І бачыла жонка, што дзерва добрае да ежы, і што яно прынаднае ачом, і пажаданае тое дзерва дзеля веды; і ўзяла садавіну зь яго а ела; і дала таксама мужу свайму зь ёю, і ён еў.
І сказаў: «Хто ж табе сказаў, што ты голы? ці ня з гэнага дзерва, з каторага Я заказаў табе есьці, ты еў?»
Адаму ж сказаў: «За тое, што ты паслухаў голасу жонкі свае і еў з тога дзерва, з каторага Я заказаў табе, кажучы: "Ня еж ізь яго", праклята зямля з твае прычыны, із смуткам будзеш жывіцца зь яе ўсі дні жыцьця свайго.
І сказаў СПАДАР Бог: «Вось, людзіна сталася як адзін із Нас, каб ведаць дабро й ліха; і цяпер як бы ня выцягнуў ён рукі свае, і ня ўзяў таксама зь дзерва жыцьця, і ня еў, і не пачаў жыць вечна».
І Якаў даў Ісаву хлеба а стравы із сачыўкі; і ён еў, і піў, і ўстаў, і пайшоў; і пагрэбаваў Ісаў першародзтвам.
І сказаў: «Дабліж да мяне, я пад’ем ізь дзічыны сына свайго, каб дабраславіла цябе душа мая». І дабліжыў яму, і ён еў; і прынёс яму віна, і ён піў.
І задрыжэў Ісак дрыжэньням вельмі вялікім, і сказаў: «Хто ж гэта тый, што паляваў на дзіч і прынёс імне, і я еў з усёга перш, чымся ты прышоў, і дабраславіў яго? Ён і будзе дабраславёны».
Вось, дваццаць год я з табою; авечкі твае а козы твае ня ськідалі; бараноў чарады твае я ня еў;
І пакінуў ён усе, што меў, у руццэ Язэпавай; і ня рупіўся празь нішто, апрача хлеба, каторы ён еў. А Язэп быў складны а пазорны.
І сыны Іссасхаровы: Фола а Фува, Ёў а Шымрон.
Каб, учыніўшы змову із жыхарам тае зямлі, не пачаў бязуліць, ідучы за багамі іхнымі, і абракаць багом іхным, і ня гукнулі цябе, і ня еў з аброкаў ягоных,
І прабыў там у СПАДАРА сорак дзён і сорак ночаў, хлеба ня еў і вады ня піў, і напісаў на табліцах словы змовы, дзесяць словаў.
І звалі яны люд да аброкаў багоў сваіх, і еў люд, і кланяўся багом іхным.
Як я ўзышоў на гару, каб узяць табліцы каменныя, табліцы змовы, каторую ўчыніў СПАДАР із вамі, і прабыў на гары сорак дзён і сорак ночаў, хлеба ня еў і вады ня піў,
І паў я перад СПАДАРОМ, як уперад, сорак дзён і сорак ночаў хлеба ня еў і вады ня піў, з прычыны ўсіх грахоў вашых, каторымі вы ізграшылі, зрабіўшы гэта ліха ў ваччу СПАДАРА, угневаўшы Яго;
Я ня еў зь яе ў смутку сваім, ані ўзяў зь яе ў нечысьціні, ані даваў зь яе на Дзяды: я слухаў голасу СПАДАРА, Бога свайго, рабіў подле ўсёга, што Ты расказаў імне.
І еў Воаз, і піў, і разьвесялілася сэрца ягонае, і пайшоў легчы ля канца тарпы. І яна прышла ціхенька, і адкрыла ля ног ягоных, і лягла.
І падняў кухар лапатку, і ўзьняў яе; і пастанавіў перад Саўлам. І сказаў: «Во гэта пакінена, пастанаві перад сабою, еж, бо на гэты прызначаны час захавана табе, кажучы: "Я згукаў люд"». І еў Саўла із Самуйлам таго дня.
