Пагэтаму кажу вам: нічуць ня турбуйцеся аб умовах жыцьця вашага, што вам есьці і што вам піць; ні аб целе вашым, што вам апрануць. Душа ёсьць больш за яду, а цела больш за вопратку.
Дык вось, ня турбуйцеся і ня кажэце: што нам есьці? і што нам піць? і што нам апрануць?
У той час праходзіў Ісус ў суботу засеянымі палямі, а вучні Ягоныя прагаладаліся і пача́лі зрываць кало́сьсе і есьці.
Як ён увайшоў у дом Бога і з’еў хлябы ахвярныя, якіх не́льга было́ е́сьці ні яму, ні тым, што былí зь ім, а то́лькі адным сьвятара́м?
гэта апаганьвае чалавека. А есьці няпамытымі рукамі — ня апаганьвае чалавека.
і пачне зьбіваць сваіх саслужбоўцаў ды есьці і піць з п’яніцамі, —
Бо (Я) галадаў, і вы далі Мне есьці, хацеў піць, і (вы) напаілі Мяне, быў падарожным, і (вы) прынялі Мяне;
Бо Я галадаў, і (вы) ня далі Мне есьці; хацеў піць, і (вы) ня напаілі Мяне.
У першы ж дзень Праснакоў прыступіліся вучні да Ісуса кажучы Яму: дзе хочаш, каб (мы) прыгатавалі Табе есьці Пасху?
Як увайшоў (ён) у Дом Бога у (час) архірэя Абіятару і з’еў хлябы ахвярныя, якіх ня можна было есьці нікому, акрамя сьвятароў і даў і тым што былí зь ім?
І загадаў ім цьвёрда, каб ніхто ня даведаўся пра гэта; і сказаў даць ёй есьці.
А на другі дзень, калі яны выйшлі з Бітані, (Ён) захацеў есьці.
І ў першы дзень Праснакоў, калі рэзалі Пасху, кажуць Яму вучні Ягоныя: дзе жадаеш, (каб) мы пайшоўшы прыгатавалі, каб Табе есьці Пасху?
І куды (ён) увойдзе, скажыце гаспадару дому, што Настаўнік кажа: дзе сьвятліца, у якой Мне есьці Пасху з вучнямі Маімі?
(дзе Ён) сорак дзён быў спакуша́ны ад д’ябла і нічога ня зьеў у гэныя дні; а як яны скончыліся, урэшце захацеў есьці;
Як (ён) увайшоў у Дом Божы і ўзяў хлябы перадвыстаўленьня, і зьеў, і даў таксама тым, (што былі) разам зь ім (есьці) тое, што ня дазволена есьці, апрача адных сьвятароў?
Прыйшоў Сын Чалавечы: есьць і п’е; і (вы) кажаце: вось Чалавек, Які любіць есьці і віно піць, Сябра мытнікам і грэшнікам.
І вярнуўся дух яе, і адразу паднялася; і (Ён) загадаў даць ёй есьці.
Але (Ён) сказаў ім: вы дайце ім есьці. Яны ж сказалі: няма ў нас больш, чым пяць хлябоў і дзьвух рыбаў, хíба нам пайсьці купіць ежы для ўсяго гэтага народу?
Сказаў жа вучням Сваім: пагэтаму кажу вам: ня клапаціцеся (аб сродках) для жыцьця вашага, што будзеце есьці, ні пра цела, што апранеце.
І вы ня шукайце, што вам есьці, або што піць, і ня турбуйцеся;
Калі ж раб той скажа ў сэрцы сваім: марудзіць гаспадар мой прыйсьці, і пачне біць слуг і служанак, і есьці і піць, і напівацца;
Нехта ж з узьляжачых, пачуўшы гэта, сказаў Яму: шчасьлівы той, хто будзе есьці хлеб у Каралеўстве Бога.
Але ці ня скажа яму: прыгатуй (мне) што-небудзь павячэраць і, падперазаўшыся, служы мне, пакуль пад’ем і вып’ю, а пасьля гэтага будзеш есьці і піць ты?
