І зачала яшчэ, і нарадзіла сына, і сказала: «Гэтым разам я буду хваліць СПАДАРА». Затым назвала імя ягонае: Юда. І перастала радзіць.
Пяршак Якаваў Рувін а Сымон а Леў а Юда а Ісасхар а Завулон.
І сказаў Юда братом сваім: «Якая карысьць, што мы заб’ем брата нашага і схаваем кроў ягоную?
І было ў тым часе: і зышоў Юда ад братоў сваіх, і павярнуў да Одоламца, а імя ягонае Гіра.
І абачыў там Юда дачку аднаго Канааняніна, імя ягонае: Шуа; і ўзяў яе, і ўвыйшоў да яе.
І ўзяў Юда жонку Іру, першаку свайму; імя ейнае Тамара.
І сказаў Юда Онану: «Увыйдзі да жонкі брата свайго, жаніся зь ёй, як дзевер, і вытвары насеньне брату свайму».
І сказаў Юда Тамары, нявестцы сваёй: «Сядзі ўдавою ў доме айца свайго, пакуль вырасьце Шэла, сын мой». Бо ён сказаў: «Каб не памер таксама ён, як браты ягоныя». І пайшла Тамара, і жыла ў доме айца свайго.
І за шмат дзён памерла дачка Шуіна, жонка Юдава. І пацешыўся Юда, і ўзышоў да Фімны, да стрыгучых статак, сам а Гіра, прыяцель ягоны, Одаламец.
І абачыў яе Юда, і падумаў, што яна блудніца, бо яна накрыла від свой.
І паслаў Юда казянё прыяцелям сваім Одоламцам, каб узяць заклад з рукі жонкі; але ён не знайшоў яе.
І сказаў Юда: «Няхай яна возьме сабе, каб толькі ня было на сорам; вось, я паслаў казянё гэна, але ты не знайшоў яе».
Мінула каля трох месяцаў, і сказалі Юдзе, кажучы: «Зрабіла бязулства Тамара, нявестка твая, і нат яна цяжарная ад бязулства». І сказаў Юда: «Вывядзіце яе, і няхай спаляць».
І пазнаў Юда, і сказаў: «Яна справядліўшая за мяне, бо за тое, што я ня даў яе Шэлу, сыну сваяму». І болей не пазнаваў яе.
І сказаў яму Юда, кажучы: «Тый чалавек стродка асьветчыў нам, сказаўшы: "Не абачыце віду майго, хіба будзе брат ваш із вамі".
І сказаў Юда Ізраелю, айцу свайму: «Пашлі хлапца; і мы ўстанем, і пойдзем, і будзем жыць, і не памрэм, і мы, і ты, і дзецяняты нашыя.
І прышлі Юда а браты ягоныя да дому Язэпавага, — ён яшчэ быў там, — і білі чалом яму.
І сказаў Юда: «Што нам сказаць спадару нашаму? што гукаць і чым правіцца? Бог знайшоў бяспраўе слугаў тваіх; вось, мы слугі спадару нашаму, і мы, і тый, у чыіх руках знайшлася чара».
І дабліжыўся Юда да яго, і сказаў: «О спадару мой, няхай скажа, калі ласка, слуга твой слова ў вушы спадара свайго, і не загневайся на слугу свайго, бо як сам Фараон, так і ты.
Юда! цябе хваліць будуць браты твае. Рука твая на патыліцы непрыяцеляў тваіх; паклоняцца табе сынове айца твайго.
Левянё Юда, ад разарванага, сыну мой, ты ўзышоў. Сьхінуўся, ляжаў, як леў і як лявіца: хто пабудзе яго?
«Гэтыя маюць стаць, каб дабраславіць народ на гары Ґерызым, як пярэйдзеце Ёрдан: Сымон, Леў, Юда, Іссасхар, Язэп а Венямін.
І падзеляць яе на сем спадкаў. Юда хай застанецца ў граніцы сваёй з паўдня; а дом Язэпаў хай застанецца ў граніцы сваёй з поўначы.
І сказаў СПАДАР: «Юда ўзыйдзе; вось, Я даў зямлю ў руку ягоную».
І сказаў Юда Сымону, брату свайму: «Узыйдзі з імною да жэрабя майго, і будзем ваяваць із Канаанянінам; і пайду таксама я з табою да жэрабя твайго». І пайшоў зь ім Сымон.