І рынуўся люд на здабытак, і бралі драбны й буйны статак і цяляты, і рэзалі на зямлі, і еў люд із крывёй,
І пабарзьдзіў Саўла, і ўпаў усім ростам сваім на зямлю, і дужа спалохаўся слоў Самуйлавых; дый сілы ня стала ў яго, бо ён ня еў хлеба ўвесь тый дзень і ўсю ноч.
І знайшлі Егіпцяніна ў полю, і ўзялі яго да Давіда, і далі яму хлеба, і ён еў, і далі напіцца вады.
І далі яму часьць вязанкі фіґаў і два зьвязкі разынак, і ён еў і пасіліўся; бо ён ня еў хлеба й ня піў вады тры дні й тры ночы.
І сказаў Цыва каралю: «Подле ўсёга, што расказуе спадар мой кароль слузе свайму, зробе слуга твой». Мефівошэф еў за сталом, як адзін із сыноў каралёвых.
І жыў Мефівошэф у Ерузаліме, бо ён еў заўсёды за сталом каралеўскім. Ён быў кульгавы на абедзьве нагі.
І гукнуў яго Давід, і еў Ура перад ім, і піў, і ўпаіў яго. Але ўвечары пайшоў спаць на пасьцелю сваю із слугамі СПАДАРА, а да дому свайго не пайшоў.
І ўстаў Давід ізь зямлі, і ўмыўся, і памазаўся, і зьмяніў адзецьці свае, і пайшоў да дому СПАДАРОВАГА, і пакланіўся. І прышоў да дому свайго, і прасіў, і падалі яму хлеба, і ён еў.
І сказалі яму слугі ягоныя: «Што знача, што ты так робіш: як дзецянё яшчэ жыло, ты поставаў а плакаў, а як дзецянё памерла, ты ўстаў і еў хлеб?»
І сказаў яму Ёнадаў: «Лажыся ў пасьцелю сваю і прыдайся хворым; і як ацец твой прыйдзе даведацца цябе, ты скажы яму: "Калі ласка, хай прыйдзе Тамара, сястра мая, і падасьць імне хлеба, і прыгатуе перад ачыма маімі сытое бараніны, каб я бачыў і еў з рук ейных"».
Але зьвярнуўся, еў хлеб і піў ваду ў тым месцу, праз каторае Ён сказаў табе: ’Ня еж хлеба й ня пі вады’, — мертвае цела твае ня ўвыйдзе ў гроб айцоў тваіх"».
І прышоў Агаў двору смутны а гнеўны з тога слова, каторае казаў яму Навоф Ізрэелянін, кажучы: «Не аддам табе спадку айцоў сваіх». І лёг на ложак свой, і адвярнуў від свой, і хлеба ня еў.
І прышоў Егу, і еў, і піў, і сказаў: «Ідзіце да гэнае праклятае і пахавайце яе, бо яна дачка каралеўская».
І адмяніў вязьнічныя адзецьці ягоныя, і ён еў хлеб заўсёды перад ім усі дні жыцьця свайго;
І ўстаў Езра ад дому Божага, і пайшоў да гасподы Ёгоганана Еляшывенка, і прышоў туды. Хлеба ён ня еў і вады ня піў, бо ён быў у жалобе з прычыны ізрады пераселеных.
Быў чалавек у зямлі Уц, імя ягонае Ёў; і быў чалавек гэты беззаганны а пасьцівы, і ён баяўся Бога, і адхінаўся ад ліха.
Як радоўка дзён чэсьцяў канчалася, Ёў пасылаў па іх, і пасьвячаў іх, і, устаючы рана нараніцы, спраўляў усепаленьні подле ліку ўсіх іх; бо гукаў ён: «Можа ізграшылі сынове мае і зганілі Бога ў сэрцу сваім». Гэтак рабіў Ёў усі дні.
І адказаў шайтан СПАДАРУ і сказаў: «Ціж дарма Ёў багабойлівы?
Тады Ёў устаў, і разьдзер вопратку, астрыг галаву сваю, і паў на зямлю, і пакланіўся,
У вусім гэтым не ізграшыў Ёў і не праказаў неразумнага Богу.
