Абачылі яе й княжаты Фараонавы, і пахвалілі яе Фараону, і ўзята была тая жонка да дому Фараонавага.
І чара фараонава ў руццэ ў мяне. Я ўзяў ягадаў, выціснуў іх у чару фараонаву, і падаў чару ў руку Фараону».
За тры дні падыйме Фараон галаву тваю, і зьверне цябе на месца твае, і ты падасі Фараону ў руку ягоную, як зараджана ўперад, як ты быў чашнікам ягоным.
І калі б ты ўспомнеў мяне, як будзеш мецца добра; і зрабі ж імне ласку, учыні менку празь мяне Фараону, і вывядзі мяне з гэтага дому;
І зьвярнуў князя чашнікаў на ягонае месца чашніка, і ён падаў чару ў руку Фараону.
І было нараніцы, і стрывожаны быў дух ягоны, і паслаў, і гукнуў усіх чарадзеяў Ягіпту і ўсіх мудрыцоў сваіх, і паведаў Фараонім сон свой; але ня было, хто б зьясьніў іх Фараону.
І гукаў князь чашнікаў Фараону, кажучы: «Грахі свае ўспамінаю я сядні.
І адказаў Язэп Фараону, кажучы: «Гэта не ад мяне — Бог можа адказаць супакоям Фараону».
І сказаў Язэп Фараону: «Сон Фараонаў адзін ён: што Бог чыне, тое ён наказаў Фараону.
Гэта тое слова, што я казаў Фараону: і што Бог учыне, тое Ён паказаў Фарону.
А што паўтарыўся тый сон Фараону двойчы, знача, што запраўды гэта слова ад Бога і што сьпяшаецца Бог споўніць Яго.
І цяпер ня вы паслалі мяне сюды, але Бог, і пастанавіў мяне за айца Фараону і за гаспадара ў вусёй зямлі Ягіпецкай.
І сказаў Язэп братом сваім і дому айца свайго: «Я ўзыйду, паведамлю Фараону і скажу яму: "Браты мае і дом айца майго, каторыя былі ў зямлі Канаанскай, прышлі да мяне.
І прышоў Язэп, і паведаміў Фараону, і сказаў: «Ацец мой, і браты мае, і драбны й буйны статак іхны, і ўсе іхнае прышлі ізь зямлі Канаанскае; і вось, яны ў зямлі Ґошэн».
І сказаў Фараон братом ягоным: «Які ваш занятак?» Яны сказалі Фараону: «Пастухі авец слугі твае, і мы, і бацькі нашыя».
І сказалі яны Фараону: «Падарожжаваць у зямлі прышлі мы, бо няма пашы статку слугаў тваіх; бо вялікая галадоў у зямлі Канаанскай. Дык дазволь. калі ласка, асяліцца слугам тваім у зямлі Ґошэн».
І сказаў Якаў Фараону: «Дзён год падарожжаваньня майго сто трыццаць год; малыя й ліхія былі дні год жыцьця майго, і не дасяглі да дзён год жыцьця айцоў маіх у днёх падарожжаваньня іхнага».
Чаму нам памерці перад ачыма тваімі, таксама нам, таксама зямлі нашай? Купі нас і землі нашы за хлеб; і будзем мы й землі нашы слугамі Фараону; а ты дай нам сяўбы, і будзем жывы, і не памрэм, і зямля ня спусьцее».
І купіў Язэп усю зямлю Ягіпецкую Фараону, бо прадалі Ягіпцяне кажны свае поле, бо апанавала іх галадоў. І зямля стала Фараонавай.
І сказаў Язэп люду: «Вось, я купіў вас сядні й землі вашы Фараону; во вам сяўба, і засявайце зямлю.
І як будзе жніво, то давайце пятую часьць Фараону; а чатыры часьці застануцца вам засеяць поле і на еміну вам і тым, што ў дамовах вашых, і на еміну дзецянятам вашым».
Яны сказалі: «Ты захаваў нам жыцьцё, няхай знойдзем ласку ў ваччу спадара свайго, і будзем слугамі Фараону».
І ўставіў гэта Язэп правам аж дагэтуль у зямлі Ягіпецкай — Фараону пятую часьць, толькі зямля сьвятароў ім самым, ня была яна Фараонава.
І мінулі дні плачу па ім, і гукаў Язэп дому Фараонаваму, кажучы: «Калі я знайшоў ласку ў вачох вашых, то кажыце, калі ласка, у вушы Фараону, кажучы:
І пастанавіў над ім зьбіраньнікаў падачкаў уціскаць яго цяжарамі. І ён збудаваў месты складаў Фараону — Піфон а Рамсэс.
Бабкі сказалі Фараону: «Гэбрэйскія жанкі не такія, як ягіпецкія; яны жвавыя, і яны родзяць перш, чымся прыйдзе да іх бабка».
І скажы Фараону: "Гэтак кажа СПАДАР: ’сын Мой, пяршак Мой — Ізраель.
І потым прышлі Масей а Аарон, і сказалі Фараону: «Гэтак кажа СПАДАР, Бог Ізраеляў: "Адпусьці люд Мой, і яны будуць сьвяціць Імне на пустыні"».
