прадаць ім.
І (ён) паабяцаў і шукаў нагоды выдаць Яго ім, ды і ня пры народзе.
І (Ён) паслаў Пятра і Яана, сказаўшы: пайдзіце, прыгатуйце нам з’есьці Пасху.
Ён жа сказаў ім: вось, пры ўваходзе вашым у места сустрэнецца з вамі чалавек, нясучы збан вады; пайдзіце ўсьлед за ім у дом, куды (ён) увойдзе.
І ён вам пакажа вялікі верхні засланы пакой; там прыгатуйце.
Пайшоўшы ж, (яны) знайшлі як (Ён) сказаў ім; і прыгатавалі Пасху.
І як прыйшла гадзіна, (Ён) узьлёг і дванаццаць Апосталаў зь Ім,
І хаця Сын Чалавечы ідзе па прызначэньню, але гора таму чалавеку, цераз каторага (Ён) прадаецца.
Ён жа сказаў ім: каралі народаў валадараць над імі, а тыя, хто гаспадарыць над імі, дабрачынцамі называюцца.
Ён жа сказаў Яму: Госпадзе! з Табою я гатовы і ў вязьніцу і на сьмерць ісьці.
Але Ён сказаў: кажу табе, Пётра, ня прапяе сягоньня певень да таго як (ты) тройчы адрачэшся, (кажучы), што ня ведаеш Мяне.
Яны ж сказалі: Госпадзе! вось тут два мечы! Ён жа сказаў ім: даволі.
Прыйшоўшы ж на тое мейсца, Ён сказаў ім: маліцеся, каб ня ўвайсьці ў спакушэньне.
І Ён адыйшоў ад іх, як кінуць камень і, укленчыўшы, маліўся,
І, апынуўшыся ў стане моцнага пакутніцкага змаганьня, Ён мацьней маліўся: і быў пот Ягоны, як згусткі крыві, што падаюць на зямлю.
І яшчэ Ён гаварыў, і вось натоўп, а сьпераду іх ішоў адзін з дванаццаці, па імені Юда, і падыйшоў да Ісуса, (каб) пацалаваць Яго.
Ён жа адрокся ад Яго, сказаўшы: жанчына, я ня ведаю Яго.
І, як прайшло каля гадзіны часу, нехта другі настойваў, кажучы: сапраўды, і гэты быў зь Ім, бо і ён галілеяц.
Але Пётра сказаў: чалавеча! ня ведаю, (што) ты гаворыш! І адразу, калі ён яшчэ гаварыў, прапяяў певень.
І, павярнуўшыся, Госпад глянуў на Пётру, і ўспомніў Пётра Слова Госпада, як Ён сказаў яму: перш, чым певень прапяе, тройчы адрачэшся ад Мяне.
Калі Ты ёсьць Хрыстос, скажы нам. (Ён) жа сказаў ім: калі вам скажу, ня паверыце;
Сказалі ж усе: дык Ты ёсьць Сын Бога? Ён жа сказаў ім: вы кажаце, Хто Я ёсьць.
І пачалі абвінавачваць Яго, кажучы: (мы) знайшлі, што Ён зводзіць народ і забараняе плаціць падаткі кесару, называючы Сябе Хрыстом Каралём.
Пілат жа запытаў Яго, кажучы: Ты ёсьць Кароль жыдоў? Ён жа, адказаўшы яму, сказаў: ты кажаш.
Але яны настойвалі, кажучы: (Ён) бунтуе народ, навучаючы па ўсёй Юдэі, пачаўшы ад Галілеі аж да гэтага мейсца.
І, даведаўшыся, што (Ён) з вобласьці падуладнай Гіраду, паслаў Яго да Гірада, які таксама ў гэтыя дні быў у Ярузаліме.
Гірад жа, убачыўшы Ісуса, вельмі ўзрадаваўся, бо на працягу доўгага часу (ён) хацеў убачыць Яго, бо шмат чуў пра Яго, і спадзяваўся ўбачыць цераз Яго які-небудзь знак.
І задаваў Яму шмат пытаньняў; але Ён нічога ня адказаў яму.
І трэйці раз сказаў ён ім: якое ж зло зрабіў Ён? Ніякай віны сьмяротнай (я) ня знайшоў у Ім; дык зьбічаваўшы Яго, звольню.
І стаяў народ, назіраючы. Насьміхаліся ж (зь Яго) разам зь імі і начальнікі, кажучы: іншых выратоўваў, няхай (жа) Сябе Самога выратуе, калі Ён Хрыстос, Божы абранец.
І мы (засуджаны) справядліва, бо (мы) атрымліваем вартае нашых учынкаў. А Ён нічога благога ня зрабіў.
ён ня згадзіўся з сынедрыёнам і з учынкам іхным, — із Арыматэі, места юдэйскага, і ён таксама чакаў Валадарства Бога.
Ён, прыйшоўшы да Пілата, прасіў Цела Ісусавага;
Яго няма тут, бо Ён уваскрэшаны. Успомніце, як Ён гаварыў вам, будучы яшчэ ў Галілеі,
(Ён) жа сказаў ім: пра што гэта вы, ідучы, разважаеце між сабою, і чаго вы (такія) засмучоныя?
А мы спадзяваліся, што Ён ёсьць Той, што мае збавіць Ізраэля; але да ўсяго гэтага вось ужо трэйці дзень праходзіць сягоньня, як гэта сталася.
і, ня знайшоўшы Цела Ягонага, прыйшлі (і) расказалі, (што) і зьяўленьне Ангелаў бачылі, каторыя кажуць, (што) Ён жывы;
І тады Ён сказаў ім: о, няцямныя і марудныя сэрцам, каб верыць усяму, што прадказалі Прарокі!
І падыйшлі (яны) да таго сяла, куды ішлі; і Ён рабіў выгляд, што хоча ісьці далей;
але (яны) затрымалі Яго, сказаўшы: застанься з намі, бо дзень ужо схіліўся да вечара. І Ён увайшоў, каб застацца разам зь імі.
І сталася: калі Ён узьляжаў разам зь імі, узяўшы хлеб, багаславіў і, паламаўшы, падаў ім.
І тады сталіся адчыненымі ў іх вочы, і (яны) пазналі Яго; але Ён стаўся для іх нябачны.
І яны сказалі адзін аднаму: ці ня гарэла ў нас сэрца нашае, калі (Ён) гаварыў да нас у дарозе і калі тлумачыў нам Пісаньні?
І яны расказвалі, што (сталася) у дарозе, і як Ён быў пазнаны імі ў ламаньні хлеба.
А Ён сказаў ім: чаму вы зьбянтэжаныя і чаму (такія) думкі ўваходзяць у сэрцы вашыя?
Калі ж яны ад радасьці яшчэ ня верылі і дзівіліся, (Ён) сказаў ім: ці ёсьць у вас тут якая ежа?
І сталася: як Ён багаслаўляў іх аддаліўся ад іх і (стаў) узносіцца на Неба.
Ён быў у Бога на пачатку.
Ён прыйшоў дзеля сьведчаньня, каб сьведчыць пра Сьвятло, каб усе паверылі празь Яго.
Ня быў ён Сьвятлом, але каб сьведчыць пра Сьвятло.
Ён (ужо) быў на сьвеце, і сьвет празь Яго стаўся, але сьвет Яго ня пазна́ў.
Ён прыйшоў да сваіх, але свае Яго ня прынялі.
А ўсім тым, (што) прынялі Яго, даў Ён ім уладу дзяцьмі Боскімі стацца, тым, (якія) вераць у Імя Ягонае,
Яан сьведчыць аб Ім і закрычаў, кажучы: Гэты быў Той, пра Якога я запэўніў: Той, Хто пасьля мяне йдзе, Ён наперадзе мяне стаў, бо раней за мяне быў.
Бога ня ба́чыў ніхто ніколі; Адзінародны Сын, Які ёсьць ва Ўлоньні Ба́цькі, Ён зьявіў.
І (ён) вызнаў, і ня зро́кся, і вызнаў: я — ня Хрысто́с.
І спыталіся (ў) яго: дык хто ж? няўжо ты Ільля? І кажа:(я) — не. Няўжо ты прарок? І (ён) адказаў: не.
Ён сказаў: я голас крычачага ў пустэльні: прастуйце шлях Госпада, як сказаў прарок Гісая (Гісая 40:3).
Ён ёсьць Той, Хто йдзе за мною, Які наперадзе мяне быў; Яго я ня ва́рты, каб разьвязаць Яму рамень абуцьця (Ягонага).
Ён ёсьць Той, пра Якога я сказаў: ідзе за мною Мужчына, Які стаў наперадзе мяне, бо раней за мяне быў;
і я ня ве́даў Яго, але, каб Ён быў выяўлены Ізраэлю, дзеля таго я прыйшоў, хрысьцячы ў вадзе.
І сьведчыў Яан, кажучы: (я) бачыў: Дух зыходзіў зь Неба (на Яго), як галуб, і Ён (Дух) застаўся на Ім.
І я ня ве́даў Яго; але Той, Хто паслаў мяне хрысьціць у вадзе, Ён сказаў мне: калі на Каго ўгледзіш: Дух зыходзіць і застаецца на Ім, Гэты ёсьць Той, Хто Духам Сьвятым хрысьціць.
І я ўбачыў і засьведчыў, што Ён ёсьць Сын Божы.
Кажа ім: прыйдзіце і ўбачыце. (Яны) пайшлі і ўбачылі, дзе Ён жыве, і прабылі ў Яго гэты дзень. Было ж каля дзесятае гадзіны.
Ён першы знаходзіць брата свайго Сымона і кажа яму: мы знайшлі Мэсію, што ёсьць у перакладзе Хрыстос.
Маці Ягоная кажа слугам: што б Ён вам ні сказаў, зрабіце.
Калі ж маршалак пакаштаваў вады, стаўшай віном, а (ён) ня ве́даў, скуль (яно) ёсьць, слугі ж, што чэрпалі ваду, ведалі, — маршалак кліча маладога
Пасьля гэтага зыйшоў Ён да Капэрнавуму, Сам і маці Ягоная, і браты Ягоныя, і вучні Ягоныя, і тамака заставаліся няшма́т дзён.
Ён жа гаварыў пра Сьвяцілішча Цела Свайго.
Калі ж Ён быў уваскрошаны зь мёртвых, прыпомнілі вучні Ягоныя, што Ён казаў ім гэтае, і паверылі Пісаньню і Слову, якое сказаў Ісус.
Калі ж Ён быў у Ярузаліме на сьвята ў Пасху, многія паверылі ў Імя Ягонае, бачучы Цуды Ягоныя, якія Ён рабіў.
Але Сам Ісус ня давяра́ўся ім, бо Ён ведаў усіх
Мікадым кажа Яму: як чалавек можа быць народжаным, будучы стары? Няўжо ён можа другі раз увайсьці ў чэрава маткі сваёй і быць народжаным?
І прыйшлі да Яана і сказалі яму: раббі, Той, Хто быў з табою за Ярданам, пра Якога засьведчыў ты, вось, Ён хрысьціць, і ўсе прыходзяць да Яго.
Ён мае ўзрастаць, а мне меншаць.
Хто з Вышынí прыходзе, Той ёсьць над усімі, (а) каторы ёсьць ад зямлі, ён (і) ёсьць ад зямлі, і ад зямлі гаворыць. (А) Хто зь Неба прыходзе, Той ёсьць над усімі,
і што Ён бачыў і чуў, (аб) тым сьведчыць, і Сьведчаньня Ягонага ніхто ня прыйма́е.
Ён пакінуў Юдэю і пайшоў ізноў у Галілею.
І вось, прыходзе Ён да места Самарскага, званага Сіхар, ля хутара, што Якуб даў сыну свайму Язэпу.
Адказаў Ісус і сказаў ёй: калі б ты ведала дар Божы, і Хто ёсьць Той, што кажа табе: дай Мне піць, ты б (сама) прасіла Яго, і Ён даў бы табе Вады Жывой.
бо (ты) мела пяцёх мужоў, і той, якога (ты) цяпер маеш, (ён) ня ёсьць твой муж, гэта (ты) праўдзіва сказала.
Але настае час, (ён ужо) і цяпе́р ёсьць, калі сапраўдныя паклоньнікі будуць пакланяцца Ба́цьку ў Духу і Праўдзе, і таму, што Бацька шукае Сабе гэткіх пакланяючыхся.
Жанчына кажа Яму: ведаю, што прыходзе Мэсія, Які завецца Хрыстос, (і) калі Ён прыйдзе, абвесьціць нам усё.
Ісус кажа ёй: Я ёсьць (Ён), што гавару з табою.
І ў гэты (час) прыйшлі вучні Ягоныя і зьдзівіліся, што Ён гаварыў з жанчынай, але ніводны ня сказа́ў: чаго Ты шукаеш? альбо: аб чым Ты гаворыш зь ёю?
Пайдзіце сюды, паглядзіце Чалавека, Які сказаў імне ўсё, што (я) зрабіла: ці ня Хрысто́с ёсьць Ён?
Ён жа сказаў ім: Я маю страву есьці, якой вы ня ве́даеце.
І многа самарцаў зь места гэнага паверылі ў Яго па слову жанчыны, што сьведчыла: Ён сказаў мне ўсё, што (я) зрабіла.
І вось, як прыйшлі да Яго самарцы, (то) прасілі Яго застацца ў іх, і Ён заставаўся там два дні.
і жанчыне гэтай казалі: ужо ня дзе́ля твайго слова верым, бо (мы) самі чулі і ведаем, што Ён — запраўды Збаўца сьвету, — Хрыстос.
А цераз два дні выйшаў Ён адтуль і пайшоў у Галілею;
Калі ж Ён прыйшоў у Галілею, (то) галілейцы прынялі Яго, (бо) бачылі ўсё, што Ён зрабіў у Ярузаліме ў сьвята; яны ж бо прыходзілі на сьвята.
Ён, пачуўшы, што Ісус прыйшоў зь Юдэі ў Галілею, прыйшоў да Яго і прасіў Яго, каб Ён зыйшоў і аздаравіў сына ягонага, бо быў канаў.
Але ўжо, як ён зыходзіў, спаткалі яго слугі ягоныя і паведамілі, кажучы: дзіця тваё жыве.
