Просьле гэтых стацьцяў было слова СПАДАРОВА да Абрама ў відзені, кажучы: «Ня бойся, Абраме, Я шчыт твой; надгарода твая вельмі вялікая».
Шчасьлівы ты, Ізраелю! хто падобны да цябе, людзе выбаўлены СПАДАРОМ, Каторы шчыт помачы твае, і Каторага меч вялічча твае. Варагі твае паддаюцца табе, і ты на вышынях іхных топчаш іх».
Абралі новыя багі, тады бывала вайна ў брамах. Ці відзён быў шчыт а дзіда ў сараку тысячаў Ізраеля?
І крануўся Пілішчанін, ідучы а бліжачыся да Давіда, і чалавек нёс шчыт сьпераду яго.
Горы Ґілвоаскія! хай не падзець на вас раса ані дождж, і хай ня будзе палёў з пладамі; бо там ськінены шчыт дужых, шчыт Саўлаў, бы ня быў ён памазаны алеям.
СПАДАР — скала мая, я абаранюся Ім; шчыт мой, рог спасеньня майго, высокая вежа мая, уцёк мой; Спасе мой, ад усілства Ты выбавіў мяне!
БОГ! — беззаганная дарога Ягоная, слова СПАДАРОВА пералітаванае, шчыт Ён усім, што спадзяюцца на Яго.
І Ты даў імне шчыт спасеньня Свайго, і кунежнасьць Твая ўзьвялічыла мяне.
І зрабіў кароль Салямон дзьвесьце вялікіх шчытоў з каванага золата; па шасьцьсот сыкляў пайшло на кажны шчыт;
І трыста шчытоў з каванага золата; па тры міны золата пайшло на кажны шчыт; і пастанавіў іх кароль у доме Лібанскага лесу.
Сыноў Рувінавых а Ґадовых а палавіцы плямені Манасавага, сыноў харобрых, мужоў, шчыт а меч носячых, лукам страляючых, навытыраных да вайны, сорак чатыры тысячы сямсот шасьцьдзясят, што йшлі да войска.
Сыноў Юдзіных, шчыт а дзіду носячых, шэсьць тысячаў а асьмісот, узброеных да вайны.
І зрабіў Салямон дзьвесьце вялікіх шчытоў з каванага золата, — па шасьцьсот каванага золата пайшло на кажны шчыт, —
І трыста шчытоў малых із каванага золата, — па трыста золата пайшло на кажны шчыт; і пастанавіў іх кароль у доме зь лібанскага лесу.
І зьбер Амася Юдэю, і прызначыў ім па дамох айцоў князёў над тысячамі і князёў над сотнямі, у вусёй Юдэі а Веняміне; і палічыў іх ад дваццацёх год і вышэй, і знайшоў іх трыста тысячаў чалавекаў выборных, на вайну выходзячых, дзіду а шчыт дзяржачых.
А Ты, СПАДАРУ, шчыт імне, слава мая і ўзьніманьнік галавы мае.
Божа мой, скала мая, на Каторую я спадзяюся, шчыт мой і рог спасеньня майго, высокая вежа мая!
Бог! — беззаганная дарога Ягоная, слова СПАДАРОВА пералітаванае; шчыт Ён усім, што спадзяюцца на Яго; бо хто Бог,
І Ты даў імне шчыт спасеньня Свайго, і правіца Твая паддзяржала мяне, і кунежнасьць Твая ўзьвялічыла мяне.
СПАДАР — сіла мая а шчыт мой; у Ім спадзевы сэрца майго, і Ён памог імне, і сэрца мае ўзьвесялілася, і песьняю сваёю я ўслаўлю Яго.
Душа наша чакае СПАДАРА: помач наша а шчыт наш Ён;
Схапі шчыт а панцыр і паўстань на помач імне;
Там зламіў Ён палаючыя стрэлы луку, шчыт а меч а вайну. Сэля.
Бо сонца а шчыт СПАДАР Бог, СПАДАР даець ласку а чэсьць, не адмаўляе дабра тым, што ходзяць пасьціва.
Бо да СПАДАРА належа шчыт наш, і сьвяты Ізраеля — Кароль наш.
Пер’ям Сваім ахінець цябе, і пад крыламі Ягонымі схаваешся, шчыт а панцыр вернасьць Ягоная.
Ізраелю! спадзявайся на СПАДАРА: помач ім а шчыт іхны Ён.
Доме Ааронаў! спадзявайцеся на СПАДАРА: помач ім а шчыт іхны Ён.
Вы, што баіцеся СПАДАРА, спадзявайцеся на СПАДАРА: помач ім а шчыт іхны Ён.
Ты схоў мой а шчыт мой; на слова Твае спадзяюся.
Міласэрдзе мае а горад мой, высокая вежа мая а вывальнік мой, шчыт мой, на Каторага спадзяюся, Каторы паддаець люд мой імне.
Ён хавае пасьцівым існае; Ён — шчыт ходзячым беззаганна;
Кажнае слова Божае пералітаванае; Ён шчыт тым, што спадзяюцца на Яго.
Стол прыгатаваны, вартаўнік вартуе; ядуць, п’юць. Устаньце, князі, мажча шчыт.
І Елам возе сагайдак, людзі ў цялежках а коньнікі, і Кір агаляе шчыт.
«Прыгатуйце панцыр а шчыт і бліжчася да бітвы.
Ён заб’ець мячом дачкі твае ў полю і збудуе ўмацаваньні супроці цябе, і насыпе наспы супроці цябе, і выставе шчыт супроці цябе;
З Пэрсі а Люду а Путу былі ў войску тваім воямі тваімі, шчыт а шолам вешалі ў цябе; яны дадавалі табе прыбору.
Шчырвавеў шчыт дужасілаў ягоных, харобрыя ў шкарлаце; цялежкі з пылаючымі сьветачамі ў дзень прыгатовы яго, і елкі страшна дрыжэць будуць.