«Уйдзі, скажы Фараону, каралю Ягіпецкаму, няхай выпусьце сыноў Ізраелявых ізь зямлі свае».
І гукаў СПАДАР Масею а Аарону, і расказаў ім казаць сыном Ізраелявым і Фараону, каралю Ягіпецкаму, вывесьці сыноў Ізраелявых ізь зямлі Ягіпецкае.
Яны тыя, каторыя казалі Фараону, каралю Ягіпецкаму, каб вывесьці сыноў Ізраелявых ізь Ягіпту; гэта Масей а Аарон.
І сказаў СПАДАР Масею, кажучы: «Я СПАДАР. Гукай Фараону, каралю Ягіпецкаму, усе, што Я кажу табе».
І сказаў СПАДАР Масею: «Гля, я пастанавіў цябе за бога Фараону; Аарон, брат твой, будзе тваім прарокам.
Ты будзеш казаць усе, што Я раскажу табе; а Аарон, брат твой, будзе гукаць Фараону, і ён выпусьце сыноў Ізраелявых ізь зямлі свае.
І сказаў Масей Фараону: «Дазволь усьціць цябе, прызнач, калі маліць за цябе, і за слугаў тваіх, і за люд твой, каб жабы былі зьнішчаны ў цябе, у дамох тваіх, і засталіся адно ў раццэ».
І вышлі Масей а Аарон ад Фараона; і Масей гукаў да СПАДАРА праз жабы, як ён прызначыў Фараону.
І сказалі тайнаведы Фараону: «Палец Божы гэта». Але сэрца Фараонава закалянела, і ён не паслухаў іх, як і казаў СПАДАР.
Я закаляню сэрца Фараонава, і ён пажанецца за імі, і ўслаўлюся на Фараону і на ўсім войску ягоным; і пазнаюць Ягіпцяне, што Я — СПАДАР». І зрабілі гэтак.
А Я, вось, закаляню сэрца Ягіпцян, і яны ўвыйдуць за імі, і ўслаўлюся на Фараону і на ўсім войску ягоным, на цялежках ягоных і на коньніках ягоных,
І даведаецца Ягіпет, што Я СПАДАР, як услаўлюся на Фараону, на цялежках ягоных і на коньніках ягоных».
І расказаў Масей сьцю свайму праз усе, што зрабіў СПАДАР Фараону а Ягіпцянам за Ізраеля, і праз усе цяжкасьці, каторыя стрэлі іх на дарозе, і што выбавіў іх СПАДАР.
Ня бойся іх, выразьліва ўспомні тое, што зрабіў СПАДАР, Бог твой, Фараону а ўсяму Ягіпту,
І знакоў Ягоных, і ўчынкаў ягоных, каторыя Ён учыніў сярод Ягіпту фараону, каралю Ягіпецкаму, і ўсёй зямлі ягонай,
І згукаў Масей усяго Ізраеля, і сказаў ім: «Вы бачылі ўсе, што зрабіў СПАДАР перад ачыма вашымі ў зямлі Ягіпецкай Фараону а ўсім слугам ягоным а ўсёй зямлі ягонай:
Подле ўсіх знакоў а чудосаў, каторыя зрабіць паслаў яго СПАДАР у зямлі Ягіпецкай Фараону а ўсім слугам ягоным а ўсёй зямлі ягонай,
Як Гадад пачуў, што Давід супачыў з айцамі сваімі, і што вайводца Ёаў памер, то сказаў фараону: «Адпусьці мяне, я пайду да зямлі свае».
І срэбра й золата даваў Егоякім фараону; ён ацанаваў зямлю, каб даваць срэбра подле расказаньня фараонавага; ад кажнага зь люду зямлі, подле ацэны свае, ён спаганяў срэбра а золата на тое, каб аддаваць фараону Неху.
І даў знакі а чудосы на фараону, і на ўсіх слугах ягоных і на ўсім людзе зямлі ягонае, бо Ты ведаў, што яны задумлялі ліха на іх, і зрабіў Ты сабе імя дагэтуль.
Але, князі цоанскія дурні; рада мудрых параднікаў фараонавых — дурнота. Як скажаце вы фараону: «Я сын мудрых, сын старавечных каралёў?»
Фараону, каралю Ягіпецкаму, а слугам ягоным а ўсяму люду ягонаму
«Сыну людзкі! Я зламіў плячо фараону, каралю Ягіпецкаму, і гля, яно не завязана, каб гаіць, і ня будзе абкручана завязкаю, каб зрабіць яго моцным дзяржаць меч.
І ўмацую плечы караля Бабілёнскага, і дам яму ў рукі меч Свой; фараону зламлю плячукі, і ён будзе якатаць перад ім ёкатам сьмяротна раненага.
«Сыну людзкі! гукай фараону, каралю Ягіпецкаму, і множасьці ягонай: "Да каго ты раўнуешся вяліччам сваім?
«Сыну людзкі! завядзі пахоўную песьню па фараону, каралю Ягіпецкім, і скажы яму: "Ты падобны да маладога лява меж народаў, і ты, як дзіўствы ў морах, і прарваўся рэкамі сваімі, і муціш воды нагамі сваімі, і брудзіш рэкі іх"».