Тады (ён) спытаўся ў іх пра гадзіну, калі яму палепшала. І сказалі яму: учора а сёмай гадзіне гарачка пакінула яго.
бо Ангел (Госпадаў) час ад часу зыходзіў у купальню і каламуціў ваду; і вось, хто першы ўваходзіў (у яе) пасьля ўскаламучаньня вады, (той) здаравеў, (на) якую б хваробу (ён) ні хварэў.
Ісус, угледзіўшы яго, (што) ляжыць і даведаўшыся, што (ён) ужо даўгі час мае (хваробу), кажа яму: (ці) хочаш стацца здаровым?
(Ён) адказаў ім: Той, Хто зрабіў мяне здаровым, Ён мне сказаў: вазьмі пасьцелю тваю і хадзі.
Аздароўлены ж ня ве́даў, хто Ён ёсьць, бо Ісус адыйшоўся (ад) людзей, што былі ў тым мейсцы.
І за гэта сталі гнаць жыды Ісуса і шукалі забіць Яго, што Ён рабіў гэткае ў суботу.
За гэта яшчэ больш шукалі жыды забіць Яго, бо Ён ня то́лькі ламаў суботу, але і Ба́цькам Сваім называў Бога, раўняючы Сябе да Бога.
Адка́заваў тады Ісус і сказаў ім: Праўду, Праўду кажу вам: Сын нічога ня мо́жа рабіць (Сам) ад Сябе, калі ня ба́чыць, што робіць Бацька, бо што робіць Ён, тое й Сын робіць таксама.
Праўду, Праўду кажу вам: прыходзіць час і цяпер (ён ужо) ёсьць, калі ўмершыя пачуюць Голас Сына Божага і, пачуўшы, ажывуць.
і даў Яму ўладу й суд рабіць, бо Ён ёсьць Сын Чалавечы.
Ёсьць Іншы, Які сьведчыць аба Мне, і Я ведаю, што Праўдзівае ёсьць тое Сьведчаньне, якім Ён сьведчыць аба Мне.
Вы пасылалі да Яана, і ён засьведчыў пра Праўду.
Ён быў сьветач, які гарэў і сьвяціў, а вы захацелі часіну пацешыцца пры сьвятле ягоным.
і ня ма́еце Слова Ягонага, прабываючы ў вас, бо Каго паслаў Ён, Таму вы ня ве́рыце.
Бо калі б (вы) верылі Масею, (то) верылі б (і) Мне, бо ён напісаў аба Мне.
І пайшло за Ім многа людзей, бо бачылі Цуды Ягоныя, якія Ён рабіў над хворымі.
Казаў жа Ён гэта, выпрабоўваючы яго, бо Сам ведаў, што хацеў зрабіць.
І, як насыціліся, кажа Ён вучням Сваім: зьбярыце кавалкі, што засталіся, каб нічога ня прапа́ла.
Тады людзі, убачыўшыя Цуд, што Ісус учыніў, казалі: Ён ёсьць запраўды Той Прарок, Які йдзе ў сьвет.
Але Ён кажа ім: гэта Я, ня бо́йцеся!
Адказаў Ісус і сказаў ім: гэта ёсьць Мэта Бога, каб вы ўверылі ў Таго, Каго Ён паслаў.
і гэта ёсьць Воля Таго, Хто паслаў Мяне, Ба́цькі, каб кожнага, каго Ён даў Мне, нікога ня згубíць, але ўваскрасіць яго ў апошні дзень;
Наракалі ж жыды на Яго, што Ён сказаў: Я ёсьць Хлеб, Хто зыйшоў зь Неба,
і казалі (яны): ці ня Ісу́с ёсьць Ён, сын Язэпаў, ба́цьку й матку Якога мы ведаем? Як жа Ён кажа гэта: Я зыйшоў зь Неба?
Ня таму, што нехта бачыў Ба́цьку, апрача Таго, Хто ёсьць ад Бога: Ён бачыў Ба́цьку.
І вось спрачаліся міжы сабою жыды, кажучы: як Ён можа даць нам Цела (Сваё) есьці?
Як паслаў Мяне жывы Бацька, і Я жыву Ба́цькам, так і хто есьць Мяне, ён таксама жыць будзе Мною;
Гэтае сказаў Ён у сынагозе, навучаючы ў Капэрнавуме.
Гаварыў жа Ён пра Юду Сымонавага Іскарыёта, бо гэты хацеў прадаць Яго, будучы адзін з дванаццацёх.
І, сказаўшы гэтае ім, Ён заставаўся ў Галілеі.
Але як узыйшлі браты Ягоныя, тады і Ён узыйшоў на сьвята, ня яўна, але як быццам патаемна.
Жыды ж шукалі Яго на сьвяце і казалі: дзе Ён ёсьць?
І шмат спрэчак было дзеля Яго сярод людзей: адны казалі, што Ён добры, а другія казалі: не, але зводзіць народ.
І дзівіліся жыды, кажучы: як Ён ведае Пісаньні, ня вучыўшыся?
Тады нікаторыя зь ярузалімцаў казалі: ці ня Ён ёсьць Той, Якога шукаюць забіць?
І вось Ён кажа яўна, і нічога ня ка́жуць Яму: можа быць запраўды прызналі начальнікі, што Ён запраўды ёсьць Хрыстос?
Але Яго (мы) ведаем, адкуль Ён ёсьць; Хрыстос жа, калі прыйдзе, ніхто ня бу́дзе ведаць, адкуль Ён ёсьць.
а Я ведаю Яго, бо ад Яго Я ёсьць, і Ён паслаў Мяне.
Многія ж зь людзей уверылі ў Яго і казалі: калі прыйдзе Хрыстос, няўжо зробіць больш цудаў (чым) тыя, каторыя Ён зрабіў?
Тады сказалі жыды паміж сабою: куды Ён зьбіраецца йсьці, што мы ня зно́йдзем Яго? Ці ня да грэцкага расьцярушэньня Ён зьбіраецца йсьці і вучыць грэкаў?
Што ёсьць гэтае Слова, якое Ён сказаў: будзеце шукаць Мяне і ня знахо́дзіць, і дзе Я ёсьць, (туды) вы ня мо́жаце прыйсьці.
А гэтае сказаў Ён аб Духу, Якога меліся прыняць тыя, што верылі ў Яго; бо яшчэ ня быў Дух Сьвяты (на іх), бо Ісус яшчэ ня быў услаўлены.
Тады многія зь людзей, пачуўшы гэтае слова, казалі: Ён ёсьць запраўды Прарок.
Другія казалі: Ён ёсьць Хрыстос. А іншыя казалі: ці запраўды з Галілеі прыходзе Хрыстос?
ці судзіць Закон наш чалавека, калі перш ня выслухае яго і ня даве́даецца, што (ён) робіць?
А рана нараніцы ізноў прыйшоў Ён у Сьвятыню, і ўвесь народ прыходзіў да Яго; і, сеўшы, Ён навучаў іх.
Калі ж (яны) доўжылі (ў) Яго дапытавацца, Ён, выпрастаўшыся, сказаў ім: хто бязгрэшны (сярод) вас, першы няхай кіне камень у яе.
І зноў, нахіліўшыся долу, Ён пісаў на зямлі.
Гаварылі ж жыды: ці Ён заб’е Сябе Самога, што кажа: куды Я йду, вы ня мо́жаце прыйсьці?
сказаў жа Я вам, што (вы) паўміраеце ў грахах вашых; бо калі ня паве́рыце, што Я ёсьць (Ён), паўміраеце ў грахах вашых.
Ня зразумелі, што Ён гаварыў ім аб Ба́цьку.
Сказаў тады ім Ісус: калі (вы) падыймеце Сына Чалавечага, тады даведаецеся, што Я ёсьць (Ён), і (што) ад Сябе Самога ня раблю нічога, але як наўчыў Мяне Бацька Мой, так кажу.
Калі Ён гаварыў гэтае, многія ўверылі ў Яго.
Тады Ісус сказаў ім: калі б Бог быў ваш Бацька, (то вы) любілі б Мяне, бо Я ад Бога выйшаў і прыходжу; бо Я ня Са́м ад Сябе прыйшоў, але Ён паслаў Мяне.
Вы ёсьць ад (вашага) ба́цькі, (ад) д’ябла, і (вы) хочаце выпаўняць жаданьні ба́цькі вашага. Ён быў душагуб ад пачатку і ў Праўдзе ня ўсто́іў, бо няма́ Праўды ў ім. Калі (ён) гаворыць ілжу — із свайго гаворыць, бо ён ёсьць ілгун і ба́цька сваёй (ілжы).
Адказаў Ісус: калі Я выслаўляю Сам Сябе, (то) Слава Мая ёсьць нішто. Ёсьць Ба́цька Мой, Той, Хто выслаўляе Мяне, пра Якога вы кажаце, што Ён Бог ваш.
І спыталіся ў Яго вучні Ягоныя, кажучы: Раббі! хто саграшыў: ён, ці бацькí ягоныя, што народжаны сьляпым?
Адказаў Ісус: ані ён ня саграшыў, ані бацькí ягоныя, але каб выяўлены былі ў ім Чыны Боскія.
Сказаўшы гэта, Ён плюнуў на зямлю, і зрабіў ізь сьліны (і зямлі) мяшанíну, і памазаў (гэтай) мяшанíнай вочы сьляпому,
і сказаў яму: пайдзі, умыйся ў купальні Сылаам, што перакладаецца Пасланы. Тады (ён) пайшоў і ўмыўся, і прыйшоў відушчы.
Іншыя казалі: гэта ён, а іншыя — падобны да яго; ён казаў: (гэта) я.
Адказаў ён і сказаў: Чалавек, называны Ісусам, зрабіў мяшанíну і памазаў мае вочы, і сказаў мне: пайдзі ў купальню Сылаам і ўмыйся. А пайшоўшы і ўмыўшыся, (я) стаў бачыць.
Тады (яны) сказалі яму: дзе Ён ёсьць? Кажа (ён): ня ве́даю.
І вось ізноў пыталіся ў яго такжа хварысэі, як (ён) стаў бачыць. Ён жа сказаў ім: мяшанíну паклаў Ён на вочы мае, і (я) ўмыўся і бачу.
Кажуць (яны) сьляпому ізноў: што кажаш аб Ім ты, што Ён адчыніў табе вочы? Той жа сказаў: Ён ёсьць Прарок.
Тады ня паве́рылі жыды адносна яго, што (ён) быў сьляпы і стаў бачыць, пакуль ня паклíкалі бацькоў (таго) самага, што стаў бачыць.
І спыталі (яны) іх, кажучы: ці гэта сын ваш, (пра) якога вы кажаце, што (ён) нарадзіўся сьляпы? Як жа (ён) цяпер бачыць?
Адказалі ім бацькі ягоныя і сказалі: (мы) ведаем, што ён сын наш, і што (ён) нарадзіўся сьляпы;
а як цяпер бачыць — ня ве́даем, альбо хто адчыніў яму вочы — мы ня ве́даем; сам ён дарослы, самога спытайцеся, сам пра сябе скажа.
Дзеля гэтага бацькí ягоныя сказалі: (ён) дарослы, яго самога запытайце.
Ён жа адказаў і сказаў: ці Ён ёсьць грэшнік, ня ве́даю, адно ведаю, што быўшы сьляпы, цяпер (я) бачу.
Сказалі ж яму ізноў: што Ён зрабіў табе? Як Ён адчыніў табе вочы?
Мы ведаем, што Бог гаварыў Масею; Гэтага ж ня ве́даем, адкуль Ён ёсьць.
Адказаў чалавек гэты і сказаў ім: гэта й дзіўна, што вы ня ве́даеце, адкуль Ён ёсьць, а Ён адчыніў мне вочы;
а (мы) ведаем, што грэшнікаў Бог ня слу́хае, але калі хто багабойлівы і Волю Ягоную робіць, таго Ён слухае.
Калі б Ён ня быў ад Бога, ня мо́г бы рабіць нічога.
Адказаў ён і сказаў: хто Ён ёсьць, Госпадзе, каб (я) уверыў у Яго?
Сказаў жа яму Ісус: і (ты) бачыў Яго, і Той, Хто гаворыць з табою, (гэта) ёсьць Ён.
Ён жа сказаў: веру, Госпадзе! і пакланіўся Яму.
яму прыдзьвернік адчыняе, і авечкі голас ягоны слухаюць, і (ён) кліча авечкі свае па імені і выводзіць іх;
і калі (ён) свае авечкі вывядзе, перад імі йдзе, і авечкі йдуць за ім, бо ведаюць голас ягоны;
Гэту прыповесьць сказаў ім Ісус, але яны ня зразуме́лі, што (гэта) было, аб чым Ён гаварыў ім.
А найміт уцяка́е, бо (ён) ёсьць найміт, і ён ня турбу́ецца пра авечкі.
І многія зь іх казалі: Ён мае дэмана і шалее: што (вы) слухаеце Яго?
Калі Ён назваў багамі тых, да каторых было Слова Боскае, дый ня мо́жа быць парушана Пісаньне,
Тады ізноў шукалі ўхапіць Яго, але Ён выйшаў з рукі іхнай
Калі ж Ён пачуў, што (той) хворы, тады застаўся на тым мейсцы, дзе быў, два дні.
Тады, пасьля гэтага Ён кажа вучням: пойдзем ізноў у Юдэю.
Гэтае Ён сказаў ім і пасьля гэтага кажа: Лазар, друг наш, заснуў, але Я йду, каб разбудзіць яго.
Але Ісус сказаў пра сьмерць ягоную; яны ж думалі, што Ён кажа пра супачынак у сьне.
Казалі тады юдэі: глядзі, як Ён любіў яго.
А нікаторыя зь іх сказалі: ці ня мо́г Ён, Які расчыніў вочы сьляпому, зрабіць, каб і гэты ня ўмёр?
Кажа Ісус: вазьміце камень! Кажа Яму сястра памерлага Марта: Госпадзе, ужо (ён) сьмярдзіць, бо (ужо) чацьверты дзень.
Гэтае ж (ён) сказаў ня ад сябе́, але, будучы ў той год архірэем, прарочыў, што Ісусу належыць памерці за народ,
І вось шукалі Ісуса і размаўлялі між сабою, стоючы ў Сьвятыні: што вы думаеце, (ці) ня прыйдзе Ён на сьвята?
