І штырхаліся сыны ў нутру ейным, і яна сказала: «Калі так, дык чаму я такая?» І пайшла папытацца ў СПАДАРА.
І споўніліся дні ейныя радзіць: і вось, блізьняты ў жываце ейным.
І сказаў Сыхем айцу ейнаму а братом ейным: «Калі б імне знайсьці ласку ў вачох вашых, і што скажаце імне, я дам.
І было, як яна радзіла, і во, блізьняты ў жываце ейным.
Але папросе жонка ў суседкі свае і ў жывучай у доме ейным судзіны срэбнае а судзіны залатое, і адзежаў; і вы адзенеце ў іх сыноў сваіх і дачкі свае, і спустошыце Ягіпет».
І во якая будзе нечысьць ейная ў цечы ейнай: як цячэць ізь цела ейнага цеч ейная, і як запыняецца ў целе ейным цеч ейная, — гэта нечысьць ейная.
І калі ў жонкі будзе цеч, цеч крыві ў целе ейным, то сем дзён мае яна быць у вадлучэньню сваім. І кажны, хто даткнецца да яе, стане нячысты аж да вечара.
І ён жонку ў дзявоцтве ейным хай бярэць,
І зваяваў яго, і караля ягонага, і ўсі месты ягоныя, і зразілі іх лязом мяча, і аканавалі ўсю душу, што ў ім; не засталося астачы. Як учыніў із Гэўронам а каралём ягоным, і як учыніў ізь Ліўнаю а каралём ейным, так учыніў із Дэвірам а каралём ягоным.
У Наомі быў сваяк па мужу ейным, дужасіл, з радзімы Елімелехавае, і імя ягонае Воаз.
І быў дзень, і абракаў Елкана, і даў Пенінне, жонцы сваёй, і ўсім сыном ейным а дачкам ейным часьці;
Галасьлівая а ўпорлівая; ногі ейныя ня стыкаюцца ў доме ейным:
Усі дарогі людзіны чыстыя ў ваччу ейным, але СПАДАР важа духі.
Усі дарогі людзіны простыя ў ваччу ейным, але СПАДАР важа сэрцы.
Хто ўдзяржыць дзікую асьліцу, прывыклую да пустыні, як яна ў жадзе сваёй і ў распаленьню сваім глытае паветра? Усі, што шукаюць яе, ня стомяцца, у месяцу ейным знойдуць яе.
І як мы кадзілі караліцы нябёс і ўзьлівалі ўзьліваньні ёй, то ці бяз нашых мужоў рабілі мы гэта ёй: пяклі перапечкі з абразом ейным і ўзьлівалі ўзьліваньні ёй?»
І сталася, як пачула Альжбета здарованьне Марыіна, што скранулася дзяцянё ў жываце ейным, і Альжбета напоўнілася Духам Сьвятым,
Ён не згаджаўся з радаю а ўчынкам ейным, — з Арымафеі, места юдэйскага, што таксама чакаў гаспадарства Божага,
І ён устаў і пайшоў. І вось, Ефіоплянін, легчанец, Міністра Кандакі, караліцы Ефіопскае, што быў над усім скарбам ейным, каторы прыяжджаў пакланіцца ў Ерузаліме,
Старшы — абранай спадарыні а дзеткам ейным, каторых я люблю ў праўдзе, і ня толькі я адзін, але й усі, што пазналі праўду,
І на чале ейным напісана: «Тайна, Бабілён вялікі, маці бязуляў і брыды земнае».