І ўзышоў Юда, і даў СПАДАР Канааняніна а Ферэзэя ў руку іхную, і пабілі яны іх у Везэку дзесяць тысячаў чалавекаў.
І пайшоў Юда на Канааняніна, каторы жыў у Гэўроне, імя ж Гэўрону ўперад Кіраф-Арба, і зразілі Шэшая а Агімана а Фалмая.
І пайшоў Юда із Сымонам, братам сваім, і зразілі Канааняніна, жыхара Цэфафа, і аканавалі яго, і названа места гэтае Горма.
Юда заваяваў Ґазу а граніцы яе, і Ашкелон у граніцах яго, і Екрон у граніцах яго.
І ўсталі, і ўзышлі да дому Божага, і пыталіся ў Бога, і сказалі сынове Ізраелявы: «Хто ўзыйдзе дзеля нас спачатку на бітву із сынамі Веняміновымі?» І сказаў СПАДАР: «Юда спачатку».
А ўвесь Ізраель а Юда любілі Давіда, бо ён выходзіў і ўходзіў перад імі.
І сказаў Ура Давіду: «Скрыня а Ізраель а Юда жывуць у буданох, і спадар мой Ёаў і слугі спадара майго разьлягліся ў полю, а я ўвыйшоў бы ў дом свой есьці а піць а ляжаць із маёю жонкаю! клянуся тваім жыцьцём а жыцьцём душы твае, я гэтага не зраблю».
І зьвярнуўся кароль, і прышоў да Ёрдану, а Юда прышоў да Ґілгалу, каб пераняць караля й перавезьці караля перазь Ёрдан.
Юда а Ізраель, шмат іх, як пясок ля мора чысьленыя, елі, пілі а весяліліся.
І жылі Юда а Ізраель бясьпечна, кажны пад сваім вінным а пад сваім фіґавым дзервам, ад Дану аж да Веер-Шэвы, усі дні Салямонавы.
І рабіў Юда ліха перад ачыма СПАДАРА, і квялілі Яго болей, чымся ўсе тое, што рабілі айцове іхныя грахамі сваімі, якімі яны грашылі.
Ты чыста разьбіў Едомлян, і сэрца твае загардзела. Хваліся й сядзі ў доме сваім. Нашто табе выгукаць ліха? Упадзеш ты й Юда з табою».
І разьбіты былі Юда Ізраелям, і ўцяклі кажны да будану свайго.
Дый Юда не дзяржаў расказаньняў СПАДАРА, Бога свайго, і хадзіў у звычаёх Ізраеля, як чынілі яны.
Гэта сынове Ізраелявы: Рувін, Сымон, Леў а Юда, Іссахар а Завулон,
І жонка ягоная Юда нарадзіла Ерэда, айца Ґедора, а Гэвера, айца Сохо, а Екуфеля, айца Занаога. І гэта сынове Біфы, дачкі фараонавае, каторую ўзяў Мегэд.
Бо Юда быў найдужшы з братоў сваіх, і князь ізь яго, але пяршацтва Язэпу.
І вышаў ён наўпярэймы Асе, і сказаў яму: «Паслухайце мяне Аса а ўвесь Юда а Венямін: СПАДАР із вамі, як вы зь ім; і калі будзеце шукаць Яго, знойдзеце Яго; калі ж пакінеце Яго, Ён пакіне вас.
Ня вам біцца гэты раз; вы станьце, стойце й глядзіце на выбаўленьне СПАДАРОВА вам, Юда а Ерузаліме!" Ня бойцеся а не лякайцеся. Заўтра выйдзіце наўпярэймы ім, і СПАДАР будзе з вамі».
І зь Левітаў: Ёзавад, Шымей а Келая, ён жа Келіта, Пефага, Юда а Елезэр;
І Ёель Зыхранок, нагляднік над імі, а Юда Гасянуёнак, другі над местам.
І Левітаве: Ешуа, Віннуй, Кадмель, Шэрэва, Юда, Матфаня, што быў над выхваляньням, ён а браты ягоныя,
Юда а Венямін а Шэмая а Ярэма;
І браты ягоныя: Шэмая а Азарэль, Мілалай, Гілалай, Маай, Нефанэль а Юда, Ганань із музыцкімі снадзямі Давіда, чалавека Божага, і пісьменьнік Езра, сьпераду іх.