Далі ж і архірэі і хварысэі загад, каб, калі хто даведаўся бы, дзе Ён ёсьць, данёс бы, каб (ім) схапіць Яго.
І вось Ісус за шэсьць дзён да Пасхі прыйшоў у Бітаню, дзе быў Лазар памерлы, якога Ён ускрасіў зь мёртвых.
А сказаў гэта ня дзе́ля таго, што ён дбаў пра ўбогіх, але дзеля таго, што быў злодзей і меў (пры сабе) скарбонку, і насіў, што (туды) кідалі.
І вось даведаўся вялікі натоўп ізь юдэяў, што Ён ёсьць там, і прыйшлі ня то́лькі дзеля Ісуса, але каб і Лазара пабачыць, якога Ён ускрасіў зь мёртвых.
Сьведчылі ж (і) людзі, якія былі зь Ім, калі Ён выклікаў Лазара зь ягонай магілы і ўскрасіў яго зь мёртвых.
Гэтае ж гаварыў Ён, паказуючы, якою сьмерцяй меўся Ён памерці.
Людзі адказалі Яму: мы пачулі з Закону, што Хрыстос жыве вечна; і як Ты кажаш, што мусіць быць падняты Сын Чалавечы? Хто ёсьць Ён, Сын Чалавечы?
І (хоць) гэтулькі шмат Цудаў Ён зрабіў перад імі, (яны) ня ве́рылі ў Яго:
каб было споўнена слова прарока Гісаі, якое (ён) сказаў: Госпадзе! хто паверыў вестцы нашай? і Рука Госпадава каму была адкрыта? (Гісая 53:1)
бо Я ня ад Сябе́ сказаў, але Бацька, Які паслаў Мяне, Ён даў Мне Загад, што казаць і што гаварыць.
Ісус, ведаючы, што Бацька ўсё аддаў Яму ў Рукі (Ягоныя), і што Ён ад Бога выйшаў і да Бога йдзе,
Ісус кажа яму: абмытага няма́ патрэбы (мыць), а толькі ногі абмыць, бо ён увесь чысты, і вы чыстыя, але ня ўсе́.
Бо Ён ведаў, хто прадае Яго, пагэтаму (і) сказаў: ня ўсе́ вы чыстыя.
Калі ж Ён абмыў ім ногі і апрануў Сваю верхнюю вопратку, супачыўшы ізноў, спытаў іх: (ці) ведаеце, што (гэта) Я зрабіў вам?
Цяпер кажу вам, раней, чым гэта сталася, каб, як станецца, (вы) паверылі, што Я ёсьць (Ён).
Тады вучні пазіралі адзін на аднаго, сумняваючыся, аб кім Ён гаворыць.
Тады Сымон Пётра ківае яму, (каб) папытаўся, хто б гэта быў, аб кім Ён гаворыць.
Але ніхто зь ляжачых ня зразуме́ў, дзеля чаго Ён сказаў яму гэтае.
Тады, узяўшы кавалак хлеба, ён зараз выйшаў; а была ноч.
Калі (ён) выйшаў, Ісус кажа: цяпер услаўлены Сын Чалавечы, і Бог услаўлены ў Ім.
Ты ня ве́рыш, што Я ў Бацьку, і Бацька ўва Мне? Словы, што Я кажу вам, ад Сябе ня кажу́, але Бацька, Які ёсьць ува Мне, Ён робіць Чыны.
Праўду, Праўду кажу вам: хто верыць у Мяне, Учынкі, якія Я раблю, і ён будзе рабіць, дый большыя за гэтыя зробіць, бо Я да Бацькі Майго йду.
І Я ўпрашу Бацьку, і Ён дасьць вам другога Суцяшальніка, каб быў з вамі на векі,
Духа Праўды, Якога сьвет ня мо́жа прыняць, бо ня ба́чыць Яго, і ня ве́дае Яго; а вы ведаеце Яго, бо Ён з вамі ёсьць, і ў вас будзе.
Той, хто ма́е Прыказаньні Мае́ і выпаўняе Іх, ён ёсьць той, хто любіць Мяне, а той, хто любіць Мяне, будзе палюблены Бацькам Маім, і Я палюблю яго, і зьяўлюся яму Сам.
Суцяшальнік жа, Дух Сьвяты, Якога пашле Бацька ў Імя Маё, Ён навучыць вас усяго і напомніць вам усё, што Я сказаў вам.
Усякую галіну на Мне, якая ня дае́ плоду, Ён адцінае яе; і ўсякую, што дае плод, абчышчае яе, каб больш плоду давала.
Калі хто ня застане́цца ўва Мне, (ён) будзе выкінены вон, як галіна, і ссохне; і зьбіраюць іх, і кідаюць у вагонь, і (яны) згараюць.
Ня вы Мяне выбралі, але Я вас выбраў і паставіў вас, каб вы йшлі і прыносілі Плод, і (каб) Плод ваш заставаўся; каб тое, чаго толькі папросіце ў Бацькі ў Імя Маё, Ён даў вам.
Калі ж прыйдзе Суцяшальнік, Якога Я пашлю вам ад Бацькі, Дух Праўды, Які ад Бацькі зыходзіць, Ён будзе сьведчыць аба Мне.
Выключаць вас із сынагогаў, а прыходзе гадзіна, калі кожны, хто будзе забіваць вас, будзе думаць, (што гэтым ён) служыць Богу.
І, прыйшоўшы, Ён карыцімець сьвет у грэху і ў справядлівасьці, і ў судзе;
Калі ж прыйдзе Ён, Дух Праўды, Ён прывядзе вас да ўсяе Праўды, бо ня ад Сябе́ казаць будзе, але будзе казаць Тое, Што пачуе, і Тое, Што надыходзіць, абвесьціць вам.
Ён уславіць Мяне, бо з Майго возьме і вам абвесьціць.
Сказалі тады (нікато́рыя) з вучняў Ягоных адзін аднаму: што ёсьць гэта, што Ён кажа нам: (яшчэ) крыху і ня бу́дзеце бачыць Мяне, дый ізноў (яшчэ) крыху і ўгледзіце Мяне, дый: Я йду да Бацькі.
І вось (яны) казалі: што гэта ёсьць, што Ён кажа: (яшчэ) крыху? Ня ве́даем, што кажа.
бо Ты даў Яму ўладу над усякім целам, каб Ён усім, якіх Ты даў Яму, даў бы ім Жыцьцё Вечнае.
Сказаўшы гэтае, Ісус выйшаў з вучнямі Сваімі за ручай Кедрон, дзе быў сад, у які ўвайшоў Ён і вучні Ягоныя.
Яму адказалі: Ісуса Назарэя! Ісус кажа ім: Я ёсьць (Ён)! Стаяў жа зь імі і Юда, які прадаў Яго.
Як жа Ён сказаў ім: Я ёсьць (Ён), яны адступіліся назад і ўпалі на зямлю.
Тады Ён ізноў спытаўся ў іх: каго шукаеце? Яны ж сказалі: Ісуса Назарэя.
Ісус адказаў: Я сказаў вам: Я ёсьць (Ён); дык вось, калі Мяне шукаеце, дазвольце ім адыйсьці,
каб споўнілася Слова, якое Ён сказаў: тых, якіх Ты даў Мне, Я ня згубíў зь іх нікога.
І завялí Яго сьпярша́ да Ганны, бо (ён) быў цесьцем Каяхвы, які быў таго году архірэем.
Тады служанка прыдзьверніца кажа Пётру: ці і ты ня з ву́чняў Гэтага Чалавека? Ён кажа: я — не.
Як жа Ён сказаў гэтае, адзін із слугаў, што стаяў блізка, ударыў Ісуса па Абліччу, сказаўшы: так Ты адказваеш архірэю?
Быў жа Сымон Пётра, стаяў і грэўся. Сказалі тады яму: ці і ты ня з ву́чняў Ягоных? Ён адрокся і сказаў: я? не!
Адказалі (яны) і сказалі яму: калі б Ён ня быў злачынца, (мы) ня выдалі б Яго табе.
Каб споўнілася Слова Ісусавае, якое Ён сказаў, даючы зразумець, якою сьмерцяй Ён мае памерці.
Адказалі яму жыды: мы маем Закон, і па Закону нашаму Ён мусіць памерці, бо зрабіў Сябе Сынам Божым.
Як жа Пілат пачуў гэтае слова, (ён) яшчэ больш спужаўся.
Дык тады (ён) аддаў Яго ім, каб быў укрыжаваны. І ўзялí Ісуса і павялі.
І, нясучы крыж Свой, Ён выйшаў на мейсца, што завецца (мейсца) Чэрапу, што пажыдоўску называецца Галгота,
Дык казалі архірэі жыдоўскія Пілату: ня пішы: Кароль жыдоў, але што Ён сказаў: Я ёсьць Кароль жыдоў.
Ісус жа, угледзіўшы матку (Сваю) і вучня, (што) стаіць побач, якога Ён любіў, кажа матцы Сваёй: жанчына! вось сын твой.
Як жа Ісус узяў воцату, Ён сказаў: Збылося! і, нахіліўшы галаву, аддаў Дух.
Прыйшоўшы ж да Ісуса, як убачылі, што Ён ужо памёр, ня перабíлі ў Яго Галёнак;
І той, хто бачыў, пасьведчыў, і сьвядо́цтва ягонае — праўдзівае; і ён ведае, што кажа праўду, каб вы паверылі.
І пасьля гэтага Язэп, што з Арыматэі, будучы вучнем Ісуса, але тайным з-за страху перад жыдамі, папрасіў Пілата, каб узяць Цела Ісусава; і Пілат дазволіў. Дык (ён) прыйшоў і ўзяў Цела Ісусава.
Быў жа сад на тым мейсцы, дзе Ён быў укрыжаваны, і ў тым садзе новая магіла, у якой яшчэ ніхто ня быў паложаны.
Бо яны яшчэ ня ве́далі Пісаньня, што Ён мусіць уваскрэснуць зь мёртвых.
Ісус кажа ёй: жанчына! чаго ты плачаш? Каго ты шукаеш? Яна, думаючы, што Ён — садоўнік, кажа Яму: пане, калі ты вынес Яго, скажы мне, дзе (ты) паклаў Яго, і я вазьму Яго.
Марыля Магдаліна прыходзе, абвяшчае вучням, што бачыла Госпада, і (што) Ён гэта сказаў ёй.
Пагэтаму другія вучні казалі яму: мы бачылі Госпада. Але ён сказаў ім: калі ня ўба́чу на Руках Ягоных раны ад цьвіко́ў і ня ўткну пальца майго ў рану ад цьвіко́ў, і ня ўкладу́ рукі маёй у Бок Ягоны, ня паве́ру.
Ён жа сказаў ім: закіньце сетку па правы бок чаўна, і зловіце. Пагэтаму яны закінулі, ды ўжо ад мноства рыбы ня маглí яе выцягнуць.
Тады той вучань, якога любіў Ісус, кажа Пётру: Ён — Госпад. Сымон жа Пётра, пачуўшы, што Ён — Госпад, падпераза́ўся верхнім адзеньнем, бо быў у споднім, і кінуўся ў мора;
Ісус кажа ім: ідзіце, сьнедайце. (З) вучняў жа ніхто ня адва́жыўся папытацца (ў) Яго: хто — Ты? ведаючы, што Ён ёсьць Госпад.
Гэтае ж Ён сказаў, паказуючы, якой сьмерцяй (Пётра) уславіць Бога. І, сказаўшы гэтае, кажа яму: ідзі за Мною.
Пётра ж, аглянуўшыся, бачыць ідучага за (ім) вучня, якога любіў Ісус, ды які на вячэры прыпаў да грудзёў Ягоных і сказаў: Госпадзе! хто ён, што прадае Цябе?
Убачыўшы яго, Пётра кажа Ісусу: Госпадзе! а ён што?
Дык пране́слася гэтае слова між братоў, што вучань гэны ня памрэ. Але Ісус ня сказа́ў яму, што (ён) ня памрэ, але: калі Я хачу яго пакінуць, пакуль Я прыйду, што табе да гэтага?
аж па той дзень (у які) быў узьнесены, даўшы праз Духа Сьвятога наказы Апосталам, якіх (Ён) выбраў,
А (Ён) сказаў ім: ня вам ведаць (канкрэтныя) часы ды (канкрэтныя) по́ры, якія Бацька паклаў ва Ўладзе Сваёй.
І сказаўшы гэта (Ён) быў узьнесены на вачах у іх, і воблака ўзяло Яго з вачэй іхных.
бо (ён) быў залічаны да нас і атрымаў удзел у служэньні гэтым,
ён жа атрымаў зямлю як узнагароду за няправеднасьць і раздуўшыся рынуўся, і лопнуў жывот (ягоны), і вываліліся ўсе вантробы ягоныя.
пачаўшы ад хрышчэньня Яанавага ажно да дня, калі (Ён) быў узьнесены ад нас, — які быў разам з намі сьведкай уваскрасе́ньня Ягонага, — (выбраць) аднаго зь іх.
І кінулі жэрабе аб іх, і выпала жэрабе на Мацьвія, і (ён) быў далучаны да адзінаццацёх Апосталаў.
Бо Давід пра Яго кажа: бачыў Я Госпада перада мною заўсёды, бо Ён ёсьць праваруч мяне, каб я ня пахіснуўся.
Мужчыны браты! Можна з адвагаю сказаць вам пра праба́цьку Давіда, што ён і памёр, і быў пахаваны, і магіла ягоная знаходзіцца ў нас да гэтага дня.
Прадбачучы ён сказаў пра ўваскрасе́ньне Хрыста, што ня пакінута Душа Ягоная ў пекле, і Цела Ягонае ня ўбачыла парахненьня.
Вось, будучы ўзьнесены Правіцай Бога, і прыняўшы ад Бацькі абяцаньне Сьвятога Духа, Ён выліў тое, што зараз вы бачыце і чуеце.
Бо Давід ня ўзыйшоў на нябёсы, але ён кажа: сказаў Госпад Госпаду майму: сядзі праваруч Мяне,
(І) многімі другімі словамі ён сьведчыў і ўмаўляў, кажучы: ратуйцеся ад роду гэтага распуснага.
ён, убачыўшы Пятра і Яана, што меліся ўвайсьці ў Сьвятыню, прасіў (у іх) міласьціны.