Але ён сказаў ёй: «Ты гукаеш, як адна з дурных гукала; нягож добрае мы будзем прыймаць ад Бога, а благога ня будзем прыймаць?» У вусім гэтым не ізграшыў Ёў вуснамі сваімі.
Просьле гэтага адчыніў Ёў вусны свае і пракляў дзень свой.
І адказаваў Ёў, і сказаў:
І ўзноў рабіў Ёў свае адумысловае прыраўнаньне, і сказаў:
І ўзноў рабіў Ёў свае адумысловае прыраўнаньне, і сказаў:
Ці еў я лусту сваю асобна? ці ня еў сірата зь яе?
Калі плады яе я еў дарма і прысіліў собсьнікаў зямлі выдыхнуць душу,
Бо сказаў Ёў: "Мая праўда, але Бог адхінуў суд мой.
Хто людзіна, як Ёў, што п’ець насьмех, як ваду,
"Ёў бязь веданьня гукае, і словы ягоныя неразумныя".
Я зычыў бы, каб выпрабаваны быў Ёў на векі за адказ, як нягодным людзём;
Ёў дарма адчыніў вусны свае і бязь веданьня множа словы».
І адказаў Ёў СПАДАРУ, і сказаў:
І адказаў Ёў СПАДАРУ, і сказаў:
І сталася просьле тога, як казаў СПАДАР гэтыя словы Ёву, што сказаў СПАДАР Еліфазу Феманяніну: «Узгарэўся гнеў Мой на цябе а на двух прыяцеляў тваіх за тое, што вы ня гукалі празь Мяне так правільна, як слуга Мой Ёў.
Дык цяпер вазьміце сабе сем цялят-бычкоў а сем бараноў, і пайдзіце да слугі Майго Ёва, і абрачыце аброк за сябе; і Ёў, слуга Мой, памоліцца за вас, бо толькі від ягоны я прыйму, каб Я з вамі ня ўчыніў подле вашае дурноты за тое, што вы гукалі празь Мяне ня так правільна, як слуга Мой Ёў».
Просьле тога Ёў жыў сто сорак год, і бачыў сыноў сваіх і сыноў сыньніх сваіх аж да чацьвертага роду.
І памер Ёў у старасьці, насычаны днямі.
Гэта ж я еў попел, як хлеб, і напітак свой з плачам мяшаў,
Ці ты будзеш караляваць, што вяльмуешся кедрам? Айцец твой, ці ён ня еў і ня піў, але чыніў суд а справядлівасьць? Тады было добра яму.
І сказаў я: «Авохці імне, Спадару Божа! гля, душа мая не забрудзянена, бо з маладосьці свае аж дагэтуль я ня еў здыхаты ані разарванага, і ніякае абрыдонае мяса ня прыходзіла ў рот мой».
Хоць бы гэтыя тры мужы, — Ной, Данель а Ёў, — былі ў ёй, яны сваёй справядлівасьцю спасьлі б толькі душы свае, — агалашае Спадар СПАДАР. —
Хоць бы Ной, Данель а Ёў былі ў ёй, жыў Я, — агалашае Спадар СПАДАР, — яны ня вывальнілі б ані сына, ані дачкі; яны вывальнілі б справядлівасьцяй сваёй толькі душы свае»;
І не паўніць ніякага з гэтых абавязкаў, але таксама на горах еў і сплюгавіў жонку прыяцеля свайго,
Ня еў на горах ані ўзьнімаў аччу сваіх да балваноў дому Ізраелявага, ня сплюгавіў жонкі прыяцеля свайго,
Тае ж гадзіны выпаўнілася гэта над Невухаднецарам: і ён быў прагнаны ад людзёў, і еў траву, як валы, і цела ягонае мокла ад расы нябёснай, пакуль валасы ягоныя ня вырасьлі, як пер’е арла, і ногці, як капцюры птушак.
Хлеба ня еў, ані мяса, ані віно ня йшло ў рот мой, і ня масьціў сябе, пакуль ня выпаўніліся тры тыдні.