Ґілеад Мой, і Манас Мой, і Яхрэм сіла галавы Мае, Юда правадаўца Мой,
Ґілеад Мой, Манас Мой і Яхрэм сіла галавы Мае, Юда правадаўца Мой.
Быў Юда сьвятыняю Ягонай, Ізраель дзяржаваю Ягонай.
І адвернецца завіднасьць Яхрэмава, і праціўнікі Юды адцяты будуць: Яхрэм ня будзе завідаваць Юдзе, і Юда ня будзе ўціскаць Яхрэма;
Ідзе багі твае, каторыя ты сабе зрабіў? хай яны ўстануць, калі могуць выбавіць цябе ў часе бяды твае; бо подле ліку местаў тваіх былі багі твае, Юда.
Бо ў цябе, Юда, колькі местаў, толькі й багоў, і колькі вуліцаў у Ерузаліме, толькі ты наставіў аброчнікаў да ганебных рэчаў, аброчнікаў кадзіць Ваалу.
За дзён Ягоных спасецца Юда, і Ізраель будзе жыць бясьпечна; і во імя Ягонае, каторым Яго назавуць: "СПАДАР — справядлівасьць наша".
І будуць жыць там разам Юда а ўсі месты ягоныя а ралейнікі а тыя, што пераганяюць народы.
Тых дзён спасецца Юда, і Ерузалім будзе жыць бясьпечна. І гэтак назавуць Яго: ’СПАДАР — справядлівасьць наша’".
Кароль паслаў Юду прынесьці зьвіток, і ён узяў яго зь Елішамы, пісара, пакою. І Юда чытаў яго ў вушы каралю і ў вушы ўсіх князёў, што стаялі ля караля.
І сталася, як Юда прачытаваў тры-чатыры лісты, што ён адцінаў іх складанчыкам і кідаў у цяпло, што на вогнішчу, пакуль увесь зьвіток ня быў зьнішчаны ў цяпле, што на вогнішчу.
Бо не ўдавец Ізраель ані Юда ў Бога свайго, СПАДАРА войскаў, дарма што зямля іхная напоўнена віною супроці Сьвятога Ізраелявага.
І кароль Бабілёнскі зразіў іх, і зрабіў ім сьмерць у Рыўле ў зямлі Гамаф. Гэтак Юда быў выведзены палоненікамі ізь зямлі свае.
Юда а зямля Ізраелява былі купцамі тваімі; пшонкаю мініфскаю а панаскаю а мёдам а аліваю а бальсамам плацілі за торг твой.
Калі ты, Ізраелю, бязуліш, няхай бы Юда не выступаў; і не хадзіце да Ґілґалу ані ўходзьце да Бет-Авену, ані прысягайце: «Жыў СПАДАР!»
І пыха Ізраелява сьветча на відзе ягоным; за тое Ізраель а Яхрэм спатыкнуцца ў бяспраўю сваім; Юда таксама спатыкнецца зь імі.
Як Яхрэм абачыў хваробу сваю і Юда — рану сваю, тады пашоў Яхрэм да Асура й паслаў караля Ярэву; але ён ня можа ўздаравіць вас ані вылячыць рану вашу;
Што Імне рабіць із табою, Яхрэме? што Імне рабіць із табою, Юда? бо міласэрдзе ваша як ранічны туман, і мінае як раса нараніцы.
І нават, Юда, прызначана жніво табе, як Я зьвярну палон люду Свайго.
І забыўся Ізраель Учыніцеля свайго, і пастанавіў палацы; і Юда памножыў абаронныя месты; але Я пашлю цяпло на месты ягоныя, і яно пажарэць замкі ягоныя.
Ды Яхрэм — вучаная цяліца, што любе малаціць, але Я ўзлажу йго на прыгожую шыю ейную; услышу Яхрэма, каб езьдзіць конна на ім; Юда будзе араць, Якаў скарадзіць.
Абступіў Мяне Яхрэм із маною і дом Ізраеляў — із ашукаю, але Юда яшчэ радзе з Богам і верны із сьвятымі.