Ён жа пільна ўзіраўся на іх, чакаючы што-небудзь ад іх атрымаць.
І пазналі яго, што ён сядзеў дзеля міласьціны ля Прыгожых дзьвярэй Сьвятыні, і напоўніліся страхам і зьдзіўленьнем ад стаўшагася зь ім.
Убачыўшы (гэта), Пётра прамовіў да народу: мужчыны ізраэльцяны! што дзівуецеся з гэтага, ці што так пільна ўглядаецеся на нас, як быццам мы сваёю сілаю альбо пабожнасьцяй зрабілі, што ён ходзіць.
Бог Абрагамаў і Ісакаў і Якубаў, Бог ба́цькаў нашых уславіў Сына Свайго Ісуса, Якога вы прадалі і Якога зракліся перад абліччам Пілата, калі ён судзіў вызваліць Яго.
бо Ён паслаў вам наканаванага Ісуса Хрыста,
Бо Масей сказаў ба́цькам: Прарока вам паставіць Госпад Бог ваш із братоў вашых, як мяне. Яго слухайцеся ва ўсім, што б Ён ні сказаў вам.
Калі нас сёньня дапытваюць пра дабрадзеяньне чалавеку хвораму, кім ён аздароўлены,
хай будзе ведама ўсім вам і ўсяму народу Ізраэлю, што Імем Ісуса Хрыста Назарэя, Якога вы ўкрыжавалі, Якога Бог уваскрасіў ізь мёртвых, Ім ён пастаўлены перад вамі здаровым,
Ён ёсьць Камень, пага́рджаны вамі будаўнікамі, (але) Ён стаў Галавою вугла,
так што на вуліцы выносілі хворых і клалі на пасьцелях і ложках, каб хоць цень Пётры, калі ён праходзіў, ацяніў каго зь іх.
Бо нязадоўга да гэтых дзён паўстаў быў Тэўда, называючы сябе некім, да якога далучыліся мужчын лікам каля чатырохсот; ён быў забіты, і ўсе, што слухаліся яго, расьсеяліся і абярнуліся ў нішто.
Пасьля яго ў дні перапісу паўстаў Юда галілеяц і пацягнуў за сабою даволі народу; і ён загінуў, і ўсе, што слухаліся яго, былі разагнаны.
але ня маглі ўсто́яць супраць мудрасьці і Духу, Якім (ён) прамаўляў.
Бо мы чулі, як ён казаў, што Гэты Ісус Назарэй зруйнуе мейсца гэтае і зьменіць звыча́і, якія перадаў нам Масей.
А ён сказаў: мужчыны, браты і ба́цькі, паслухайце! Бог славы зьявіўся ба́цьку нашаму Абрагаму, калі той быў у Месапатаме перш чым ён асеў у Харране,
І ня даў яму на ёй спадчыны ні на ступак нагі, але абяцаў яму даць яе ў вало́даньне, і семені ягонаму пасьля яго, калі ён ня меў (яшчэ) дзіцяці.
І даў яму запавет абразаньня. І гэтак спарадзіў (ён) Ісака і абрэзаў яго на восьмы дзень; а Ісак (спарадзіў) Якуба, а Якуб дванаццаць патрыярхаў.
ён настроіўшыся супраць народу нашага, хітруючы ўціскаў ба́цькаў нашых прымушаючы выкідаць дзяцей іхных, каб ня выжывалі.
У гэты час быў народжаны Масей і быў (ён) заўгодны Богу; (і) быў ён тры месяцы ўзгадаваны ў доме бацькі свайго.
Ён думаў, зразумеюць яго браты, што Бог ягонаю рукою дае ім збавеньне: але яны ня зразумелі.
На другі ж дзень (ён) зьявіўся ім, калі яны сварыліся і нахіляў іх да згоды, кажучы: мужчыны, вы браты! Навошта крыўдзіце адзін аднаго?
Масей жа ўбачыўшы зьдзівіўся з уявы; калі ж ён падыходзіў разгледзіць, быў да яго Голас Госпада:
Ён вывеў іх, зрабіўшы цуды і знакі ў зямлі Ягіпту і ў Чырвоным моры і ў пустэльні (за) сорак гадоў.
Скінія сьведчаньня была́ ў (асяро́дку) ба́цькаў нашых у пустэльні, як загадаў зрабіць яе Масею Той, Хто гаварыў (да яго), па ўзору які (ён) бачыў.
(Ён) жа, будучы поўны Духа Сьвятога, уце́міўшы по́зірк на Неба, угледзіў Славу Бога і Ісуса, стоючы праваруч Бога
І людзі ўважліва і аднадушна слухалі тое, што гаварыў Піліп, і сузіралі знакі, якія ён чыніў.
А слухалі яго ўважліва таму, што (ён) даволі часу магіяй зьдзіўляў іх.
І, устаўшы, (ён) пайшоў. І вось мужчына ятыяплянін еўнух вяльможа Кандакі, каралевы ятыопаў, які быў над усім скарбам ейным, які прыехаў у Ярузалім пакланіцца,
Прыбегшы ж Піліп пачуў, што ён чытае прарока Гісаю і сказаў: ці разумееш (ты) што чытаеш?
Ён жа сказаў: як жа (я) магу (разумець), калі ніхто ня растлумачыў мне? І папрасіў Піліпа ўзьлезьці (і) сесьці побач зь ім.
А мейсца з Пісаньня, якое (ён) чытаў было гэткае: як авечку на ўбой (Ён) быў прыведзены і, як ягня (ёсьць) бязгало́сае перад тым, хто стрыжэ яго, гэтак (і Ён) ня расчыняе Вуснаў Сваіх.
Калі ж (ён) ішоў, сталася яму на падыходзе да Дамаску зьнячэўку абняло яго сьвятло зь неба;
(Ён) жа сказаў: Хто Ты, Госпадзе? А Госпад сказаў: Я ёсьць Ісус, Якога Ты перасьледуеш. Цяжка табе ісьці супраць ражна.
А (ён), дрыжучы ад страху, сказаў: Госпадзе! што (Ты) загадваеш мне зрабіць? А Госпад яму: устань ды ідзі да места, і будзе сказана табе, што табе трэба рабіць.
І быў (ён) тры дні нябачучым, і ня еў і ня піў.
Быў жа ў Дамаску адзін вучань на імя Гананя. І сказаў яму Госпад у зьяве: Гананя! Ён жа сказаў: вось я Госпадзе!
А Госпад да яго: устаўшы ідзі на вуліцу называную Простай і знайдзі ў доме Юды тарсяніна на імя Саўл, бо вось ён моліцца.
І ўбачыў у зьяве мужчыну на імя Гананя, які ўвайшоў і ўсклаў на яго руку́ каб (ён) ізноў убачыў.
А Гананя (ж) адказаў: Госпадзе! ад многіх я чуў пра мужчыну гэтага, колькі ліха ён зрабіў сьвятым Тваім у Ярузаліму;
Госпад жа сказаў яму: ідзі, бо ён ёсьць выбраная Мне судзіна, каб несьці Імя Маё перад паганамі і валадарамі, і сынамі Ізраэля,
бо Я пакажу яму, колькі ён мусіць перацярпець за Імя Маё.
І ўраз жа нібы луска́ з вачэй яму апа́ла, і (ён) ізноў ураз жа празерыў і ўстаўшы быў ахрышчаны
І няўзабаве (ён) пача́ў абвяшчаць у сынагогах Хрыста, што Ён ёсьць Сын Бога.
Саўл жа, зьявіўшыся ў Ярузаліме, намагаўся прыстаць да вучняў, але ўсе баяліся яго, ня веручы, што ён ёсьць вучань.
Але Барнаба ўзяўшы яго прывёў да Апосталаў і расказаў ім, як на дарозе (ён) убачыў Госпада, і што (Ён) сказаў яму, і як (ён) у Дамаску адважна прапаведаваў у Імя Ісусавае.
І быў (ён) ра́зам зь імі ўваходзячы і выходзячы ў Ярузаліме
Знайшоў жа (ён) там аднаго чалавека на імя Энэй, які восем гадоў ляжаў у пасьцелі, бо быў спаралізава́ны.
І Пётра сказаў яму: Энэй! аздараўляе цябе Ісус Хрыстос; устань ды пасьцялі сабе сам. І (ён) адразу ўстаў.
І Пётра устаўшы пайшоў зь імі; і як ён прыйшоў завялі яго ў верхні пакой, і сталі перад ім усе ўдовы пла́чучы і пака́зуючы вопраткі і адзежы якія спраўляла Сарна жывучы разам зь імі.
Падаўшы ёй руку́, ён падняў яе. І паклікаўшы сьвятых ды ўдоў паставіў яе жывой.
І сталася, што ён працяглы час знаходзіўся ў Іоппе ў нейкага Сымона гарбара.
Убачыў (ён) у зьяве ясна каля дзявятай гадзіны дня Ангела Бога, які ўвайшоў да яго і сказаў яму: Карнэль!
Ён жа глянуўшы на яго і спалохаўшыся сказаў: Хто Ты Госпадзе? а (той) сказаў яму: малітвы твае і міласьціны твае прыйшлі на памяць перад Богам.
ён у гасьцёх у нейкага Сымона гарбара, чый дом знаходзіцца ля мора. Ён скажа табе, што трэба табе рабіць.
Калі ж Ангел, што гутарыў з Карнэлям, пайшоў ён паклікаўшы двух слуг сваіх і жаўнера на́бажнага, якія ня адыходзілі ад яго,
Калі ж Пётра сам у сабе сумняваўся, што б значыла (гэта) зьява, якую ён бачыў, — вось мужчыны пасланыя ад Карнэля, распытаўшыся пра дом Сымонавы, спыніліся ля варотаў.
Пагэтаму пашлі ў Іоппу і пакліч Сымона, які называецца Пятром, ён у гасьціне ў доме Сымона гарбара, каля мора, які прыйшоўшы скажа табе.
І мы ёсьць сьведкі ўсяго, што Ён зрабіў у краіне юдэяў і ў Ярузаліме, Якога яны забілі павесіўшы на дрэве.
І (Ён) загадаў нам абвяшчаць народу і сьведчыць, што Ён ёсьць прызначаны Богам Судзьдзя жывых і мёртвых.
Я быў у месту Іоппа молячыся, і ўбачыў у захапленьні зьяву: апускаўся нейкі посуд, як вялікі абрус, за чатыры бакі апуска́ямы зь неба, і (ён) апусьціўся да мяне;
Ён нам расказаў, як (ён) убачыў у сваім доме Ангела, які стаў і сказаў яму: пашлі ў Іоппу мужчын ды пакліч Сымона, называнага Пятром,
ён скажа табе словы, празь якія збаўлены будзеш ты і ўвесь дом твой.
Я прыпомніў тады Слова Госпада, як Ён казаў: Яан хрысьціў вадою, а вы будзеце ахрышчаны Духам Сьвятым.
Бо быў (ён) чалавек добры і поўны Духа Сьвятога, і веры. І многа народу навярнулася да Госпада.
І адзін ізь іх на імя Агаў устаўшы прадказаў праз Духа, што на ўсім сьвеце мае быць вялікі голад, і стаўся ён за кесара Кляўда.
Ангел жа Госпада зьнячэўку паразíў яго за тое, што ня аддаў хвалы Богу і, зае́дзены чарвякамі, (ён) сканаў.
Але Саўл, ён жа і Паўла, напоўніўшыся Духам Сьвятым і паўзіраўшыся на яго,
Ён быў зьяўляемы на працягу многіх дзён тым, што прыйшлі зь Ім з Галілеі ў Ярузалім; каторыя зьяўляюцца сьведкамі Ягонымі перад народам.
А што (Ён) уваскрасіў Яго із мёртвых, (азначае), што Ён больш ня падлягае вяртаньню ў тленьне; гэткім чынам (Ён) сказаў: дам вам верныя сьвятасьці (абяцаныя) Давіду.
Ён слухаў, як прамаўляў Паўла. Той, паўзіраўшыся на яго і ўбачыўшы, што мае веру на аздараўленьне,
І называ́лі Барнабу Зэўсам, а Паўлу — Гэрмэсам, бо ён быў вяду́чым у слове.
З Антыёхі ж і Іконіі прыйшлі жыды і, падбурыўшы народ ды ўкаменаваўшы Паўлу, вывалаклі (яго) за места, падумаўшы, што ён памёр.
Калі ж абступілі яго вучні, (ён) устаўшы, увайшоў у места і на наступны дзень выйшаў разам з Барнабаю ў Дэрбу.
Але Паўла меркаваў ня браць яго з сабою, (бо) ён адстаў ад іх у Памхвілі ды ня пайшоў зь імі на справу.
І прыйшоў ён у Дэрбу і Лістру. І вось, быў тамака адзін вучань, на імя Цімахвей, сын адной жыдоўскай жанчыны, веручай, а ба́цькі грэка.
Ён засьведчаны братамі, якія (жывуць) у Лістры і Іконі.
Як жа паба́чыў (ён) гэту зьяву, (мы) ураз жа вырашылі ісьці ў Македоню, сумесна ўразумеўшы, што паклікаў нас Госпад абвяшчаць ім Эвангельле.
Ён, атрымаўшы такі загад, кінуў іх у ўнутраную вязьніцу ды ногі іхныя паўшчамляў у калоду.
І запатрабаваўшы сьвятла, (ён) убег і дрыжучы ўпаў ніцма перад Паўлам ды Сілай,
даводзячы і паказуючы, што Хрысту належала пацярпець і ўваскрэснуць із мёртвых, ды што Ён, Ісус, ёсьць Хрыстос, Якога я вам абвяшчаю.
Нікаторыя ж з хвілязохваў эпікурэйцаў і стоікаў спрачаліся зь ім: і адны гаварылі: што ж хоча сказаць гэты балбату́н? А другія: здаецца (ён) прапаведуе чужых багоў, бо (ён) дабравесьціў ім Ісуса і ўваскрасеньне.
Бог, Які стварыў сусьвет і ўсё што ў ім, Ён зьяўляючыся Госпадам Неба і зямлі, ня ў рукатворных храмах жыве,
каб шукалі Госпада ці ні адчуюць і знойдуць Яго, хаця (Ён) ёсьць нідалёка ад кожнага з нас:
Бо (Ён) вызначыў дзень, у які мае справядліва судзіць сьвет праз Мужчыну, Якога вызначыў, даўшы ўсім доказ, ускрасіўшы Яго зь мёртвых.
