І бачыла жонка, што дзерва добрае да ежы, і што яно прынаднае ачом, і пажаданае тое дзерва дзеля веды; і ўзяла садавіну зь яго а ела; і дала таксама мужу свайму зь ёю, і ён еў.
І ў сутніку верхнім із усялякае ежы Фараонавае ўменьня пякарскага; і птуства ела іх із сутніка на галаве маёй».
Праз Ашэра: тучны хлеб ягоны, і ён будзе даваць каралеўскія ежы.
І сьпяклі яны зь цеста, што вынесьлі зь Ягіпту, прэсныя перапечкі, бо яно яшчэ ня ськісла, бо яны выгнаны былі зь Ягіпту і не маглі адвалакаць, і нават ежы не прыгатавалі сабе на дарогу.
Калі ж другую возьме за яго, то ейнае ежы, адзежы й права жончынага хай ён ня менша.
З усялякае ежы, каторую ядуць, на каторую луча вада з такое судзіны, нячыстая будзе, і ўсялякі напітак, каторы п’юць, у ўсялякай такой судзіне нячысты будзе.
«Прайдзіце ўнутры табару й раскажыце люду, кажучы: "Прыгатуйце сабе ежы, бо ўжо за тры дні вы пярэйдзеце Ёрдан гэты, каб прыйсьці ўзяць у дзяржаньне зямлю, каторую СПАДАР, Бог ваш, даець вам на спадак"».
І сказалі нам старцы нашыя й усі жыхары нашае зямлі, кажучы: "Вазьміце ў рукі сабе ежы ў дарогу, і пайдзіце ім напярэймы, і скажыце ім: ’Мы слугі Вашы; дык цяпер учыніце з наміі змову’".
І ўзялі гэтыя людзі ад іх ежы, а вуснаў СПАДАРА не папыталіся.
Людзі Ізраельскія памлелі таго дня; бо Саўла абавязаў люд прысягаю, кажучы: «Пракляты, хто паспытаецца хлеба да вечара, пакуль я не памшчу варагом сваім». І не паспытаўся ўвесь люд ежы.
І схаваўся Давід на полю. І настаў маладзік, і сеў кароль ля ежы абедаць.
І ўстаў ён, пад’еў і напіўся, і, дзякуючы пасілку ад тае ежы, ішоў сорак дзён і сорак ночаў аж да гары Божае Горыва.
Ці ня вуха разьбірае словы, і не паднябеньне пазнаець смак ежы?
Яны валочацца ежы; калі не пад’ядуць, то наракаюць.
І далі ў ежы імне жоўць, і прагнаць смагу маю далі імне воцат піць.
І спакушалі Бога ў сэрцу сваім, просячы ежы, каторай жадалі;
Усякае ежы брыдзілася душа іхная, і яны дайшлі да брамаў сьмерці.
Як сядзеш паспытацца ежы зь дзяржаўцам, глядзі ўважліва, што перад табою;
І што да ежы, то была кажначасна давана яму ежа ад караля Бабілёнскага, кажны дзень дзель аж да дня сьмерці ягонае, усі дні жыцьця ягонага.
Я гукаў тых, што любілі мяне, але яны зьвялі мяне; сьвятары мае а старцы мае каналі ў месьце, як шукалі ежы сабе, каб ажывіць душы свае.
І сказаў князь легчанцоў Данелю: «Я баюся спадара свайго, караля, каторы прызначыў вам ежы і напіткі, бо чаму меў бы ён бачыць віды вашы хмарнейшыя, чымся дзяцюкоў вашага веку? тады вы прычыніце ў караля небясьпечнасьць галаве маёй».
Бо тыя, што ядуць дзель ежы ягонае, зломяць яго, і войска ягонае разальлецца, і шмат паваліцца забітых.
’Калі хто нёс пасьвячанае мяса ў крысе адзецьця свайго і даткнуўся крысом сваім да хлеба, або да стравы, або да віна, або да алівы, да якое-колечы ежы, ці будуць яны пасьвячаныя?’"» І сьвятарове адказалі: «Не».
А як настаў вечар, прыступіліся да Яго вучанікі Ягоныя, кажучы: «Пустыня тутака, дый час ужо позны, адпусьці груды, каб яны пайшлі да сёлаў і купілі сабе ежы».
І адзін із фарысэяў папрасіў, каб Ён паспытаўся ежы ў яго; і Ён увыйшоў у дом фарысэяў і ўзьляжаў.
Але Ён сказаў ім: «Вы дайце ім есьці». Яны ж сказалі: «У нас няма балей за пяць букаткаў і дзьве рыбы; хіба пайсьці й купіць ежы ўсяму люду гэтаму?»
І Спадар сказаў: «Дык хто ё тый верны а мудры дамавер, каторага Спадар пастанавіў над чэлядзяй Сваёй, даваць дзель ежы ў пару?
(Бо вучанікі Ягоныя адхінуліся да места купіць ежы).
І як доўга ўзьдзержаваліся ад ежы, тады Паўла, стаўшы пасярод іх, сказаў: «Мужы, надабе было паслухаць мяне і не адплываць ад Крыту, і ня мелі б гэтае шкоды ані страты.
І на додніцы Паўла ўмаўляў іх ізьесьці, кажучы: «Сядні чатырнанцаты дзень, як вы, у спадзяваньню, застаіцеся бязь ежы, нічога не паспытаўшыся.
Вось жа, калі брат альбо сястра голыя і ня маюць штадзеннае ежы,
Дзеля ежы ня бурай справы Божае. Усе чыстае, але блага людзіне, каторая есьць на спадману.
Ежа да жывата, і жывот да ежы; але Бог зьнішча адно й другое. Цела не да бязулства, але да Спадара, і Спадар да цела.
Што бароняць жаніцца, расказуюць узьдзержавацца ад ежы, каторую Бог стварыў, каб верныя й пазналыя праўду прыймалі з падзякаю.
Бо калі, подле часу, вы мелі б быць вучыцелямі, вы ізноў патрабуеце быць вучаныя першых пачаткаў слова Божага, і сталі патрабуючымі малака, а не цьвярдое ежы.
