І Юду паслаў ён перад сабою да Язэпа, каб ён ськіраваў яго да Ґошэн. І прышлі да зямлі Ґошэн.
А гэта празь Юду; і сказаў: «Пачуй, СПАДАРУ, голас Юдзін, і да люду Свайго прывядзі яго; рук ягоных досыць яму і памачніком супроці варагоў ягоных Ты будзь».
І зварачаецца граніца на захад да Азноф-Фавору, і йдзець стуль да Гукоку, і натыкаецца на Завулон з паўдня, і на Ашэр натыкаецца із захаду, і на Юду ля Ёрдану, з усходу сонца.
І гнеў СПАДАРОЎ ізноў узгарэўся на Ізраялян, бо шайтан падвучыў Давіда на іх, кажучы: «Ідзі, палічы Ізраеля а Юду».
Ня зычыў, адылі, СПАДАР згубіць Юду, дзеля Давіда, слугі Свайго, бо Ён абяцаў даць яму сьветач у дзяцёх ягоных на ўсі часы.
Тады СПАДАР сьветчыў на Ізраеля а Юду ўсімі прарокамі Сваімі, усімі відзеньнікамі, кажучы: «Зьвярніцеся з благіх дарогаў сваіх, і дзяржыце расказаньні Мае, уставы Мае, подле ўсяе навукі, каторую Я расказаў бацьком вашым і каторую Я паслаў вам слугамі Сваімі, прарокамі».
«За тое, што зрабіў Манас, кароль Юдэйскі, такія агіды, горш за ўсе тое, што рабілі Аморэі, што былі перад ім, і ўвёў Юду ў грэх балванамі сваімі,
За тое, — так казаў СПАДАР, Бог Ізраеляў, — вось, Я ўвяду такое ліха на Ерузалім а на Юду, праз каторае, хто пачуе, зазьвініць у вабодвым вушшу ў тога;
І таксама нявіннае крыві разьліў Манас вельма шмат, ажно напоўніў Ерузалім ад аднаго канца да другога, звыш свайго грэху, што ён уцягнуў Юду ў грэх — рабіць благое ў ваччу СПАДАРОВЫМ.
СПАДАР, адылі, не адхінуўся ад вялікага палу гневу Свайго, якім запалаў гнеў Ягоны на Юду за ўсі ўразы, якімі ўразіў Яго Манас.
І сказаў СПАДАР: «І Юду адхіну ад віду Свайго, як адхінуў Я Ізраеля, і ўлегцы замею места гэтае Ерузалім, каторае Я абраў, і дом, праз каторы Я сказаў: "Будзе імя Мае там"».
І паслаў на яго СПАДАР вяткі Хальдэйскія а вяткі Арамскія а вяткі Моаўскія а вяткі сыноў Амонсміх, — пасылаў іх на Юду, каб згубіць яго, подле слова СПАДАРОВАГА, каторае ён праказаў слугамі Сваімі, прарокамі.
І пабіў іх кароль Бабілёнскі, і зрабіў ім сьмерць у Рыўле, у зямлі Гамафскай. І высяліў Юду ізь зямлі ягонае.
Егосадак пайшоў у палон, як СПАДАР перасяліў Юду а Ерузалім рукою Невухаднецара.
І абраў, адылі, СПАДАР, Бог Ізраеляў, мяне з усёга дому айца майго, быць каралём над Ізраелям вечна; бо Ён абраў Юду за дзяржаўцу, а з дому Юды дом айца майго, а із сыноў айца майго зычыў мяне ўстанавіць за караля над усім Ізраелям;
І ў кажным асобным месьце злажыў шчыты а дзіды, і дужа іх умацаваў, маючы на сваім баку Юду а Веняміна.
І зьбер усяго Юду а Веняміна а чужнікоў ізь імі зь Яхрэма а Манаса а із Сымона, бо множасьць іх перайшло з Ізраеля, як яны абачылі, што СПАДАР, Бог ягоны, зь ім.
І пакінулі дом СПАДАРА, Бога айцоў сваіх, і служылі гаём а балваном, — і прышоў гнеў на Юду а Ерузалім за гэты выступ іхны.
Хіба Ты чыста адхінуў Юду? хіба душа Твая збрыдзіла Сыён? Нашто Ты выцяў нас так, што няма ачуняньня? Спадзяемся супакою — і дабра няма; часу ачуняньня — і вось жах.
І гэта слова, што СПАДАР казаў праз Ізраеля а Юду:
І збудавалі ўзвышшы Ваалу, што ў даліне сына Гіномавага, каб вадзіць сыноў сваіх а дачкі свае Молоху, чаго Я не расказаў ім, ані ўдум Імне ня прышло, каб яны рабілі гэткую агіду, уводзячы Юду ў грэх.
«Прыдбай сабе зьвіток кнігі й напішы на ім усі словы, што Я казаў табе праз Ізраеля а празь Юду а праз усі народы, адгэнуль, як Я пачаў казаць табе, зь дзён Ёсі аж дагэтуль.
Тады ўсі князі паслалі да Боруха Юду, сына Нефані, сына Шэлемі Хушанка, сказаць: «Вазьмі ў руку сваю зьвітак, што ты чытаў у вушы люду, і пайдзі». І Борух Ніранок узяў зьвітак у руку сваю і прышоў да іх.
Кароль паслаў Юду прынесьці зьвіток, і ён узяў яго зь Елішамы, пісара, пакою. І Юда чытаў яго ў вушы каралю і ў вушы ўсіх князёў, што стаялі ля караля.
«Ты ж, сыну людзкі, вазьмі сабе дзерва й напішы на ім: "Юду а сыном Ізраелявым, сябром ягоным"; тады вазьмі другі кавалак дзерва й напішы на ім: "Язэпу дзерва Яхрэмава і ўсяго дому Ізраелявага, сяброў ягоных".
Але пашлю цяпло на Юду, і яно зжарэць палацы ерузалімскія».
Бо Я напну Юду да Сябе, напоўню лук Яхрэмам і ўзьніму сыноў тваіх, Сыёне, супроці сыноў тваіх, о Грэца, і зраблю цябе як меч дужасіла.
Абрагам нарадзіў Ісака; а Ісак нарадзіў Якава; а Якаў нарадзіў Юду а братоў ягоных;
А Юду Іскарыёта, каторы й ізрадзіў Яго. І прыходзяць да дому.
Юду Якававага а Юду Іскарыёта, што потым стаў ізраднікам.
І ўвыйшоў шайтан у Юду, званага Іскарыёт, каторы быў зь ліку двананцацёх.
Сказаў жа празь Юду Сымонавага Іскарыёта, бо гэты маніўся выдаць Яго, будучы адзін із двананцацёх.
Ісус кажа: «Тый, каму Я зануру й дам гэты кавалак». І, занурыўшы кавалак, даець яго Юду Сыманёнку Іскарыёту.
«Мужы браты, належыла выпаўніцца Пісьму, што Дух Сьвяты прарок вуснамі Давіда празь Юду, каторы стаў правадыром тых, што ўзялі Ісуса;
Тады бачылася добрым апосталам а сьвятаром із усёй царквою, паслаць абраных з памеж сябе з Паўлам а Варнаваю да Антыёхі: Юду, званага Варсава, а Сілу, мужоў-правадыроў памеж братоў.
Дык мы паслалі Юду а Сілу, каторыя самы скажуць вам і словамі тое самае.