Ён быў навучаны шляху Госпада ды палаючы духам прамаўляў ды вучыў пра Госпада правільна, ведаючы толькі хрышчэньне Яанавае.
І ён пачаў адважна прамаўляць у сынагозе. Пачуўшы ж яго Акіла і Прыскілла прынялі яго і дакладней вылажылі яму шлях Бога.
А як ён маніўся пайсьці ў Ахаю, каб абадзёрыць (тамтэйшых вучняў), (то) браты напісалі вучням, каб прынялі яго. (І) ён, прыйшоўшы, шмат дапамог тым, што паверылі праз Багадаць.
Бо (ён) пераканаўча прынародна абвяргаў жыдоў даказваючы праз Пісаньні, што Ісус ёсьць Хрыстос.
А (ён) сказаў ім: дык ува што (вы) былі ахрышчаны? А яны сказалі: у Яанава хрышчэньне.
А даведаўшыся, што ён жыд, узьняўся адзінагалосны ад усіх крык, (і) крычалі каля дзьвюх гадзін: вялікая Артэміда эхвеская!
Прабыў (ён там) тры месяцы. І жыды ўчынілі супраць яго змову. Ён, жадаючы адправіцца ў Сірыю, надумаў вярнуцца праз Македоню.
У першы ж дзень тыдня, калі вучні сабра́ліся на ламаньне хлеба, Паўла гутарыў зь імі. Манючыся назаўтрае адправіцца, (ён) доўжыў слова да паўночы.
Калі ж ён сустрэў нас у Асьсе, (то) узяўшы яго (мы) прыплылі ў Мітылену.
Дык рупцеся пра самых сябе і пра ўсё стада, у якім Дух Сьвяты паставіў вас япіскапамі, каб пасьвіць Царкву Бога, якую (Ён) прыдбаў уласнаю Крывёй Сваёй.
Ува ўсім паказаў (я) вам, што, гэтак працуючы, трэба падтрымліваць слабых ды памятаць словы Госпада Ісуса, як Ён сказаў: шчасьлíвей даваць, чым браць.
сумуючы найбольш дзеля слова, якое (ён) сказаў, што ўжо больш ня ўбачаць аблічча ягонага. І праводзілі яго да карабля.
Калі ж (мы) гэтае пачу́лі, дык і мы і тамтэйшыя прасілі, каб ён ня ўзыходзіў да Ярузаліму.
(Дык) ён ураз жа, узяўшы жаўнераў і сотнікаў, пабег на іх. Яны ж, убачыўшы тысячніка і жаўнераў, перасталі зьбіваць Паўлу.
Тады, падыйшоўшы, тысячнік схапіў яго і загадаў зьвязаць двума ланцугамі ды пытаўся, хто ён і што зрабіў?
Пачуўшы ж, што гаворыць да іх у жыдоўскай мове, (яны) яшчэ больш усьцішыліся. А (ён) кажа:
Я ж адказаў: Хто Ты, Госпадзе? (Ён) сказаў да мяне: Я ёсьць Ісус Назарэй, Якога ты перасьледуеш.
Ён жа сказаў: Бог ба́цькаў нашых выбраў цябе, каб пазнаў (ты) Волю Ягоную і ўбачыў Справядлівага, і пачуў Голас з Вуснаў Ягоных,
Прыйшоўшы ж тысячнік сказаў яму: скажы мне, ці ты рымскі грамадзянін? Ён жа сказаў: але́.
Дык ураз адступіліся ад яго тыя, што меліся выпытываць у яго. А тысячнік, даведаўшыся, што ён рымскі грамадзянін, спалохаўся, што зьвязаў яго.
Паўла ж сказаў: ня ведаў (я) браты, што ён архірэй. Бо напісана: на кіраўніка народу твайго ня кажы блага.
Калі ж гэтае ён сказаў, узьнялася спрэчка паміж хварысэямі і саддукеямі, і разьдзялілася грамада.
Вы ж цяпер павядомце тысячніку разам з сынэдрыёнам, каб заўтра вывеў яго да вас быццам хочаце больш дакладней даведацца пра яго, а мы, перш чым ён падыйдзе, гатовы забіць яго.
Паўла ж паклікаўшы аднаго із сотнікаў, сказаў: гэтага юнака завядзі да тысячніка, бо (ён) мае нешта сказаць яму.
І (ён) сказаў: жыды пастанавілі папрасіць цябе, каб заўтра вывеў Паўлу да сынэдрыёну, быццам (яны) хочуць уважлівей распытацца аб ім.
Мужчыну гэтага, схопленага жыдамі, якія маніліся (яго) забіць, я, напаўшы на іх з войскам, адабраў яго, даведаўшыся, што ён рымскі грамадзянін.
Правіцель прачытаўшы і спытаўшы, зь якой ён правінцыі, ды даведаўшыся, што з Кілікі,
Калі ж ён (Паўла) быў пакліканы, Тэртулл пачаў (яго) вінаваціць, гаворачы: дазнаючы праз цябе вялікі супакой і дабрабыт, што аказаны народу гэтаму тваім адумам,
Але Хвэст адказаў, што Паўлу сьцерагуць у Кесары, а сам ён маніцца хутка адправіцца.
Дык хто з вас можа, кажа ён, пайшоўшы са мною, і калі ёсьць нешта на мужчыне гэтым, няхай яго вінавацяць.
Калі ж (ён, Паўла) прыйшоў, абступілі яго жыды, што прыйшлі зь Ярузаліму, прыносячы на Паўлу многія і цяжкія абвінавачаньні, якіх ня маглі даказаць.
Ён (жа) апраўдываўся, што ні ў чым ня саграшыў ані супраць Закону жыдоўскага, ані супраць Сьвятыні, ані супраць кесара.
а мелі яны зь ім нейкія спрэчкі аб іхнай рэлігіі ды аб нейкім памершым Ісусе, аб Якім Паўла казаў, што Ён жыве.
Апынуўшыся ў тупіку, каб (правільна) вырашыць гэту спрэчку, я сказаў: ці хоча ён ісьці ў Ярузалім і тамака быць судзімым па гэтай (справе)?
Агрыппа ж сказаў да Хвэста: хацеў (бы) і я сам выслухаць гэтага чалавека. Заўтра, адказаў ён, пачуеш яго.
Але я знайшоў, што ён ня ўчыніў нічога вартага сьмерці, ды ён сам паклікаўся на імператара; дык я рассудзіў паслаць яго.
Я ж сказаў: Хто Ты, Госпадзе? Ён жа сказаў: Я ёсьць Ісус, Якога ты перасьледуеш;
Калі ён гэтак апраўдываўся сказаў Хвэст громкім голасам: ты шалееш, Паўла, вялікая навука даводзіць цябе да ша́лу.
Ён жа кажа: ня шалею, вяльможны Хвэсьце, але кажу словы праўды і мудрасьці,
І, як сказаў ён гэтае, устаў кароль і правіцель і Бэрніка дый тыя, што зь імі сядзелі
Калі ж карабе́ль быў падхоплены, і (ён) ня мог супрацівіцца ветру, дык (мы) здаліся, і нас пане́сла.
Сказаўшы ж гэтае і ўзяўшы хлеб (ён) пахваліў Бога перад усімі і пача́ў, разламаўшы, есьці.
Але ён, абтросшы гада ў агонь, ня дазна́ў нічога благога.
Яны ж чакалі, што ён пачне пухнуць, ці ўраз упадзе́ няжывы. Але пачакаўшы доўга і ўбачыўшы, што нічога благога зь ім ня сталася, яны зьмянілі думкі (і) казалі, што ён Бог.
І, назначыўшы яму дзень, прыйшлі да яго ў гасьцініцу досыць многа. І ад ранку да вечара (ён) тлумачыў ім, сьведчучы аб Валадарстве Бога ды пераконваючы іх аб Ісусе із Закону Масея і Прарокаў.
І, калі ён гэта сказаў, жыды адыйшлі, крэпка спрачаючыся між сабою.
Шчасьлівы чалавек, які выстаяў у спакусе, бо стануўшы выпрабаваным, ён атрымае вянок жыцьця, які абяцаў Госпад тым, хто любіць Яго.
Будучы спакушаемым ніхто ня кажы: я спакуша́емы Богам, таму што Бог ня спакуша́ецца злом, і Ён ня спакушае нікога.
бо (ён) разглядзеў сябе ды ўраз (жа) забыўся, які ён.
Паслухайце, браты мае любасныя, ці ня Бог выбраў бедных сьвету гэтага багатымі верай і насьлядоўцамі Валадарства, Якое Ён абяцаў тым, што любяць Яго?
Якая карысьць (з таго), браты мае, калі хто кажа, што (ён) мае веру, ды ўчынкаў ня мае? Ня можа гэта вера ўратаваць яго.
І было споўнена Пісаньне, якое гаворыць: «паверыў Абрагам Богу, і было залíчана яму ў праведнасьць, і другам Бога быў ён названы.»
а язык ніхто зь людзей утаймаваць ня можа: (ён) — нястрымнае зло; (ён) напоўнены сьмяротнай атрутаю.
Вы засудзілі, забілі Справядлівага, Ён ня спраціўляецца вам.
І малітва веры вылячыць хворага, і Госпад падыме яго; і калі ён учыніў грахі, будзе яму даравана.
Для вас жа, веручых, Ён — каштоўнасьць; а для няверучых — Камень, Які адкінулі будаўнічыя, Ён стаўся Галавою вугла
Ён ня зрабіў ніякага грэху, ня было знойдзена подступу ў вуснах Ягоных.
Ён, будучы зьняважаемы, ня зьняважаў узаемна, паку́туючы ня пагражаў, але перадаваў Таму, Хто судзіць справядліва.
Ён грахі нашыя Сам узьнёс у Целе Сваім на дрэва, каб збавіўшыся ад грахоў, жылі мы для праведнасьці; крывавымі ранамі Ягонымі вы аздароўлены.
у Якім Ён і тым духам, што ў вязьніцы, зышоўшы, абвясьціў,
Дык вось, скарыцеся пад моцную Руку Бога, каб Ён узвысіў вас у свой час.
Увесь клопат ваш ускладзіце на Яго, бо Ён рупіцца пра вас.
Бо (Ён) прыняў ад Бога Ба́цькі чэсьць і славу, калі да Яго быў прагучаўшы голас Вялізарнай Славы: Гэты ёсьць Сын Мой Любасны, у Якім усё Маё задавальненьне.
Пачу́лі гэты голас і мы, як ён прагучаў зь Неба, як мы былí разам зь Ім на сьвятой гары.
А калі ходзім у сьвятле, падобна як Ён ёсьць у сьвятле, дык маем лучнасьць між сабою, і Кроў Ісуса Хрыста, Сына Ягонага, ачышчае нас ад усякага грэху.
Калі вызнаём грахі нашыя, (дык) Ён — верны і праведны, каб дараваць нам грахі (нашыя) і ачысьціць нас ад усякае няправеднасьці.
і Ён ёсьць адкупíцельная ахвяра за грахі нашыя, ня за нашыя толькі, але і за (грахі) усяго сьвету.
Хто кажа, што ў Ім прабывае, павінен і сам хадзіць так, як Ён хадзіў.
Хто кажа, што ён у Сьвятле ёсьць, але брата свайго нянавідзіць, (той) у цемры ёсьць аж дагэтуль.
І гэта ёсьць тое абяцаньне, якое Ён абяцаў нам — жыцьцё вечнае.
І цяпер, дзеці, прабывайце ў Ім, каб калі Ён будзе зьяўлены, мець вам адвагу і ня быць асаромленымі перад Ім у прыход Ягоны.
Калі вы ведаеце, што Ён праведны, то ведаеце і тое, што ўсякі, хто чыніць праўду, ад Яго народжаны.
Любасныя! мы цяпер дзеці Бога, але яшчэ ня выявілася, кім будзем. Але ведаем, што калі выявіцца, будзем падобныя да Яго, таму што ўбачым Яго, як Ён ёсьць.
І кожны, хто мае гэтую надзею на Яго, ачышчае сябе так, як Ён чысты.
І вы ведаеце, што Ён зьяўлены быў, каб узяць грахі нашыя, і што ў Ім няма грэху.
Дзеці! хай ніхто вас ня зводзіць. Хто чыніць праўду, той праведны, як Ён праведны.
Усякі, хто народжаны ад Бога, грэху ня робіць, бо Насеньне Ягонае прабывае ў ім, і ён ня можа грашыць, таму што ад Бога народжаны.
З таго спасьціглі мы любоў, што Ён за нас паклаў жыцьцё Сваё; і мы павінны за братоў пакладаць жыцьці.
І прыказаньне Ягонае ёсьць такое, каб мы верылі ў Імя Сына Ягонага Ісуса Хрыста, і любілі адзін аднаго, як Ён даў нам прыказаньне.
І хто выконвае прыказаньні Ягоныя, той у Ім прабывае, і Ён — у тым, і па гэтаму пазнаём, што Ён прабывае ў нас: па Духу, Якога Ён даў нам.
а кожны дух, які ня вызнае́ Ісуса Хрыста, што прыйшоў у целе, ня ёсьць ад Бога, але гэта ёсьць дух антыхрыста, пра каторага вы чулі, што ён надыходзіць, ды і цяпер (ён) ужо ёсьць у сьвеце.
У гэтым ёсьць любоў: ня што мы палюбілі Бога, але што Ён палюбіў нас і паслаў Сына Свайго (як) ахвяру адкупляльную за грахі нашыя.
Па гэтым пазнаём, што прабываем у ім, і Ён у нас, што даў нам ад Духа Свайго.
Хто бы ні вызнаў, што Ісус ёсьць Сын Бога, Бог у ім прабывае, і ён у Богу.
Дзеля таго любоў (Бога) удаскана́лена ў нас, каб мы мелі сьмеласьць у дзень Суду, бо які Ён, такія і мы ёсьць у гэтым сьвеце.
Мы любім Яго, таму што Ён першы палюбіў нас.
Калі хто скажа: я люблю Бога, а брата свайго нянавідзіць — ён ёсьць ілжэц, таму што, хто ня любіць брата свайго, якога бачыць, (то) Бога, Якога ня бачыць, як можа любіць?
