А Сорай, жонка Абрамова, не радзіла яму. І ў яе была нявольніца, Ягіпцянка, а імя ейнае Гаґар.
І сказаў Бог Абрагаму: «Сорай, жонку сваю, не заві імя яе Сорай; але Сорра імя ейнае.
І сказаў Лаван: «Крушня гэта сьветкаю меж імною й табою сядні». Затым і назвалі імя ейнае: Ґалед
І ўзяў Юда жонку Іру, першаку свайму; імя ейнае Тамара.
Калі ж другую возьме за яго, то ейнае ежы, адзежы й права жончынага хай ён ня менша.
І калі ў людзіны выпалі валасы з галавы ейнае, то гэта пляшывы; чысты ён.
І кажны, хто даткнецца да пасьцелі ейнае, мае вымыць адзежу сваю й памыцца ў вадзе, і нячысты будзе аж да вечара.
Калі лежма ляжыць чалавек ізь ёй, то адлучэньне ейнае будзе на ім, і ён нячысты будзе сем дзён, і кажная пасьцеля, на каторай ён ляжа, будзе нячыстая.
І прыгатуе сьвятар адно на аброк за грэх, адругое на ўсепаленьне; і дастане ласкіўчыненьне ёй сьвятар перад СПАДАРОМ ад цечы нечысьці ейнае.
Голасьці айца свайго і голасьці маці свае не адкрывай: яна маці твая, не адкрывай голасьці ейнае.
Голасьці жонкі й дачкі ейнае не адкрывай, дачкі сына ейнага і дачкі дачкі ейнае не бяры, каб адкрыць голасьць іх: яны блізкая радня яе; гэта бязульства.
І да жонкі ў часе адлучэньня з прычыны нечысьці ейнае ня бліжся, каб адкрыць голасьць ейную.
Бо словам СПАДАРОВЫМ ён пагрэбаваў і расказаньне Ягонае ўзрушыў: чыста выгубіцца душа тая; бяспраўе ейнае на ёй».
Ня ежча ніякае здыхляціны; чужаземцу, каторы ў брамах тваіх, аддай яе, і ён хай есьць яе, альбо прадай чужніку; бо ты люд сьвяты ў СПАДАРА, Бога свайго. Не вары казяняці ў малаццэ маці ейнае.
Калі ж пасьлей не захочаш яе, то адпусьці яе, подле жаданьня душы ейнае, але ніяк не прадавай яе за срэбра і ня зьдзекуйся зь яе, бо ты паніжыў яе.
І было просьле гэтага, што закахаўся ён у жонку ў даліне Сорэк; імя ейнае Даліла.
І быў ён узгадавацелям Гадасы, — яна ж Естэр, — дачкі дзядзькі свайго, бо ня было ў яе айца ані маці. Дзеўка гэта была складная а пазорная. І, па сьмерці айца ейнага а маці ейнае, Мордэхай узяў яе сабе за дачку.
Як яна паваліцца, яна ня зрынецца стрым галаву, бо СПАДАР падпора рукі ейнае.
Уся чэсьць дачкі каралеўскае ўнутры; адзецьце ейнае із залатога гафтаваньня.
Бо саладзіня капае з вуснаў чужое, і мякчэйшае за аліву паднябеньне ейнае:
Яна тчэць сабе каберцы; шоўк а пурпура адзецьце ейнае.
Моц а чэсьць — адзецьце ейнае, і сьмяецца аж да апошняга дня.
Гэтак кажа, СПАДАР: «Праклятая тая людзіна, што спадзяецца на чалавека і робе цела цаўём сваім, а ад СПАДАРА адварачаецца сэрца ейнае.
Бо яна не забіла мяне ў вулоньню, так што маці мая была б маім гробам, і ўлоньне ейнае заўсёды цяжарным.
Але цяжар СПАДАРОЎ наперад не мянуйце, бо цяжарам будзе кажнай людзіне слова ейнае, бо вы перакручуеце словы Бога жывога, СПАДАРА войскаў, Бога вашага.
І бачыла сястра ейная Аголіва, і болей за яе папсавалася ў сваім надзвычайным шале, і бязулства ў яе было болей, чымся бязулства сястры ейнае.
Затым гэтак кажа Спадар СПАДАР: «Гля, я даю зямлю Ягіпецкую Невухаднецару, каралю Бабілёнскаму, і ён панясець багацьце ейнае, і аглабае, і здабудзе здабытак ейны, і гэта будзе заплатаю войску ягонаму.
І цела ейнае — як бэрыл, і від ейны — як выгляд маланьні і вочы ейныя — як полымя цяпла, і цэўі ейныя, і ногі ейныя — колеру палерававае бронзы, і гук словаў ейных — як гук множасьці.
І зачала яна ізноў, і сказаў яму: «Назаві імя ейнае: Ло-Ругама, бо наперад Я ня буду спагадаць дому Ізраеляваму, каб, даруючы, дараваў ім.
І даткнуўся да рукі ейнае, і гаручка пакінула яе; і яна ўстала а паслугавала ім.
Бо Я прышоў пастанавіць чалавека супроці айца ягонага, і дачку супроці маткі ейнае, і нявестку супроці сьвякрыві ейнае.
І якга высахла ў яе жарало крыві ейнае, і яна пазнала ў целе, што ўздароўлена ад хваробы.
Жонка тая была Грачыца, СыраФінічанка подле нацанальнасьці; і прасіла яго, каб выгнаў нячысьціка з дачкі ейнае.
За дзён Гірада, караля Юдэйскага, быў адзін сьвятар, імям Захара, зь дзянное радоўкі Авінае, і жонка ягоная была з дачок Ааронавых, і імя ейнае Альжбета.
Быў жа хворы якісь Лазар ізь Віфані, ізь сяла Марыі а Мархвы, сястры ейнае.
І хвост ягоны павалок ізь неба трайціну гвездаў і кінуў іх на зямлю. І смок гэты стаў перад жонкаю, каторая мела радзіць, каб, як яна народзе, зжэрці дзецянё ейнае.
І нарадзіла яна хлопчыка, каторы меў пасьціць усі народы зямлі прутом зялезным, і ўхоплена было дзецянё ейнае да Бога й пасаду Ягонага.
І дзесяць рог, каторыя ты бачыў на зьверу, гэтыя зьненавідзяць бязулю, і спустошаць яе, і аголяць, і зьядуць цела ейнае, і спаляць яе агнём;
Бо віном шалу бязулства свайго напаіла яна ўсі народы; І каралёве земныя бязулілі зь ёю, і купцы земныя забагацелі з моцы раскошы ейнае».
Бо праўдзівыя а справядлівыя суды Ягоныя, бо Ён засудзіў тую вялікую бязулю, каторая папсавала зямлю бязулствам сваім, і памсьціў кроў слугаў Сваіх з рукі ейнае».