бо кажу вам, што ўжо ня буду есьці яе, пакуль яна ня будзе ўтворана ў Гаспадарстве Бога.
Ён жа сказаў ім: Я маю страву есьці, якой вы ня ве́даеце.
Пагэтаму вучні гаварылі між сабою: няўжо ж нехта прынёс Яму есьці?
Ба́цькі нашыя елі манку ў пустэльні, як ёсьць напісана: «хлеб ізь Неба даў ім есьці» (Пс. 78:24).
І вось спрачаліся міжы сабою жыды, кажучы: як Ён можа даць нам Цела (Сваё) есьці?
Сказаў жа ім Ісус: Праўду, Праўду кажу вам: (калі) ня бу́дзеце есьці Цела Сына Чалавечага і (ня) бу́дзеце піць Крыві Ягонай, ня бу́дзеце мець Жыцьця ў сабе.
Вяду́ць тады Ісуса ад Каяхвы да прэторыі. А была раніца, і яны ня ўвайшлí ў прэторыю, каб ня занячысьціцца, але каб (можна было) есьці пасху.
А як настаў дзень, нікаторыя жыды, зрабіўшы змову, да́лі зарок ка́жучы і ня есьці, і ня піці пакуль ня заб’юць Паўлу.
Ты ж ня паддавайся іхным довадам: бо яго падпільноўваюць больш за сорак мужчын зь іх, якія пакляліся ня есьці і ня піць пакуль ня заб’юць яго, і цяпер яны гатовы, чакаючы ад цябе распараджэньня.
Сказаўшы ж гэтае і ўзяўшы хлеб (ён) пахваліў Бога перад усімі і пача́ў, разламаўшы, есьці.
Адзін верыць (што можна) есьці ўсё, а слабы есьць гародніну.
Добра ня есьці мяса і ня піць віна, і ня (рабіць таго) ад чаго брат твой спатыкаецца ці спакушаецца, альбо зьнямагае.
Цяпер жа я напісаў вам ня мець лучнасьці з (тым), калі хто, называючыся братам, ёсьць блудадзей, альбо хапуга, альбо балванаслужка, альбо зламоўны, альбо п’яніца, альбо рабаўнік; з такім нават ня есьці разам.
Бо калі нехта ўбачыць цябе, маючага веданьне, узьлягаючага ў паганскай бажніцы, дык ці ня будзе схілена (гэтым) ягонае сумленьне, як слабога, каб есьці ахвяраванае балваном?
Таму, калі ежа спакушае брата майго, ня буду есьці (ахвяраванага для балваноў) мяса вавек, каб брата майго ня спакусіць.
Дык няўжо мы ня маем улады есьці і піць?
Ня будзьце таксама і балванапаклоньнікамі, як нікаторыя зь іх, як напісана: «Сеў народ есьці і піць, і падняўся на гульбішча».
Хíба няма ў вас дамоў, каб есьці і піць? Ці пагарджаеце царкву Бога і сароміце тых, хто (нічога) ня мае? Што скажу вам? Ці пахваліць вас за гэта? Ня хвалю.
Калі (проста) па-чалавечаму змагаўся я зь дзікімі зьвярамі ў Эхвесе, (дык) якая мне (ад гэтага) карысьць, калі мёртвыя ня ўваскрашаемы? Станем есьці і піць, бо заўтра памром!
Мы маем ахвярнік, зь якога ня маюць права есьці тыя, што скініі служаць.
Аднак маю супраць цябе няшмат, бо маеш тамака такіх, што трымаюцца навукі Балаама, які навучыў Балака пакласьці спакусу перад сынамі Ізраэля есьці ахвяры балваном і блудадзейнічаць.
Але маю крыху супраць цябе: бо дазваляеш жанчыне Язабэлі, што называе сябе прарочыцай, вучыць і зводзіць Маіх рабоў блудадзейнічаць і есьці ахвяры балваном.
Хто мае вуха, пачуй, што Дух гаворыць цэрквам: хто пераможа, таму дам есьці ад дрэва жыцьця, якое ёсьць пасярод раю Бога.