Калі прымаем сьведчаньне людзей, (дык) сьведчаньне Бога ёсьць большае, таму што гэта ёсьць сьведчаньне Бога, якім (Ён) засьведчыў аб Сыне Сваім.
і гэта ёсьць адвага, якую (мы) маем перад Ім, што калі што-небудзь просім па волі Ягонай, (Ён) слухае нас.
І калі мы ведаем, што Ён слухае нас, чаго б мы ні папрасілі, (то) ведаем (і тое), што (мы ўжо) маем прошанае, якое папрасілі ў Яго.
Калі хто ўбачыў брата свайго, які грашыць грахом ня на сьмерць: і папросіць (Бога за яго, і Бог) дасьць яму жыцьцё, (маю на ўвазе тых, што) саграшаюць (грахом) ня на сьмерць. Ёсьць грэх на сьмерць: кажу, каб ня за таго (ён) маліўся.
І ведаем, што Сын Бога прыйшоў і даў нам розум, каб (нам) пазнаваць Праўдзівага, і мы ёсьць у Праўдзівым, у Сыне Ягоным Ісусе Хрысьце. Ён ёсьць Праўдзівы Бог і Жыцьцё вечнае.
Пагэтаму, калі я прыйду, напомню ягоныя ўчынкі, якія ён робіць, зьняважаючы нас злымі словамі і ня здавальняючыся гэтым, ён да таго ж ня прымае братоў і забараняе тым, хто жадае (прыняць), ды із царквы выганяе.
Любасны! ня пасьледуй злу, але дабру. Той, хто робіць дабро, ён ёсьць ад Бога, але той, хто робіць зло, ня бачыў Бога.
якое Ён раней абяцаў праз Прарокаў Сваіх у Пісаньнях сьвятых:
А мы ведаем, што ўсё, што кажа Закон, (ён) кажа для тых, што знаходзяцца пад Законам, каб усе вусны змоўклі, і ўвесь сьвет стаўся вінаватым (перад) Богам:
Калі ж Абрагам апраўданы па ўчынках ён мае пахвалу, але ня перад Богам.
І знак абразаньня атрымаў ён: як пячатку праведнасьці (цераз) веру ў няабразаньні, каб быць яму бацькам усіх веручых у няабразаньні, так каб і ім была залічана праведнасьць;
як напісана: ба́цькам многіх народаў паставіў Я цябе, перад (Тым) у Каторага ён паверыў — Бога, Які ажыўляе мёртвых, і называе няіснуючае як існуючае.
У безнадзейнай сітуацыі (Сарра ўжо стала нядзятароднай) ён праявіў надзею (на Божае абяцаньне), каб стаць яму ба́цькам многіх народаў, паводля сказанага: гэткім (шматлюдным) будзе насеньне тваё.
І, ня аслабеўшы верай, ён ня памысьліў аб сваім целе, якое ўжо амярцьвела, будучы стогадовым, а таксама аб амярцьвеўшым улоньні Сарры,
і (ён) ня захістаўся ў няверы абяцаньню Бога, але быў умацаваны ў веры, даўшы Славу Богу,
і будучы цьвёрда ўпэўненым, што тое, што абяцаў (Бог), Ён моцны і выканаць.
(Ён прыйшоў) ня (спагнаць) за грэх, а прынёс Багадаць. Бо калі цераз грэх аднаго многія памерлі, дык Багадаць Бога яшчэ большая і дар цераз Багадаць аднаго Чалавека, Ісуса Хрыста, зьяўлена са збыткам для многіх.
А тое, што Ён аднойчы памёр, (азначае), што (Ён) памёр для грэху, а тое, што (Ён) жыве, (азначае) што (Ён) жыве для Бога.
Ці ня ведаеце браты, бо кажу тым, хто ведае Закон, што Закон мае ўладу над чалавекам, пакуль ён жыве.
І мной знойдзена, што Загад, які (дадзены) на жыцьцё, ён (аказаўся скарыстаным мне) на сьмерць.
Бо слабасьць Закону ў тым, (што) ён быў аслаблены плоцьцю: Бог, Які паслаў Свайго Сына ў падабенстве плоці грахоўнай і з прычыны грэху, засудзіў грэх у плоці,
Той, Хто выпрабоўвае сэрцы, ведае якая думка ў Духа, таму што Ён хадайнічае за сьвятых паводля (волі) Бога.
Таму што тых, каторых Ён пазнаў наперад, тым наперад і вызначыў быць падобнымі вобразу Сына Ягонага, каб быць Яму Першародным паміж многімі братамі;
каторых жа Ён наперад вызначыў, тых і прыклікаў; а каторых прыклікаў, тых і апраўдаў, каторых жа апраўдаў, тых і праславіў.
Хто (іх) асуджае? Хрыстос памёр, але быў і ўваскрэшаны! Ён і знаходзіцца праваруч Бога, Ён і хадайнічае за нас.
Бо Ён Масею кажа: каго мілаваць, памілую; і каго шкадаваць, пашкадую.
Скажаш тады мне: за што яшчэ (Ён і) вінаваціць? Бо Ягонай волі хто супрацьстане?
так каб зрабіць вядомым багацьце Славы Сваёй над пасудзінамі міласэрнасьці, якія Ён наперад прыгатаваў да славы,
Таму што няма розьніцы паміж жыдом і эллінам, таму што Ён — Госпад усіх, багаты для ўсіх, хто кліча Яго.
Ня адкінуў Бог народу Свайго, які ведаў наперад. Хіба ня ведаеце, што кажа Пісаньне пра Ільлю? Як ён скардзіцца Богу на Ізраэля, кажучы:
Бо ён ёсьць слуга Бога табе на дабро. Калі ж робіш ліха, бойся; бо (ён) нядарэмна носіць меч; бо ён ёсьць слуга Бога, каб выканаць гнеў супраць таго, хто робіць ліха.
Ты хто такі, што судзіш чужога раба? Перад сваім Госпадам стаіць ён ці падае. І ён будзе пастаўлены: бо Бог ду́жы паставіць яго.
Душэўны ж чалавек ня прымае таго, што ад Духа Божага, таму што гэта для яго дурнота, і зразумець (гэта) ён ня можа, таму што разумеецца (гэта) духова.
Калі чыя-небудзь праца, якую ён учыніў, трывае, той атрымае ўзнагароду.
Бо мудрасьць сьвету гэтага ёсьць дурнотай перад Богам. Бо напісана: «Ён ловіць мудрых у хітрасьці іхнай».
А астатнім я кажу, ня Госпад: калі які брат мае жонку няверучую, і яна згаджаецца жыць зь ім, то ён ня павінен пакідаць яе;
і жонка, якая мае мужа няверучага, і ён згаджаецца жыць зь ёю, ня павінна пакідаць яго.
Калі хто думае, што ён што-небудзь ведае, той яшчэ нічога ня ведае, як належыць ведаць.
А ці ня, менавіта, аб нас (Ён) гаворыць? Бо напісана (гэта) для нас, таму што той, хто арэ, павінен араць з надзеяй, і, той, хто малоціць, (павінен малаціць) з надзеяй атрымаць спадзяваную частку.
Так што хто думае, што ён стаіць, глядзі, каб ня ўпасьці.
А муж ня павінен пакрываць галаву сваю, бо ён ёсьць вобраз і слава Бога; а жонка зьяўляецца славай мужа.
Бо кожны раз, калі (вы) ясьце хлеб гэты і п’яце чару гэтую, сьмерць Госпада абвяшчаеце, дакуль (Ён) прыйдзе.
Усё ж гэта чыніць адзін і Той Самы Дух, (раз)даючы кожнаму асобна, як Ён хоча.
Таму што той, хто гаворыць (нейкай) мовай, гаворыць ня людзям, але Богу; бо ніхто ня разумее (яго), (бо) ён духам гаворыць тайны;
Жадаю ж, (каб) усім вам гаварыць мовамі; але лепш, каб вам прарочыць; бо той, хто прарочыць, большы за таго, хто гаворыць мовамі, хíба, калі ён будзе (яшчэ і) тлумачыць, каб царква атрымала збудаваньне.
Таму што, калі ты будзеш дзякаваць (Богу) духам, (то той), што стаіць побач і ня разумее, (што ты гаворыш), як ён скажа «амін» пры тваім дзякаваньні? Таму што (тое), што ты гаворыш, ён ня разумее.
Калі ж усе прарочаць, і ўвойдзе хто-небудзь няве́рнік альбо той, хто ня разумее, то ён (стаецца) усімі дасьледаваным (і) ўсімі дакараным.
І такім чынам тайны сэрца ягонага стаюцца відавочнымі, і таму, упаўшы на аблічча, ён паклоніцца Богу, кажучы: сапраўды з вамі ёсьць Бог.
і што (Ён) быў пахаваны, і што быў уваскрэшаны на трэйці дзень паводля Пісаньняў,
і што Ён быў зьяўлены Кіхве, потым дванаццацём;
Калі ж пра Хрыста апавядаецца, што Ён уваскрэшаны зь мёртвых, (дык) як нікаторыя з вас кажуць, што ўваскрасе́ньня мёртвых няма?
А мы сталіся б лжэсьведкамі пра Бога, таму што засьведчылі пра Бога, што Ён уваскрасіў Хрыста, Якога ня ўваскрасіў, — калі сапраўды мёртвыя ня ўваскрашаемы;
А цяпер (я кажу, што ведаю): Хрыстос уваскрэшаны зь мёртвых, Ён стаў Першынцам з памёршых.
потым — канец, калі Ён перадасьць Валадарства Богу і Бацьку, калі скасуе ўсякае начальства і ўсякую ўладу, і сілу.
Калі ж прыйдзе Цімахвей, глядзіце, каб ён быў у вас у бясьпечнасьці, таму што ён робіць справу Госпада, як і я.
Пагэтаму ніхто да яго ня мусіць паставіцца абыякава; але правядзіце яго ў міры, каб ён прыйшоў да мяне, таму што я разам з братамі чакаю яго.
Што тычыць брата Апальлёса, я вельмі прасіў яго, каб ён прыйшоў да вас з братамі; але ў яго ня было ніякага жаданьня прыйсьці цяпер; але прыйдзе, калі будзе мець магчымасьць.
Прашу ж вас, браты, — вы ведаеце дом Сьцяпана, што ён ёсьць пачатак Ахайі, і што яны прысьвяцілі сябе на служэньне сьвятым, —
Дык вам ужо ле́пей дарава́ць яму і суцешыць, каб ён ня быў праглынены церазмерным смуткам.
таму што Бог, Які сказаў зь цемры зазьзяць сьвятлу, Ён зазьзяў у нашых сэрцах дзеля прасьвятленьня (нас) пазна́ньнем славы Бога ў Асобе Ісуса Хрыста.
А Ён памёр за ўсіх, каб тыя, што жывуць, больш ня для сябе жылі, але для Таго, Хто за іх памёр і ўваскрос.
Бо ня ведаўшага грэху Ён (Бог) дзеля нас зрабіў (Яго, Ісуса, ахвярай за наш) грэх, каб мы сталіся праведнасьцяй Бога ў Ім.
бо Ён кажа: «у час прыдатны Я пачуў цябе і ў дзень збаўленьня дапамог табе». Вось цяпер час прыдатны, вось цяпер дзень збаўленьня.
і ня толькі ягоным прыходам, але і суцяшэньнем, якім ён быў суцешаны вамі, калі ён расказваў нам пра вашу руплівасьць, пра ваш плач, пра вашу прыхільнасьць да мяне, так што я (яшчэ) болей узра́даваўся.
так што мы прасілі Ціта, каб ён, як пачаў, так і скончыў у вас і гэтую дабрачыннасьць.
Бо ведаеце Багадаць Госпада нашага Ісуса Хрыста, што Ён, будучы багатым, зьбяднеў дзеля вас, каб вы ўзбагаціліся празь Яго зьбядненьне.
Таму што ён прыняў (маю) просьбу, але будучы вельмі руплівым (пра вас), ён пайшоў да вас добраахвотна.
ды ня толькі (гэта), але і тое, што ён ёсьць яшчэ і выбранец цэркваў у спадарожнікі нам, для выкана́ньня гэтай дабрадзейнасьці, якой мы служым для славы Самога Госпада згодна руплівасьці вашай,
Калі адносна Ціта, дык ён — мой супольнік, а для вас — супрацоўнік; што тычыць братоў нашых — (гэта) пасланцы цэркваў, слава Хрыстова.
Ці на аблічча глядзіцё? Калі хто ўпэўнены ў сабе, што ён Хрыстовы, той сам у сабе хай разважыць, што як ён Хрыстовы, гэтак і мы Хрыстовыя.
Бо (нехта) кажа: «Пасланьні ягоныя важкія і моцныя, а ў асабістай прысутнасьці ён слабы, і слова ягонае нязначнае».
што ён быў узьнесены ў рай і пачуў нявымоўныя словы, якія чалавеку нельга пераказаць.
Тройчы я маліў Госпада аб тым, каб ён адступіўся ад мяне.
Але Ён сказаў мне: «даволі для цябе Багадаці Маёй, таму што сіла Мая ў слабасьці дасягае дасканаласьці». Таму я больш ахвотней буду хваліцца не́мачамі маімі, каб жыла́ ўва мне сіла Хрыста.
Бо хоць Ён і быў укрыжаваны ў не́мачы, але жывы сілаю Бога; ды і мы немачныя ў Ім, але будзем жыць зь Ім сілаю Бога ў вас.
Калі ж прыйшоў Пётра ў Антыёху, то асабіста я супрацьстаў яму, таму што ён заслужыў дакору.
Бо перад прыходам нікаторых ад Якуба, ён еў разам з паганамі; а калі яны прыйшлі, пачаў таіцца і ўхіляцца, асьцерагаючыся тых, што ад абразаньня.
Дык навошта тады Закон? А ён (Закон) быў дадзены з прычыны злачынстваў, і да таго часу, калі прыйдзе Насеньне, які Ён абвясьціў загадаўшы цераз Ангелаў рукою пасярэдніка.
Але я кажу: на ўвесь час, пакуль спадкаемец зьяўляецца няпаўналетнім, ён нічым ня адрозьніваецца ад раба, хаця і зьяўляецца гаспадаром усяго;
але пад апякунамі і аканомамі ён знаходзіцца аж да тзрміна, які вызначыў бацька.
Дык сьведчу ізноў усякаму чалавеку, які абразаецца, што ён павінен выканаць увесь Закон.
Я пэўны за вас у Госпадзе, што вы ня будзеце думаць інакш; а хто бунтуе вас, панясе спагнаньне, кім бы ён ні быў.
згодна таму, як Ён выбраў нас у Ім перш стварэньня сьвету, каб быць нам сьвятымі і бяззаганнымі перад Ім у любові,
у пахвалу славы Багадаці Сваёй, якой Ён шчодра надарыў нас у Любасным,
якую Ён шчодра падараваў нам з усякай мудрасьцю і разуменьнем,
адкрыўшы нам тайну волі Сваёй паводля дабразычлівасьці Сваёй, якую Ён раней уклаў у Яго,
якую Ён выявіў у Хрысьце, уваскрасіўшы Яго зь мёртвых, і пасадзіў праваруч Сябе ў Нябёсах,
Бо Ён ёсьць мір наш, Які зрабіў тое і другое адзіным, і разбурыў стаячую паміж імі сьцяну, якая разьдзяляла іх і адасабляла,
І прыйшоўшы Ён абвясьціў мір вам, далёкім і блізкім,
таму што па адкрыцьцю Ён адкрыў мне тайну, аб чым я раней коратка напісаў,
паводля спрадвечнага замыслу, які Ён споўніў у Хрысьце Ісусе, Госпадзе нашым,
каб Ён даў вам па багацьцю славы Сваёй умацавацца сілаю праз Духа Ягонага ва ўнутраным чалавеку,
А «узыйшоў» што ёсьць, як ня тое, што Ён перш сыйшоў у прадонныя часьціны зямлі?
А Той, Хто сыйшоў, Ён ёсьць і Тым, Хто ўзыйшоў вышэй усіх Нябёсаў, каб напоўніць усё.
І Ён прызначыў адных Апосталамі, другіх прарокамі, іншых жа эвангелістамі, а другіх пастухамі і настаўнікамі,
таму што муж ёсьць галава жонкі, як і Хрыстос — Галава царквы, і Ён ёсьць Збавіцель цела.
ве́даючы тое, што кожны, калі зробіць нешта добрае, ад Госпада ён атрымае тое самае, ці то раб ці то вольны.
якога я паслаў да вас для таго самага, каб вы даведаліся пра нас, і каб ён суцешыў сэрцы вашыя.
Які будучы адной прыроды з Богам, таму Ён і лічыў ня захопам аб’яўляць Сябе роўным Богу;
і па выгляду быў выяўлены як чалавек; Ён упакорыў Сябе, стаўшы паслухмяным аж да сьмерці, і сьмерці на крыжы.
А вернасьць ягоную вы ведаеце, што ён як сын бацьку служыў мне ў Дабравешчаньні.
бо ён прагнуў убачыць усіх вас і вельмі журыўся, таму што вы пачулі, што ён захварэў.
Бо ён захварэў і быў блізкі да сьмерці, але Бог зьлітаваўся над ім; і ня толькі над ім, але і нада мною, каб я ня меў жа́льбы да жа́льбы.
таму што за справу Хрыста ён быў блізка да сьмерці, ня дбаючы аб жыцьці, каб дапоўніць нястачу вашага служэньня мне.
Які пераўтворыць цела нашага прыніжэньня, каб зрабіць яго падобным целу славы Ягонай, магутнасьцю, якою Ён можа і падпарадкаваць Сабе ўсё.
і Ён ёсьць перад усім, і ўсё Ім стаіць.
І Ён ёсьць Галава цела — царквы, Ён ёсьць Пачатак, Першынец зь мёртвых, каб ува ўсім Ён трымаў пяршынство,
І вас, якія некалі былі адчу́жанымі і ворагамі праз схільнасьць у розуме да ліхіх учынкаў, дык цяпер Ён поўнасьцю прымірыў
І вас, якія былі мёртвымі ў грахах і ў няабразаньні плоці вашай, Ён ажывіў зь Ім, дараваўшы нам усе грахі,
зьнішчыўшы ру́капіс пастаноў адносна нас і даўгоў нашых, што было супраць нас, Ён узяў яго з асяродку нашага і прыцьвікаваў яго да крыжу;
якога я паслаў да вас дзеля таго, каб мне даведацца пра вашыя абставіны, і каб ён суцешыў сэрцы вашыя;
Сьведчу пра яго, што ён мае вялікую рупнасьць аб вас і аб тых, што ў Ляодыкіі і ў Яраполі.
і чакаць Сына Ягонага зь Нябёсаў, Якога Ён уваскрасіў зь мёртвых, — Ісуса, Які збаўляе нас ад гневу, які надыходзіць.
Бо вы самі ведаеце, браты, аб уваходзе нашым да вас, што ён быў ня дарэмны;
Верны Той, Хто прыклікае вас, Ён і зробіць гэта.
калі Ён прыйдзе ў Дзень Той, каб праславіцца ў сьвятых Сваіх і стацца дзівосным ва ўсіх верніках (і ў вас), таму што вы паверылі сьведчаньню нашаму для вас.
які супрацівіцца і ўзвышае сябе над усім, што называецца Божым альбо Сьвятыняй, так што сам у Сьвятыні Божай сядзе, як Бог, выдаючы сябе, што ён ёсьць Бог.
І цяпер вы ведаеце, што яго стрымлівае, так што адкрыецца ён толькі ў свой час.
да якога Ён і прыклікаў вас праз наша Дабравешчаньне дзеля дасягненьня славы Госпада нашага Ісуса Хрыста.
Загадваем жа вам, браты, Імем Госпада нашага Ісуса Хрыста, каб вы ўхіляліся ад кожнага брата, які жыве бясчынна, а ня паводля навукі, якую ён прыняў ад нас.
Калі ж хто ня паслухаецца нашага слова ў гэтым Пасланьні, таго вазьміце пад заўвагу ды ня сябруйце зь ім, каб ён быў пасаромлены:
Які аддаў Сябе дзеля адкупленьня за ўсіх: гэта (належыць да) сьведчаньня канца часоў (якім Ён гэта прызначыў).
Бо калі хто ня ўмее кіраваць сваім домам, як ён будзе рупіцца пра царкву Бога?
Таму я так і паку́тую, але ня саромлюся, бо ведаю Каму я паверыў, і ўпэўнены, што Ён мае сілу захаваць заруку маю на Дзень Гэны.
Хай Госпад зьлітуецца над домам Анісіхвора, таму што ён часта мяне падтрымліваў і ня саромеўся путаў маіх,
Хай дасьць яму Госпад знайсьці міласэрнасьць у Госпада ў Той Дзень; а колькі служыў ён мне ў Эхвесе, ты ведаеш лепш.
калі церпім, то і валадарыць будзем зь Ім; калі адцураемся ад Яго, то і Ён адцураецца ад нас;
калі мы няверныя, то Ён застаецца верным, бо Сам Сябе адрачыся ня можа.
і каб яны вызваліліся ад пасткі д’ябла, якой ён захапіў іх у сваю волю.
са мной — толькі адзіны Лука́ш. Марка, узяўшы, прывядзі з сабой; бо ён мне патрэбны для служэньня.
якога беражыся і ты; бо ён моцна супрацівіцца нашым словам.
які прытрымліваецца вучэньня вернага слова, каб ён быў дуж і настаўляць у здаровым вучэньні і супраціўцаў дакараць.
ня дзеля ўчынкаў праведнасьці, якія мы ўчынілі, але паводля Сваёй міласэрнасьці збавіў Ён нас праз купелю адраджэньня і абнаўленьня Сьвятым Духам,
Якога Ён шчодра выліў на нас праз Ісуса Хрыста, Збавіцеля нашага,
Ён некалі быў табе бяскарысным, а цяпер ён карысны і мне, і табе;
Я хацеў затрымаць яго пры сабе, каб ён замест цябе паслужыў мне ў путах за Эвангельле.
Бо магчыма ён дзеля таго на час адлучыўся, каб ты прыняў яго назаўсёды:
А калі ён цябе чым-небудзь пакрыўдзіў альбо што вíнен табе, залічы гэтае на мяне.
у апошнія гэтыя дні Ён прамовіў да нас у Сыне, Якога паставіў спадкаемцам усяго, празь Якога і вякі стварыў.
Ён, будучы зьзяньнем Славы і адзінствам прыроды Ягонай, творачы ўсё Словам Сілы Сваёй, зьдзейсьніўшы Сабою ачышчэньне нашых грахоў, сеў праваруч Ве́лічы на вышынях.
Наколькі Ягоная прырода была пераўзыходзячай над прыродай Ангелаў, настолькі пераўзыходзячае перад імі Імя Ён успадкаваў.
Бо каму з Ангелаў Ён калі-небудзь сказаў?: «Ты Сын Мой, Я сягоньня спарадзіў Цябе». І яшчэ: «Я буду Яму Ба́цькам, а Ён будзе Мне Сынам».
І ізноў: калі Ён уводзіць Першароднага ў сусьвет, кажа: «І хай паклоняцца Яму ўсе Ангелы Бога».
І да каго з Ангелаў Ён калі-небудзь сказаў?: «сядзі праваруч Мяне, пакуль ні пакладу ворагаў Тваіх падножжам Ног Тваіх».
Бо ня для Ангелаў (Ён) упакорыў будучы сусьвет, пра які гаворым.
усё пакарыў Ты пад ногі ягоныя». Бо калі (гаворым, што) пакарыў яму ўсё, (гэта значыць, што) нічога ня пакінуў Ён ня пакораным яму. Але цяпер мы бачым, (што) яшчэ ня ўсё Яму было пакорана.
Бо і Той, Хто асьвячае, і асьвячаемыя — усе ад Аднаго, дзеля гэтага Ён ня сароміцца называць іх братамі,
Гэтак сама як дзеці паходзяць (ад пэўнага) цела і крыві дык і Ён прыняў іх гэткімі (як дзяцей) каб праз сьмерць (Сваю дзеля іх) пазбавіць сілы таго хто мае сілу над сьмерцю, гэта значыць д’ябла,
Бо Ён успрыняў (на Сябе) ня прыроду Ангелаў, але прыроду насеньня Абрагама.
Таму Ён можа дапамагчы тым, якія пераносяць спакусы, бо Ён і Сам перацярпеў тое ж, будучы спакушаемым.
Бо Ён у параўнаньні зь Масеям уганараваны большаю славаю, як мае большую чэсьць у параўнаньні з домам Той, Хто пабудаваў гэты дом;
На каго ж гневаўся Ён сорак гадоў? Ці ні на тых, што зграшылі, чые косткі паляглі ў пустэльні?
Каму ж Ён пакляўся, што ня ўвойдуць у супакой Ягоны, калі ні няпакорлівым?
Бо ўваходзім у супакой мы, што паве́рылі, бо Ён сказаў: «Гэтак Я пакляўся ў гневе Маім: “ня ўвойдуць яны ў супакой Мой”», хаця дзеі Ягоныя былі скончаныя ўжо ад пачатку сьвету.
І ўсё ж такі (Ён гаворыць): «Ня ўвойдуць яны ў супакой Мой!»
(Ён) ізноў прызначае нейкі дзень, «сягоньня», кажучы праз Давіда, пасьля столькі доўгага часу, як сказана: «сягоньня, калі пачуеце голас Ягоны, ня рабіце жорсткімі сэрцы вашыя».
Бо калі б Ісус (Навін) увёў іх у супакой, то (Ён) ня казаў бы пра іншы дзень.
каб мог паблажаць няцямным і заблуканым, таму што ён і сам абложаны немаччу.
Таму ён павінен як за народ, так і за сябе прыносіць (ахвяры) за грахі.
Ён, у дні Цела Свайго, узьнёс з моцным лямантам і сьлязьмі малітвы і маленьні да Таго, Хто мог выратаваць Яго ад сьмерці, і быў пачуты за багавейнасьць.
Хоць Ён і Сын, аднак навучыўся паслушэнству праз усё тое, што перацярпеў.
Бо кожны, хто корміцца малаком, нясьведамы ў слове праведнасьці, бо ён ёсьць нямаўля;
А ён, які ня паходзіць ад іх, атрымаў дзесяціну ад Абрагама і таго, хто мае абяцаньні, багаславіў.
І тут дзесяціны бяруць людзі сьмяротныя, там жа (ёсьць той), пра якога засьведчана, што ён жыве.
бо ён быў яшчэ ў бацькавых сьцёгнах, калі сустрэўся зь ім Мельхісэдэк.
Бо Той, пра Якога гэта гаворыцца, Ён належаў да другога калена, зь якога ніхто ня прыступаў да ахвярніку.
Які ня мае патрэбы як гэныя архірэі, кожны дзень прыносіць ахвяры сьпярша за свае грахі, а потым за грахі народу; а Ён (усё) гэта зрабіў, раз і назаўсёды ахвяраваўшы Сябе.
Калі б Ён заставаўся на зямлі, дык ня быў бы сьвятаром, таму што тут ужо ёсьць сьвятары, якія прыносяць дары паводля Закону,
якія служаць абразу і ценю нябесных рэчаў, як было сказана Масею, калі ён маніўся паставіць скінію: «Дык глядзі, — кажа Ён, — зрабі ўсё па ўзору, які паказаны табе на гары».
Цяпер жа Ён атрымаў найвыдатнейшае служэньне, паколькі Ён стаў Пасярэднікам лепшага Запавету, які ўзаконены на самых лепшых абяцаньнях.
І таму Ён, Пасярэднік Новага Запавету, памёр дзеля адкупленьня грахоў, якія былí ўчынены ў першым Запавеце, каб прыкліканыя да вечнай спадчыны атрымалі абяцанае.
інакш Яму належала б шматкроць пакутаваць ад заснаваньня сьвету; а цяпер, пад канец вякоў Ён зьявіўся адзін (рашаючы) раз дзеля зьнішчэньня грэху праз Сваю ахвяру.
потым Ён сказаў: «Вось іду выканаць, Божа, волю Тваю». (Гэтым) Ён адмяняе першае, каб паставіць другое.
А Ён прынёсшы за грахі адну ахвяру, назаўсёды сеў праваруч Бога,
І адным прынашэньнем Ён назаўсёды зрабіў дасканалымі асьвячаемых.
шляхам, які Ён праклаў дзеля нас — новым і жывым, праз заслону, гэта значыць (празь) Ягонае Цела,
Празь веру Абель прынёс Богу ахвяру лепшую, чым Каін, празь якую атрымаў сьведчаньне, што ён ёсьць праведны, таму што аб дарах ягоных засьведчыў Бог; і празь яе ён, памёршы, усё яшчэ гаворыць.
Празь веру Янох быў перасе́лены, каб ня ўбачыць сьмерці; і ня знайшлі яго, таму што перасяліў яго Бог. Бо перад перасяленьнем сваім ён атрымаў сьведчаньне, што дагадзіў Богу.
А бяз веры дагадзіць (Богу) нямагчыма; бо хто прыходзіць да Бога, таму трэба верыць, што Ён ёсьць, і шукальнікам Яго дае ўзнагароду.
Праз веру Ной, атрымаўшы папярэджаньне адносна таго, чаго яшчэ ніколі ня бачылі, багаве́ючы (перад Словам Бога), збудаваў каўчэг для выратаваньня дому свайго; праз яе (веру) ён асудзіў гэты сьвет і праз веру стаўся нашчадкам праведнасьці.
Празь веру ён жыў у зямлі абяцанай, як у чужой, жывучы ў намётах зь Ісага́кам і Якубам, зь суспадкаемцамі таго ж абяцаньня;
бо ён чакаў места, падмуркі якога (вечныя), дойлід і будаўнік якога ёсьць Бог.
але цяпер яны імкнуцца да лепшага, гэта значыць да нябеснага; таму і Бог іхны ня саромеецца называцца Богам іхным: бо Ён ім прыгатаваў места.
палічыўшы большым багацьцем зьнявагу Хрыста, чым скарбы Ягіпту: бо ён глядзеў на ўзнагароду (Бога).
Празь веру ён пакінуў Ягіпет, ня збаяўшыся ярасьці валадара, таму што як бы бачачы Нябачнага, быў цьвёрды.
Празь веру ён учыніў пасху і праліцьцё крыві, каб зьнішчальнік першынцаў ня крануў іх.
і забыліся пра навучаньне, якое да вас, як да сыноў, гаворыць: «Сын мой! ня грэбуй пакараньнем ад Госпада і ня журыся, калі Ён цябе дакарае.
Бо ведаеце, што і пасьля таго, жадаючы ўспадкаваць багаславеньне, ён быў адхілены; бо ня ўбачыў свайго злачынства (адрачэньня) і ня пакаяўся, а багаславеньня прасіў са сьлязьмі.
Чый голас тады пахістаў зямлю, а цяпер Ён паабяцаў, кажучы: «Яшчэ аднойчы Я страсяну ня толькі зямлю, але і неба».
Майце нораў нясрэбралюбны, здавальняючыся тым, што ёсьць. Бо Ён сказаў: «ня адхінуся ад цябе і ня пакіну цябе»;
Адкрыцьцё Ісуса Хрыста, якое даў Яму Бог, каб паказаў рабам Сваім, што мае стацца няўзабаве. І (Ён) паказаў, паслаўшы праз Ангела Свайго, рабу Свайму Яану,
Вось, (Ён) ідзе ў аблоках, і ўгледзіць Яго кожнае вока, і тыя, што пракалолі Яго; і загалосяць перад Ім усе плямёны зямлі. Так, амін!
І меў (Ён) у правай Руцэ Сваёй сем зор, і з Вуснаў Ягоных выходзіў (вялікі) меч двусечны востры; і Аблічча Ягонае, як сонца, што сьвеціць у сіле сваёй.
І калі я ўбачыў Яго, (я) упаў да Ягоных Ног, як мёртвы. І Ён паклаў на мяне Сваю правую Руку́, кажучы мне: Ня бойся; Я ёсьць Першы і Апошні,
Хто пераможа, зраблю яго стаўпом ў Сьвятыні Бога Майго, і ён ужо ня выйдзе вонкі, і напішу на ім Імя Бога Майго, і імя места Бога Майго, новага Ярузаліму, які спускаецца зь Неба ад Бога Майго, і Імя Маё новае.
Вось стаю каля дзьвярэй і стукаю: калі хто пачуе голас Мой і адчыніць дзьверы, Я ўвайду да яго і буду вячэраць зь ім, і ён са Мною.
І Ён прыйшоў і ўзяў скрутак із Правіцы Сядзячага на Пасадзе.
І калі Ён узяў скрутак, чатыры жывёлы і дваццаць чатыры старэйшыны ўпалі перад Ягняком, маючы кожны гарпу і чары залатыя, поўныя тыміаму (пахнасьцяў), якія ёсьць малітвы сьвятых.
І я глянуў, і вось, конь белы, і коньнік на ім, які меў лук, і даны быў яму вянок; і выйшаў ён перамагаючы і каб перамагчы.
І, калі (Ён) зьняў другую пячатку, я пачуў другую жывёлу, гаворачы: Ідзі і глядзі.
І калі (Ён) зьняў трэйцюю пячатку, я пачуў трэйцюю жывёлу, гаворачы: Ідзі і глядзі. І я глянуў, і вось конь вараны, і коньнік на ім ма́ючы вагу́ ў руцэ сваёй.
І калі (Ён) зьняў чацьвёртую пячатку, я пачуў голас чацьвёртай жывёлы, гаворачы: Ідзі і глядзі.
І калі (Ён) зьняў пятую пячатку, я ўбачыў пад ахвярнікам душы забітых за Слова Бога і за сьведчаньне, якое яны мелі.
І я глянуў як (Ён) зьняў пячатку шостую, і вось стаўся вялікі землятрус, і сонца сталася чорным, як валасяніца, і месяц стаўся, як кроў.
І ўбачыў я другога Ангела, узыйшоўшага ад усходу сонца, які меў пячатку Бога жывога; і ён гукнуў моцным голасам да чатырох Ангелаў, якім дадзена шкодзіць зямлі і мору,
І я сказаў яму: Ты ведаеш, пане. І ён сказаў мне: гэта тыя, што прыходзяць ад вялікага ўціску; і яны абмылі вопраткі свае і выбялілі вопраткі свае Крывёю Ягняка́.
І калі (Ён) зьняў сёмую пячатку, сталася на небе цішыня, як бы (на) паўгадзіны.
І іншы Ангел прыйшоў і стаў перад ахвярнікам маючы залатое кадзіла. І дадзена было яму шмат тыміяму (пахнасьцяў), каб ён сумясьціў (яго) з малітвамі ўсіх сьвятых і (усклаў гэта) на залаты ахвярнік, які перад Пасадам.
І ён меў у руцэ сваёй маленькі разгорнуты скрутак. І ён паставіў нагу сваю правую на мора, а левую на зямлю;
і ўсклікнуў ён голасам моцным, як рычыць леў; і калі ён усклікнуў, прамовілі сем громаў сваімі галасамі.
Але ў тыя дні голасу сёмага Ангела, калі ён мае трубіць, будзе споўнена тайна Бога, як Ён абвясьціў рабам Сваім прарокам.
І я пайшоў да Ангела, ка́жучы яму: дай мне мале́нькі скру́так. І (ён) кажа мне: вазьмі і зьеш яго; і (ён) стане горкім у жываце тваім, але ў роце тваім будзе салодкім, як мёд.
І ўзяў я мале́нькі скру́так з рукі Ангела і зьеў яго; і ён быў у роце маім салодкі, як мёд; а калі я зьеў яго, (то) зроблена горка ў жываце маім.
І ён кажа мне: табе трэба ізноў прарочыць пра народы і плямёны і мовы, і валадароў многіх.
а панадворак, каторы вонках Сьвятыні, выключы і ня абмярай яго, бо ён адданы пага́нам; і места сьвятое яны будуць таптаць сорак два месяцы.
І сёмы Ангел затрубіў, і прагучалі моцныя галасы на небе гаворачы: сталіся валадарствы сьвету (Валадарствам) Госпада нашага і Хрыста Ягонага, і Ён будзе валадарыць на векі вякоў.
І ён разявіў рот свой для блюзьнерства на Бога, каб блюзьнерыць на Імя Ягонае і на Скінію Ягоную, і на тых, што жывуць на небе.
І ўбачыў я другога зьвера, выходзячы із зямлі; і ён меў два рогі, падобныя да Ягняковых, і гаварыў, як дракон.
І ўсю ўладу першага зьвера (ён) чыніць перад ім і прымушае зямлю і тых, што жывуць на ёй, каб яны пакланіліся зьверу першаму, у якога была загоена сьмяротная рана ягоная;
і ён чыніць зна́кі вялікія, так што і агонь зводзіць зь неба на зямлю перад людзьмі,
І ён робіць (так), каб усім, малым і вялікім, і багатым і ўбогім, і вольным і рабам было ім зроблена кляймо на іхную правую руку альбо на іхныя ілбы,
Гэта тыя, якія ня былі занячышчаны з жанчынамі, таму што яны нявіньнікі; яны ёсьць тыя, што ідуць усьлед за Ягняком, куды б Ён ні пайшоў. Яны адкуплены з людзей, пачатак (першакі) Богу і Ягняку.
ён будзе піць віно гневу Бога прыгатаванае, няразбаўленае із чары гневу Ягонага, і будзе мучымы ў агні і серцы перад сьвятымі Ангеламі і перад Ягняком.
І ён сабраў іх на мейсца, што завецца па-жыдоўску Армагеддон.
І ён завёў мяне ў пустэльню ў духу, і я ўбачыў жанчыну, якая сядзіць на зьверы барвовым, поўным імёнаў блюзьнерскіх, які мае сем галоў і дзесяць рогаў.
Зьвер, якога ты ўбачыў, быў, і няма яго, і мае падняцца з бяздоньня і пайсьці ў пагібель; і зьдзівуюцца жыхары зямлі, чые імёны ня запісаны ў скрутак жыцьця ад стварэньня сьвету, бачучы зьвера, што (ён) быў, і няма яго, хаця (ён) ёсьць.
і сем валадароў, із каторых пяць упалі, а адзін ёсьць, (а) другі яшчэ ня прыйшоў, і калі прыйдзе, нядоўга ён мае заставацца.
І зьвер, які быў, і няма (яго), і ён ёсьць восьмы, і із сямёх ён, і ідзе ў пагібель.
Яны будуць весьці вайну зь Ягняком, і Ягняк пераможа іх, таму што Ён Госпад валадароў і Кароль (над) каралямі, і тыя, што зь Ім — пакліканыя і выбраныя і верныя.
І ён усклікнуў моцна голасам гучным, кажучы: упала, упала Бабілёнія, (блудадзейка) вялікая, і сталася жытлом дэманаў, і крэпасьцю ўсякага духа нячыстага, і прыстанішчам (для) усякай птушкі нячыстай і агіднай,
Таму што праўдзівыя і праведныя суды Ягоныя, таму што Ён засудзіў блудадзейку вялікую, якая разбэшчвала зямлю блудадзействам сваім, і Ён спагнаў кроў рабоў Сваіх ад рукі ейнай.
Тады я ўпаў да ног ягоных, каб пакланіцца яму, але ён гаворыць мне: глядзі, ня (рабі гэтага); (таму што) я суслужнік твой і братоў тваіх, якія маюць сьведчаньне Ісуса. Богу пакланіся, таму што сьведчаньне Ісуса ёсьць дух прароцтва.
І я ўбачыў Неба расчыненае. І вось конь белы, і Сядзяшчы на ім, Якога называюць Верны і Праўдзівы; і Ён судзіць і ваюе па справядлівасьці.
А Вочы Ягоныя, як полымя агню, і на Галаве Ягонай шмат дыядэмаў. (Ён) мае Імя напісанае, якога ніхто ня ведае, апрача Яго Самога.
І (Ён) апрануты ў вопратку, змочаную крывёю. І называецца Імя Ягонае: Слова Бога.
І із вуснаў Ягоных выходзіць меч востры, каб ім (Ён) падпарадкаваў народы. І Ён будзе пасьвіць іх ськіпетрам жалезным. І Ён топча чавільню віна помсты і гневу Бога Ўседзяржыцеля.
І (Ён) мае на вопратцы і на сьцягне Сваім напíсанае Імя: Кароль (над) каралямі і Госпад валадароў.
І я ўбачыў аднаго Ангела, стоячы на сонцы; і ён крыкнуў голасам моцным, кажучы ўсім птушкам, якія лётаюць на ўзвышшы неба: ляціце, зьбірайцеся сюды на вячэру Вялікага Бога,
І схоплены быў зьвер і зь ім ілжэпрарок, што чыніў знакі перад ім, якімі ён зблудзіў тых, што прынялі кляймо зьвера і тых, што пакланяюцца абразу́ ягонаму: абое жывыя ўкінуты ў возера агню, палаючае серкаю;
І ён схапіў дракона, зьмея старадаўнага, які ёсьць д’ябал і шатан, і зьвязаў яго на тысячу гадоў,
І я пачуў голас моцны зь Неба, гаворачы: вось, Скінія Бога з чалавекамі, і Ён будзе жыць зь імі, і яны будуць народамі Ягонымі, і Сам Бог будзе зь імі Богам іхным.
І Ён сказаў мне: сталася! Я ёсьць Альфа і Омэга, Пачатак і Канец. Прагнучаму Я дам з вытока вады жыцьця да́рма.
Хто пераможа атрымае ў спадчыну ўсё, і Я буду яму Богам, і ён будзе Мне сынам.
І ён узьнёс мяне ў духу на гару вялікую і высокую, і паказаў мне места вялікае, сьвяты Ярузалім, які спускаецца зь Неба ад Бога,
і места ляжыць чатырохкутнікам, і даўжыня яго такая ж, як і шырыня. І ён абмерыў места трысьцінай на дванаццаць тысячаў стадыяў; даўжыня і шырыня і вышыня ягоныя аднолькавыя.
І ён абмерыў сьцяну ягоную ў сто сорак чатыры локці мераю чалавечаю, якая ёсьць (і) Ангела.
І ён гаворыць мне: глядзі, ня (рабі гэтага), бо я суслужнік твой і братоў тваіх, прарокаў, і тых, што трымаюцца слоў скрутка гэтага; Богу пакланіся.