Але Юда трываць будзе на векі, і Ерузалім ад пакаленьня да пакаленьня:
Вось, на горах ногі таго, што прыносе добрыя ведамкі, што абяшчае супакой; сьвяткуй, Юда, сьвяты свае, паўні абятніцы свае, бо наперад ня будзе велял праходзіць па табе: ён чыста адцяты!
І СПАДАРУ спадзець Юда, дзель Ягоная ў сьвятой зямлі, і ўзноў абярэць Ерузалім».
І Юда таксама будзе ваяваць ізь Ерузалімам, і будзе зьберта багацьце ўсіх акалічных народаў: золата а срэбра а ўборы ў вялікай множасьці.
Юда абышоўся ізрадліва й зьдзеяў агіду ў Ізраелю а ў Ерузаліме, бо Юда збудзеніў сьвятасьць СПАДАРОВУ, каторую любіў, і жаніўся з дачкою чужога бога.
А Юда нарадзіў Фарэса а Зару ад Тамары; а Фарэс нарадзіў Есрома; а Есром нарадзіў Арама;
Сымон Каноянін а Юда Іскарыёт, што й ізрадзіў Яго.
Ці ня Ён сын цесьлі? Ці ня Маці Ягоная завецца Марыя, і браты Ягоныя Якаў, Язэп, Сымон а Юда?
Тады адзін із двананцацёх, званы Юда Іскарыёт, падышоў да найвышшых сьвятароў.
Пры гэтым і Юда, што ізраджаў Яго, сказаў: «Ці ня я, Раббі?» Кажа яму: «Ты сказаў».
І, як яшчэ гукаў Ён, во, Юда, адзін із двананцацёх, прышоў, і зь ім вялікі груд ізь мячамі а кіямі ад найвышшых сьвятароў а старцоў люду.
Тады Юда, што ізрадзіў Яго, абачыўшы, што Ён засуджаны, і каючыся, зьвярнуў трыццаць срэбнінікаў найвышшым сьвятаром а старцом,
І Юда Іскарыёт, адзін із двананцацёх, пайшоў да найвышшых сьвятароў, каб выдаць Яго ім.
І зараз, як Ён яшчэ гукаў, прыбывае Юда, што быў адзін із двананцацёх, і зь ім груд вялікі зь мячамі а кіямі ад найвышшых сьвятароў а ад кніжнікаў а ад старцоў.
І Ісус сказаў яму: «Юда, цалаваньням выдаеш Сына Людзкога?»
Тады кажа адзін із вучанікаў Ягоных, Юда Сыманёнак Іскарыёт, каторы маніўся Яго выдаць:
Юда (не Іскарыёт) кажа Яму: «Спадару, як гэта, што Ты хочаш зьявіць Сябе нам, а ня сьвету?»
Знаў жа й Юда, што выдаў Яго, гэтае месца, бо Ісус часта зьбіраўся там із вучанікамі Сваімі.
Дык Юда, узяўшы адзьдзел войска а паслугачых ад найвышшых сьвятароў а фарысэяў, прышоў туды зь ліхтарнямі а зь лянпамі а із зброяю.
Яны адказалі Яму: «Ісуса Назарэцкага». Ісус кажа ім: «Я ёсьць». І таксама Юда, што выдаў Яго, стаяў зь імі.
І, увыйшоўшы, узышлі да верхняга пакою, ідзе перабывалі разам Пётра а Яан а Якаў а Андрэй, Піліп а Хама, Баўтрамей а Мацьвей, Якаў Алфеенак а Сымон Зылот а Юда, брат Якаваў.
Заняць месца ў службе гэтай і апосталства, ад каторага Юда адпаў, каб ісьці на месца свае».
ІІросьле яго ў часе сьпісаньня паўстаў Юда Ґалілеянін і пацягнуў люд за сабою; але ён загінуў, і ўсі, колькі слухала яго, рассыпаліся.
Юда ж а Сіла, будучы самы прарокамі, дамянялі братом чысьленымі гутаркамі і ўмацавалі іх.
Сілу, адылі, бачылася застацца там, а Юда зьвярнуўся да Ерузаліму.
Юда, нявольнік Ісуса Хрыста, а брат Якаваў, пагуканым, умілаваным у Богу Айцу і захаваным Ісусу Хрысту:
